รักนี้..ฉันเลือกเธอ

ร้านอาหารอิตาเลี่ยนแห่งหนึ่ง

เขื่อน - วู้ๆๆ เอาล่ะ มาเข้างานกันดีกว่า ทุกคนนน สุขสันต์วันเกิดน่ะครับไอ่คุณป๊อป มีความสุขมากๆน่ะเมิง เอ้าขอให้

ฟางรักฟางหลงๆ ไม่ แว๊กกก เจ็บน่ะฟางตีเขื่่อนทำไม

ฟาง - ก็เขื่อนปากเสีย มาฟางรักฟางหลงอะไรเล้า

เฟย์ - นั่นสิ ก็พี่ฟาง หลงนายหมีภูโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว อ๊ายเจ็บๆๆๆ พี่ฟางเขื่อนจ้าเฟย์เจ็บจัง หยิกมาได้พี่ใครว่ะ

ป๊อปปี้ - ฮ่าๆๆๆ สนุกกันเชียว ขอบคุณครับเมิงเพื่อนเขื่อน อ้าวไอ่โมะครับอาหารไม่อร่อยเหรอเขี่ยเป็นไก่ไปได้

เขื่อน - เอ่อใช่ครับเมิงเลือกร้านเองไม่ใช่เหรอครับทำไม ทำหน้าอย่างกะคนไม่อยากแดกข้าว

เฟย์ - ป้าบบ นี่แน่ะเขื่อนพูดแบบนั้นกับโทโมะได้ไง 

เขื่อน - อุ้ย ตีเขื่อนทำไมเฟย์ มันก็จริง.......

เฟย์ - อย่า หุบปากไปเลย โทโมะกินอะไรหน่อยสิน่ะ เฟย์ว่าแก้วไม่ได้หายไปไหนหรอก สงสัยแก้วมีงานด่วนจนรีบ

ไปก็ได้น่ะ ใจเย็นๆ

โทโมะ - เฮ่อออ ก็น่าจะบอกกันบ้างเล่นปิดเครื่องแบบนี้ คนเขาเป็นห่วงเฮ่อออ

ฟาง - ฟางว่าโทโมะใจเย็นๆก่อนดีกว่า มาทานข้าวกันดีกว่าวันนี้วันเกิดป๊อปทั้งที โทโมะเป็นแบบนี้พวกเราก็พลอย

ไม่สบายใจกัน ฟางเชื่อว่าแก้วต้องไม่มีอะไรแน่ๆ

ป๊อปปี้ - ใจเย็นเว้ยเพื่อน ทานอิ่มเราค่อยช่วยกันตามหาแก้วกัน

โทโมะ - เฮ่อออ ยัยเด็กบ้าหายไปไหนของเขาน่ะ โอเคๆ ขอบคุณทุกคนมากน่ะ มาฉลองกันๆ มีความสุขมากๆน่ะ

เพื่อนอ่ะน่ะของขวัญ มาทานข้าวกันๆ

เขื่อน - เอาชนแก้วกันหน่อย มีความสุขมากๆน่ะเพื่อนป๊อปปี้ นายภาณุของพวกเรา เย้ๆๆๆๆๆ

ทางด้านแก้ว

เอก - คุณแก้วเรียกพวกเราสองคนมาพบมีอะไรรึเปล่าครับ

แก้ว - คือ...แก้วจะถามพวกพี่ว่า งานนี้จบแล้วพวกพี่จะเอายังไงต่อไปค่ะ แก้วคงจบงานนี้แล้วคงไม่มีเรื่องอะไร

ต้องสะสางแล้ว

โข่ง - พี่เอกเอาไง ผมก็ไปกับพี่นั้นแหละ 

เอก - พวกเราคงไปหางานรับจ้างอะไรๆทำน่ะครับ

แก้ว - อืมมม งั้นแก้วมีข้อเสนอสองทางให้เรียก อย่างแรกคือ แก้วจะให้เงินพวกพี่จำนวนหนึ่งเพื่อไปตั้งตัวเริ่มต้น

ชีวิตพวกพี่ใหม่ หรือจะทำงานกับแก้วต่อก็ได้ เพราะอีกไม่นานแก้วจะเปิดห้างใหม่แก้วจะให้พวกพี่ทำงานในส่วน

หัวหน้ารักษาความปลอดภัยของห้าง พวกพี่เอาไปคิดดูแล้วกันค่อยมาให้คำตอบแก้ว

เอก - ไม่ต้องรอหรอกครับ พวกผมทำงานกับคุณหนูต่อดีกว่า ครั้นจะไปเริ่มต้นใหม่คงยากเพราะอายุป่านนี้แล้ว

คงไปไม่รอด คุณหนูจะรังเกียจพวกเราสองคนไหมล่ะครับ

แก้ว - (ยิ้ม) แก้วไม่รังเกียจหรอกค่ะ ถ้าแก้วรังเกียจคงไม่ถามให้ทำงานด้วยหรอกค่ะ เอาเป็นว่าแก้วยินดีต้อนรับ

พี่เอกกับพี่โข่งเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านแก้วน่ะค่ะ อืมอีกประมาณสองเดือนแก้วคงเปิดห้างแล้วลงตำแหน่ง

งานให้พวกพี่ได้ถ้ายังไงช่วงนี้พวกพี่ก็รับเงินนี้เป็นเงินใช้จ่ายรอทำงานแล้วกัน 

เอก - ขอบคุณ คุณหนูมากๆน่ะครับที่มีน้ำใจให้พวกเรา พวกเราจะรับใช้คุณหนูไปจนตายเลยครับ

โข่ง - ผมก็เหมือนกันครับ ผมจะปกป้องคุณหนูจนกว่าตายเหมือนกันครับ

แก้ว - พอๆไม่ต้องขนาดนั้นหรอกค่ะ แก้วดูแลตัวเองได้ เอาเป็นว่าเราอยู่ด้วยกันแบบครอบครัวแล้วกันน่ะค่ะ ถ้าไง

มีปัญหาอะไรหรือขาดเหลืออะไรบอกแก้วได้น่ะค่ะ

ปีแอร์ - ขออนุญาติครับคุณหนู ได้เวลาเดินทางกลับแล้วล่ะครับตอนนี้พี่สาวและคุณลุงของคุณหนู คงต้องการเวลา

พักผ่อนสมองอีกนาน เควิลไปส่งคุณปู่คุณหนูที่บ้านของท่านแล้ว อ่อ คุณปู่ฝากผมมาถามว่าคุณหนูจะแจ้งเรื่องราว

ที่เกิดขึ้นวันนี้ให้คุณตาได้ทราบด้วยหรือไม่ ด้วยน่ะครับ

แก้ว - พี่เอกกับพี่โข่งไปพักผ่อนกันตามสบายค่ะ เรื่องตาเหรอแก้วไม่คิดด้วยซ้ำไปไม่คิดว่ากลับมาครั้งนี้จะได้เจอ

กับคุณปู่กับคุณตาเลย โธ่เว้ย กว่าจะจบเรื่องได้ดันมีคนแก่เข้ามาเอี่ยวเหอะให้ตายสิแก้วกลายเป็นนังเด็กใจร้าย

ในสายตาคนแก่เลย พี่ปีแอร์

ปีแอร์ - คุณหนูทำเพื่อคุณพ่อคุณแม่ ถึงจะต้องทำร้ายจิตใจใครไปบ้างมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ผิดนี่ครับ ในเมื่อเรามาทวง

ความถูกต้องให้มันกระจ่างคุณหนูผู้ไหวของแก๊งค์มังกรขาว แย่แล้วๆคุณของพวกผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

แก้ว - พอเลยพี่ปีแอร์ เฮ่อ จบงานนี้พี่กับพี่เควินจะกลับเกาหลีไปเลยรึเปล่าค่ะ

ปีแอร์ - เชิญขึ้นรถครับ (ทั้งคู่เดินคุยกันมาจนถึงรถเควินรีบเปิดประตูเพื่อให้แก้วขึ้นรถทันที) 

    "เมื่อทั้งคู่ออกเดินทางจากบ้านของนายประสิทธิ์แล้วนั้น แก้วเองก็ยังคงรอคำตอบจากปีแอร์อยู่"

แก้ว - ว่าไงแก้วรอคำตอบอยู่น่ะพี่

ปีแอร์ - พวกผมสองคน คงจะต้องกลับไปในเกาหลีอย่างแน่นอน แต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้ครับ ผมจะรอจนกว่า.....

แก้ว - จนกว่าอะไร แก้ววางมือจากเรื่องล้างแค้นแล้ว พี่ยังจะรออะไรอีกเหรอ

ปีแอร์ - รอจนกว่า.......อ่าใช่คุณโทโมะโทรเข้ามือถือคุณหนูเจ็ดสิบกว่าสายได้ ผมลืมไปซะสนิทเลยว่าจะบอก

เรื่องนี้ดีน่ะที่นึกขึ้นได้ รีบโทรกับไปหาคุณโทโมะเขาเถอะครับเธอคงมีเรื่องจะคุยกับคุณเป็นแน่แท้

แก้ว - เดี๋ยวขึ้นห้องแก้วค่อยโทรกลับแล้วกัน ตามใจในเมื่อพี่ยังไม่บอกว่ารอจนกว่าอะไรแก้วก็ไม่เซ้าซี้ละตามใจ

งั้นแก้วขอตัวไปพักผ่อนก่อนน่ะค่ะ โชคดีค่ะ ฝากขอบคุณพี่เควิลด้วยค่ะบาย

ทางด้านกลุ่มโทโมะ

เขื่อน - เอ้าชนแก้ว เอิ๊กกก อารายว่ะครับคุณเพื่อนโมะเว้ยเมิงชนแก้วกับพวกกรูหน่อยดิ

เฟย์ - ฮึยพอได้แล้วเขื่อนตาบ้า เมาหนักแล้ว จะชวนโทโมะทำไมนักหนา โทโมะขอโทษแทนตาบ้านี้ด้วยน่ะ 

พี่ฟางเฟย์ว่าให้ป๊อปปี้พาตาเขื่อนกลับบ้านดีกว่าขืนอยู่ต่อไม่ไหวแน่ๆ

เขื่อน - ม่ายยย เขื่อยยางไม่มาววว เลยเอิ๊กก ชนแก้วเว้ยครับชน

โทโมะ - ดีๆเว้ยไอ้เขื่อนป่ะเมิงกลับบ้านกันๆ (โทโมะรีบลุกไปช่วยเฟย์พยุงเขื่อนเพื่อขึ้นรถป๊อปปี้กลับบ้านทันที

ในขณะจังหวะเดียวกันนั้น เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเมื่อเขามองดูว่าใครโทรมาดึกๆ เขาก็รีบปล่อยมือจาก

เขื่อนทันที ดีที่เดชะบุญป๊อปปี้เดินตามเลยคว้าเขื่อนต่อจากโทโมะได้ทันเวลา)

ป๊อปปี้ - เอาแล้วไงเมิงไอ่โมะปล่อยมันมาได้ ดีน่ะที่ผมรับมันทันถ้าไม่ทันคงหัวแตกพอดี

โทโมะ - ขอโทษเมิง กูรีบรับโทรศัพท์ไปหน่อยกลับบ้านกันดีๆน่ะเว้ยกูไม่ส่งบาย

....... - ไง โทโมะ สบายดีไหม

เอ๊ะ!!!!! ใครกันน่ะที่โทรหาโทโมะ อิอิ ลุ้นกันต่อไปน่ะค่ะ