รักนี้..ฉันเลือกเธอ

ปัง ปัง เฟี้ยว ปัง

มารีน - ว้าย ว้าย โอ้ย (เสียงมารีนที่กรี๊ดร้องจากการวิ่งหลบลูกกระสุน)

ประสิทธิ์ - ไม่น่ะมารีน แก้วๆๆ อย่ายิงอีกเลยน่ะฉะฉันขอร้องจริงๆน่ะ ฮือๆ ลูกสาวฉันไม่รู้เรื่องอะไรหรือเกี่ยวข้องอะไร

อย่าทำอะไรเขาเลยน่ะ

ปู่ - หลานแก้วอย่าทำร้ายพี่เขาเลยถึงเขาจะไม่ใช่พี่สาวแท้ๆก็ตาม น่ะลูกน่ะ

แก้ว - เหอะ คุณลุงบอกว่าแก้วไร้หัวใจ แก้วก็ทำให่คุณลุงเห็นแล้วไงว่าแก้วเลือดเย็นแค่ไหน แก้วสามารถฆ่า ๆ

ปู่ - แก้วปู่ขอเถอะลูก อย่าทำร้ายใครอีกเลย

เควิล - คุณหนูครับ เป้าหมายของคุณหนูหนีไปไกลเกินไปแล้วน่ะครับ

แก้ว - ชิส์พี่ปีแอร์แก้วรบกวนพี่ด้วยค่ะ

ปีแอร์ - ครับ

แก้ว - ไม่ยิงก็ไม่ยิงคุณปู่และคุณลุงค่ะแก้วต้องการเจรจาให้รู้เรื่อง

ประสิทธิ์ - แก้วเธอบอกฉันมาก่อนว่าเธอให้คนของเธอไปไหน บอกมาน่ะๆ (ตะโกนหลังจากที่เห็นปีแอร์เดินออกไป)

แก้ว - ไม่ใช่เรื่องที่คุณลุงจะต้องรู้ เพราะมันคือเรื่องของแก้ว มาเข้าเรื่องกันดีกว่า อย่าทำหน้าแบบนั้นเรื่องของเรา

มันสำคัญกว่า คุณปู่ทราบไหมค่ะว่าใครฆ่าลูกชายของคุณปู่

ปู่ - แก้วหนูก็รู้น่ะลูกว่าพ่อกับแม่หนูน่ะประสบอุบัติเหตุทั้งคู่แต่ที่ปู่สงสัยคือหนูรอดไปได้ยังไงแล้วหนูหายไปไหน

มาตั้งสิบสองสิบสามปี ปู่คิดถึงหนูมากๆรู้ไหม

แก้ว - แก้วรอดมาได้เพราะคุณลุงปาร์ค เพื่อนสนิทของคุณพ่อไงค่ะ แล้วพ่อของแก้วก็ไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุ

แต่ตายเพราะพี่ชายบุตรธรรมที่คุณตาเก็บมาเลี้ยง คนที่คุณปู่ยกบริษัทของพ่อให้เขาดูแลไงค่ะ

ปู่ - มะไม่จริง ประสิทธิ์เขารักพ่อแกแบบน้องชายแท้ๆเขาจะทำได้ยังไง มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ

แก้ว - แก้วไม่ได้เข้าใจผิดอย่างแน่นอน เพราะลูกน้องของเขาเป็นคนรับสารภาพมาแล้วทั้งนั้น เชื่อได้แน่นอน

ปู่อาจคิดว่าแก้วเข้าใจ แต่คนฆ่าเขาบอกเองว่าคุณลุงเขาว่าจ้าง คุณลุงจะปฏิเสธอีกเหรอไงว่านายโข่งกับนายเอก

ไม่ได้เคยเป็นลูกน้องของคุณลุง

ประสิทธิ์ - ............................

ปู่ - เป็นแบบนั้นจริงๆเหรอประสิทธิ์ นายทำแบบนั้นจริงๆเหรอ

ประสิทธิ์ - ....................ผะผมเอ่อ ......................

   "ในขณะนั้นเองก่อนที่ประสิทธิ์จะทันได้ตอบคำถามนัั้นเอง ปีแอร์ได้นำมารีนกลับมาพร้อมวางเธอต่อหน้าทุกคน

ในห้องนั้น สภาพของมารีนนั้นกรี๊ดร้องพร้อมน้ำตาดูยังไงๆก็หมดสภาพสาวไฮโซ"

มารีน - ฮึกๆ แกจับฉันกลับมาอีกทำไมฉันหนีรอดไปได้แล้ว นายจับฮึกๆๆ ฉันมาทำไม ฮือออออ

แก้ว - ขอบคุณค่ะพี่ปีแอร์ มารีนเธอจะรอดไปง่ายๆแบบนั้นเรื่องมันก็จบไวสิ มันต้องกลับมาสร้างเรืองให้มีต่ออีก

หน่อยสิจะได้รู้ดำรู้แดงกันไปข้าง แก้วไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไร้สาระอีกแล้ว คุณลุงถ้ายังหน้าด้านไม่รับความจริง

แก้วก็คงไม่บังคับอีกต่อไป 

เควิล - คุณหนูครับตอนนี้หุ้นของศิริมงคลอินเตอร์เพลสผมใช้ชื่อผมกวาดมาได้ 80% แล้วครับ เป้าหมายสำเร็จ

เรียบร้อยแล้วครับ

แก้ว - หึหึ แก้วปล่อยคุณลุงไปก็ได้พร้อมพี่สาวที่รัก อ่อ แก้วจะไม่ทิ้งคุณลุงกับพี่สาวของแก้วหรอกน่ะค่ะ แก้วจะ

คอยส่งเงินให้ใช้อย่างทุกเดือน อ่อบ้านหลังนี้แก้วไม่เอาคืนน่ะค่ะ แก้วยกให้ คุณปู่ค่ะแก้วได้ในสิ่งที่แก้วต้องการ

คืนแล้วแก้วไม่ฆ่าเขาทั้งสองคนก็ได้ค่ะ คุณลุงค่ะ คุณลุงประสิทธิ์

ประสิทธิ์ - ...............................

แก้ว - แก้วเรียกก็ขอให้ขานรับด้วยแก้วไม่ชอบพูดกับคนที่ไม่ยอมตอบกลับ ขานรับด้วยถ้าได้ยินแก้วเรียก หรือว่า

เกิดหูหนวกขึ้นกันตอนนี้ค่ะ

ประสิทธิ์ - ถึงฉันจะผิดจริงๆเรื่องที่ฆ่าพ่อ แม่เธอแต่ยังไงๆ ฉันก็ยังมีศักดิ์เป็นลุงเธอ เธอควรให้เกียรติฉันไว้บ้าง

แก้ว - หึ พวกคุณลุงยังต้องการความเคารพจากแก้วอีกเหรอไร้สาระจริงๆ แก้วยังเคารพไงถึงยังจะเลี้ยงดูอยู่ฟัง

ไว้น่ะค่ะทั้งสองคน แก้วจะให้คุณลุงกับพี่สาวคนสวยของแก้ว แก้วจะส่งเงินให้ใช้คนละห้าหมื่นต่อเดือน

มารีน - อะไรน่ะ ห้าหมื่น สามวันฉันก็ใช้หมดแล้ว ให้แค่นี้จะพออะไร 

แก้ว - หัดหางานทำสิถ้าคิดว่ามันไม่พอใช้ เพราะมัวแต่แบมือขอๆ เลยคิดได้แค่เรื่องง่ายๆรอยยักในสมองมันเลย

ตื้นขึ้นๆอีกไม่นานขี้กากคงเต็มหัว

ประสิทธิ์ - พอแล้วมารีน พอแล้วๆ แล้วธุรกิจที่ลุงมีหุ้นอยู่อีก ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ละ 

แก้ว - คุณลุงยังคงมีตามเดิม และคุณลุงต้องทำงานภายใต้การบริหารของแก้ว เอกสารทุกอย่างคุณลุงจะไม่มี

อำนาจในการตัดสินใจได้อีกต่อไป

ประสิทธิ์ - ขอบคุณ ฮือๆ ที่ยังเหลือชีวิตไว้ให้ ขอบคุณจริงๆ

แก้ว - เก็บคำพูดนี้ไปพูดกับพ่อแม่แก้วดีกว่า เพราะแก้วไม่ต้องการมัน.....ปู่ค่ะกลับบ้านกันแก้วมีเรื่องอีกหลาย

อย่างที่ต้องพูดกัน

ปู่ - ประสิทธิ์นายทำมันได้ยังไงกันเรื่องบ้าๆแบบนี้ลูกชายฉันเขาทำอะไรนายกันห๊าประสิทธิ์

แก้ว - พี่เควิลกับพี่ปีแอร์ค่ะ รบกวนพาปู่ขึ้นรถกลับบ้านค่ะ พี่โข่งกับพี่เอกตามแก้วไปด้วยเลยน่ะค่ะ แก้วมีเรื่องที่

จะตกลงตามสัญญาของเรากัน

โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ ไม่ได้อัพมานานนนนนนนนนน อ๋อยยยยยยยยย อย่าลืมกันน่ะ