รักนี้..ฉันเลือกเธอ

ฟาง - โทโมะแก้วช่วงนี้เขามีอะไรรึเปล่า ฟางสังเกตมาหลายวันแล้วน่ะ
โทโมะ - โมะไม่รู้แก้วบอกโมะแค่ว่างานยุ่ง ช่วงนี้ซื้อหุ้นต้องวางแผนตลาด โมะถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหม แก้วก็บอก
ว่าไม่
ฟาง - อืมม ฟางเห็นเหมือนแก้วจะไม่ค่อยได้มากินข้าว มาเที่ยวกับพวกเราแบบตะก่อน ฟางแค่เป็นห่วง
ป๊อปปี้ - นั่นสิว่ะไอ่โมะ แก้วทำงานเครียดไปรึเปล่าแฟนกันภาษาอะไรว่ะ
โทโมะ - เอ่อๆ ข้ามันไม่ได้เรื่องนี่หว่า แฟนเลยไม่ค่อยอยากบอกว่าจะทำอะไรที่ยังไง โว้ยยยย แก้วกำลังปิดบังอะไร
เฟย์  - พวกพี่จะกดดันโทโมะเขาทำไม แก้วเองคนที่ไม่ยอมบอกโทโมะเอง จะว่าโทโมะก็ไม่ถูกน่ะ อ้าวโทโมะ
นายจะไปไหนน่ะ
โทโมะ - กลับบ้านไปหาแก้ว จะไปคุยกับแก้วให้หายข้องใจ ไปล่ะแล้วเจอกันพวก
 
      ในขณะที่โทโมะตั้งใจกลับไปคุยกับแก้วในเรื่องที่เขาต้องการทราบเขากับต้องสวนทางกับแก้วที่ตอนนี้ได้ออก
เดินทางไปยังบ้านของนายประสิทธิ์ตามที่นัดหมายกันไว้นั้น ฝ่ายแก้วเองที่มาในบริเวณของนายประสิทธิ์ก็ต้องพบ
ว่านายประสิทธิ์ได้เรียกตัวนายเคมาจริง และแว้บแรกที่แก้วเห็นนั้นก็คือ ..........
แก้ว - ว่าไงค่ะ แก้วมาตาม สัญญาที่เคยบอกไว้ว่าจะมาเอาคำตอบจากคุณ เรื่องหุ้น  ไม่ทราบว่าคิดได้หรือยังค่ะ
ว่าจะเอาแบบไหน
ประสิทธิ์ - ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเธอจะกล้ามาทวงของ ของที่ตัวเองไม่ได้ดูแลจัดการมันเลยสักนิดเอาไปครอบ
ครองแบบนี้เขาไม่เรียกว่าพวกชุบมือเปิ่บเหรอไง
แก้ว - คำพูด คำนั้นมันน่าจะเป็นของนายสะมากกว่ามั๊ง ที่คิดจะชุปมือเปิ่บเอาของๆที่ไม่ใช่ของตัวเองไปน่ารังเกียจ
จริงๆคนประเภทแบบนี้
ประสิทธิ์ - นังเด็กเมื่อวานซืนแกรู้ไหมว่าฉันต้องทำงานหนักแค่ไหนกว่าจะมั่นคงยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้
แก้ว - ก็เพราะรู้ไงว่าแกมันไม่เคยบริหารจริงๆจังสักอย่าง แกเอาเงินจากบ่อนต่างมาหมุนฟอกที่มงคลอินเตอร์เพส
แล้วจัดการลดเกรดสินค้าภายใต้อินเตอร์ในต่ำกว่ามาตราฐาน 
ประสิทธิ์ - แกมันจะรู้ดีอะไร แกไม่เคยเหยียบเข้ามาในบอร์ด.........
แก้ว - แน่ใจเหรอสิ่งที่ฉันพูดมาไม่มีมูล เอานี่เอกสารทั้งหมดแกอย่าบอกว่าไม่ใช่ผลงานแก ถ้ายังหน้าด้านบอกว่า
ไม่ใช่ก็คงไม่ต้องถามว่าเป็นคนอยู่หรือเปล่าสิเนอะ (ยิ้มเยาะเย้ยเต็มที่)
ประสิทธิ์ - นังเด็กบ้า แกหน่อยยย แกเป็นใครกันแน่ เอาเอกสารพวกนี้มาได้ไง หน่อยยย
แก้ว - จุๆๆๆ อย่าเครียดเดี๊ยวความดันขึ้น เส้นเลือดฝอยในสมองแตกตายพอดี ถ้าแกจะตายได้ตายสมใจแน่แต่
ก่อนตายขอให้ฉันได้แก้แค้นแทนพ่อแม่ฉันก่อน แกอย่าคิดว่าแกจะกินฉันได้ง่ายๆเหมือนแต่ก่อนน่ะ
ประสิทธิ์ - แกมันนังเด็กตัวแสบ เคนายจัดการอย่าให้หนีไปได้
เค - ครับนาย
แก้ว - ฉันว่าแล้วเรื่องนี้มันต้องมารูปแบบนี้จนได้ พี่เอกพี่โข่ง แก้วขอพี่เขยิบออกไปถ้าแก้วพลาดตรงไหนตะโกน
บอกด้วยแล้วกันน่ะค่ะ
 
      "ไม่นานทั้งแก้วและนายเคก็เริ่มต่อสู้กันทันทีโดยที่แก้วพยายามหาทางเล่นงานเรื่องจุดอ่อนของนายเคด้วย
ประสบการณ์การฝึกมาหลากหลายรูปแบบของแก้วเมื่อสู้ได้สักพักแก้วก็พอจับจุดอ่อนของเคได้ แต่ทางด้านเคเอง
นั้นเมื่อเห็นว่าคู่ต่อกร เป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆก็ทำให้เขาประมาณค่าแก้วต่ำ แก้วเองไม่ค่อยเผยฝีมือให้เห็นเท่าที่
ควรทำให้นายเคเริ่มประมาณ ลงทันที................"
 
แก้ว - เหนื่อยแล้วเหรอค่ะ หึแค่มันยังไม่สนุกหรอกน่ะ ของจริงมันยังไม่เริ่มหรอกก
เค - อะโอ๊ยย นังเด็กบ้า แกหลอกฉันรึไงกัน
 
   "แก้วเริ่มรุกทันทีเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายแรงเริ่มแผล่วตกลงไปโดยที่เคไม่ทันตั้งตัว จนได้แผลที่แก้มขวา เคพยายาม
รุกคืนแก้วก็รับมือได้ทุกครั้ง และในจังหวะที่แก้วเกือบจะเสียท่านั้นเองขณะที่แก้วกำลังเหม่อเมื่อนายประสิทธิ์เล่น
ลอบกัดโดนนำตัวคุณปู่ของเธอออกมาขู่ให้แก้วยอมแพ้ซะ"
 
ประสิทธิ์ - แก้วยอมแพ้ซะเถอะ ไม่งั้นตาแก่นี่เจ็บตัวแน่ๆ
แก้ว - คะคุณปู่ หน๊อย ไอ่พวกหมาลอบกัด สู้ตรงๆไม่ได้ เล่นแบบนี้เลยเหรอได้ งั้นพวกนายได้ตายสมอยากแน่ๆ
ประสิทธิ์ - เฮ้ย แก้วแกจะทำอะไรนั้น อย่าๆๆๆๆๆ
เค - อ๊ากกกกกกกกก (สิ้นคำพูดของแก้ว แก้วก็ตรงไปประชิดตัวเคจนเคที่กำลังจะใช้มีดหมายที่แทงแก้วนั้นกับ
เป็นว่าเจอแก้วเดินเบี่ยงไปด้านหลังแล้วหักคอนายเคทันที แล้วก้าวไปทางประสิทธิ์ทันที)
ประสิทธิ์ - อย่าน่ะ แกลองเดินเข้ามาสิรับรองปู่แกได้ตายแน่ๆ
แก้ว - งั้นเหรอก็ดีน่ะ พี่ปีแอร์พี่เควิลค่ะ เชิญบุคคลสำคัญมาในห้องด้วยค่ะ
 
   "แก้วเมื่อเห็นว่าประสิทธิ์ไม่ยอมปล่อยปู่ของเธอเธอจึงต้องใช้แผนต่อไปทันทีและในขณะนั้นเองปีแอร์และเควิล
ได้พาตัวมารีนเข้ามาภายในห้องนั้นประสิทธิ์ก็ตกใจเป็นอย่างมาก"
 
ประสิทธิ์ - ไม่น่ะมารีนลูกพ่อ ยัยแก้วแกต้องการอะไรแกทำแบบนี้ทำไม
แก้ว - ...................
มารีน - คุณพ่อช่วยมารีนด้วย มารีนกลัว ฮือๆๆๆๆๆ ยัยแก้วไม่ใช่ยัยแก้วคนเดิมอีกแล้วน่ะค่ะพ่อ ฮือๆๆๆๆ
ประสิทธิ์ - นี่แกปล่อยลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้น่ะ แกไม่มีสิทธิ์มาจับตัวลูกสาวของฉันแบบนี้ นังแก้ว
แก้ว - แล้วคุณลุงล่ะมีสิทธิ์อะไรมาจับตัวปู่ คุณลุงไม่เคยสำนึกเลยว่าปู่ของแก้วมีบุญคุณกับคุณลุงมากแค่ไหนคุณ
ลุงมันก็แค่พวกวัวลืมตีน พวกลืมกำพืดของตัวเอง 
มารีน - นี่แกอย่ามาว่าพ่อฉันน่ะ แกมันก็เป็นแค่หลาน.......
แก้ว - แกน่ะหุบปากไปซะ พ่อแกมันก็เป็นพวกเศษเดรสังคม แกมันก็ลูกเศษเดรสังคม ก็ลองดูสิว่านักเลงอย่าง
พวกแก กับ มาเฟีย แบบพวกฉันใครมันจะตายก่อนกัน ปล่อยปู่แก้วเดี๋ยวนี้ อย่าให้ต้องลงมือกับลูกสาวของคุณลุง
แบบมือขวาของคุณลุงสิค่ะ 1 2 3........
ประสิทธิ์ - ปล่อยๆๆก็ได้แต่แกอย่าทำอะไรลูกสาวฉันน่ะ ฉันมีลูกสาวแค่คนเดียว
แก้ว - ไงทีงี้มาร้องขอ ทีตอนลุงฆ่าพ่อ - แม่แก้ว ลุงยังไม่สำนึกมาสำนึกตอนเขาจะฆ่าลูกตัวเอง แล้วไงคิดได้
แบบนี้ลุงไม่คิดบ้างเหรอว่าแก้วจะทรมานแค่ไหน แก้วควรจะฆ่าหรือไว้ชีวิต หนึ่งซีวิตแลกกับสองซีวิตที่ตายไป
มันจะคุ้มค่าไหม
ประสิทธิ์ - ฉันขอโทษ อย่าทำอะไรลูกสาวฉันเลยน่ะ เรื่องมันเกิดจากฉัน ถ้าจะฆ่ามาฆ่าฉันดีกว่าปล่อยลูกฉันไป
เถอะน่ะแก้วน่ะ 
แก้ว - ...........................
ปีแอร์ - คุณหนูครับ อย่าให้เป้าหมายของคุณหนูเสียไปเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องสิครับ 
แก้ว - นั่นสิน่ะ แก้วขอหุ้นส่วนของพ่อคืน คุณลุงเอาคืนให้แก้วได้ไหม ถ้าไม่ได้เตรียมสูญเสียสิ่งสำคัญ........
ประสิทธิ์ - ได้ๆๆๆ ฉันจะคืนให้ อย่าทำอะไรมารีนเลยน่ะๆๆๆ ฉันจะเซ็นต์คืนให้หมดๆ
 
 
 
 
กว่าจะจบตอนนี้ไรเตอร์ ลุ้นตัวโก่งเลยว่าจะแต่งเสร็จก่อนน๊อคอะเปล่า เพราะช่วงนี้ไรเตอร์...........
แฮ่ๆๆ วุ่นวายกับเอกสาร รายงาน จนหัวบานแล้ว ไปทำธุระที่อยุดธยามาอาทิตย์เต็มมาถึงเชียงใหม่ไม่ทันได้พัก
ก็วิ่งโล่ไปจัดตารางทัวร์ดอยอินทนนท์ต่อ จะน๊อคแล้วคร๊าบบบบบ (บอกทำไมมีใครอยากรู้เหรอ)
ฝันดีน่ะค่ะ รรักน่ะม๊วฟฟฟฟฟฟฟ >x<