รักนี้..ฉันเลือกเธอ

โทโมะ - แก้วๆๆ เป็นอะไรไปรึป่าว เหม่อเชียวอาหารไม่ถูกปากกเหรอ
ฟาง - แก้วๆ แกพวกฉันมากวนแกรึเปล่าว่าไง
ฟาง/เฟย์ - แก้ว!!!!!~~~~~~~
แก้ว - หะ ว่าไงน่ะ (แก้วที่นั่งเหม่อถึงแผนที่วางไว้ก็ต้องตกใจเสียงเรียกของสองสาวทันที) ตกใจหมดจะตะโกน
เสียงดังทำไม
ฟาง - ก็แกน่ะนั่งนิ่งมาจะครึ่งชั่วโมงแล้วโทโมะกับพวกฉันเรียกตั้งหลายแก้วแกไม่ตอบสักที
เฟย์ - นั่นสิต้องให้ตะเบงเสียงเรียกชื่อแก ถามจริง ๆ น่ะแกเป็นอะไรมากเปล่า ทำงานหนักมากๆก็พักผ่อนบ้างน่ะพวก
เราเป็นห่วงแกจริงๆ 
โทโมะ - จะสั่งอะไรเพิ่มอีกไหมครับแก้ว เขี่ยอาหารไปมาๆแบบนี้ไม่อร่อยเหรอ
แก้ว - ปะป่าว แก้วไม่ค่อยหิวอ่ะ ฉันขอโทษพวกแกด้วยน่ะ เอาเป็นว่าฉันจะดูแลตัวเองให้มากๆแล้วกัน โมะเมื่อวาน
แก้วกลับห้องดึกเลย โมะมาถึงกี่โมงอ่ะ
โทโมะ - สามทุ่มครับ ว่าแล้วเชียวกดออดที่ห้องไม่ยอมมาเปิดประตูให้ เกือบเอากุญแจสำรองไขเข้าไปแล้วเชียว
แก้ว - แฮ่ๆๆๆๆ 
เฟย์ - จะว่าไปสองสามวันมานี่ ชีวิตนายดูดีขึ้นเยอะเลยน่ะโทโมะ 
ฟาง - ยังไง โทโมะก็ปกติดีน่ะ เฟย์พูดอะไรแปลกๆ (มองหน้าน้องสาวตนเองด้วยความงงงวย)
เฟย์ - ก็ดีขึ้นสิพี่ฟาง เพราะไม่มีเปรตผู้หญิง มาขอส่วนบุญใกล้โทโมะไง ชื่ออะไรน๊าๆๆ อ๋อ มารีน ยัยมารีน
แก้ว - ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ 
ฟาง - ขำอะไรแก้ว มันใช่เรื่องน่าขำเหรอ พอเลยเฟย์เอาใหญ่แล้วน่ะเรา โทโมะยิ้มทำไมเป็นกับเขาไปได้
 
     ทุกคนยกเว้นฟาง หัวเราะชอบใจที่เฟย์พูดถูก โทโมะสงบขึ้นเยอะตั้งแต่มารีน หายตัวไป เขาเริ่มสงบอีกครั้ง
สำหรับเขาแล้ว แก้วทำตัวไม่น่ารำคราญแบบมารีนเลยสักนิด บางทีอยากให้หึงเขากับมารีนบ้าง แต่ก็ผิดหวัง แก้ว
เฉยๆจนน่ากลัวเลยก็ว่าได้ จากนั้นทั้งสี่คนก็ทานขนมของหวานต่อ โทโมะทำหน้าที่ส่งสาวๆกลับไปทำงานของตน
เองกันต่อ ในขณะที่โทโมะมาส่งแก้วนั้น เขาก็รู้สึกถึงบรรยากาศที่แปลกๆของ ที่ทำงานของแก้วเนื่องจากมีคน
จำนวนไม่มากไม่น้อย ที่มารวมกัน แก้วที่เห็นก็บอกว่ามีประชุม แต่ในความรู้ของโทโมะคือ ไม่ใช่แค่ประชุมแน่ๆ
แต่เขาก็ไม่ได้ซักไซส์อะไรมากมายนัก จากนั้นเขาก็ออกจากบริเวณนั้นไปหลังจากมี่ส่งแก้วเรียบร้อยแล้ว
 
แก้ว - พี่ปีแอร์ทำไมกลุ่มคนพวกนี้มากันเยอะแยะไปหมดค่ะ (แก้วที่เดินลงจากรถเมื่อเห็นเป้าหมายก็รีบเดินไปหา
ทันที)
ปีแอร์ - อ๋อ คุณโจกับท่านโจชัวร์ บอกให้พวกเขามาช่วยงานเราที่คุณหนูจะจัดการอีกไม่นานนี้น่ะครับ
แก้ว - แก้วไม่ได้บอกสักหน่อยว่าต้องการคนเพิ่มแก้ว ยังพอไหวเฮ่ออออออ
ปีแอร์ - คุณโจบอกว่ากันไว้เพราะคิดว่านายประสิทธิ์ต้องลอบกัดคุณหนูแน่ๆ คุณหนูก็บริหารหน้าที่แล้วกันครับ
แก้ว - ฮ๊ายยยยย อะไรกันนี่แก้วแค่จะทวงสิทธิ์คืนไม่ได้จะรบราฆ่าฟันกับใครสักหน่อย
เควิล - คนในแก๊งค์ที่มาจำนวน ยี่สิบคน รวมพวกเราแล้วเป็นยี่สิบห้าคน คุณหนูจะให้ทำอะไรก่อนดีครับ
แก้ว - แก้วไม่รู้ ยังคิดไม่ออก โธ่เว้ยยย โจน่ะโจแกจะส่งคนมาทำไมเยอะแยะมากมายแบบนี้ฟะ เอาเป็นว่าแก้วยัง
ไม่คิดจะเอายังไงทั้งนั้น เฮ่ออออออออ
เควิล - ก็ไม่เห็นจะยากคุณหนูก็ให้เขาเป็นทัพเสริมเรา ถ้าเราเสียรู้ก็ให้พวกนั้นเข้าไปอาละวาดเลยสิครับ
ปีแอร์ - ผมก็เห็นด้วยกับเควิลน่ะครับคุณหนู เราเองใช่ว่าจะรู้ฝีมือนายโข่งกับนายเอกได้เท่ากับคนในแก๊งค์เราเอง
น่ะครับ มีไว้หนุนจะได้ปลอดภัยเราด้วย
แก้ว - ก็ดีเหมือนกัน พรุ่งนี้ค่อยคิดแผนกันใหม่แล้วกันค่ะพี่
 
 
 
 
ง่วงยาสุดๆๆๆ เอาล่ะแก้วจะทวงสิทธิ์ได้ไหม แล้วแผนของแก้วจะสำเร็จไหม
พรุ่งจะเป็นตอนใกล้จบแล้วล่ะค่ะ มาเอาใจช่วยแก้วเยอะๆน่ะค่ะ รักทุกคนน่ะจิบิ ม๊วฟฟฟฟ>x,<