รักนี้..ฉันเลือกเธอ

"แก้วที่เดินนำออกมาจากงานเพื่อนรีบต่อสายถึงปีแอร์ทันที เพื่อกล่าวถึงเหตุการณ์ ที่ตนเองได้ยินมานั้นเอง"
แก้ว - พี่ปีแอร์แก้วอยากให้พี่จัดการเปิดสาย แบบปิดดาวเทียม GPRS ของสัญญาติดตามของโทรศัพท์นายโข่งด้วยค่ะ พี่รียจัดการตอนนี้เลยน่ะ
ปีแอร์ - ได้ครับ แล้วคุณหนูจะให้ผมจัดการนายโข่งตอนนี้ยังไงดีครับ เพราะเหมือนหมอนี่จะยังกลัวๆที่เราจะทำตามที่ตกลงกันไหมครับคุณหนู แล้วตอนนี้กลุ่มของปาคเคียวได้จัดการกับฮยอกจินร่วมกับคุณโจแล้วล่ะครับคุณหนู เหมือนคุณฮยอกจินจะไม่ยอมลามือแน่ๆ แต่คุณโจจัดการเรียบร้อยแล้วครับ คุณโจฝากบอกให้คุณหนูว่าตอนนี้ทั้งฮยอนจินและแจฮยอน ทั้งคู่อยู่ในการดูแลของคุณโจเรียบร้อยแล้วครับ เรื่องประชุมคุณหนูไม่ต้องไปก็ได้ครับเดี๋ยวคุณโจจะจัดการทั้งหมดเอง
แก้ว - อ๋อ เป็นข่าวดีจริงๆ เลยค่ะ แก้วอยากให้พวกพี่สองคนเตรียมตัวให้พร้อมน่ะค่ะ อีกไม่นานเราคงได้จัดการกับเป้าหมายของแก้วกันแล้วแน่ๆ วันนี้แก้ว อ่าพี่ค่ะจัดการเรื่องแรกก่อนแล้วกันดึกๆแก้วจะโทรแจ้งใหม่แค่นี้ก่อนน่ะค่ะ
โทโมะ - ทำอะไรมืดๆตรงนี้คนเดียวครับแก้ว (เดินมาโอบเอวบางของแก้ว)
แก้ว - เสร็จแล้วเหรอค่ะ แล้วมากอดแก้วแบบนี้ระวังคุณมารีนจะเสียใจน่ะค่ะ (แกล้งแหย่ชายหนุ่มทันทีที่เห็นเขาเดินเข้ามาอ้อนๆ)
โทโมะ - แน่ะ พูดแบบนี้หึงผมเหรอครับ (พูดจบก็จับแก้วหันมาเผชิญหน้ากับทันที)
แก้ว - อืม ใช่แล้ว แก้วหึง พอใจไหมค่ะ แฟนของแก้วออกจะหล่อขนาดนี้ คุณมารีนเขาก็ออกจะสวยขนาดนั้น เนอะ
โทโมะ - ใครจะสวยผมไม่สน ผมมีแค่แก้วคะ.....................
เขื่อน - วู้ โลกใบนี้ไม่ได้มีแค่พวกนายสองคนน่ะ ยังมีพวกเราอีกสี่คนน่ะ ถ้าจะหวานไปหวานนู่นที่ห้องเลยคร้าบบบ
เฟย์ - พูดอะไรเขื่อนแบบนี้เปิดห้องเลยดีกว่าไหม โอ๊ยพี่ฟางเฟย์เจ็บน่ะมาหยิกเขาทำไม
ฟาง - ก็มันน่านัก ไปแซวแก้วทำไม ดูสิเขิลตรงไหน 
แก้ว - เรื่องปกตินี่นาเนอะที่ร๊ากขา (ว่าแล้วก็เอามือคล้องคอโทโมะโดยทำแบบเพื่อยั่วอารมณ์ใครบางคน)
ทุกคนยกเว้นแก้ว - จ้าาาาาาาา 
 
  "ในอีกด้านหนึ่งหญิงสาวอีกคนที่มองการกระทำของแก้วและโทโมะนั้นทำให้มารีนเองไม่พอใจยิ่งนัก และเธอเองก็ไม่อยากปล่อยให้โทโมะได้เป็นของแก้วอย่างแน่นอน เพราะเธอไม่อยากแพ้แก้ว เมื่อเจอแก้วในตอนนี้มันดันทำให้เธอนึกย้อนในวัยเด็กตอนที่เธอทั้งสองคนอายุ สิบสองปี"
มารีน - นี่นังแก้ว แกมีศักดิ์เป็นน้องฉันแกต้องทำตามคำสั่งฉันสิ อย่าริมาสอนฉันแบบนี้
แก้ว - ทำไมล่ะแก้วบอกมารีน โอ๊ยแก้วจะเจ็บน่ะ ฮือๆๆๆๆๆ
มารีน - อย่ามาเรียกฉันเฉยๆ ฉันเป็นพี่แกน่ะนังแก้ว นี่แนะบอกไม่ฟังต้องตีให้ตาย เพี๊ยะๆๆๆ
แก้ว - แก้วจะเจ็บแล้ว แก้วขอโทษค่ะ พะพี่มารีนอย่าตีแก้วเลยน่ะค่ะ แก้วขอโทษ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มารีน - ฉันไม่ชอบให้แกได้อะไรเกินหน้าเกินตาฉัน แล้วเอามานี่ชุดตุ๊กตานี่ต้องเป็นของฉัน เอามาให้ฉันน่ะ
แก้ว - คุณพ่อซื้อให้แก้วน่ะค่ะพี่มารีน ฮือๆๆๆๆๆ ของแก้วๆๆ
มารีน - แล้วทำไม ฉันบอกแล้วฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้
แก้ว - ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 
มายังปัจจุบัน มารีนที่นึกย้อนไปยังวัยเด็ก ก็นึกกระอ่วนใจ เธอดูแล้วท่าว่าแก้วคนนี้จะแสบกว่าแก้วเด็กหัวอ่อนในตอนนั้นมาก แต่ด้วยเธอมั่นใจในความต้องการของตัวเองว่าไม่เคยมีใครขัดใจเธอได้ การที่เธอจะแย่งโทโมะมานั้นคงไม่ยากหรอก ไม่นานเธอก็แอบสืบตามจนพบว่าทั้งสองคนอาศัยคอนโดที่เดียวกันยิ่งทำให้เธอแค้นหากแต่ว่าเธอก็พยายามหาทางที่จะเข้าใกล้โทโมะให้ได้เช่นกัน
        "ฝ่ายแก้วที่หลังจากเปิดงานไม่นาน เควิลเองก็สามารถทำสัญญากับมงคลเจลล์ได้เป็นผลสำเร็จจึงเป็นการเปิดโอกาสให้แก้วสามารถถือผลประโยชน์ที่สมควรได้แล้วจำนวนหนึ่ง เมื่อแก้วได้หุ้นจำนวนไม่น้อยนั้นมาก็จัดการระบบการทำงานได้อย่างเลือดเย็น โดยที่เธอปลดมารีนออกจากคณะกรรมการบอร์ดในทันที โดยให้เหตุผลว่ามารีนไม่มีคุณสมบัติในการพัฒนาผลักดันได้ดีจึงเป็นเพียงผู้บริหารการตลาดทำงานภายใต้คำสั่งของคณะกรรมการบอร์ดเพียงอย่างเดียว"
มารีน - กรี๊ดดดดดดดด ทำไมตอนนี้มันเป็นแบบนี้ไม่จริงใช่ไหม ไม่จริงๆ
ประสิทธิ์ - ก็แกโง่เองทำไมทำสัญญาซื้อ-ขายแกไม่หัดมองดีๆ 
มารีน - ก็ใครจะไปคิดว่าไอ่ผู้คู่หุ้นมันจะเล่นแบบนี้ เห็นมันจ่ายมาสิบห้าล้านเป็นเงินสดอีกต่างหาก 
ประสิทธิ์ - แกนี้มันได้เรื่องเลยจริงๆเห็นแกเงินอย่างเดียว เป็นไงสุดท้ายร้านมงคลเจลล์ก็เป็นของคนอื่นไปแล้ว 
มารีน - พ่อก็ให้มารีนเปิดร้านขายเสื้อผ้าแบนด์เนมใหม่สิ น่ะพ่อน่ะ
ประสิทธิ์ - อย่ามาไร้สาระแบบนี้ เงินทุนที่ลงไปเกือบสิบๆร้านที่แกเปิดเจ๊งไปหมดนี่ก็เสียร้านเพราะเงินไม่กี่สิบล้านนังลูกคนนี้ 
มารีน - เฮ้ยยยยยยย แบบนี้โอ๊ยยยย ชีวิตฉันแล้วพ่อล่ะดีกว่าหนูแค่ไหนเชียว บ่อนที่เปิดก็โดนตำรวจสั่งปิด อาบอบนวดล่ะ ร้านเหล้าอีกล่ะ ที่อยู่ได้ก็ในเครือของมงคงอินเตอร์เพสทั้งนั้น พ่อก็ไม่ต่างจากหนูเท่าไหร่หรอก
ประสิทธิ์ - ....................แกเงียบไปก่อนเลยมารีน พูดถึงเรื่องนี้แกจัดการยัยแก้วได้ไหม พ่อกลัวมันมาทวงของของมันคืนไม่งั้นเราสองคนพ่อลูกหมดตัวแน่
มารีน - เรื่องนั้นหนูจัดการเอง พ่อรอข่าวจากหนูแล้วกัน
 
เมื่อเวลาผ่านไปสองอาทิตย์ มารีนที่คอยตามประกบแก้วอยู่นั้น ใช่ว่าช่วงนั้นแก้วจะไม่รู้สึกตัว แก้วคอยสั่งงานทั้งปีแอร์และเควิลทั้งสามคนค่อยๆทำงานอย่างเรียบๆ จนในที่สุดวันที่แก้วรอคอยก็มาถึง แก้วสามารถจับตัวนายเอกได้เป็นผลสำเร็จ เมื่อแก้วคุยกับเอกก็สามารถกล่อมให้เอกช่วยเหลือแก้ว เพื่อแลกกับการรอดชีวิตของตนเอง โดยที่แก้ววางแผนให้เอกและโข่งทำทีเป็นคนจับแก้วได้แล้วพาไปหานายประสิทธิ์ เพื่อให้แก้วสามารถเข้าไปใกล้นายประสิทธิ์ได้นั้นเอง
 
 
 
 
มาดูสิว่าแก้วจะจัดการยังไงต่อกับประสิทธิ์ (กระซิบๆตอนนี้มารีนจะเกิดแก้วดัดหลัง)
ฟิคเรื่องนี้ใกล้กระจ่างถึงเหตุการณ์ที่พ่อแก้วเสียชีวิตแล้ว ก็จะปิดฉากเรื่องนี้ลงสะที
คืนนี้ฝันดีน่ะค่ะ รักน่ะจิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ>x,<