รักนี้..ฉันเลือกเธอ

ตอนเย็นโทโมะที่แยกจากกลุ่มเพื่อนของเราก็รีบตรงมายังโรงแรมที่แก้วทำงานอยู่นั้น เพื่อจะแจ้งว่าพรุ่งนี้พวกเขาจะเดินทางไปเที่ยวทะเลจุดหมายปลายทางคือเกาะส่วนตัวของเขื่อนนั้นเอง
ทางด้านแก้ว
ปีแอร์ - ขอโทษครับคุณหนูผมมีเอกสารบางอย่างมาให้คุณหนูได้รับทราบครับ นี่ครับเชิญคุณหนูอ่านเอกสารทั้งหมดได้ครับ
แก้ว - ขอบคุณน่ะค่ะพี่ปีแอร์ (จากนั้นแก้วก็อ่านเอกสารสักพักก็ยิ้มอย่างพอใจในข้อมูลที่เธอขอให้เขาตามหาให้) พี่ปีแอร์ทำงานได้รวดเร็วมากค่ะ แก้วขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ วันนี้พี่พักผ่อนได้เลยค่ะ แก้วจะขอเอาไปคิดดูว่าจะจัดการกับ บริษัทมงคลอินเตอร์เพส ยังไงต่อไปดี
ปีแอร์ - ยินดีอย่างยิ่งครับคุณหนู อ่อ คุณโจโทรติดต่อมาว่า ทางแก้งค์ของเราจะร่วมมือกับกลุ่มนกกระเรียนขาวของญี่ปุ่นและมังกรขาวของจีน เป็นกลุ่มเดียวกัน คุณหนูคงต้องเตรียมตัวไปประชุมด้วยน่ะครับ
แก้ว - ร่วมมือกันเหรอ แล้วยังงี้ไม่มีปัญหากับจิ้งจอกเหลืองเหรอนี่ เอาเป็นว่าแก้วรับทราบข้อมูลค่ะ พี่ปีแอร์ค่ะแล้วพี่เควิลล่ะค่ะแก้วยังไม่เจอพี่แกเลยหายหน้าไปเลยช่วงบ่าย
ปีแอร์ - เห็นเจาะข้อมูลของทางนู่นอยู่ครับ งั้นผมขอตัวน่ะครับ
 
เมื่อปีแอร์ออกไปแก้วก็เริ่มจัดเรียงข้อมูลที่ได้รับมาจากปีแอร์ เพื่อวางแผนในการทำลายบริษัทมงคลอินเตอร์ทันที และข้อมูลที่แก้วได้รับคือ บริษัทนี้มีการถือโครงการหมู่บ้านจัดสรรจำนวน สิบโครงการหมู่บ้านจัดสรรด้วยกันมีเงินหมุนเวียนมากกว่า ร้อยล้านเลยทีเดียว แต่ที่น่าแปลกใจคือตรงที่ การเงินของบริษัทนี้ไม่มีที่มาที่ไปอย่างชัดเจนนั้นเอง
แก้ว - ชิส์ ทำได้แนบเนียนแบบนี้กรมสรรพากรคงเล่นแกไม่ได้เลยสิน่ะ ไม่เป็นไรแก้วสะอย่างจะเอาให้กระอักเลย พ่อค่ะถ้าในเมื่อแก้วไม่ทราบทวงสิทธิ์อันชอบธรรมนี้ได้แก้วก็ขอเป็นคนทำลายมันเองแทนพ่อแล้วกันน่ะค่ะ
ก๊อกๆๆ (ในขณะที่แก้วได้นึกถึงแผนที่ตนเองคิดจะจัดการจริงๆจังก็ต้องขัดจังหวะจากเสียงเคาะประตูห้องแก้วจึงรีบรวบรวมเอกสารทั้งหมดในมือลงในแฟ้มอย่างรวดเร็วเพื่อต้อนรับบุคคลที่มาเคาะห้อง)
แก้ว - เชิญค่ะ แก้วว่างอยู่ใครค่ะ (แต่ยังก้มหน้าก้มตาเก็บเอกสาร)
โทโมะ - ไงครับคนเก่ง เย็นแล้วงานเสร็จยังครับ กลับบ้านกัน (โทโมะที่เจอกับปีแอร์ระหว่างก็มองปีแอร์ด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ถามอะไรแก้วเพราะคิดว่าไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าไหร่ สำหรับเขา)
แก้ว - อ่อ ค่ะแก้วพึ่งเสร็จพอดี งั้นกลับกันเลยเนอะ
โทโมะ - เดี๋ยวสิแก้ว โมะจะบอกว่าพรุ่งนี้เราจะเดินทางกันแล้วจะไปเกาะส่วนตัวของเขื่อนกันน่ะแ้กวโอเคน่ะเดี๋ยวกับไปโมะจะเตรียมตัวเดินทาง หน้าตาดูเครียดๆโมะชวนแก้วตอนแก้วยุ่งๆเหรอ
แก้ว - แล้วเดินทางกี่โมงล่ะโมะ แก้วไม่มีไรหรอกเดี๋ยวจะได้สั่งงานพี่เลขาเอาไว้น่ะ แก้วจะได้ไปเที่ยวไม่มีอะไรต้องกังวลใจน่ะ แก้วไม่ได้เครียดอย่าคิดมากสิ ว่าไงค่ะไปกี่โมง
โทโมะ - อ๋อ สิบโมงครับพรุ่งนี้ออกเดินทางสิบโมง เขื่อนจะเอารถตู้มารับเราสองคนที่คอนโดตอนเก้าโมงสี่สิบห้าน่ะครับ วันนี้โมะนอนห้องแก้วเลยดีกว่าจะได้ตื่นพร้อมๆกัน
แก้ว - ไม่ต้องเลยโมะอย่ามาๆ หาข้าวเย็นทานแล้วเราไปเก็บของเตรียมเดินทางกันดีกว่าค่ะ
 
จากนั้นทั้งสองคนก็พากันไปทานข้าวใกล้ที่พักของตนเนื่องจากทั้งคู่ต้องเตรียมของและพักผ่อนเพื่อจะต้องเดินทางในวันรุ่งขึ้น โทโมะเองก็นั่งเล่นห้องแก้วถึงสองทุ่มแก้วก็ไล่โทโมะไปจัดของและพักผ่อนเนื่องจากก็ดึกมากแล้วในขณะที่แก้วกำลังเตรียมตัวพักผ่อนนั้นก็มีโทรศัพท์ถึงแก้ว........
แก้ว - ว่าไงค่ะพี่เควิลโทรมาสะดึกแบบนี้
เควิล - คุณหนูครับตอนนี้ผมกับปีแอร์ จับตัวนายโข่งลูกน้องคนสนิทของนายเอกได้ครับพวกผมเจอมันหน้าโรงแรมของเรานี่เองมันมาซุ่มดูอะไรไม่ทราบคุณหนูจะให้พวกผมจัดการยังไงดีครับ
แก้ว - พี่สองคนรอแก้วที่โรงแรมพามันไปที่ลานจอดรถของแก้วเดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีแก้วจะตามไปค่ะ
"แก้วเองที่ดีใจในสิ่งที่คาดหวังของตนจะเป็นจริงก็รีบร้อนออกไปจนวิ่งออกไปทันที เพื่อไปยังจุดนัดหมายของตนเอง เมื่อถึงลานจอดรถของตนเองแก้วก็ตรงไปยังชายดังกล่าว"
โข่ง - ปล่อยกูน่ะเว้ย พวกมึงสองตัวจับกูทำไมว่ะ กูไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วพวกมึงไม่ใช่ตำรวจสัหน่อยมาทำแบบนี้ได้ไงกูจะแจ้งความจับพวกมึงให้หมดเลยคอยดู
เควิล - แกกล้าแจ้งความกับตำรวจเหรอ หึหึ
ปีแอร์ - แน่จริงไปสิ พวกเราไม่กลัวแกหรอก นั่งนิ่งๆแล้วหุบปากไปก่อนเดี๋ยวก็รู้ว่าพวกเราจับแกทำไม
โข่ง - ถุยพวกแกมันก็หมาหมู่ล่ะว่ะ กูมาเดินเล่นดีๆเสือกมาจับ ปล่อยๆ
แก้ว - ว่าไงค่ะ ไม่ได้เจอกันสะนาน หึหึ
โข่ง - ใคร แกเป็นใคร
แก้ว - ว่าไงไม่ได้เจอกันตั้งสิบสองปีไม่ทราบสิบสองปีที่ผ่านมา คุณยังจำเด็กอายุสิบสองปีคนนั้นได้ไหมคนที่คุณฆ่าพ่อฆ่าแม่เขาได้อย่างเลือดเย็น
โข่ง - พูดอะไรข้าไม่เข้าใจ ใครๆใครฆ่าใคร อย่ามากล่าวหากันน่ะ
แก้ว - ให้โอกาสคุณอีกครั้ง คุณโข่งนักฆ่ามือขวาของคุณเอก นายสองคนเป็นอดีตนักฆ่าที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของอดีตรัฐมนตรีอดิศักดิ์ สิริมงคลสกุลและคุณหญิงมลนภา สิริมงคลสกุล เมื่อสิบสองปีก่อน ทำไมนายจะจำไม่ได้เมื่อทุกอย่างนายสองคนเป็นคนที่รู้เห็นทั้งหมด
โข่ง - ไม่จริง................
แก้ว - ฉันมีข้อเสนอ ถ้านายบอกความจริงทั้งหมดว่าใครเป็นคนจ้างวานฆ่า ฉันจะปล่อยนายไปไม่ฆ่านาย แต่ถ้านายไม่ตกลงนายตาย
โข่ง - ฉันบอกว่าฉันไม่รู้ๆทำไมต้องมาบังคับฉันด้วย ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งแล้วพี่เอกกับฉันเราก็ไม่ได้เจอกันเป็นสิบปีแล้ว จะเอาอะไรกับฉันอีกเล่า
เควิล - โกหกหน้าด้านๆ แกยังทำงานกับนายเอก แกทำงานกับนายประสิทธิ์ สิทธิ์ชัยใช่ไหม
แก้ว - เดี๋ยวพี่เควิล พี่หมายความว่า......
เควิล - ใช่ครับตามที่ผมสืบมาได้นั่น นายประสิทธิ์ สิทธิ์ชัยน้องชายบุตรธรรมหรือคุณลุงของคุณแก้วท่านได้จ้างวานนายเอกกับนายโข่ง ...........
โข่ง - เจ้าหมอนี่
แก้ว - เหอะว่าแล้วเชียวในสิ่งที่ฉันนึกเอาไว้ไม่มีผิดจริงๆสิน่ะ นายโข่งฉันว่านายให้ความร่วมมือกับฉันจะดีกว่าถึงนายจะรอดไป ไอ่ลุงประสิทธิ์มันก็ไม่ปล่อยให้นายได้มีลมหายใจต่อแน่ๆ แม้กระทั่งน้องชายมันยังกล้าฆ่าได้นับประสาลูกน้องกระจอกๆมันจะเห็นหัวเหรอ
โข่ง - ................................
แก้ว - ฉันให้เวลานายเอาไปทบทวนดูดีๆก็แล้วกันว่านายจะเลือกเอาทางไหน พี่ปีแอร์กับพี่เควิลค่ะแก้วฝากนายนี่ให้พี่สองคนดูแลอาทิตย์หนึ่งด้วยน่ะค่ะ แก้วจะไปต่างจังหวัดกับเพื่อน แล้วที่สำคัญอย่าให้มันหนีไปไหนได้กลับแก้วจะมาทวงคำตอบ
ปีแอร์ - ได้ครับคุณหนู เควิลนายลากมันไปดีๆแล้วกัน พวกผมจะดูแลอย่างดีไม่ปล่อยให้ตายแน่นอนครับ
โข่ง - พวกแกมันมาเฟียชัดๆ
เควิล - รู้ก็ดีแล้วนิ อีกหน่อยจะชัดเจนขึ้นเรื่อย รู้ไว้นายจะอยู่กับมาเฟียอีกนานจนว่าเรื่องของคุณหนูจะจบไป
 
 
 
เอาล่ะสิ แก้วออกฤิทธิ์ ตัวคนร้ายก็เฉลยแล้วว่าเป็นใคร แล้วทีนี้แก้วจะจัดการยังไงต่อไป
ใบ้อีกหน่อยๆ เดี๋ยวแก้วจะเจอมารหัวใจ มาดูว่าใครกันจะมาเป็นมารหัวใจแก้ว
แล้วแก้วจะทวงของได้คืนหรือว่า ทำลายของนั้น มาลุ้นกันน่ะค่ะ
ป.ล. ไรเตอร์ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพทุกวัน เนื่องจาก..............ตันเป็นระยะๆ เรื่องใหม่ก็เกิดมาในสมอง
แต่ยังไม่ขออัพเรื่องใหม่ จะขอจบเรื่องนี้ก่อน แฮ่ๆๆ ฝากติดตามกันด้วยน่ะค่ะ
รักทุกคนน่ะค่ะ จิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ>x,<