รักนี้..ฉันเลือกเธอ

        ณ. ประเทศเกาหลี

โจ - ไงแก้ว เธอทำงานกับฉันมาจะห้าปีแล้วน่ะ แกคิดยังไงพระเจ้าองค์ไหนดลใจให้แกกับเมืองไทย 

แก้ว - ฉัน อืมมม คิดถึงบ้าน นายเองก็รู้ว่าฉันเกิดที่โน่น โตที่โน่นและ

โจ - แต่แกอย่าลืมแกมีชีวิตอยู่รอดที่เกาหลี แกกับฉันเราโตมาด้วยกัน ทำงานร่วมเป็นร่วมตายกันมาเยอะ แถมกินข้าวหม้อเดียวกัน เฮ่ออออออ ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น โอเคๆๆ ถ้าแกอยากกลับก็กลับฉันไม่ห้ามแกหรอก แต่ถ้าไปไม่รอดหรืออยากกลับมาทำงานกับฉัน ฉันพร้อมต้อนรับแกเสมอเว้ยเพื่อน

แก้ว - ขอบใจมากโจ

        ฉัน แก้ว อดีตลูกสาวนักการเมือง ที่ถูกคู่อริตามทำร้ายครอบครัวของฉัน ฉันเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของส.ส.อดิศักดิ์ ที่ถูกคู่แข่งทางการเมืองสั่งฆ่าปิดปาก ฉันเพียงคนเดียวในครอบครัวที่มีชีวิตหนีรอดมาได้โดยครอบครัวของโจ ซึ่งพ่อของโจ ชื่อว่า ปาร์ค โจชัวร์ มีลูกชายชือ ปาร์ค โจ หรือ โจ เราสองคนเติมโตมาด้วยกัน ฉันลืมบอกไปว่าลุงโจชัวร์ ท่านเป็นมาเฟียที่อาศัยอยู่ในประเทศเกาหลี ท่านเป็นเพื่อนสนิทของพ่อฉันเอง ฉันเองก็ถือเป็นลูกสาวอีกคนของท่านไปโดยปริยาย ฉันถูกเลี้ยงดูราวไข่ในหิน เจ้าหญิงองค์น้อยเลยที่เดียวคือ เลี้ยงดูโดยสอนการต่อสู้ทุกอย่างด้วยมือเปล่า การใช้มีดสั้น มีดบิน ปืนสั้น ปืนยาว ฉันโดนจับให้ฝึกทุกอย่างที่ลูกชายของลุงโจชัวร์ เรียนเช่นกัน

        ฉันตอนนี้ทำงานธุรกิจ โีรงแรมที่พ่อกับลุงโจชัวร์ทำร่วมกันลุงโจชัวร์ ยกให้ฉันดูแลธุรกิจส่วนนี้ให้ฉันเพื่อเป็นของขวัญในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองไทยนั้นเอง ในช่วงก่อนที่ฉันจะตัดสินใจบอกลาชีวิตที่เกาหลีเพราะฉันเบื่อการต่อสู้ การเข้นฆ่าที่นี่ ใช่ฉันต้องการชีวิตที่สงบสุข และฉันต้องการกลับไปยังประเทศเกิดของตัวเอง ที่สำคัญ ฉันต้องการเจอเพื่อนรักที่ฉันจากเขามาเกือบสิบสองปี ฉันยังจะเจอกับพวกเธอไหม ฉันไม่แน่ใจแต่ฉันมีลางสังหรณ์ว่า กลับบ้านเกิดตัวเองในครั้งนี้ ฉันต้องมีแต่ความสุขแน่นอน

   ณ. ประเทศไทย

ฟาง - ป๊อปปี้ ทำอะไรอยู่เห็นยัยเฟย์ไหม เขื่อนเห็นยัยเฟย์ไหม เงียบบบบทำไมไม่ตอบ

เฟย์ - พี่ฟางเฟย์อยู่นี่ เฟย์ลงไปห้องเก็บของมาเจอกล่องเก่าๆด้วย กล่องอะไรไม่รู้

โทโมะ - อ้าวสองสาวอยู่นี่กับพวกเขื่อน อ้าวเฮ้ยหลับสะงั้นไอ้พวกนี่ โทโมะจะมาตามสองตัวนี้ไปประชุมกับพี่เอกหน่อย นอนสะงั้น

ฟาง - เฟย์กล่องอะไรอ่ะเปิดเลยๆ โทโมะก็ปลุกสิ ฟางไม่อยากปลุกอ่ะเมื่อกี๊ก็ถามเสียงดังลั่นยังไม่ตื่นเลย

เฟย์ - นี่มันๆ รูปตอนเราเด็กๆ อ่ะพี่ฟาง เอ๋ มันมีเราแล้วก็.........พี่ฟางเฟย์คิดถึงแก้ว

โทโมะ - แก้ว ใครเหรอ

ฟาง - นั่นสิ สิบสองปีแล้วสิน่ะ แก้วน่ะโทโมะนี่ไงเพื่อนของพวกเราสองคน เราไม่เจอเขานานแล้วเกือบสิบสองปีเห็นจะได้น่ะ แก้วเขาจู่ๆก็หายไปแล้วไม่บอกกล่าว พวกเราสองคนพยายามตามหาช่วงสองสามปีแรก เพราะแก้วไม่เคยขาดการติดต่อกับพวกเราเลย

เฟย์ - ใช่แต่พอติดต่อไม่ได้พวกเราก็เลยเลิกตามหา จนมาเจอรูปนี้เขาน่ะนี่ไงน่ารักไหม

โทโมะ - ยัยเด็กหมวย หน้าขาวคนกลางเหรอ โตมาคงหมวยๆหน้าขาว ตาตี่ๆแบบนี้ล่ะม๊างงง หายไปนานแบบนี้คงลืมพวกเธอไปแล้วล่ะ ฮ่าๆ เฮ้ยป๊อป เขื่อน ทำงานๆๆ นอนอู้ไปไหนให้ไวๆ

ฟาง - ไอ่คนเย็นชา เฟย์พี่ว่าพี่เชื่อว่าแก้วต้องไม่ลืมเราสองคน พี่เชื่อในตัวแก้ว

เฟย์ - เฟย์ก็เชื่อในตัวแก้ว คอยดูน่ะโทโมะสักวันพวกเราจะพาแก้วมาเจอพวกนายให้ได้คอยดูสิ ไปกันดีกว่าพี่ฟาง ทำงานกันๆ

เอาล่ะสิค่ะ มาเป็นกำลังใจกันหน่อยน่ะค่ะ ว่าฟาง เฟย์จะเจอกับแก้วไหม แล้วแก้วจะจำไ้ด้ไหม

คืนนี้ฝันดีกันน่ะค่ะ รักน่ะจิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟ >x,<

ป.ล. เรื่้องนี้เป็นเรื่องที่สี่แล้ว ติดตามกันเยอะๆน่ะค่ะ ติชมได้เลยค่ะ