รักนี้..ฉันเลือกเธอ

หลังจากที่ผมแยกย้ายไปจากเธอผมกลับมานั้งทบทวน แก้วเป็นผู้หญิงแบบไหนน่ะ ทำไมถึงกล้าขอคบกับผมก่อน เธอก๋ากั๋นเกินหญิงไปรึเปล่า ผมบอกตรงๆใช่ผมสับสน มากๆ ผมจะทำยังไงกับตัวเองต่อไปดี ผมลังเล ว่าจะเอายังไง ตอนนี้ผมเริ่มคิดออกแล้วล่ะครับ
-ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ .....................-
โทโมะ – ว่าไงเขื่อน มีอะไรรึเปล่าว่าไงตอนนี้นายทำอะไรอยู่ล่ะ
เขื่อน – ฉันพึ่งเสร็จงาน ไม่ใช่สิ .... เฟย์กับฟางพึ่งเสร็จงาน ที่โทรมา น่ะก็ไม่มีอะไรหรอก ฟางกับเฟย์จะให้ชวนแกกับแก้วไปทานข้าวเย็นน่ะ ร้านอาหารญี่ปุ่นฝากแกจองด้วย
โทโมะ – อืมได้ๆ ห๊ะฝากฉันจองนี่นะ เขื่อนๆฉันมีเรื่องจะบอกว่ะ .................
เขื่อน – เรื่องอะไร ว่าแต่นายจะจองโต๊ะใช่ป่าว ใช่ไหมโมะว่าไง
โทโมะ – เอ่อ ฉันจองให้ก็ได้ร้านประจำเราร้านเดิมน่ะ ตอนทุ่มตรงไปเจอกันแล้วกัน ว่าเรื่องฉันต่อเลยแล้วกัน ตอนที่กลับที่พักกับแก้ว แก้วขอคบกับฉันว่ะ เขาบอกว่าเขาอยากให้ฉันลองคบเพื่อจะได้รู้ว่าผู้หญิงไม่ได้งี่เง่าไปทุกคน
เขื่อน – เฮ้ยยยย จริงอ่ะไม่น่าเชื่อ แล้วแกว่าไง แกเอายังไง
โทโมะ – ไม่แน่ใจแต่คำตอบในใจของฉันมีอยู่แล้ว ที่เล่าให้แกฟังเพราะบางทีคำตอบที่ฉันมี มันอาจส่งผลอะไรบางอย่างแกก็อย่าตกใจแล้วกัน งั้นแค่นี้ก่อนน่ะฉันได้บอกให้แก้วเขารู้ว่านัดทานข้าวเย็นกับพวกแก
 
“หลังจากที่วางสายกับโทโมะแล้วนั้นเขื่อนก็รีบเล่าเรื่องให้สามคนที่เหลือฟัง สองสาวได้แต่กรี๊ดกร๊าดๆออกมาอย่างไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนสาวของตนจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้แถม ยังมีการพนันกันอีกว่าเขาสองคนจะคบกันไหม ฟางบอกว่าไม่คบ เฟย์นั้นเลือกว่าคบกัน ......”
เฟย์ – เขื่อนอยู่ฝั่งใคร
ฟาง – ป๊อปอยู่ฝั่งใคร บอกมาเลยน่ะ
ป๊อปปี้/เขื่อน – งานเข้าแล้วสิ พวกเราไม่เลือกกกกก
เฟย์/ฟาง – ชิส์ ตามใจ
เขื่อน – ยังไงคำตอบเราคงเห็นตอนเย็นนี้แน่ๆไม่ต้องห่วงครับทุกๆคน เขื่อนว่าพวกเราใจเย็นๆดีกว่าน่ะครับ
 
“ฝั่งโทโมะที่ทราบก็รีบลงไปที่หห้องของแก้วทันที เพื่อบอกให้เธอทราบว่ามีนัดทานข้าวเย็นกับสองหนุ่มสาว ซึ่งแก้วก็ตอบตกลงทันทีและในขณะที่กำลังจะปิดประตูห้องเพื่อเตรียมตัวนั้นเอง...........”
โทโมะ – คุณอย่าพึ่งปิดประตูผมขอเข้าไปในห้องคุณแป้บนึงสิ (ว่าแล้วก็ใช้มือดันแล้วลอดผ่านเข้าไปก่อนพูดเสร็จ)
แก้ว – นี่ทำแบบนี้แล้วจะขอทำไมล่ะ มีอะไรก็รีบๆพูดมาเหลือว่าอีกไม่กี่นาทีก็จะได้เวลานัดแล้วน่ะ
โทโมะ – ก็ผมจะถามคุณว่าที่คุณบอกว่าลองคบกับคุณดูไหมนั้นน่ะ คุณพูดจริงรึเปล่า
แก้ว – แล้วทำไมล่ะ คุณ..............อึยยยยยยย (แก้วที่กำลังจะเอ่ยอะไรออกไปก็ถูกโทโมะก้มลงจุ๊ฟที่ปากบางของเธอทันที)
โทโมะ – นี่คือจูบมัดจำ ผมตอบตกลงคบกับคุณแล้ว อ่อ ในเมื่อผมตกลงคบกับคุณ เรามาแลกเปลี่ยนกัน คุณต้องเรียกผมว่าโมะแล้วผมจะเรียกคุณว่าแก้ว อ๋อแล้วอีกอย่าง เวลาผมโทรหาคุณต้องรับสายผมด้วย ถ้าผมไม่โทรหาแสดงว่าผมงานยุ่ง แต่ถ้าคุณยุ่งก็กดเคลียร์สายผมทิ้งหรือบอกผมว่าติดงานอยู่ ผมไม่ชอบคนโทรจิก คนโกหก คนจับผิด ถ้างั้นอีกยี่สิบนาทีผมมารับน่ะครับ ฟอดดดดไปล่ะ
แก้ว – ดะเดี๋ยว ตาบ้า มาถึงก็พูดๆๆๆๆ คนบ้า หึยยยยยยยยยยย
 
ในขณะเดียวกันนั้นอีกฝั่งหนึ่งของกรุงเทพ
.............. – เรื่องยัยเด็กนั้นไปถึงไหนแล้ว ฉันให้พวกนายไปตามสืบได้อะไรคืบหน้าบ้างรึยัง
เอก – ผมกับโข่งตามที่โรงแรมก็ไม่เจอครับ แถมตอนนี้ยัยแสบยังออกจากโรงแรมไปแล้ว สอบถามทราบแค่ว่ายัยนั้นย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วครับ
.......... – วะ พวกแกทำงานประสาอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่าง ที่สนามบินฉันส่งแกไปแกก็คว้าน้ำ คว้าลมมาให้ พอได้ที่อยู่โรงแรมก็เสือกไม่ได้สักอย่าง อนาคตของฉันจะไปรอดไหม
เอก – ผมกับโข่งจะรีบจัดการให้เร็วที่สุดครับนายท่าน
......... – อีกสองวัน ยัยแสบนั้นจะออกสื่อ ถ้าพลาดโอกาสของพวกนายก็จะหมดอนาคตจำไว้ คนของฉันใครทำงานพลาดชีวิตมันต้องเป็นยังไง
เอก – คะครับพวกผมทราบดีครับนายท่าน
 
 
เอาล่ะสิ โทโมะตกลงตอบรับแก้วแล้ว ศัตรูของแก้วก็เริ่มตามติดแล้ว แก้วจะเป็นยังไง
ในเมื่อเรื่องความรักก็กำลังจะเกิด คนจ้องเอาชีวิตก็เริ่มตามประกบ เอาใจช่วยแก้วกันด้วยน่ะค่ะ
รักทุกคนน่ะค่ะ จิบิ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟ >x,<