Secret... ความลับเฉพาะเธอ

 
   "หงุดหงิด?หงุดหงิดอะไร ฉันเนี่ยนะทำให้นายหงุดหงิด!"
 
 
   "ยังจะมาถามอีกที่วันนี้เธอโกหกฉันไงว่าจะไปแค่กินข้าวกับเพื่อน!"
 
 
   "แต่ฉันก็บอกความจริงนายไปแล้วว่าฉันอยู่ที่ไหน แล้วนายก็ตามไปถูกนี่"
 
 
   "ก็แล้วถ้าฉันไม่คาดคั้นว่าเธออยู่ที่ไหน เธอจะรู้มั๊ยว่าอีกไม่นานจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ"
 
 
   "ฉันโตแล้วนะ ฉันโตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว!"
 
 
   "แต่ฉันเป็นคนที่ดูแลเธอ ถ้าเกิดเธอเป็นอะไรขึ้นมาหรือเกิดถูกข่มขืนในผับนั้นขึ้นมา ฉันจะ
 
บอกกับอาของเธอยังไง!!"
 
 
   "ก็ยังดีกว่าที่ให้คนอย่างนายมาว่าฉันและด่าฉันแบบนี้!!!"
 
 
   "เธอว่ายังไงนะ"
 
 
   "ฉันบอกว่าฉันไม่ชอบที่นายทำกับฉันแบบนี้ พ่อกับแม่ฉันยังไม่ทำแบบนี้กับฉันเลย !"
 
 
   "ก็เพราะพ่อแม่เลี้ยงเธอมาแบบนี้ไง เธอถึงเป็นเด็กใจแตกแบบนี้ไงเล่า!"
 
 
   "อย่าว่าพ่อกับแแม่ฉันแบบนั้นนะ!!"
 
 
   "ทำไม หรือว่าไม่จริง เพราะถ้าเขาเลี้ยงเธอมาดี เธอคงไม่เป็นแบบนี้ มากรุงเทพ ได้ไม่กี่
 
วัน เข้าผับหาผู้ชายแล้ว"
 
 
   เพี้ย!!!
 
 
   "นายจะด่าจะว่าฉันยังไงก็ได้แต่อย่ามาพาดพิงถึงพ่อแม่ฉัน ท่านไม่เกี่ยว!"
 
 
   "เธอกล้ามากนะที่มาตบหน้าฉัน รู้จักฉันน้อยไปหรือเปล่า"
 
 
   หลังจากที่เขาเอานิ้วไปแตะเลือดที่มุมปากก็พูดว่าฉัน
 
 
 
   "ทีนายยังกล้ามาว่าพ่อกับแม่ของฉันได้เลย"
 
 
   ฉันตอบตะกุตะกะกลับไป
 
 
   "หึ"
 
 
   ฟุ่บ!
 
 
   "อืออออออ... T^T"
 
 
   อยุ่ๆเขาก็คว้าไหล่ของฉันเข้าไปแล้วประกบปากเข้าหาทันที ทำให้ปากของฉันและเขา
 
กระแทกกันอย่างแรงจนฉันต้องส่งเสียงร้องออกมา
 
 
   "นี่เป็นบทเรียนบทแรก "
 
 
   "และนี่จะเป็นบทสุดท้ายที่นายจะสอนฉัน!!"
 
 
   "ก็ไม่แน่เสมอไปหรอก ตราบใดที่ฉันยังต้องดูแลเธออยู่"
 
 
   "คงไม่ต้องแล้วล่ะ ฉันจะโทรไปบอกคุณอาแล้วขอไปอยู่คนเดียวโดยไม่ต้องมีนาย!"
 
 
   "คิดว่าอาของเธอจะอนุญาติให้หลานสาวที่ใจแตกออกไปอยู่บ้านผู้ชายหรอ"
 
 
   "หมายความว่าไง?"
 
 
   "ก็หมายความว่าถ้าเธอโทรไปหาอาของเธอ ฉันก็จะโทรด้วยเหมือนกัน :)"
 
 
   "ที่นายทำวันนี้ นายต้องการอะไรกันแน่!"
 
 
   "มันเป็นเรื่องของฉัน "
 
 
   "ใช่!มันเป็นเรื่องของฉัน แล้วนายลากฉันเข้ามาเกี่ยวด้วยทำไม!!"
 
 
   "ก็ได้ถ้าเธอไม่อยากอยุ่ที่นี่ก็ไปได้เลยนะ ฉันไม่ว่าอะไร"
 
 
   ปัง!
 
 
    เขาพูดจบก็เดินเข้าห้องนอนแล้วปิดประตูเสียงดังใส่ฉัน