เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก(และแค้น)

" ฉันว่าพวกเราเข้าไปนั่งในบ้านกันดีกว่า  เผื่อยัยฟางจะกลับมาหรือยังไงก็ตามล่ะ " เฟย์ลุกขึ้นยืนแต่พูดไม่
 
ได้กี่คำก็ต้องจบเพราะ่ามีคนโทรมา
 
 
ฮึ้ม  เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป ติ๊ด !
 
 
" ฮัลโหลสวัสดีค่ะ "
 
"..................."
 
" จิงด้วย ขอโทษนะค่ะ ดิฉันลืมจริงๆค่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ "
 
"..............!!!!!! "
 
" นี่ยัยแก้วฉันไปก่อนนะ ลืมส่งของให้ลูกค้าไปเลย เดี๋ยวแกอยู่กับไอผมลิง เอ๊ย คุณโทโมะ ก่อนนะ เดี๋ยว
 
ฉันมา " เฟย์รีบสวนกับขณะที่เดินเข้าบ้านทำให้แก้วกับโทโมะอยู่กันสองต่อสอง
 
 
" ฟะ..เฟย์อย่าพึ่งปะ..ไปสิ " แก้วโบกมือเรียกเฟย์แต่คงไม่ทัน
 
 
"คุณคงไม่รังเกียดนะครับ ถ้าอยู่กับผมสองคน " โทโมะยิ้มให้แก้วหลังจากที่พูด
 
 
" คงมะ.... ไม่หรอกค่ะ " แก้วก้มหน้าก้มตา หลังจากที่เขาเป็นผู้หญิงห้าวมาตลอด ถึงจะมีใครมาขอเบอร์
 
แก้วก็ไม่เคยให้ไม่ว่าจะข้ออ้างอะไรก็ตาม ยกเว้น เฟย์กับฟางและครอบครัว ถึงมีใครมาจีบแก้วก็ไม่เคยมีใจให้
 
ถึงจะมีใครมาชวนคุยแก้วก็ไม่เคยไหวหวั่นเลย ไม่เคยอายเวลาเจอผู้ชาย นี่แหล่ะ รักแรกของแก้ว
 
 
" อ่ะนี่เบอร์ผม ผมขอเบอร์คุณหน่อยสิ เผื่อฟางมาหาคุณ คุณจะได้โทรมาหาผม " โทโมะแค่พูด แต่ทำให้
 
แก้วละลายไปทั้งตัวแล้ว
 
 
" ได้สิ อ่ะนี่เบอร์ฉัน แล้วก็ฉันขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย " แก้วให้เบอร์แต่รู้สึกว่าจะมีคำต่อรองแทรกมาด้วย
 
 
" ได้ คุณต้องการอะไร เงินหรือป่าวผมมีมากพอ " โทโมะหาตัวเลือกมาให้แก้ว
 
 
" ป่าวๆๆ ฉันอยากให้นายเรียกฉันว่าแก้ว ไม่ใช่คุณ เรียกฉันว่าแก้วสิ นี่คือชื่อฉัน " อะไรกันแค่แก้วพูดแค่นี้
 
ทำให้โทโมะหวั่นไหวได้เลยหรอ ตายล่ะสิ เขาเป็นคู่มั่นฟางนะ แต่แอบมีใจให้คนอื่นได้ไงกัน
 
 
" ได้สิแก้ว " โทโมะเรียกชื่อแก้วและนั้นทำให้เธอหวั่นไหวสุดๆ
 
 
" แค่นี้ก็พอ " แก้วยิ้มให้โทโมะ
 
 
" เออนั้นสิงั้นฉันไปนะ ฉันก็มีธุระเยอะพอสมควรเลยล่ะ ขอกลับไปก่อนละกัน " โทโมะโบกมืออำลาแล้ววิ่ง
 
ไปที่รถแล้วขับออกจากบ้านไป
 
 
" โครม " เสียงอะไรในครัวหว่าหรือว่าจะเป็น ผีๆๆๆๆๆ ผีคนใช้ หรือ ผีพ่อฟาง
 

 
ตอนหน้ามีลุ้นว่าผีหรือคนโทโมะมาแกล้งแก้วหรอหรือว่าอะไรกันแน่ ตอนนี้ขอเม้นให้ถึง80 ได้มั้ยอ่า