เพราะเธอคือคนที่ฉันรัก(และแค้น)

" ฉันว่าพวกเราเข้าไปนั่งในบ้านกันดีกว่า  เผื่อยัยฟางจะกลับมาหรือยังไงก็ตามล่ะ " เฟย์ลุกขึ้นยืนแต่พูดไม่

ได้กี่คำก็ต้องจบเพราะ่ามีคนโทรมา

ฮึ้ม  เลิกกันนะเธอ ก่อนมันจะสายไป ติ๊ด !

" ฮัลโหลสวัสดีค่ะ "

"..................."

" จิงด้วย ขอโทษนะค่ะ ดิฉันลืมจริงๆค่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ "

"..............!!!!!! "

" นี่ยัยแก้วฉันไปก่อนนะ ลืมส่งของให้ลูกค้าไปเลย เดี๋ยวแกอยู่กับไอผมลิง เอ๊ย คุณโทโมะ ก่อนนะ เดี๋ยว

ฉันมา " เฟย์รีบสวนกับขณะที่เดินเข้าบ้านทำให้แก้วกับโทโมะอยู่กันสองต่อสอง

" ฟะ..เฟย์อย่าพึ่งปะ..ไปสิ " แก้วโบกมือเรียกเฟย์แต่คงไม่ทัน

"คุณคงไม่รังเกียดนะครับ ถ้าอยู่กับผมสองคน " โทโมะยิ้มให้แก้วหลังจากที่พูด

" คงมะ.... ไม่หรอกค่ะ " แก้วก้มหน้าก้มตา หลังจากที่เขาเป็นผู้หญิงห้าวมาตลอด ถึงจะมีใครมาขอเบอร์

แก้วก็ไม่เคยให้ไม่ว่าจะข้ออ้างอะไรก็ตาม ยกเว้น เฟย์กับฟางและครอบครัว ถึงมีใครมาจีบแก้วก็ไม่เคยมีใจให้

ถึงจะมีใครมาชวนคุยแก้วก็ไม่เคยไหวหวั่นเลย ไม่เคยอายเวลาเจอผู้ชาย นี่แหล่ะ รักแรกของแก้ว

" อ่ะนี่เบอร์ผม ผมขอเบอร์คุณหน่อยสิ เผื่อฟางมาหาคุณ คุณจะได้โทรมาหาผม " โทโมะแค่พูด แต่ทำให้

แก้วละลายไปทั้งตัวแล้ว

" ได้สิ อ่ะนี่เบอร์ฉัน แล้วก็ฉันขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย " แก้วให้เบอร์แต่รู้สึกว่าจะมีคำต่อรองแทรกมาด้วย

" ได้ คุณต้องการอะไร เงินหรือป่าวผมมีมากพอ " โทโมะหาตัวเลือกมาให้แก้ว

" ป่าวๆๆ ฉันอยากให้นายเรียกฉันว่าแก้ว ไม่ใช่คุณ เรียกฉันว่าแก้วสิ นี่คือชื่อฉัน " อะไรกันแค่แก้วพูดแค่นี้

ทำให้โทโมะหวั่นไหวได้เลยหรอ ตายล่ะสิ เขาเป็นคู่มั่นฟางนะ แต่แอบมีใจให้คนอื่นได้ไงกัน

" ได้สิแก้ว " โทโมะเรียกชื่อแก้วและนั้นทำให้เธอหวั่นไหวสุดๆ

" แค่นี้ก็พอ " แก้วยิ้มให้โทโมะ

" เออนั้นสิงั้นฉันไปนะ ฉันก็มีธุระเยอะพอสมควรเลยล่ะ ขอกลับไปก่อนละกัน " โทโมะโบกมืออำลาแล้ววิ่ง

ไปที่รถแล้วขับออกจากบ้านไป

" โครม " เสียงอะไรในครัวหว่าหรือว่าจะเป็น ผีๆๆๆๆๆ ผีคนใช้ หรือ ผีพ่อฟาง

ตอนหน้ามีลุ้นว่าผีหรือคนโทโมะมาแกล้งแก้วหรอหรือว่าอะไรกันแน่ ตอนนี้ขอเม้นให้ถึง80 ได้มั้ยอ่า