นิยายเรื่อง LOVE PLAN แผนรักร้าย มัดหัวใจนายตัวดี

"อะ...ห๊าไปแล้วไปแล้ว"ฉันรีบตอบแล้วลุกไปหาโทโมะ

"แก้วตั้งใจหน่อยน๊ะเดี๋ยวจะัไม่ทัน อีกแค่วันเดียวเอง"มีนบอก+มองด้วยสายตาเป็นห่วงมากๆ

จ๊ะๆ แก้วจะตั้งใจเรียนมากๆๆ"ฉันก็เลยต้องรับปากไปอย่างจำใจ แล้วจะเต้นได้ไหมเนี่ย พอฉันอยู่ใกล้โทโมะที่ไรมันพาลจะทำอะไรไม่ถูกทุกทีเลยอ่า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเริ่มรู้สึกแปลกๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่า!!ฉันรีบหยุดคิดแล้วเดินตามโทโมะไป

TOMO SAY

"ไปแก้วรีบซ้อมเดี๋ยวไม่ทันน๊ะ" ผมบอกแล้วขยับตัว เข้าไปใกล้แก้วแก้มแดงมาเลยแหละ คิดไปไหนเนี่ยผมก็แค่ทำไปตามแผนเท่่านั้นแหละ(Tietang:ป๊าบ้าโกหกแม้กระทั่งความคิดตัวเอง)

ทุกคนคงงงว่าแผนอะไรงั้นผมจะเล่าให้ฟัง(หรือว่ามีบ้างคนแอบรู้แล้ว)

ย้อนไปเมื่อ1เดือนที่แล้ว

"ไอ้โมะแกเอาจริงเหรอวะ แก้วดูท่าไม่เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปนะ"ไอ้ป๊อปมันพูดแบบนี้เป็นรอบที่ร้อยแล้วมั๋ง

"เอ...แก้วเข้าถึงตัวยาก แถมเหมือนทอมอีก แล้วเค้าจะชอบผู้ชายรึป่าวเราก็ไม่รู้ มันไม่เสียเวลาเหรอหว้า

"ไอ้เขื่อน แล้งรู้ได้ไงว่าแก้วไม่ชอบผู้ชาย"

"ไม่รู้ดูๆเอ"

"ดูๆเอาไม่ใช่คำตอบที่แท้จริงเสมอไปหนิ แล้วแกจะรู้ว่าแก้วชอบผู้ชาย"พูดเสร็จแล้วกระตุกยิ้มน้อยๆเหมือนที่ชอบทำบ่อยๆ ผมพูดจริงนะแก้วเป็นผู้หญิงแน่ๆ

"ฉันว่าไม่ใช่ เออ...แล้วกรุณาหยุดยิ้มอันอ้อนมืออ้อนตีนด้วย"ไอ้เขื่อนมันยังไม่ยอมเลิกเถียงอีก แล้วไอ้ยิ้มอ้อนมือ อ้อนตีนที่มันว่าเนี่ยก็ละลายใจใครมานักต่อนักแล้ว

"เออ...แล้วทำไมตอนแรกเชียร์กันหนักหนาห๊าาา"สงสัยมากตอนแรกเชียร์จังพอเอาจริงพวกมันกลับห้ามกันใหญ่โต

"ก็ให้เป็นแฟนจริงๆ ไม่ได้ให้ไปล้อเล่นกับความรู้สึกเค้าหนิ หว้าถ้าแก้วชอบแกจริงๆฉันสงสารตาย

"อ้าวแก้วอาจไม่ชอบก็ได้ เพราะฉะนั้นไม่มีใครได้เปรียบไปกว่ากันเท่าไหร่หรอก"

"แล้วแกจะไปยุ้งกะเค้าทำไมหล่ะ"ไอ้เขื่อนนี้มันไม่ยอมจบจริงๆ

๐ก็มันหน้าสนุกยังไงหล่ะ"ไม่ได้พูดเล่นนะ เกมนี้มันต้องสนุกแน่ๆ

"แล้วแต่แกอย่าทำอะไรก็ทำ แต่ถ้ารักเค้าขึ้นมาจริงหล่ะก็เตรียมตัวรับเคราะห์จากพวกฉันไว้ได้เลย"ไอ้จองเบมันมาแปลกนั่งเงียบอยู่ได้ตั้งนานเพิ่งเปิดปากพูดแล้วแถมยังถึงปริศนาไว้อีก อะไรรับเคราะห์?

ผมกำลังจะเดินออกมาและเบื่อพวกมันแต่แล้วก็ต้องหันกลับไปถามว่า

"แล้วไม่มีใครพนันกับฉันเหมือนคนก่อนๆเลยเหรอไง"ผมพนันกันอย่างเนี่ยแหละแต่ส่วนมากผมได้ประจำ ถ้าลองจีบคนไหนไม่มีรอด

"เออ...พวกเราสี่คน พนันสู้ ถ้าจีบไม่ติดเอามาเลย 5000"มันเล่นแรงแฮะคราวนี้ปกติ1000ก็พอแล้ว อะไรที่ทำให้พวกมันทุ่มมากมาย นี่คงคิดว่าผมจะจีบแก้วไม่สำเร็จหล่ะซิ

"ได้ถ้าแพ้อย่าลืมข้อตกลงหล่ะ"งานนี้ไม่พลาดแน่5000ฟรีอีกแล้วไปดีกว่้า

"เดี๋ยว!!แต่ถ้าแกรักแก้วขึ้นมาจริงๆจ่าย10000นึ่งเคป่ะ"ไอ้จองเบอีกแล้วมันแปลกไปน๊ะแต่ผมก็

"ตกลง"ผมตอบไปโดยไม่ลังเลใจเลย ก็ผมเนี่ยนะจะไปรักทอม ไม่มีทางอ่ะ

กลับมาปัจจุบัน

นี่นะทอมเขินผมขนาดนี้ไม่ทอมหรอกมั๋ง จากนั้นผมก็ค่อยโน้มหน้าลงไปใกล้ยิ่งกว่าเดิมอีก

KAEW SAY

โทโมะขยับมาใกล้จนหน้าเราแทบจะชนกันอยู่แล้ว แล้วฉันก้รู้สึกเหมือนลมหายใจขากหายไป

"โท...อุปห์..."

มันเป็นสัมผัสที่ประหลาด เบาเหมือนบีกผีเสื้อที่กำลังโบยบิน หอมหวานราวกับกลีบกุหลาบ และอ้อมกอดที่อบอุ่น เมื่อเริ่มขากอากาศหายใจเลยจำเป็นต้องเปิดริมฝีปากออกเพื่อหายใจ แล้วก็เป็นการเปิดโอกาสให้ลิ้นนุ่มของโทโมแทรกผ่านเข้ามาในริมฝีปากอย่างง่ายดาย ฉันรู้สึกเหมือนจะล้มจนต้องเอาแขนโอบรอบคอโทโมะไว้เพื่อรั้งไม่ให้ตัวเองทรุดลงไป ฉละโทโมะก็ถอนริมฝีปากออกไล้ไปตามซอกคอขาวเนี่ยน แต่ฉันว่ามันมากเกิดไปแล้วน๊ะ ได้จูบแรกของฉันไปแล้วยังต้องการอะไรอีก ฉันรวบรวมพลังเหือกสุดท้ายก่อนจะหมดแรงเพราะขาดอากาศหายใจ ดันร่างโทโมะออกไปแต่เหมือนเค้าจะรู้จึงผละออกเล็กน้อย กลับกลาบเป็นว่าเค้าพาฉันเต้นรำไปเรื่อยๆตามเพลงที่เปิดรออยู่ก่อนที่โทโมะและฉันจะเข้ามาซะอีก

TOMO SAY

เฮ้ย!! อะไรเนี่ยผมเป็นอะไรไม่รู้ที่แรกกะว่าจะเล่นๆเฉยๆ แต่มันก็หยุดไม่ได้ ผมหยุดร่างกายตัวเองไม่ได้ ปกติผมไม่เคยมีความต้องการผู้หญิงคนไหนมากมายเท่ากับแก้วมาก่อน ห้ามคิดแบบนี้เด็ดขาดเลยนะผมจะแพะ้ถ้ายังไม่ยอมหยุดคิกเรื่องบ้าๆนี่ ตอนนี้ผมยังคงพาแก้วเต้นไปเรื่อยๆ แก้วเรียนรู้เร็วมากแม้จะเหยียบเท้าผมไปหลายที แต่ไม่เป็นไรแก้วตัวเบายิ่งกว่านุ่นอีก ผมจับเธอมาใกล้เพื่อที่จะได้หมุนง่ายๆ แต่ว่า

"เฮ้...นายจะทำอะไรหน่ะโทโมะ"อยู่ดีๆก็ถาม

"นี่ไม่ได้ทำอะไรเลยแค่จะจับจะำได้หมุนง่ายๆไง"แก้วคิดมากไใหญ่แล้ว สงสัยจะอินที่โดนขโมยจูบแรกไป

"มาซ้อมต่อเร็ว"พูดแล้วดึงแก้วมาซ้อมต่อ ผมยังซ้อมไม่หยุดนี่ก็2ขม.เข้าไปแล้ว แก้วก็คล่องแล้วด้วย

"โอเคไหมแก้ว"

"โอเคเต้นเป็นแล้วขอบคุณมาก"พูเดแล้วรีบเดินออกไปเลย

KAEW SAY

ยัยแก้ว แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆดลย แค่นี้ทำไมต้องใจเต้นแรงขนาดนี้ด้วย

ฉันรีบออกจากห้องแล้วเดินไปหาเฟย์กับฟางทันที

"เต้นได้ยังแก้ว"ยัยฟางรีบถามทันทีที่ฉันเดินมานั่งที่โซฟา

"ได้แล้วหล่ะแล้วจินนี่กับมีนไปไหนหละ"

"อ๋อกลับไปแล้วหล่ะ เห็นว่าจะไปไหนกันต่อไม่รู้"ยัยเฟย์ตอบ

"อืม....งันแก้วกลับก่อนดีกว่า"ฉันรีบลาก่อนที่โทโมะจะออกมาประเด็นคือหนีก็มันเขินนี้อยู่ดีๆก็มาจูบฉับ 

"อ่าจ่ะ กลับดีๆน๊ะ"ฉันรีบเดินออกมาทันที

"อ้าว...แก้วกลับแล้วเหรอ"เสียงนี่มัน โทโมะ!!

"อืม ไปน๊ะ"ฉันรีบตอบแบบขอไปที แล้วกำลังจะเปินประตู้รถ

หมับ! ฉันรีบหันกลับไปทางมือที่มีคนมาจับไว้ ปรากฎว่าเป็นโทโมะ 

ตุ๊บ ตุ๊บ ใจฉันเต้นแรงอีกแล้ว

"มะ มะ...มีอะไรเหรอ"

"ก็แค่จะบอกว่าพรุ่งนี้เค้าจะเที่ยวสวนสัตว์กัน ไปด้วยกันน๊ะ"

".............."

"เงียบแปลว่าไปนะ ตกลงเจอกันที่บ้านฟาง 9 โมงน๊ะบาย"

ฟอด~

เฮ้ย!เค้าหอมแก้มฉัน รีบเอามือจับทีแก้มทันที เค้าหั้นกลับมามองอย่างยิ้มๆแล้วเดินไปที่รถของเค้าเอง และขับมันออกไปอย่างรวดเร็ว เหลือก็แต่ฉันยืนเอ๋ออยู่คนเดียวนี่แหละ พอตั้งสติได้ก็รีบขับรถกลับบ้านทันที

บ้านศิริมงคลสกุล

"กลับมาแล้วคะแม่"ฉันร้องเรียกแม่ทันทีที่มาถึงบ้านก็มันหิ้ว~นี่หน่า ซ้อมตั้ง3 ชม.เมื่อยมาก

"เป็นไงบ้างลูกเหนื่อยไหม"

"เหนื่อยมากที่สุดอะคะแม่"ฉันบอกอ้อนก่อนจะเข้ากอดแม่

"เอ้า อ้อนเข้าไป...ปะไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวดีกว่า"ฟังแม่พูดจบหอมแม่ฟอดใหญ่แล้ววิ่งขึ้นห้องไป

21.00

IN FACEBOOK

**แก้วพรุ่งนี้ไปเที่ยงสวนสัตว์ อย่าตื่นสายหล่ะ

**อ่ะจ่ะ

ฉันเตรียมออฟทันทีที่เจอโทโมะออน

**ฝันดีน๊ะครับที่รัก

อ่ะ อะไรใครที่รักใคร ใจเต้นแรงอีกแล้ว แรงจนเหมือนจะทะลุออกมาเลยอะ ฉันรีบออฟไลน์ทันที

..............................................

พิมพ์ผิดไปบ้่างต้องขอโทษด้วยนะค๊ะ 

อ่าน+คอมเมนท์ด้วยจร้าา พลีสสสสส!!