K-OTIC of King [ Tomo ~ Kaew ]

" แก้วทำไมเธอไม่รอฉันล่ะ ก็บอกแล้วว่าจะมารับไปมหาลัยพร้อมกันไง"
 
"............" เงียบ
 
"แก้ว"
 
"............." เงียบ
 
"ฉันคุยกับเธออยู่นะ"
 
"................."
 
"เธอเป็นใบ้หรือไงห๊า"  โทโมะขึ้นเสียงใส่แก้ว
 
"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน  ฮึก  ฮึกๆๆ"
 
"เป็นอะไรว๊ะไอโมะแก้วถึงร้องแบบนี้" นี่คือเสียงป๊อปปี้
 
"ใครจะไปรู้ล่ะก็ยืนอยู่ด้วยกันเนี่ย"
 
"ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะเว้ย  แก้วอยู่กับแก  พอกลับมาก็ทำหน้าเศร้า
 
ขออยู่คนเดียวซักพั ก  ฟังเพลงอกหักซ้ำๆๆ มันหมายความว่าไง"  เขื่อนพูดรัวเป็นชุด
 
"นั่นนะสิ" จองเบเสริม
 
"ใช่ครับ"   เคนตะสนับสนุน
 
"ถ้าไม่ใช่เพราะแก"  ทุกคนตะโกนพร้อมกัน ยกเว้นโทโมะแก้ว
 
"พวกนายอยากรู้นักใช่ไหมว่าฉันเป็นอะไร  พูดกันจบยัง ?"   แก้วตอบด้วยน้ำเสียงสะอื้น
 
"เอ่อแก้ว พวกเราขอโทษ"
 
"โทโมะที่ฉันร้องไห้เป็นเพราะ  นาย  ฉันเคยคิดว่านายเป็นเพื่อน ที่ฉันเล่นด้วยคนหนึ่ง
 
เท่านั้นฉันบังคับหัวใจตัวเองมาตลอดเวลา  วันที่ฉันไปเรียนเมืองนอกที่สนามบิน
 
พวกนายไปส่งฉันทุกคน  ทุกคนกอดลาฉัน  ยกเว้นนายโทโมะนายกลับยืนอยู่เฉยๆๆ นายคนเดียวที่ไม่ลาฉันเลย
 
 แม้ฉันจะร้องไห้ในใจ ก็ตาม  ได้ได้
 
เพียงเก็น้ำตาเอาไว้  ในขณะที่ฉันเรียนที่นั้นฉันหวังว่านายจะส่งข้อความ กวนมาหาฉัน  ก็ดี  
 
แต่ไม่มีเลยซักครั้ง   หวังว่านายจะไปเยี่ยมฉันก็ไม่มี  มีแต่ 4 คนนี้  ฉันรู้ว่าจะไปเรียนที่นั้น
 
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันอัดเสียง  ถ่ายวีดีโอ   ที่มีนาย  ไว้ทุกสถานการณ์เพราะฉัน
 
กลัวคิดถึงนายไงล่ะ ฉันมันบ้าชะมัด  ที่แกล้งนาย  นายคงคิดว่าฉันเกลียดนายสินะ  แต่จุดประสงค์ของฉันคือ
 
การที่ได้อยู่ใกล้ๆๆ นายได้เล่นกับนาย ได้เห็นนานยิ้มหัวเราะแม้กระทั่งร้องไห้ไง
 
ฉันจะกลับมาที่ไทย ตั้งแต่ 3 ปีก่อนแล้ว ที่ฉันไม่กลับรู้ไหมเพราะอะไร  ฉันกลัวเผลอรักนาย 
 
แบบนี้อีกยังไงล่ะ  ฉันไม่กล้ากลับมาสู้หน้านาย อีกได้ยินไหม  แต่ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันจะตัดใจจากนาย
 
เพราะนายมีคนที่นายรักคนที่นายต้องดูแล  คนที่นายคอยหวงและห่วง  คนที่นายแคร์  
 
และคน  คนนั้นคือคนที่นายรัก  ฉันขอโทษ  ฮึก ฮึก  ฮือๆๆ"
 
ตอนนี้ทุกคนกำลังอึ้ง  ฉันถือโอกาสวิ่งออกไปทันที  เพราะไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตาที่ไหลมาเต็มที  จนเอ่อล้น
 
 

 
 
โทโมะ  นี่  โ.   จริงว่าไหม คนที่เขาแอบรักมาตั้งนานไม่รู้อีก