Sorry I love you

 
 
ณ ห้างสรรพสินค้า 
 
 
 
 
~ Gail Talk ~
 
   ฉันเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าอย่างไม่ค่อยสพอารมณ์เท่าไหร่นัก เพราะคนที่ฉันมาเดินด้วยบังเอิญไม่ใช่พี่โทโมะที่ฉันรักเขามาแสนานน่ะสิ ฉันลงบันไดเลื่อนอย่างใจลอยจนเกือบสะดุดลื่นล้ม แต่ตาเควินบ้านี่ล่ะสิกับมาประครองรัตัวฉันไว้ทัน 
 
เควิน // : เป็นอะไรหรือเปล่าคุณ
 
เกล // : ฉันไม่เป็นไร ปล่อยได้แล้ว ขอบใจย่ะที่ช้วย
 
เควิน // : ผู้หญิงอะไรขอบคุณแบบเพราะ ๆ น่ะเป็นไหมครับ
 
เกล // : ฉันจะพูดเพราะ แต่เฉพาะคนที่แันสนใจ เท่านั้น อย่างนายมันไม่สเปคฉันเลยสักนิด
 
เควิน // : อ๋อ ต้องแบบ นายมาเฟีย วิศว ไทยานนท์ ใช่ไหมครับ กล้ามเป็นมัด ๆ ที่หน้าอก ผู้หญิงน่ะผู้หญิง
 
เกล // : รู้ก็ดีแล้วย่ะ ไปร้านเสื้อผ้าพี่สาวของยัยแก้วกัน 
 
เควิน // : ครับ 
 
~ ร้านเสื้อผ้า ของขนมจีน ~
 

   
 
 ~ Knom Jean Talk ~
 
   วันนี้ลูกค้าที่ร้านเสื้อของฉัน เยอะมากจริง ๆ ฉันยืนคิดเงินยู่ที่หน้าเคาท์เตอร์พร้อมการปรากฑตัวของเควินและเกล เควินเดินเข้ามาคุยกับฉันเรื่องที่แก้วน้องสาวของฉันบาดเจ็บจาการถูกเศษแก้วบาดที่เท้า เกลเลือกเสื้อผ้าอยู่หลายชุด แต่ก็ไม่ถูกใจเธอเลยสักนิด จนกระทั่งเควินตวาดให้เลือกไปหนึ่งชุด
 
ขนมจีน // : ชุดนี้แฟงน่ะเนี่ย 
 
เกล // : แพงฉันก็มีเงินจ่ายค่ะ ไม่เหมือนน้องสาวคุณชอบแย่งแฟนชาวบ้าน 
 
ขนมจีน // : ฮึ้ย ปากดีแบบนี้ มันน่าเอาอะไรยัดใส่จริง ๆ น่ะเนี่ย
 
เควิน // : พี่ขนมจีนใจร่ม ๆ น่ะครับ เดี่ยวผมจัดการเอง นี่ครับเงินค่าเสื้อผ้า มานี่เลยเธอ
 
เกล // : ปล่อยฉันน่ะ นายเควิน ปล่อยย่ะ 
 
~ Kevin Talk ~ 
 

 
 
  ผมลากยัยคนปากดีมาที่มุม ๆ หนึ่งของห้าง ก่อนจะประกบปากจุบจนหญิงสาวอ่อนระทวย เกลตบหน้าผมเป็นการใหญ่ก่อนจะค่อย ๆ น้ำตาไหลอาบสองแก้มสวย ที่ผมต้องจูบเกลแบบนี้เพื่อสั่งสอนว่า ทำอะไรก็ควรจะวังปากและคำพูดบ้าง ก่อนที่เราจะช็อปปิ้งต่ออีกหน่อยและแยกกันกับไปทำหน้าที่ของตัวเอง ผมไปหาพี่แก้ว แต่ก็โดนกีดกันจากชายหน่มที่ชื่อว่าโทโมะซึ่งบอกว่าพี่แก้วนอนหลับไปแล้ว ผมกลับมาถึงบ้านพบพี่โบว์พี่สาวของผมกำลังนั่งคุยกับเกลอย่างสนุกสนาน 
 
เกล // : เอิ่มโบว์เกลขอตัวกลับก่อนน่ะ 
 
โบว์ // : จะรีบกลับไปไหนล่ะ เกล
 
เควิน // : สงสัยกลัวโดนจูบอีกมั๊งครับ 
 
เกล // : คนอย่างฉันเนี่ยน่ะ ต้องกลัวนาย นายคิดผิดหรือเปล่า 
 
เควิน // : ถ้าคุณไม่กลัวผมแล้วจะรีบขอตัวกลับทำไมล่ะครับ หรือกลัวหวั่นไหว
 
โบว์ // : เอิ่มคุยกันไปก่อนน่ะ เดี๋ยวพี่ไปทำขนมมาให้