Sorry I love you

 
ณ โรงพยาบาล
 

 
 
 ~ Tomo Talk ~
 
   ผมอุ้มน้องเรย์เดินมาถึงห้องพักของแก้ว แก้วเห็นหน้าผมก็เบี่ยงหนี ก่อนจะเรียกน้องเรย์ไปกอดไว้แน่น ผมเลยกุ้มมือแก้วไว้แน่น แต่แก้วก็สะบัดมือผม ก่อนที่เธอจะพูดกับผมทั้งน้ำตาว่าเราหย่ากันเถอะน่ะ ส่วนน้องเรย์กับเะอจะไปอยุ่กับจองเบ ใครล่ะจะปล่อยไปง่าย ๆ แต่เธอก็ให้ฟางไล่ผมออกไป แต่ผมก็ผลักประตูเข้ามาได้สำเร้จ พร้อมอกฟางว่าฝากน้องเรย์ด้วย 
 
โทโมะ // : คิดว่าไล่แล้วจะไปหรอ 
 
แก้ว // : ออกไปน่ะ แก้วเกลียดคุณ ฮือ 
 
โทโมะ // : เกลียดฉันอยากจะไปอยู่กับมันนักใช่ไหม
 
~ แค๊วก ~ 
 
แก้ว // : หยุดน่ะ อ๊าห์ ทะโทโมะ อืม หยุด อ๊าย 
 
โทโมะ // : อ๊าห์ ไหน ๆ เมียจะอยากไปอยู่กับคนอื่นและนิ ก็ต้องจัดหนักสิ 
 
แก้ว // : อ๊าห์ อ๊าย อือ ทะ โทโมะ พอ พอ ได้แล้ว กะ แก้ว เจ็บ อ๊าย
 
โทโมะ // : แก้วเจ็บร่างกาย แต่โมะอ่ะ กำลังโดนมีดกรีดเลย 
 
แก้ว // : กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กะ แก้ว ว่าเราหย่ากันเถอะ อ๊าห์
 
โทโมะ // : ยังจะพูดเรื่องนี้อีกหรอห๊ะ งั้นอีกรอบและกัน 
 
 
เช้าวันใหม่ 
 
 
~ Keaw Talk ~
 
 

 
 ฉันนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในสภาพเปลือยเปล่า โดยมีโทโมะกอดอยู่แน่น น้ำตาไหลอาบสองแก้ม ก่อนที่ฉันจะพยุงตัวลุกขึ้นพร้อมกระชากสายน้ำเกลือจนขาด และเขียนโน๊ต บอกโทโมะว่าฉันฝากดูแก้วตาดวงใจของฉันอยากน้องเรย์ด้วย ก่อนจะไปหาพี่จีนที่ร้านเสื้อผ้าพร้อมไปรับจองเบแล้วบินไปรัสเซีย แล้วหย่ากับโทโมะ และแต่งงานกับจองเบ จนกระทั่ง 1 ปีผ่านไปฉันก็ได้คลอดลูกชายของโทโมะขึ้นมาอีกคน พร้อมบินกลับไทยโดยมีย่ามิ้น ย่านุ่น น้องเรย์ พี่จีน ฟาง เฟย์มาคอยรับ  
 
แก้ว // : น้องโดนันครับ สวัสดีคุณย่า กับคุณน้าครับ แล้วนี่พี่เรย์ พี่สาวของเรา 
 
โดนัน // : สวัสดีครับ คุณน้า คุณย่า คุณน้า 
 
ย่านุ่น // : สวัสดีครับ หนูแก้วจะกลับมาไทยนานไหมลูก
 
แก้ว // : แก้วกลับมารับหนูเรย์น่ะค่ะ แล้วมาช่วยงานพี่จองเบด้วย 
 
ย่ามิ้น // : วันนี้เราไปทำบาร์บีคิวทานกันไหมลูก
 
เฟย์ // : ก็ดีน่ะค่ะ เฟย์หิวแย่แล้ว 
 
เรย์ // : น้องเรย์ขอชวนป๊าโมะมาด้วยได้ไหมค่ะ 
 
จองเบ // : ได้สิครับ