Sorry I love you

ณ คอนโด วิศว ไทยานนท์ ห้อง 1330

~ Tomo Talk ~

   ณ ห้องนอน ของ วิศว ไทยานนท์ หรือ โทโมะบทรักอันเร้าร้อนของชายหนุ่มและหญิงสาวผ่านไปหลายครั้งแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่มีทีท่าว่าจะถอนโทโมะจูเนียร์ออกจากเรือนร่างบางแม้แต่นิดเดียว หากร่างบางไม่ทำเสียงอ้อนหวานหูจนชายหนุ่มยอมถอนมันออกมาจากร่างกายของเธอ ก่อนที่โทโมะจะจูบแก้มใสของหญิงสาวพร้อมจัดท่าทางการนอนให้เธอพร้อมพูดว่า

โทโมะ // : เธอเป็นภรรยาของฉันโดยสมบูรณ์แล้วน่ะ เพราะฉะนั้น อย่าให้ชายอื่นแตะต้องร่างกายของเธอโดยเด็ดขาด ไม่งั้น เธอคงรู้น่ะ ว่ามาเฟียอย่างฉัน เวลาโกรธ หรือถูกแย่งของที่ฉันรักจะเป็นยังไง

แก้ว // : แต่ฉันไม่ได้รักคุณน่ะค่ะ อีกอย่างฉันก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วด้วย 

โทโมะ // : ก็ช่างหัวคู่หมั้นเธอสิ อ๋อฉันขอโทรศัพท์ของเธอหน่อยสิ 

แก้ว // : ไม่ได้น่ะ 

โทโมะ // : ทำไมจะไม่ได้ อย่าขัดใจฉัน ส่งมา 

แก้ว // : นี่ค่ะ คุณ วิศว ไทยานนท์ โทรศัพท์ของฉัน 

~ เสียงมือถือแก้วดังเพลงแฟนคนหนึ่ง FFK  ~

โทโมะ // : กดเม้มเบอร์ฉันด้วย เวลาฉันโทรไปเธอต้องรับ ไม่รับล่ะก็ ฉันจะบุกไปหาเธอทุกที่เลย เข้าใจไหมครับคุณภรรยานางแบบสุดสวย

แก้ว // : เข้าใจค่ะ คุณมาเฟียคาสโนวาจอมบงการ แล้วนี่ฉันกลับบ้านได้หรือยังค่ะ 

โทโมะ // : ยังคุณต้องนอนกับผมจนถึงเช้า นอนไปเลยน่ะ หรือจะต่ออีกรอบดีครับ

แก้ว // : อย่าน่ะค่ะ แก้วนอนแล้วค่ะ อย่าทำอะไรแก้วเลยน่ะค่ะ โทโมะ 

~ Keaw Talk ~

   เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น แก้วตื่นขึ้นมาก่อนโทโมะ เธอรู้สึกเจ็บบริเวณจุดอ่อนไหวเป็นอย่างมาก เพราะพึ่งจะผ่านศึกหนักครั้งแรกในชีวิตนางแบบคาสโนวี่ มามาด ๆ เมื่อคืนกับนายโทโมะ คาสโนวาตัวพ่อ ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาทีหลังหญิงสาว พร้อมโอบเอวแก้วแน่น ก่อนจะจูบที่สองแก้มใส พร้อมสังเกตเห็นว่าแก้วคงเจ้บมาก จึงอุ้มหญิงสาวขึ้นตัวลอยด้วยสองแขนอันแข็งแรง ก่อนจะถามหญิงสาวว่า

โทโมะ // : จะไปไหนแต่เช้าครับ นางแบบสุดสวยเซ็กซี่ของมาเฟียสุดหล่อ 

แก้ว // : อาบน้ำค่ะ แก้วมีงานเดินแบบให้ห้องเสื้อของเพื่อนสนิทแต่เช้า 

โทโมะ // : ว๊า อย่างนี้จะไปเดินได้หรอครับ รอยรักของสามีเต็มคอสวยเลย แล้วถ้าใครถามน้องแก้วจะตอบเขาได้หรอครับ

แก้ว // : ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา พี่โมะปล่อยแก้วลงได้แล้วค่ะ แก้วอาบน้ำเองได้

โทโมะ // : ไม่ต้องครับ เดี่ยวอาบด้วยกันนี่แหละ แล้วเดี่ยวพี่ไปส่งที่ทำงานน่ะครับ

แก้ว // : ค่ะ แก้วห้ามยังไงก็คงไม่ได้ผลอยู่ดี 

โทโมะ // : น้องแก้วนี่น่ารักจริง ๆ รู้ใจมาเฟียอย่างพี่ไปเสียหมด พี่ชักหิวอยากทานน้องแก้วเป็นอาหารเช้ามื้อหลักเสียแล้วสิครับ 

แก้ว // : พี่โมะก็ พูดอะไรก็ไม่รุ้แก้วอายน่ะค่ะ 

โทโมะ // : ทำไมต้องอายด้วยล่ะครับ เมื่อคืนเรายิ่งกว่านี้อีกน่ะ