Jealous...ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ

ตั้งแต่ที่พี่โทโมะออกจากร้านอาหารแล้วถึงบ้านก็ไม่พูดไม่จากับใครเอาแต่ขุงตัวเองอยู่ในห้องบางทีขนาดฉันเดินผ่านยังอดเป็นห่วงไม่ได้กลัว....กลัวว่าเค้าจะตัดใจจากแจมไม่ได้กลัวว่าเค้าจะยังรักแจมอยู่ตอนนี้ฉันกลัวไปหมดขอให้เค้าตาสว่างสักทีเถอะผู้หญิงแบบนั้นไม่มีอะไรให้ต้องคิดหนักเลยสักนิด 

ก็อก ก็อก ก็อก~

"พี่โทโมะ"หลังจากที่เคาะประตูอยู่นานและไม่มีใครเปิดหรือเสียงที่เล็ดลอดออกมาเลยสักนิดฉันเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปเองและพบว่ามันไม่ได้ล็อก

"เข้ามาทำไม"พี่โทโมะพูดโดยไม่มองหน้าฉันด้วยซ้ำเค้าเอาแต่ก้มหน้าดูข้อความที่คาดว่าแจมน่าจะส่งมาแก้ตัวต่างๆนาๆแทนขนาดนี้แล้วยัยนั่นมีอะไรให้ไว้ใจได้อีก!

"เฟย์ว่าพี่ลงไปทานอาหารหน่อยเถอะตั้งแต่เช้ามาพี่ยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะ"

"เธอคิดว่าฉันจะทานอะไรลงอย่างงั้นเหรอ?"พี่โทโมะเงยหน้าขึ้นมามองฉันก่อนจะพบว่าเค้าร้องไห้น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลออกมาจากตาเค้านั้นทำให้ฉันถึงกับสะดุ้ง...เค้าเป็นขนาดนี้เลยเหลอะกับผู้หญิงที่หักหลังเค้าอย่างงั้นเนี้ยนะ???

"พี่โทโมะ....เฟย์อยากให้พี่เลิกดูข้อความพวกนี้สักที"ฉันพูดพร้อมคว้าโทรศัพท์เค้าออกจากมือก่อนจะเอาไปวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงและนั่นทำให้พี่โทโมะมองฉันด้วยสายตาไม่เข้าใจนี่เค้าคิดว่าฉันกำลังเยาะเย้ยอยู่รึไงนะ!

"เธอชอบฉันเหลอะ"กึก!คำพูดนั้นมันทำให้ฉันสะดุดขาตัวเองที่เพิ่งจะเอาโทรศัพท์เค้าไปวางไว้ล้มลงแต่ดีที่พี่โทโมะรับไว้ทัน(อีกแล้ว>_<)

"เอ่อ....เฟย์ว่าพี่คงกำลังเสียใจอยู่นะ"

"เธอตอบไม่ตรงคำถาม"

"พี่โทโมะ....พี่ชอบแจมมากมั้ย??"ฉันกลั้นใจถามในสิ่งที่คิดเองมาตลอด2ปีว่าเค้ารักกันมากแต่วันนี้ฉันกลับเลือกที่จะถามเค้าเอง1คือฉันอยากรู้จริงๆและ2คือฉันต้องการเปลี่ยนเรื่องคุย

"ตอบไม่ได้หรอก...ถ้าเธอรักใครสักคนเธอจะไม่รู้ว่าชอบเค้ามากมั้ยแต่เธอจะทุ่มเทเพื่อเค้าต่างหาก"พอได้ฟังคำตอบฉันก็ถึงกับอึ้งนี่เค้าเป็นคนอกหักพร่ำเพ้อแล้วจริงๆใช่มั้ย

"แล้วพี่เคย...."

"ฉันถามว่าเธอชอบฉันมั้ย!"นั่นหงวกมาเรื่องเดิมอีกจนได้อุส่าเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วนะ!

"เฟย์....ไม่รู้หรอกพี่อยากให้เฟย์ตอบแบบไหนก็แบบนั้นแหละ"

"ถ้าฉันอยากให้เธอตอบว่าชอบฉันล่ะ?"กึก~อีกแล้วคำถามเค้ามันทำให้ฉันลืมตัวจนลืมไปว่านั่งอยู่บนเตียงพี่โทโมะและนั่นแหละก้นจ้ำเบ้าเลยT0Tเค้ากำลังปั่นปวนความรู้สึกฉัน

"ฮ่าๆๆพี่คงกำลังอกหักนะเลยพูดแบบนี้ออกมา"ฉันแสร้งหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนอาการหัวใจเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้เค้าแบบนี้บางทีที่เค้าถามแบบนั้นออกมาเพราะเค้ากำลังอกหักอยู่ก็ได้และตอนนี้เค้าคงกำลังหาคนคั่นเวลารักษาหัวใจเค้าชั่วคราว

"เฟย์...ฉันอยากกอดใครสักคนตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ"พูดจบเค้าก็สวมกอดฉันก่อนจะเอาหน้าซุกกับไหล่ส่วนฉันน่ะเหลอะก็อึ้งไปสิแต่ทำไงได้ในเมื่อเค้ากำลังเศร้าฉันก็คงต้องปลอบ

"พี่โทโมะ...เฟย์จะอยู่ข้างพี่เสมอนะ"ฉันพูดพร้อมเอามือไปตบไหล่พี่โทโมะเบาๆส่วนเค้าก็เอาแต่ซบหน้ากับไหล่ฉันและที่สำคัญฉันรู้สึกถึงความแฉะของเสื้อบริเวณนั้นด้วยเค้าคงกำลังร้องอยู่สินะ...

"ฉัน....รักเธอนะยัยดื้อ"พูดจบพี่โทโมะก็ผลักฉันออกเบาๆก่อนจะเอามือมาโยกหัวฉันอย่างเอ็นดู

"เฟย์ก็รักพี่นะ"

"ฉันกำลังอ่อนแอ...เธอคิดว่าฉันจะใช้เวลาตัดใจจากแจมนานมั้ย??"อยู่ๆเค้าก็ถามคำถามที่ฉันก็ยังไม่รู้เพราะไม่เคยมรแฟนไม่เคยโดนบอกเบิกและไม่เคยเจ็บใจเพราะรักนอกจากพี่โทโมะจะเป็นคนทำเท่านั้นแหละ

"มันอยู่ที่ใจพี่ต่างหาก...เฟย์เชื่อนะว่าพี่จะตัดใจจากผู้หญิงแบบนั้นได้ไม่เกินอาทิตย์หรอกเดี๋ยวเฟย์จะช่วยให้พี่ลืมเอง^^"ฉันพูดพร้อมยิ้มอบอุ่นให้เค้าและนั้นแหละทำให้เค้าถึงยิ้มออกมา

"ฉันก็คิดว่างั้นแต่...ฝากบอกเพื่อนเธอที่ชื่อป๊อปปี้ด้วยนะว่าฉันคิดกับเค้าแบบน้องสาว"

"เฮ้!นี่พี่รู้ว่ายัยนั่นชอบ"ฉันแทบจะมุดหน้าหนีเพราะอยู่ดีๆพี่โทโมะก็พูดเรื่องยัยป๊อปขึ้นมาและนั่นแสดงให้เห็นว่าเค้าคิดว่าฉันเป็นแม่สื่อซวยแล้วไงยัยเฟย์T^T 

"แค่แวบแรกก็รู้แล้วฉันไม่อยากให้เพื่อนเธอต้องมาอกหักเพราะฉันฉันคิดกับยัยนั่นแบบรุ่นน้องคนหนึ่งฉันไม่อยากให้ใครได้รับถึงความรู้สึกที่ฉันเจอในวันนี้"แล้วก็วกมาเรื่องที่ทำให้ตัวเองเจ็บจนได้พี่ชายฉันนี่ยังไงนะ

"ฮู่ว~เดี๋ยวพี้ก็ทำใจได้เองล่ะน่าเฟย์อยู่ข้างๆซะอย่าง"ฉันพูดพร้อมจับมือพี่โทโมะและบีบเบาๆเพื่อเป็นกำลังใจให้

"อื้อ^^แต่ขออย่างนึงสิ"

"หือ???ขออะไร"

"ถ้าฉัรจะทำให้บางอย่างต่อจากนี้เธอห้ามโกรธฉันนะ"

"เอ๊ะ??"ในขณะที่ฉันยังมึนตึบกับสิ่งที่เค้าพูดอยู่ๆพี่โทโมะก็คว้าต้นคอฉันก่อนจะประทับนิมฝีปากลงมาและนั่นแหละทำให้ฉันถึงกับตาโตด้วยความไม่เคยแถมในรสจูบนี้ยังมีอะไรแฝงมาด้วยอีกต่างหากฉันงงไปหมดแล้วนะแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรปล่อยให้เค้าละเลียดกับริมฝีปากฉันจนพอใจและผละออก

"โกรธมั๊ย?"ฉันไม่ตอบอะไรแค่ส่ายหน้าและเอามือมาจับที่ปากจูบแรกของฉันให้เค้าไปแล้วโอ๊ย!ไม่น่าเลยยัยเฟย์เอ๊ย!!

 

Faye talk end

 

Fang talk

จบซะทีเรื่องรักวุ่นๆของพี่โทโมะกับเฟย์จัดการยัยแจมจนมุมซะทีทีนี้ก็เหลือแค่ให้เฟย์สารภาพรักกับพี่โทโมะแต่จะทำไงได้ล่ะยัยนั่นปากแข็งจะตายเฮ้อ....

"เฮ้อ..."

โป๊ก~

"โอ๊ย!ใครมันเอาสันปกเขกหัวเนี้ย"ฉันพูดพร้อมเอามือมาจับหัวตัวเองเจ็บชะมีดอย่าให้เจอนะจะฟีคิกให้

"พี่เอง^^ฮ่าๆนั่งคิดอะไรอยู่นะถอนหายใจร้อยรอบแล้วเนี้ย"

"พี่ป๊อปเล่นอะไรไม่ดูอารมณ์คนอื่นระวังไว้เหอะ"

"โอ้ๆๆขอโทษแล้วนี่ตกลงเป็นเป็นอะไร???"

"กลุ้มใจเฉยๆ"

"กลุ้มใจเรื่อง??"

"กลัวพี่มีกิ๊ก"

โป๊ก~

และฉันก็โดนสันปกเขกหัวอีกจนได้ไม่น่าเล่นเลยเราT0T

"แฟนน่ารักขนาดนี้ใครจะกล้านอกใจ"

"พอเลยไม่ต้องมาหวาน"ความจริงเขินต่างหาก-//////-

"โอเคๆแล้วนี่กลุ้มใจเรื่องอะไร"

"เรื่องเฟย์กับพี่โทโมะ"ฉันพูดพลเบ้ปากก็มันกลุ้มจริงๆนิอยากให้ยัยเฟย์สารภาพรักกับพี่โทโมะเร็วๆก่อนที่จะมัคนคาบไปกินอีกตอนนี้ยะงโสดอยู่ต้องรีบจอง

"ยุ่งไรกับเค้าเนี้ยมันเป็นเรื่องของคนสองคนเราเป็นคนนอกอย่าเข้าไปยุ่งเลย"พอพี่ป๊อปพูดจบฉันก็หันหน้าไปค้อนใส่1ทีก่อนจะวันแตก

"พูดงี้คือจะไม่ช่วยใช่ป่ะ??ถ้างั้นเราเลิกกัน"

"เห้ยๆๆๆ!ไม่ได้นะฟางพี่ล้อเล่นๆ"นี่แหละไม้ตายถ้าไม่ช่วยก็ต้องเจออย่างงี้จะได้ยอมรับปากว่าจะช่วย

"ตกลงจะช่วยได้รึยัง"

"แล้วจะให้พี่ช่วยอะไรครับ?"

"ยังคิดไม่ออกในฐานะที่พี่ฉลาดและแก่กว่าฟาง2ปีพรุ่งนี้พี่ต้องคิดแผนมาว่าจะทำยังไงให้เฟย์สารภาพรักกับพี่โทโมะให้ได้"

"ไอ้ฉลาดอ่ะใช่แต่แก่นี่สิเดี๋ยวเหอะ"

"ไม่รู้แหละ"

"แต่เดี๋ยวนะแล้วเพื่อนฟางที่ชื่อป๊อปอะไรนั่นก็ชอบไอ้โมะไม่ใช่เหลอะ"เอ้อ!เกือบลืมยัยป๊อปไปแล้วแต่ทำไงได้ยัยเฟย์ชอบพี่โทโมะก่อนแกตั้งหลายปีอยู่ๆจะให้คนที่มาทีหลังมาแทรกกลางก็ใช่เรื่องแต่งานนี้ดันเจอปัญหาอีกแล้วน่ะสิเพราะยัยป๊อปก็อารมณ์ร้ายซะด้วยถ้ารู้ว่าเฟย์ก็ชอบพี่โทโมะคงจะโกรธกันจนมองหน้าไม่ติดแน่เผลอๆอาจจะมีมากกว่านั้นด้วยซ้ำ

"ก็ใช่อ่ะดิพี่ป๊อปฟางไม่รู้จะทำยังไงแล้วถ้าเกิดยัยป๊อปรู้ว่าเฟย์ก็ชอบพี่โทโมะเหมือนกันจะต้องเป็นปัญหาแน่ฟางจะทำไงดีพี่ป๊อป"

"ก็พี่บอกแล้วว่าเรื่องอย่างงี้มันเป็นเรื่องของหัวใจเราช่วยได้แต่ก็ได้แค่ห่างๆถึงเสลาหัวใจจะตัดสินเองว่าใครคือคนที่ใช่เหมือนที่พี่กับฟางไง^^"พูดจบพี่ป๊อปก็ยิ้มทะเล้นก่อนจะจับมือฉันแต่ได้ไงล่ะมาหยอดกันอย่างวี้ฉันก็เขินแย่นะสิ-////-

"แหวะๆๆๆๆๆๆหวานตายเลย"ปัญหาของหัวใจนี่ฉันก็ช่วยไม่ได้จริงๆนะ:(

Fang talk end