Jealous...ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ
9.6
เขียนโดย Aeynroey
วันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 เวลา 11.15 น.
31 บท
341 วิจารณ์
52.32K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2556 18.42 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
31)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เฟย์"
"คะ...ค่ะ-/////-"ตื่นเต้นจังวันนี้แล้วสินะงานแต่งงานระหว่างฉันกับเค้าคนที่ฉันรัก...มากๆ
"พร้อมใช่มั้ย"
"เอ่อ....ก็ไม่ค่อยพร้อมเท่าไหร่"
โป๊ก~
"โอ๊ย!เจ็บนะ"ฉันว่าพลางย่นจมูกใส่เจ้าของมะเหงกเมื่อกี้ก็ถามว่าพร้อมมั้ยฉันก็ตอบว่าไม่พร้อมผิดตรงไหน
"จะไม่พร้อมได้ไงงานแต่งเรานะ"พี่โทโมะว่าพลางย่อตัวลงเสมอฉันที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
"เอ่อ..."
"ไปกันเถอะ"ว่าจบเค้าก็ยื่นมาตรงหน้าฉันเลยวางมือลงบนฝ่ามือของพี่โทโมะแล้วเดินออกจากห้องพร้อมกัน
"มากันแล้วค่ะคุณน้า"เสียงยัยฟางพูดขึ้นทันทีที่เห็นฉันเดินลงบันไดมากับพี่โทโมะ
"สวยมากหนูเฟย์ตาโมะนี่ก็หล๊อหล่อลูกใครเนี้ย"
"ลูกคุณแม่นั่นแหละคร๊าบบบ"ว่าจบพี่โทโมะก็เดินเข้าไปกอดคุณน้าก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวาน่ารักเหลือเกินน-////-
"จ้าๆออกไปข้างนอกกันได้แล้วแขกเหลือใกล้จะมาแล้วเนี้ย"
"นั่นสิค่ะไปเถอะเฟย์"ฉันไม่พูดอะไรแต่เดินออกไปข้างนอกพร้อมฟางส่วนพี่โทโมะก็เดินไปกับพี่ป๊อป
"สวัสดีค่ะคุณหญิง"
"ค่ะสวัสดีค่ะคุณหญิงสุมล^^"อ่าคุณหญิงสุมลเหลอะ....คุณแม่ขอวคุณพิมพ์นิแสดงว่าคุณพิมพ์ก็ต้องมาด้วยแน่ๆเลย-0-
"ตอนแรกก็นึกว่าพูดเล่นซะอีกเรื่องจะแต่งงานที่ไหนได้งานอลังกาาขนาดนี้คงพูดจริงสินะคะ^^"
"แหมคุณหญิงก็พูดเกินไปค่ะงานแต่งลูกชายทั้งทีจะไม่อลังการก็กะไรอยู่"ฉันยืนฟังบทสนทนาของทั้งคู่อย่างไม่ได้สนใจนักก่อนสายตาจะไปสะดุดเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งคนที่ฉันไม่เจอมาเกือบ5ปีนับตั้งแต่ที่เรามีปัญหากัน!
"ฟางนั้นแจมรึเปล่า"ฉันสะกิดแขนฟางพลางมองไปที่หญิงสาวซึ่งกำลังเดินเข้างานมากับผู้ชายคนหนึ่ง
"ฉันมาใช่นะ"ฉันกระซิบกระซาบกับฟางได้สักพักก็มีเควินกับยัยป๊อปมาร่วมสังเกตุด้วย
"ผู้ชายคนนั้นคือใครนายพอจะรู้มั้ยเควิน"ฉันหันไปกระซิบกับเควินก่อนที่เควินจะกระซิบตอบมา
"กวินน่ะ"กวิน?ใครกัน
"แล้วนายรู้มั้ย..."แต่พอฉันกำลังจะหันไปคุยกับเควินต่อผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้กลับเป็นพี่โทโมะซะแทน?
"มีอะไร"
"เอ่อ...เฟย์จะคุยกับเควิน"ฉันบอกพลางถอยหลังเพื่อจะไปหาเควินแต่พี่โทโมะก็เอามือมาโอบเอวไว้ซะก่อน
"ชื่อกวินลูกคุณหญิงสุมลเป็นแฟนกับแจม...จบมั้ย"ฉันอึ้งไป2วิกับข้อมูลที่พี่โทโมะบอก...ถ้าจะรู้เยอะขนาดนี้ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกล่ะค่ะ?
"แล้ว...เนยล่ะ"
"เรียนอยู่อังกฤษ"
"ทำไมรู้ดีจัง"ฉันอดสงสัยกับข้อมูลที่ดูเหมือนเค้าจะสนใจเป็นพิเศษไม่ได้รู้เยอะขนาดนี้ทำอย่างกับว่าคอยติดตามงั้นแหละ เอ๊ะ!หรือว่าเค้าติดตามอยู่
"พิมพ์บอก"พิมพ์บอก...อะไรๆก็คุณพิมพ์ ชิ!
"เหอะ!"ฉันกระแทกเสียงใส่พี่โทโมะก่อนจะเดินไปหาฟางที่กำลังกวักมือเรียกอยู่
"เดี๋ยวเฟย์กับพี่โทโมะยืนตรงนี้นะคอยรับแขกส่วนฉันป๊อปแล้วก็เควินจะไปนั่งแจกของชำร่วยตรงนั้น"
"อื้มโอเค^^"ฉันเดินไปที่ฟางบอกตามมาด้วยพี่โทโมะ แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรความจริงไม่ได้โกรธอะไรมากมายหรอกแต่แค่ไม่พอใจที่เค้าสนิทกับคุณพิมพ์เกินจำเป็น
"สวัสดีครับ/ค่ะ"ฉันยกมือขึ้นสวัสดีคุณหญิงนภาซึ่งเป็นเพื่อนของคุณแม่ก่อนจะพูดคุยอะไรนิดหน่อยพอเป็นพิธีเพราะไม่ได้สนิมมาก
"ครับคุณแม่นั่งอยู่ข้างในเชิญก่อนเลยครับ^^"พี่โทโมะพูดกับคุณหญิงนภาก่อนจะหันมายิ้มกับฉันยิ้มเพื่อ?
"ยิ้มทำไม"
"เปล๊าแค่มีความสุข"-//////-พูดบ้าอะไรอีกเนยยเขินนะเขินรู้บ้างมั้ยยย
"-/////-"
"พี่โทโมะ^^"
"อ้าวสวัสดีมีนแจมนึกว่าไม่มาซะแล้ว"พี่แจมกับพี่มีนเป็นเพื่อนของพี่โทโมะสมัยเรียนซึ่งฉันก็คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีพี่เค้านิสัยดีมากแถมยังเป็นนักร้องประจำโรงเรียนด้วย
"แหมมจะไม่มาได้ไงงานแต่งเพื่อนเลิฟทั้งที ว๊าววน้องเฟย์สวยจังเลยค่ะ"
"แหะๆขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มให้พี่มีนกับพี่แจมก่อนจะยืนฟังบทสนทนาที่เค้าคุยกับพี่โทโมะเงียบๆ
"ชมแต่เฟย์แล้วฉันล่ะ"
"โหยไอขี้น้อยใจนายอ่ะหล่อทุกวันเถอะ"แล้วเค้าก็คุยโน้นคุยนี่ไปเรื่อยก่อนจะขอตัวเข้าไปข้างในงาน
"เฟย์!"
"แจม..."ฉันเรียกชื่อแจมเบาๆก่อนจะยิ้มให้กลัวว่าเค้าจะมาพังงานแต่งแต่พอเห็นร้อยิ้มจริงใจส่งกลับมาฉันก็อดที่จะชื่นใจไม่ได้
"ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยเนอะ ขอโทษเรื่องวันนั้นนะขอโทษจริงๆ"
"อื้มไม่เป็นไรเรื่องมันผ่านมาแล้วก็แล้วไปเถอะเราเพื่อนกันนิ"
"ขอบคุณนะที่ยังเห็นฉันเป็นเพื่อน^^อ้อ!นี่กวินแฟนฉันเอง"แจมพูดพลางแนะนำกวินให้ฉันรู้จักส่วนฉันก็ยิ้มให้เค้าเหมือนที่เค้ายิ้มให้
"กวินนี่เฟย์กับพี่โทโมะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
"ครับเฟย์พี่โทโมะ"
"ครับ"
"งั้นฉันขอตัวเข้าไปในงานก่อนนะแล้วเจอกันจ๊ะ"ว่าจบแจมกับกวินก็เดินเข้าไปในงานส่วนฉันกับพี่โทโมะก็รับแขกจนคิดว่าน่าจะหมดแล้วและก็ถึงเวลาที่ต้องขึ้นเวทีพิธีดำเนินมาเรื่อยๆจนถึงช่วงสุดท้ายช่วงที่ฉันคิดว่าผู้หญิงทุกคนต่างรอที่จะรับดอกไม้ด้วยกันทั้งนั้น>___<
"จะโยนแล้วนะ"ฉันว่าก่อนจะโยนดอกไม้ไปข้างหลัง ต่อมาก็มีเสียงกรี๊ดกันใหญ่ใครได้กันนะ
"พี่โทโมะพี่ว่าใครจะได้"ฉันหันไปถามเค้าก่อนจะค่อยๆหันหลังกลับ
"ฟาง"ฟางจริงๆด้วยโชคดีจังเหมือนที่ฉันดคยพูดไว้ก่อนหน้านี้เลยว่าฟางจะต้องได้
"เดี๋ยวพี่ป๊อปจะต้องจัดงานแต่งงานตามหลังเรามาติดๆแน่เลยเนอะ><"
"พี่ก็ว่างั้น"ว่าจบพี่โทโมะก็เอามือมาขยี้ผมฉันเบาๆก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างบ้างหู
"พี่รักเรานะ"-////////-
"ฟะ....เฟย์ก็รักพี่ค่ะ"ฉันพูดก่อนจะขเย่งเท้าไปห้อมแก้มพี่โทโมะโดยลืมไปว่านี่มันบนเวที!
"ว๊าวววววเจ้าสาวของเราน่ารักจริงๆเลยนะเนี้ย"เสียงเควินพูดขึ้นมาจนฉันที่ได้ยินถึงกับหน้าแดง-////-
"ไอ้เตี้ยเควินเงียบๆอย่ามาแซวภรรยาฉัน"พี่โทโมะว่าก่อนจะดึงฉันไปโอบไหล่ไว้โหดยันตอนจบจริงๆสามีใครเนี้ย-/////-
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"ใครอยากเห็นเจ้าบาวเจ้าสาวจูบกันบ้าง"อยู่เสียงของพี่ป๊อปก็ดึงขึ้นจนคนเกือบทั้งงานก็ต่างหันมาสนใจบนเวทีเป็นตาเดียว
"จูบเลยๆๆๆๆ!"เสียงเชียร์ส่วนใหญ่มาจากกลุ่มเพื่อนๆของพวกเราทั้งนั้นส่วนคุณหญิงบางส่วนนั้นก็เริ่มทะยอยกลับกันแล้วและอีกส่วนหนึ่งก็อยู่นอกงานเพระาฉะนั้นพวกนี้ถึงได้ทะลึ่งกันได้ไง
"อ่า....พี่โทโมะเฟย์เขิน"แต่ไอเราก็นึกว่าเค้าจะเขินและปฏิเสธที่ไหนได้กลับ
"ไอ้ป๊อปเตรียมกล้อง1..2..3.."และในจังหวะที่ฉันจะโวยกลับอยู่ๆพี่โทโมะก็คว้าท้ายทอยฉันไว้ใบหน้าของเค้าที่ดูเหมือนว่าจะเข้ามาใกล้ใบหน้าฉันเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนในที่สุดฉันก็เหมือนลอยอยู่ในอากาศ ริมฝีปากของเราประกบกันอย่างช้าๆ นุ่มนวลและหอมหวาน เหมือนละเลียดวิปครีมบนก้อนไอศกรีมรสนมยังไงยังงั้น
มันต้องเป็นเพราะกลิ่นน้ำหอมจากตัวของเค้าแน่ที่ทำให้ทุกอย่างตะเลิดเปิดโปงไปหมด หอมรัญจวญซะจนหัวใจฉันเกือบจะหยุดเต้น ร่ายกายฉันสั่นไปหมดทั้งที่อากาศก็ค่อนข้างจะอบอุ่นจนเกือบร้อนด้วยซ้ำ เราจูบกันเนิ่นนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าฉันไม่อยากหยุดเลย และก็ไม่มีใครสั่งให้มันสิ้นสุดอยู่แค่นี้ด้วย ทุกอย่างดำเนินต่อไปเรื่อยๆอย่างยาวนานและเพราะเสียงชัตเตอร์รัวๆจากข้างล่างเวทีนั่นเองถึงเรียกสติฉันกลับมาได้...หลังจากที่หายไปไหนก็ไม่รู้มาหลายต่อหลายนาที
"เห้ยไอโมะพอแล้วเว้ยได้หลายชอตแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
"พี่รักเรานะ-/////-"
"เฟย์ก็รักพี่ค่ะ-//////-"
จบแล้วเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่พอใจอะไรนิดหน่อยกับคนอ่านนิยาย1คน
ไม่พอใจมากๆเลยด้วย:(ตอนแรกกะจะแต่งอรกแต่พอเจอ
อย่างงั้นแล้วท้อเลยไม่ใช่เรื่องก็อปนิยายเพราะนิยายเรื่องนี้
ไม่ได้สนุกขนาดจะมีคนก็อปแต่ที่ไม่พอใจคือ'ถ้าทำไม่ได้อย่ารับปากนะ'
ไม่เกี่ยวกับเพจอะไรใดๆทั้งสิ้น
ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่รอแล้วเค้าไม่มาอัพเหมือนกันนะอย่าเขัาใจผิดน้าา
ขอบคุณที่ติดตามนิยายมาตั้งแต่แรกและก็หายไปเพียงแค่เม้นนิดๆหน่อยๆ
ขอบคุณพี่อ้อมนะขอบคุณทุกๆๆๆๆๆคนเลยที่ติดตามนิยาย
พี่อ้อมและอีกหลายคนที่ไม่เอ่ยชื่อทำให้มีกำลังใจในการแต่งนิยายมากๆ(ไม่รู้ชื่อขอโทษจริงๆ)
แต่ยังไงนิยายเรื่องนี้ก็จบแล้วความจริงอยากแต่งอีกเป็นตอนพิเศษ
แต่เิกดผิดพลาดกับเรื่องบางเรื่องเลยไม่แต่งแล้ว
ไม่ต้องบอกนะคะไม่แต่งจริงๆจะเตรียมเปิดเรื่องใหม่แล้ว
โทโมะเฟย์เหมือนเดิมและมี'เซฮุน'อยู่ในเนื้อเรื่องด้วย
อยากรู้ว่าเาคือใครลองหาประวัติดูนะเพราะส่วนตัวเค้าชอบของเค้าอยู่แล้ว:)
เลยจะเอามาผสมในนิยายเรื่องใหม่อาจจะไมถูกใจใครบางคน
แต่พอเค้าบอกให้แนะนำมาก็ไม่มีเลยเหมือนไม่สนใจ
อื้ม...ยังไงก็ขอบคุณทึกคนนะคะขอบคุณสำหรับที่อ่านนิยาน
เม้น327อ่าน2114
ปล.ตอนแรกทำให้ดีใจพอมาวันหลังเรื่องอื่นทำให้เค้าหายไป
ขอบคุณที่ติดตามแบบหลอกลวง
ไม่ได้ติดใจอะไรถ้าไม่จิ้นกันจริงไม่ต้องเม้นค่ะ:)
หมายถึงคนนั้นคนเดยวคนอื่นเค้าไม่ได้ว่าอะไรและดีใจด้วยซ้ำที่ติดตาม
เพจตอนนี้อยู่ที่80ถ้ายะทำให้ถึง100จะได้มั้ย?
ถ้าเพจมีคนไลค์ถึง100เค้าจะเอาเรื่องใหม่มาลงทันทีแต่ถ้าไม่ถึงเค้าก็จะลงนะ
แต่คงจะดสียความรู้สคกนิดหน่อย
มีรุปโทโมะมาฝากเวลาไปตามงานอิอิ
เอามาให้หายคิดถึงกันเนอะให้2รุปพอ555
ขอบคุณสำหรับการติดตาม:)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ