Jealous...ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ

เช้าวันใหม่

7:30

"คุณน้าจะไปไหนค่ะ"

"อ้อน้าจะไปญี่ปุ่นแล้วล่ะเห็นว่ามีเรื่องสำคัญต้องไปเคลียร์"

"แตเฟย์เจอคุณน้าแค่ไม่กี่อาทิตย์เองเมื่อวานก็ไม่ได้อยู่บ้านด้วย"

"เดี๋ยวน้าก็กลับลูกอยู่กับตาโมะนี่แหละ"พอคุณน้าพูดจบฉันก็หันไปหาพี่โทโมะก่อนจะยักคิ้วใส่

"เดี๋ยวเหอะๆ"

"ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้นะตาโมะนี่"

"ก็เฟย์ยักคิ้วใส่ผมก่อน"

"เดี๋ยวเถอะแกล้งน้องหนูเฟย์ถ้าพี่เค้าทำอะไรไม่พอใจโทรหาน้าเลยนะ"งั้นคุณน้าคงต้องรับโทรศัพท์จนไม่เป็นอันทำอะไรเลยล่ะค่ะ-*-

"คะ...ค่ะ"

"โถ่!คุณแม่"

"อ่ะๆเดี๋ยวแม่จะกลับแล้วไปส่งหน่อยได้รึเปล่า"

"เพื่อคุณแม่สุดที่รักได้อยู่แล้วครับ"แล้วพี่โทโมะก็เดินนำไปที่รถส่วนฉันก็เดินไปพร้อมคุณน้า

"ลูกคนนี้อ้อนจริงๆเลย"

"ฮ่าๆๆ"

 

สนามบินสุวรรณภูมิ

"แม่ไปแล้วนะตาโมะหนูเฟย์"

"ค่ะ^^เดินทางปลอดภัยนะค่ะ"ฉันพูดร้อมก้มหัวให้ท่านหนึ่งที

"ครับคุณแม่เดินทางปลอดภัยนะครับ"

"จ๊ะ^^งั้นแม่ไปแล้วนะ"คุณน้าหันมาโบกมือให้นิดนึงก่อนจะเดินเข้าเกตไป

"พี่โทโมะอย่าลืมที่คุณน้าบอกนะ"

"เดี๋ยวเหอะเราขี้ฟ้องจริงๆเลย"

"แฮะๆ"แล้วพี่โทโมะก็เอามือมายีหัวฉันก่อนจะเดินจูงมือไปที่รถ

 

เซนทรัลลาดพร้าว

12:15

"มาทำไมที่นี่อ่า?"พอเห็นว่าเค้าขับรถมาที่ห้างไม่ใช่ที่บ้านเลยอดสงสัยไม่ได้

"หิวข้าว"

"พี่ก็กลับไปกินที่บริษัทสิ"วันนี้เป็นวันอังคารแต่ฉันไม่มีเรียนตอนแรกกะว่าจะลองขอเค้าไปที่บริษัทแต่พอนึกถึงวันนั้นที่เค้าเหมือนจะไม่พอใจเลยเลือกที่จะเงียบดีกว่า

"กินที่บริษัทก็ต้องกินคนเดียวนะสิกินที่นี่มีเพื่อนดีกสชว่าตั้งเยอะ"

"เฮ้อ...."แล้วฉันก็ถอนหายใจใส่เค้า1ทีก่อนจะเดินตามลงไปและร้านที่เค้าเลือกก็คือฮัจิบังราเมง

"ขออนุญาติเสิร์ฟค่ะ"แล้วอาหารก็วางตรงหน้าเราน่ากินจังฮี่ๆได้กินกับพี่โทโมะ2คนด้วยอย่างกับเดตแนะ

"อะแฮ่มๆ"

"อะไรอ่า"พอเห็นว่าพี่โทโมะขัดคอก็เลยเงยหน้าขึ้นมาจากอาหารที่แสนจะน่ากิน><

"พอเห็นอาหารล่ะลืมพี่เลยนะ"

"เปล่าลืมสักหน่อย"แล้วฉันก็ลงมือทานอาหารตรงหน้าทันทีโดยที่พี่โทโมะก็ทานเหมือนกัน

1ชม.ผ่านไป

"พี่โทโมะมาดูนี่เร็ว"หลังจากทานอาหารเสร็จฉันก็เดินพาพี่โทโมะมาเดินเล่นและก็ไปสะดุดกับร้านขายตุ๊กตาร้านหนึ่ง

"อย่าสนใจเลยก็แค่ตุ๊กตา"

"...."พอพี่โทโมะพูดอย่างงั้นฉันเลยไม่พูดอะไรและเดินตามเค้าไปเงียบๆชิ!วันไหนให้เควินพามาก็ได้

"ไปบริษัทพี่มั้ย?"

"เห้ย!จริงดิเฟย์ไปได้ด้วยเอ๋อ"หลังจากที่เงียบมานานพอเห็นเค้าชวนไปบริษัทไอที่ซึมเศร้าเมื่อกี้นี่หายเป็นปลิดทิ้งเลย

"แล้วทำไมจะไปไม่ได้อ่ะ"

"ก็วันก่อนที่เฟย์ไปหาพี่พี่ทำเหมือนไม่พอใจอ่า"ฉันพูดไปตามตรงพลางก้มหน้าหงุดพอพี่โทโมะเห็นก็ยีหัวฉันใหญ่เลยเป็นไรกับหัวฉันมากป่ะ?

"ก็เราเล่นนั่งแท็กซี่มาจากม.เลยเกิดโดนฉุดขึ้นมาจะทำไงโทรศัพท์พี่ก็แบตหมด"อ้าวเหลอะนึกว่าที่ทำเหมือนไม่พอใจเป็นเพราะอายที่เราใส่ชุดนักศึกษามาซะอีก

"ฮี่ๆก็เฟย์นึกว่าพี่อายที่เฟย์ใส่ชุดนักศึกษามาอ่า"

"อะไรของเราเนี้ยฮ่าๆช่างเถอะแล้วนี่จะไปมั้ย"

"ไปๆๆๆให้เฟย์ไปนะ"

"ฮ่าๆๆโอเคๆ"แล้วพี่โทโมะก็ขับรถมาที่บริษัทส่วนฉันพอเห็นว่าเค้าเดินลงมาแล้วก็รีบตามไปทันทีจะได้เข้าไปในห้องทำงานด้วยดีใจจัง><

"คุณโทโมะสวัสดีค่ะ"เลขาคนเมื่อวันก่อนนี่หว่าทำไมพอเห็นฉันล่ะต้องทำหน้าตกใจด้วย

"ครับ^^"

"เอ่อ....นี่ใครเหลอะค่ะ"

"อ้อ!นี่เฟย์คู่หมั้นผมครับ"พี่โทโมะพูดพร้อมโอบไหล่ฉันอ๊ายยยเขินนน-////-

"คะ...คู่หมั้น!"

"ใช่ครับมีอะไรรึเปล่า"ก็วันก่อนเค้าไม่ให้ฉันเข้าไปพบพี่โทโมะนั้นแหละ

"อะ...เอ่อเปล่าค่ะ"แล้วนางก็หน้าซีดไปตามระเบียบทีวันก่อนล่ะหยิ่งทำเป็นไม่ให้เข้าชิ!

"ไปกันเถอะ"พูดจบพี่โทโมะก็พาฉันเข้าไปในห้องทำงานที่มันใหญ่มากกกมีโต๊ะตัวใหญ่อยู่ห้องฝั่งหนึ่งและกองเอกสารชั้นวางหนังสือเต็มไปหมดจะเว่อร์ไปไหน!?

"นั่งโซฟาก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่เคลียร์งานก่อน"

"พี่จะเคลียร์งานเสร็จกี่โมงอ่า"

"คง5โมงโน้นแหละวันนี้มีเอกสารสำคัญด้วยยังไงถ้าเราเบื่อๆก็ไปชั้นอาหารได้นะของกินเยอะ"

"รู้แล้วค่าาา"พอพี่โทโมะพูดจบก็ลงมือจัดการกับเอกสารกองใหญ่ตรงหน้าจนฉันคิดว่าทำคนเดียวจะไหวเหลอะ?

"พี่โทโมะ"

"หือ?"เค้าพูดและเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารนิดนึงมันดูเท่มากกกกกก

"เอ่อ...ให้เฟย์ช่วยมั้ยเฟย์เรียนด้านนี้มานะ"ฉันเสนอไปจนพี่โทโมะหลุดขำออหมา

"ฮะๆเราเนี้ยนะอ่าๆลองมาดูดิ"แล้วพี่โทโมะก็ดันกองเอกสารกองหนึ่งมาตรงหน้าฉันเลยเดินไปดูและพบว่าที่เค้ากำลังทำอยู่ฉันก็เคยเรียนมาพอรู้ๆบ้างแต่ไม่ถึงกับเก่ง

"เป็นไง?"

"เดี๋ยวเฟย์ช่วยเฟย์เคยเรียนมา^^"ฉันพูดพร้อมยิ้มตาเป็นประกายให้เค้าจนพี่โทโมะต้องยอม

"ฮ่าๆโอเคแต่ถ้าตรงไหนไม่เข้าใจก็ถามพี่นะ"

"โอเคเลย"แล้วฉันก็หยิบมากองนึงก่อนจะเดินไปนั่งตรงโซฟาและลงมือทำอย่างตั้งอกตั้งใจง่ายบ้างยากบ้่งแต่ก็ไม่ถึงกับทำไม่ได้ถึงจะมีบ้างอันที่งงๆอยู่แต่พอถามพี่โทโมะก็เก็ตขึ้นมาทันที

"ฮ่าวว~"เนื่องจากนี่ก็ทำมาหลายชม.แล้วก็ต้องมีเหนื่อยบ้างไรบ้างขอฟุบหลับสักแป๊ปนะคิดได้ดังนั้นก็เอาหัวพิงกับผนักและหลับตาลง

 

3ชม.ผ่านไป

"อือ~"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่าเหมือนมีคนมายืนแถวๆนี้

"เห้ย!"และคยคยยั้ยก็คือี่โทโมะนั่นเองมายืนยิ้มอะไรอยู่เนี้ยเอ๊ะ!แล้วสูทนี่ของเค้าเหลอะไม่น่าทำไมมันถึงอุ่นๆ

"หนีงานมาหลับได้ไงห๊ะ"

"ก็มันง่วงอ่า"ฉันค่อยๆลุกขึ้นยืนก่อนจะฮาวหวอดๆต่อหน้าเค้า

"เอากาแฟมั้ยเดี๋ยวให้คุณแพทไปเอามาให้"ชื่อแพทหรอกเหลอะ

"ไม่เอาอ่าไม่ดื่มกาแฟแล้วนี่งานเสร็จยัง"ฉันถามเค้าพร้อมหันหน้าไปมองกองเอกสารที่ตอนนี้เหลือแค่นิดเดียวแล้ว

"ใกล้แล้วแหละว่าแต่ของเราเหอะเสร็จรึยัง"อ่านั่นสิ

"ใกล้แล้วแต่มันง่วงเลยพักสายตาแป๊ป"แถไปเรื่อย

"แป๊ปของเราคือ3ชม.เนี้ยนะ"กวนนน

"เถอะน่าอย่าบ่นเฟย์อุส่าช่วยนะ"ข้ออ้างและไม้ตายขั้นสุดท้าย

"ฮ่าๆๆโอเคจะพักก่อนก็ได้นะถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ปลุก"หลับมาตั้ง3ชม.จะให้หลับต่ออีกเนี้ยนะ?

"เฟย์หลับมาจะครบ4ชม.ล่ะพี่นั้นแหละพักเถอะเดี๋ยวเฟย์ทำให้เองทำได้ด้วยนะจะบอกให้"ฉันพูดอย่างมั่นใจอิอิ

"ไม่ได้หรอกเป็นถึงผู้บริหารจะมาหลับเวลางานได้ไง"

"งั้นก็ไม่ต้องหลับทำด้วยกันนี่แหละ"แล้วฉันก็ลงมือทำต่อส่วนพี่โทโมะกเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิม

1ชม.ผ่านไป

"เสร็จแล้วเย่ๆๆๆๆ"ฉันตบมือดีใจที่ทำเสร็จจนลืมไปว่าเสียงดังไปแล้ว

"แฮะๆๆโทษที"ฉันเลยเกาท้ายทอยแก้เก้อไปส่วนพี่โทโมะก็ส่วยหัวน้อยๆพอเห็นว่าเค้าก็เพิ่งเสร็จเหมือนกันเลยชวนกลับบ้านซะเลย

"กลับบ้านกันเถอะ"

"โอเคแต่แปปนึงนะ"ตอนนี้พี่โทโมะกำลังเก็บของอยู่ส่วนฉันก็เก็บของอยู่เหมือนกันแต่ก่อนแื่นต้องเอาเอกสารพวกนี้ไปให้เค้าก่อนเยอะเหมือนกันนะเนี้ยจากที่หยิบออกมาแค่ทีละนิดๆจนตอนนี้มันเยอะพอที่บังหน้าฉันแล้วอ่าt_t

"อ๊ายยย"แต่เพราะมองทางไม่เห็นเลยทำให้สะดุดขาตัวเองล้มลงท่าพับเพียบ(สวยเหลือเกิน)ตรงหน้าโต๊ะทำงานพี่โทโมะพอดี

"เห้ย!เฟย์"แล้วเค้าก็เข้ามาพยุ่งฉันขึ้นโอ๊ย!ดูดิเอกสารกระจายหมดแล้วเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่เลยเนี้ย

"พี่เก็บเอกสารเถอะเฟย์ไม่เป็นไรซุ่มซ่ามนิดหน่อย"

"เฮ้อ...ไปนังก่อนไป"แล้วเค้าก็พาฉันมานั่งที่เก้าอี้เค้าแทนก่อนจะกดโทรศัพท์หาเลขา

"คุณแพทครับเข้ามาในห้องผมหน่อย"

'ค่ะคุณโทโมะ'

เอี๊ยด~

"รบกวนคุณช่วยเก็บเอกสารพวกนี้ด้วยนะครับ"

"เอ่อ....ได้ค่ะแล้วคุณโทโมะจะกลับเลยรึเปล่าค่ะ"

"ครับไปเฟย์"พอดคลียร์กับคุณแพทเสร็จก็หันมาคุยกับฉัน

"อ่าโอเค"แล้วฉันก็ลุกขึ้นยืนก่อนะเดินไปพร้อมๆกับพี่โทโมะแต่เค้าก็ยังไม่วายมาจูงมืออีกก็แค่ล้มไม่ใช่ตกบรรได้สักหน่อย

 

บ้านไทยานนท์

22:27

ก็อก ก็อก ก็อป~

"ฮ่าวว~แปปนึงค่า"ฉันงัวเงียลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินไปยังประตูที่มีคนยืนคอยอยู่แน่ๆแต่ก็ไม่รู้ว่าใครถึงกล้ามารบกวนเวลานอนฉันได้เนี้ย

"นอนยัง?"

"สภาพงี้คิดว่านอนรึยังล่ะ"พอเห็นว่าเป็นพี่โทโมะฉันก็กวนเค้ากลับไป

"เดี๋ยวเหอะกวนนักนะเรา"

"แล้วพี่มาทำไมอ่า?"ฉันถามในข้อที่สงสัยออกไปเพราะริดว่าตอนนี้ง่วงนอนเต็มที

"จะมาขอนอนด้วย"

"นอน??กับเฟย์เนี้ยนะ??"มาแปลกอยู่ๆมาขอนอนด้วยปกติมีแต่เราที่ไปขอเค้านอน(-*-เอ่ม)

"ทำไมอ่ะ?"

"เปล่าปกติก็มีแต่เฟย์อ่ะที่ไปขอพี่นอนด้วย"

"รู้ด้วยเหลอะเรา"

"ชิ!แล้วนี่จะนอนมั้ยยืนเมื่อยแล้วนะ"พอเห็นมาเค้าพูดมากเกินเลยถามเข้าประเด็นเลยคนง่วงๆอยู่มาชวนคุย

"นอนดิ"แล้วพี่โทโมะก็เดินเข้ามาส่วนฉันก็เดินตามมาติดๆก่อนจะปิดไฟแล้วล้มตัวนอนโดยมีหมอนข้างกั้นไว้

"ฝันดีครับ^^"

"อะ....อื้อฝันดีค่ะ"หลังจากประโยคนั้นฉันก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปแต่ไม่วายที่จะลืมหน้าแดง-////

 

 

 

 

 

 

ตามสัญญามาอัพตอนที่20ให้วันนี้

ตอนแรกกะว่าจะรอ1อาทิตย์แต่พอดีมีน้องแพร(มั้ง)มาเม้นเลย

ยอมมาอัพให้อิอิใครที่เป็นนักอ่านเงาระวังไว้นะตอนจบคุณอาจจะไม่ได้อ่าน

รำคาญมากกกกเปล่าวันแต่แค่เบื่อๆๆๆ

ตอนนี้ที่มาอัพให้เพราะอ่านฟิคเรื่องอื่นๆแล้วอยากลงบ้าง

เลยจัดไป2ตอนสำหรับวันนี้และอีก1ตอนของอีกเรื่องนึง

ตอนนี้ทั้ง2เรื่องใกล้จะจบแล้วพลอตเรื่องใหม่มาแล้วนะเออ

แต่เป็นtkเกี่ยวกับโทโมะเป็นนักร้องส่วนแก้วเป็นคนธรรมดา

สปอยด์นิดนึงยังไม่ได้ลงมือแต่งเลยแต่พอทัเง2เรื่องจบเรื่องใหม่ลงแน่ค่ะ

แต่อาจจะไม่ได้ติดๆกันนะแนวฟิคก็ไม่ใช่ตลกกวนๆแต่ออกแนวน่ารักๆมากกว่า

เพราะแนวกวนๆเวบาอ่านเองแล้วรู้สึกเหมือนเดิมซ้ำซาก

เลยกะจะเอาแบบเล่นๆแต่น่ารักยังไงก็ฝากไว้ด้วยเน้ออส่วนเรื่องคาดว่าอีไม่เกิน5ตอนค่ะ

อิอิยังไวก็เมเนเยอะๆๆๆๆๆๆๆน้า