Jealous...ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ

Faye talk

"ว๊ายยยยยย"

"อื้อ....ฮ่าวว~"

"ตาโมะตื่น!"

"อะไรครับ!"

"ดูสิเนี้ย!มดทำไมโทโมะมานอนกับหนูเฟย์ได้ห๊ะ!"

"เอ่อ...คือว่ามดก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะเอาไว้ถามคุณโทโมะกับคุณเฟย์ดีกว่านะคะ"

"โอ๊ย!แล้วดูสิเนี้ยตาโมะจะกอดน้องทำไมเนี้ย"

"เสียงดังน่า"

"ตาโมะ!นี่แม่เองตื่นเดี๋ยวนี้"

"อื้อ...ห๊ะ!คุณแม่!!"ได้ยินเหมือนคนคุยกันเลยลืมตาขึ้นมาดูแล้วก็พบว่าคุณน้ากลับจากญี่ปุ่นแล้ว!!!!!!

"คุณน้า!"

"ก็ใช่น่ะสิจ๊ะแล้วนี่ทำไมตาโมะมานอนกับหนูเฟย์ได้เนี้ย"

"เอ่อ...คือเกิดเรื่องนิดหน่อยนะคะ"

"อย่าบอกนะ!!!!!!!"

"โธ่แม่ครับผมไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย"

"ก็อยากจะเชื่ออยู่หรอกแล้วนี่มือนะจะจับน้องอีกนานมั้ย!?"พอคุณน้าพูดฉันก็เบี่ยงสายตามาที่มือซึ่งถูกพี่โทโมะกุมไว้เห้ย!!!!

"อ...เอ่อ"

"รีบแต่งตัวแล้วลงมาเลยแม่มีเรื่องต้องเคลียร์"พูดจบคุณน้าก็เดินออกจากห้องไปปล่อยให้ฉันกับพี่โทโมะนั่งหน้าแดงกันอยู่2คนเอ๊ะ!หรือฉันคนเดียว?

"พี่กลับห้องไปได้เล่า"

"ทีงี้ล่ะไล่เชียวเดี๋ยวเหอะ"แล้วพี่โทโมะก็เอามือมายีหัวฉันแรงๆจนมันฟูมากกว่าเดิมก็เพิ่งตื่นนิ-*-

 

ห้องอาหาร

"คุณแม่จะกลับมาทำไมไม่โทรบอกก่อนละครับ"

"กลัวแม่มาเห็นอะไรรึไงห๊ะตาโมะ"

"โธ่คุณแม่พูดงี้น้องเสียหายน่ะครับ"

"อ๊ะ!จริงด้วยน้าขอโทษนะจ๊ะหนูเฟย์"

"เอ่อ...ค่ะ"พอเจออย่างงี้ก็อึดอัดแฮะเหมือนฉันเป็นคนนอกยังไงไม่รู้

"แล้วตกลงเรื่องเมื่อเช้ามันเป็นยังไงกันแน่!?"

"เอ่อ...."

"เมื่อวานเฟย์โดนเพื่อนแกล้งนะครับแต่มันค่อนข้างรุนแรงน้องเลยกลัวผมเลยไปอยู่เป็นเพื่อน"

"ห๊ะ!โดนเพื่อนแกล้งแล้วเป็นไงมั่ง"

"เอ่อ...เจ็บนิดหน่อยค่ะ"

"ตายล่ะเด็กสมัยนี้เล่นอะไรไม่รู้เรื่องดีแล้วที่ตาโมะไปอยู่เป็นเพื่อนหนูเฟย์คงกลัวแย่สิลูก"

"คะ...ค่ะ"

"ตาโมะจำเรื่องที่แม่ขอวันก่อนได้มั้ย"

"จะ....จำได้ครับ"

"บอกน้องรึยัง"หือ??จะบอกอะไรฉันเหลอะ??

"เอ่อ...ยังครับ"

"ตายล่ะตาโมะ!แม่ย้ำแล้วใช่มั้ยว่าให้บอกน้อง"

"แต่ผมว่าเฟย์ยังเด็กเกินไปนะครับรอให้โตกว่านี้ค่อยบอกก็ไม่สายหรอก"

"นี่ลูกไม่อยากแต่งกับน้องใช่มั้ยห๊ะ!เลยเบี่ยงประเด็นแบบนี้เนี้ย"อะไรฟร่ะ!เฟย์งงอยู่ๆก็มาพูดเรื่องที่ฉันไม่รู้ด้วยเนี้ย!?

"ไม่ใช่ครับแต่ผมว่ารอให้น้องขึ้นมหาลัยก่อนจะดีกว่านะ"

"ถ้าลูกไม่บอกงั้นแม่จะบอกเอง"

"แต่แม่...."

"หนูเฟย์จ๊ะ^^"

"เอ่อ...ค่ะ"

"แม่คิดว่าหนูก็โตแล้วนะควรจะรับรู้อะไรบ้างคือแม่จะให้หนูแต่งงานกับตาโมะนะจ๊ะ"

พรวด~

คุณน้ามาพูดอะไรตอนฉันกำลังดื่มน้ำเนี้ย-*-แต่เดี๋ยวนะแต่งงานจะให้ฉันแต่งงานกับพี่โทโมะเนี้ยนะทะ....ทำไมต้องแต่งด้วย!!!!!!

"ขะ....ขอโทษค่ะ"

"ว่าไงจ๊ะ"

"เอ่อ...เฟย์ขอเหตุผลได้มั้ยค่ะ"

"ดูเฟย์ก็ไม่ได้อยากแต่งแล้วแม่จะ....."

"เงียบไปเลยตาโมะมันเป็นข้อตกลงระหว่างน้ากับแม่ของหนูก่อนที่เค้าจะเสียนะจ๊ะ"ข้อตกลง?อันนี้ฉันก็พอรู้เรื่องที่แม่ของฉันเป็นเพื่อนกับคุณน้าแต่ที่น่าตกใจคือเค้ารู้ว่าแม่ฉันเสียเพราะอะไรแต่ไม่คิดจะบอกเนี้ยนะ!?

"ข้อตกลง?"

"คือคุณแม่ของหนูบอกกับน้าก่อนที่เค้าจะเสียว่าอยากให้หนูแต่งงานกับตาโมะเพราะอยากให้หนูได้คู่ครองที่ดีนะจ๊ะ"

"แม่ของเฟย์?"

"ใช่จ๊ะ^^"

"แสดงว่าคุณน้ารู้ว่าแม่เฟย์ตายเพราะอะไร"มันชักทะแม่งๆแล้วสิคุณน้าจะต้องรู้แน่ๆว่าแม่ฉันตายเพราะอะไรเพียงแต่ไม่อยากบอก

"เอ่อ...."

"ใช่มั้ยค่ะ"

"พอเถอะครับผมบอกแล้วว่าให้น้องโตกว่านี้ค่อยคุยเรื่องนี้"พี่โทโมะก็ดูจะไม่อยากแต่งงานกับฉันซะเหลือเกินแต่เรื่องนั้นไว้ก่อนตอนนี้ฉันอยากรู้เรื่องแม่มากที่สุด

"น้าจะไม่ปิดบังเรื่องนั้นอีกแล้วหนูเฟย์ฟังให้ดีนะ....

 ติ๊ด ติ๊ด~

'โทรศัพท์'ตอนนั้นพ่อของตาโมะควานหาโทรศัพท์แต่ไม่เจอเพราะมันตกอยู่ใต้บาะนั่งบวกกับเวลาที่ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้วแต่เสียงสั่นที่อยู่บริเวณนั้นก็ทำให้เค้าก้มลงไปเก็บโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น

เอี๊ยดดดดดด~

โครมม~

 

โรงพยาบาล

'คุณๆๆๆๆฟื้นสิ...ฮึก"

'หมอเสียใจกับญาติทั้ง2ฝ่ายด้วยนะครับที่ไม่สามารถยื้อชีวิตทั้ง3คนไว้ได้ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ'

'คุณหมอค่ะคนไข้เรียกหาชื่อคุณมากิค่ะ(ชื่อแม่โทโมะ:เอิน)'

'ห๊ะ!เมื่อกี้ผมดูแล้วเธอ....'

'ไม่ทราบเหมือนกันค่ะแต่ตอนนี้คนไข้เรียกหาชื่อคุณมากิ!'

'ฉันเองค่ะ!'

'งั้นหมอขอเชิญเข้าพบคนไข้ด่วนครับ!'

'เฟี๊ยสฉันมาแล้ว...ฮึก...เธออย่าเป็นอะไรนะ'

'ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว'

'ไม่ได้นะ...ฮึก...เธอต้องอยู่กับหนูเฟย์นะ'

'ฉะ...ฉันขออะไรเธอหน่อยได้มั้ย'

'ได้สิฉันทำให้เธอได้ทั้งนั้น...ฮึก'

'ทะ...เธอต้องให้ตาโมะแต่งงานกับ...เฟย์นะ'

'ฉะ...ฉันจะให้โทโมะแต่งงานกับหนูเฟย์'

'เธอต้องดูแลเฟย์ให้ดีๆนะเค้าไม่มีทั้งฉันและคุณนพแล้ว...ฮึก'

'ดะ...ได้ฉันจะให้หนูเฟย์ไปอยู่กับฉันเธอทำใจดีๆนะ'

'ฉ...ฉันไม่ไหวแล้ว...เธออย่าลืมนะ...'

'เฟี๊ยส!!!!!คุณหมอค่ะ!!!!!' "

"คะ...คุณแม่!"

"น้าก็เสียใจกับการจากไปอย่างไม่มีวันหวนคืนของแม่หนูนะแต่นั่นมันเป็นสัญญาที่เราจะทำให้ท่านไปสบาย"หลังจากที่ฉันฟังเรื่องทั้งหมดจากปากคุณน้าน้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลออกมาเป็นสายอย่างไม่อายใครคนที่นั่งข้างๆฉันอย่างพี่โทโมะก็ทำได้แค่ดึงฉันไปกอดไว้ก่อนจะลูบหัวเบาๆอย่างที่เคยทำแต่ทุกครั้งที่ได้รับอ้อมกอดนี้ฉันกลับรู้สึกดีขึ้นมาอย่างน่าสงสัย

"ฮึก....พี่โทโมะ"

"อย่าร้องนะเรื่องก็ผ่านมาตั้งนานแล้วเธอทำใจซะเถอะ"จริงสินะเรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนานแล้วฉันควรจะทำใจแล้วเริ่มต้นใหม่กับปัจจุบัน

"น้าอยากให้หนูแต่งงานกับตาโมะนะลูกเพราะนั่นเป็นสิ่งที่แม่ของหนูขอไว้ก่อนจะเสีย"

"ตะ....แต่เฟย์ยังไม่พร้อม"

"ไม่เป็นไรจ๊ะน้าแค่บอกไว้รอหนูโตกว่านี้แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องนี้กันอีกที"พูดจบคุณน้าก็เดินออกจากห้องอาหารไปเหลือแค่ฉันกับพี่โทโมะ

"พี่โทโมะ....เฟย์ต้องแต่งงานกับพี่จริงเหลอะ"แม้ใจหนึ่งก็รู้สึกดีที่จะได้เค้ามาเป็นคู่ครองแต่อีกใจหนึ่งกลับรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก

"ไม่อยากแต่งกับฉันรึไง"

"มะ...มันไม่ใช่อย่างงั้นแต่เฟย์..."

"เถอะน่าไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก^^"แล้วพี่โทโมะก็เอามือมายีหัวฉันเบาๆก่อนจะยิ้มอ่อนโยนให้แอบดีใจแฮะ><

 

 

 

 

ยอมรับว่าสั้นแต่ดูคอนกามิแล้วอยากแต่งเลยแต่ง5555

รู้ความจริงแล้วใช่มั้ยอิอิโทโมะมีนอนกอดเฟย์ด้วยนะ

คุณแม่โทโมะก็มาไม่บอกไม่กล่าวดูสิเขินกันหมดเลยเนี้ย

พอดีคิดชื่อแม่โทโมะไม่ออกเลยเอาชื่อพี่โทโมะมาแทนส่วนพ่อเฟย์ก็นึกไม่ออก

เลยปลอมเอา555แต่แม่นี่จริงน้าอิอิยังไงก็ติดตามต่อไปน้าอาจจะแค่20ตอนมั้ง

ใบ้นิดนึงว่าประมาณตอนที่19อาจจะมีฉากในรั้วมหาลัยนะเออ

ยังไงก็ต้องรออ่านกันนะ

ปล.เม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆ