Jealous...ไม่ใช่อิจฉาแต่ว่ามันรักเธอ

เช้าวันใหม่

สุขใดเล่าจะเท่าศุกร์เสาร์อาทิตย์เฮ้อ....เมื่อวานเหมือนฝันเลยแฮะ><

"อาบน้ำดีกว่า"ฉันตื่นมาในเวลาตี5ของเช้าวันใหม่เพื่อ...เพื่ออะไรก็ไม่รู้ทั้งๆที่วันนี้มันเป็นวันเสาร์ด้วยซ้ำไปแต่ไหนๆก็นอนไม่หลับแล้วอาบน้ำเลยล่ะกัน

 

20นาทีผ่านไป

ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วหลังจากเข้าไปขัดสีฉวีวันในห้องน้ำนานเกือบ20นาทีก่อนจะออกจากห้องไปกะว่าจะเดินไปห้องครัวเพื่อหาอะไรกินสักหน่อยฮิฮิไม่ใช่ว่าอาหารเมื่อวานไม่อร่อยนะแต่แค่ฉันเป็นคนกินเยอะนะ><

กึก กึก กึก~

แต่ในระหว่างที่ฉันเดินลงบรรไดวนมาก็ได้ยินเสียงเหมือนคนทำอะไรกึก กักอยู่ในห้องนั่งเล่นไม่ได้คิดว่าเป็นโจรหรอกนะแน่แค่คิดว่าเป็น....ผะ...ผีต่างหาก

"เอ่อ...พี่มดรึเปล่า"

"...."เงียบ

"เฮ้!เฟย์ถามว่าใครนะ"

"..."และก็เงียบอีกฉันเลยไม่รอช้าจัดการถอดสร้อยพระที่ห้อยคออยู่ออกมาก่อนจะชูขึ้นและเดินไปยังต้นเสียง

ตึก ตึก~เสียงฝีเท้าฉัน

กึก กึก~เสียงอะไรก็ไม่รู้

"ฉะ...ฉันถามว่าใคร"ฉันขึ้นเสียงนิดหน่อยเผื่อผีจะได้ยินและหายตัวไปแต่เปล่าเลยเสียงนั้นกลับดังขึ้นกว่าเดิมฮือ...เฟย์กลัวน้าา

กึก กึก~

"กรี๊ดดดดดดดด~"

ฟึ่บ~

1ชั่วโมงผ่านไป

ฉันสะลึมสะลือตื่นึ้นมาเพราะมีความรู้สึกเหมือนได้ยินคนคุยกันและพอลืมตาขึ้นมาฉันก็โผเข้ากอดพี่โทโมะทันที

"พะ...พี่โทโมะเฟย์ๆเจอพี่...ฮืออ"ฉันร้องออกมาไม่อายใครหลังจากที่ตื่นได้ไม่นานความจริงน่าจะสลบมากกว่า

"เอ่อ....อย่าร้องนะ"พี่โทโมะว่าพลางเอามือลูบหูฉันทั้งๆที่ฉนยังกอดเค้าอยู่ไม่ได้นะถ้าผีนั่นมันมาหลอกอีกฉันคงจะเป็นบ้าแน่ๆยังไงมีพี่โทโมะอยู่ข้างๆก็ต้องดีกว่าอยู่แล้วT^T

"คุณเฟย์ค่ะนี่สร้อยค่ะ"

"อ่าขอบคุณค่ะ"ฉันรับสร้อยมาก่อนจะสวมไว้ตามเดิมจำได้ว่าตอนที่เห็นผีฉันกรี๊ดออกมาจนเผลอปล่อยสร้อยในมือ

"แล้วนี่ลงมาทำไมตอนตี5ห๊ะ!"

"กะ....ก็เฟย์นอนไม่หลับเลยลงมาจะหาอะไรในครัวกินแต่ดันได้ยินเสียงกึกๆกักซะก่อนอ่ะ"ฉันพูดไปตามความจริงแต่พี่โทโมะดูไม่เครียดเลยสีกนิดแถมยังเผลอยิ้มออกมานิดๆด้วยโอ๊ย!งง

"ช่างเถอะแล้วนี่จะขึ้นห้องได้ยังห๊ะจะ7โมงแล้วเนี้ยเดี๋ยวต้องไปเรียนพิเศษอีกไม่ใช่รึไง"

"อ่า...ใช่แต่ว่า...พี่ไป่งเฟย์ที่ห้องหน่อยสิ"

"หือ??"

"คะ...คือเฟย์กลัวว่าพี่มันจะโผล่มากลางทางนะ"

"อื้อ"แล้วพี่โทโมะก็เดินนำฉันไปแต่ฉันก็รีบวิ่งตามก่อนจะเอามือไปคล้องแขนเค้าไว้หรือเรียกว่ากอดแขนเลยก็ได้เพราะมันแน่นมากกกแน่นจนพี่โทโมะเดินลำบากอ่ะT_T

"พี่โทโมะเฟย์ขอเข้าไปอยู่ห้องพี่ก่อนได้มั้ย"ฉันถามเชิงอ้อนวอนเพราะยังกลัวผีไม่หายมันน่ากลัวจริงๆนะ:(

"หือ?"

"เฟย์กลัวแล้วพอพี่เตรียมตัวเสร็จก็มาเป็นเพื่อนเฟย์ไปเอาอุปกรณ์เรียนพิเศษนะๆๆๆ"ฉันอ้อนวอนเค้าสุดฤทธิืจนพี่โทโมะยอมตกลง

"อ่าๆเข้ามาดิ"พอฉันเข้ามาในห้องพี่โทโมะก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปส่วนฉันก็นอนอยู่บนเตียงเค้าเล่นก่อนจะได้ยินเสียงสั่นที่โต๊ะข้างเตียง

"ข้อความ?"ด้วยต่อมอยากรู้ฉันเลยกดไปอ่านข้อความนั้นดูและก็พบว่าคนที่ส่งข้อความเข้ามาคือแจม!

'พี่โทโมะเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะ'พอฉันอ่านข้อวามจบก็จัดการกดลบทิ้งเพระาไม่อยากให้พี่โทโมะเห็นก่อนจะเอาไปวางไว้ที่เดิมและนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยต่อเฮ้อ....เมื่อวานมีความสุขจังถ้าพี่โทโมะทำให้ทุกวันคงดีแต่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว><

"เฟย์"ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะเห็นว่สพี่โทโมะนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ยังมีหยดน้ำเกาะอยู่ตามร่างกายโอ๊ย!เห็นแล้วจะละลายเอ๊ย!เห็นแล้วอยากจะบ้าตายทำไมไม่ไปแต่งตัวในห้องน้ำฟร่ะ!

"มะ...มีอะไร0////0"ฉันพูดกับเค้าแต่หน้าหันไปอีกทางเพราะเขินที่อยู่ๆก็มีผู้ชายมานุ่งแต่ผ้าขนหนูยืนอยู่แบบนี้-/////-

"หยิบเสื้อที่อยู่ตรงนั้นให้หน่อย"พอพี่โทโมะพูดฉันก็จัดการกวาดสายตาไปยังนิ้วที่เค้าชี้แบบกล้าๆกลัวๆก่อนจะเห็นเสื้อที่เหมือนเตรียมไว้แล้วอย่างดีแขวนอยู่ก่อนจะค่อยๆหยิบมันไปให้เค้าทั้งที่หลับตา-///-

"อะ....นี่"ฉันยื่นให้มั่วๆไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้ายืนอยู่ตรงไหนแต่ก็จำจากเสียงเอา

"เฮ้อ....เธอส่งให้วิญญาณที่ยืนอยู่ตรงนั้นรีไง"พอพูดคำว่าวิญญาณสัญชาติญาณมันก็บอกว่าให้ออกจากตรงนี้โดยด่วนและฉันก็โผเข้ากอดพี่โทโมะทันที!แค่พูดถึงสิ่งที่(เคย)มีชีวิตอย่างพวกผีฉันก็ขอบายแล้วเอ๊ะ!แต่เหมือนลืมอะไรไปสักอย่าง

"เธออยากโดนฉันข่มขืนใช่มั้ย"

"เห้ย!!!0_o"พอนึกขึ้นได้ว่าทั้งตัวพี่โทโมะมีแค่ผ้าขนหนูฉันก็รีบถอยกรูดจากตัวเค้าทันทีพร้อมกับยกมือขึ้นปิดตากลิ่นหอมจากตัวเค้ายังติดจมูกอยู่เลยเอ๊ย!ไม่ใช่ล่ะ-*-

"เดี๋ยวฉันมา"ว่าจบเค้าก็ดึงเสื้อผ้าจากมือฉันไปก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำส่วนฉันเมื่อแน่ใจว่าไม่มีเค้าอยู่ในห้องแล้ว(ไม่รวมห้องน้ำอ่ะนะ)ฉันก็เอามือที่ปิดตาอยู่ออกก่อนจะเลื่อนมาจับที่หัวใจแทนเสียงตึกๆตักๆเมื่อกี้มันใช่เสียงหัวใจของฉันหรือว่าของเค้ากันแน่แต่มันชัดมากเลยนะฉันว่ามันมาจากอกเค้าแต่ตอนนี้มันก็ยังดังอยู่เลยรึว่าจะเป็นของฉันกนแน่โอ๊ย!คิดอะไรอยู่เนี้ยยัยเฟย์นั่นพี่โทโมะนะเค้าจะมาหวั่นไหวกับแค่เรากอดเนี้ยนะบ้าไปแล้ววฉันคิดพลางสะบัดหัวพรืดเดียวแล้วก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงพี่โทโมะก่อนจะได้กลิ่นน้ำหอมจากเค้าเห้ย!ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆแต่กลิ่นนั่นมันยังติดอยู่ในหัวเลยนะโอ๊ยๆๆๆเลิกคิดซะๆๆๆๆ

เอี๊ยด~

ในระหว่างที่ฉันกำลังตบตีกับความคิดอยู่ก็ได้ยินเสียงประตูห้องน่ำเปิดและแน่นอนเจ้าของกลิ่นที่ยังติดอยู่ในจมูกฉันกำลังเดินออกมาก่อนจะนั่งเซ็ทผมสักพักและฉีดน้ำหอมซึ่งกลิ่นนั้นมันยังติดจมูกฉันอยู่เลย-/////-

"พี่โทโมะเสร็จยังจะได้ไปเอาของห้องเฟย์อีก"ฉันว่าพลางเดินไปนั่งข้างๆเค้าซึ่งมันมีเก้าอี้2ตัวยิ่งใกล้กลิ่นก็ยิ่งเยอะวุ้ยวจะเป็นลมแล้วนะหอมเกิ๊น

"ก็ไปสิ"

"หมายถึงไปกับพี่เฟย์กลัวผี!"ฉันพูดเน้นชัดจนพี่โทโมะมองผ่านกระจกมา

"เฮ้อ...ไปๆวุ่นวายจริงๆเลย"แล้วเค้าก็เดินนำไปจนฉันต้องวิ่งตามอีกหนเพราะกลัวผี><

"เสร็จแล้ว"หลังจากเก็บของเข้ากระเป๋าเสร็จฉันก็เดินไปหาพี่โทโมะที่นั่งอยู่บนเตียงฉัน"ไปกัน^^"

"ถามอะไรหน่อยสิ"

"หือ?"ฉันเอยงคอนิดนึงเพราะเห็นว่าสีหน้าเค้าจริงจังมาก

"ถ้าวันนึงเธอรู้ว่าพ่อกับแม่ตายเพราะอะไรจะรู้สึกยังไง"อยู่ๆเค้าก็ถามเรื่องที่ฉันอยากรู้มาตลอด16ปีเนี้ยนะเฮ้อ...ฉันไม่หวังจะรู้หรอกเพราะอยากรู้ไปก็ไม่มีใครบอก

"ไม่รู้สิเพราะไม่เคยมีใครบอกแล้วก็ไม่อยากรู้แล้วด้วยมาอยู่กับพี่ได้ไงยังงงเลย"ก็ตอนนั้นฉันมาอยู่ที่นี่ตัิงแต่อายุ7ขวบขนาดป.1แล้วนะแต่สมองก็ไม่ค่อยรับรู้อะไรพ่อแม่ตายยังไงยังไม่รู้เลยแต่ฉันจำได้ว่าวันนั้นฉันอยู่ที่โรงเรียนแค่นั้นแหละ

"อื้อ^^ไปกันเหอะ"แล้วพี่โทโมะก็จูงมือฉันไปที่รถและพาไปเรียนพิเศษปกติจะมีคนขับรถพาไปแต่นึกยังไงวันนี้พาไปเอง?

 

ที่เรียนพิเศษ

"อ้าวเฟย์วันนี้มาเร็วไปป่ะ?ฮ่าๆๆ"

"เดี๋ยวเหอะๆฉันมาเร็วทุกวันย่ะ"

"ไอ้เราก็นึกว่าเมื่อวานได้ยาดีซะอีกเห็นตอนเช้าๆของเมื่อวานยังทำหน้าอย่างกับคนมีความทุกข์อยู่เลย"เดี๋ยวนะยัยฟางทำเหมือนกับว่ารู้งั้นแหละว่ามื่อวานพี่โทโมะพาฉันไปไหนมา

"เปล่าสักหน่อยช่างเหอะแล้วนี่เควินมายัง"เควินเป็นเพื่อนที่เรียนพิเศษฉันเรียนอยู่ที่เซนคาเบรียนหล่อดีนิสัยดีแถมยังไม่เรื่องมากด้วยเลยคบกันได้ง่ายหน่อยไม่เหมือนยัยป๊อปที่พอทะเลาะกันวันนั้นก็หายไปเลยแถมยังไปคบกับกลุ่มแจมอีกมันแปลกๆยังไงไม่รู้ส่วนเควินฉันก็เพิ่งรู้จักนี่แหละไม่นานมากก่อนที่ป๊อปจะเริ่มแยกตัวออกห่างจากฉันประมาณ1อาทิตย์แต่ตานี่เรียนคนละห้องกันมาสนิทกันตอนที่เลิกเรียนแล้วเดินชนฮ่าๆแต่ก็นะเค้าก็ไม่ค่อยจะมีเพื่อนฉันเลยชวนมาอยู่กับฉันซะเลย อ้อ!เควินก็ไม่ใช่ตุ๊ดนะเพราะเค้านะหล่อระดับที่เกือบเทียบพี่โทโมะอ่ะแต่ก็ไม่ถึงขนาดพี่โทโมะ(แน่อยู่แล้ว)จนวันนี้ก็นัดกันว่าจะไปกินเค้กร้านข้างๆที่เรียนพิเศษนี่แหละเพราะต้องรอพี่โทโมะเรียนเสร็จ4โมงโน้นแหละ

"รายนั้นขึ้นไปตั้งนานเล่าเพราะวันนี้วิชาคณิตห้องเควินเลื่อนมาสอนก่อนครึ่งชั่วโมง"

"อ้องั้นเราก็ขึ้นไปเรียนกันเถอะจะ9โมงแล้วเนี้ย"พูดจบฉันกับฟางก็ขึ้นไปเรียนเฮ้อ...ต้องเดินผ่านห้องพี่โทโมะด้วยชะแวบมองสักนิดจะเป็นไรไป อ่า...นั่นไงฉันเห็นเค้ากำลังจดอะไรไม่รู้ด้วยแหละมีผู้หญิงจากโรงเรียนอื่นที่เรียนพิเศษที่เดียวกับเค้าแอบมองด้วยอ่าหวงนะหวงแต่ทำไรไม่ได้ชิ!พี่โทโมะไม่สนใจพวกหล่อนหรอก

"หึงอ่ะดิ"

"โอ๊ย!"ฟางว่าพร้อมกระทุ้งสีข้างฉันแต่เสียงโอ๊ยฉันเนี้ยสิมันทำให้พี่โทโมะหันมามองแล้วเค้าก็ยิ้มให้จนพวกผู้หญิงที่แอบดูอยู่ถึงกับจิกตาใส่ฉันมันน่านักไม่อยากโม้ว่าพี่โทโมะนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวก็เคยเห็นมาแล้วย่ะ(ใช่เรื่องมั้ยเนี้ย?)

"^^"

"เอ่อ...ไปกันเถอะ"แล้วฉันก็ลากฟางออกมาก่อนจะพามาที่ห้องแล้วก็เจอยัยป๊อปนั่งอยู่ก่อนแล้วกับ....เนยแจม

"เฮ้อ...แจมเดี๋ยวนี้พี่น้องกันเค้ารักกันได้ด้วยเหลอะ"

"ไม่รู้ดิแต่เห็นเมื่อวานยังไปจูบกันกลางน้ำพุเลย"คำนันทำให้ฉันกับฟางถึงกับหันหน้าไปมองคนพูดและมันทำให้แจมถึงกับแสยะยิ้ม

"หน้าด้านแย่งของคนอื่น"ไม่ทนแล้วพอเห็นว่าเป็นยัยป๊อปที่พูดคำนั้นฉันก็จัดการตอกกลับไปอย่างเหลืออด

"เธอพูดอย่างงั้นนได้ไงป๊อปฉันเพื่อนแกนะพูดอะไรหัดคิดซะมั่งไม่ใช่หูเบาเชื่อเสียงนกเสียงกาไปเรื่อย"

"เฟย์แกว่าใครห๊ะ!ว่าเสียงนกเสียงกา"

"คิดเอาเองแล้วกันเป่าหูคนอื่นมันสนุกมากนักรึไงนิสัยอย่างคนแถวนี้ไม่น่าพี่โทโมะถึงขอเลิก"แม้คนอื่นอาจจะคิดว่ามันแรงที่ฉันพูดกระแทกใจดำคนบางคนอย่างจังแต่เทียบกับเรื่องอื่นๆที่ยัยนี่ทำกับฉันแล้วมันเทียบไม่ติดสีกนิด

"แก!!!!"

"ส่วนเแกป๊อปแกกำลังจะเข้าใจฉันผิดและไปเชื่อใครก็ไม่รู้ที่เมื่อก่อนก็เป็นศัตรูหัวใจกับแก...!"

"เลิกพูดซะทีเฟย์ฉันเชื่อแกมาเยอะแล้วแกหลอกว่าจะทำให้ฉันสมหวังกับพี่โทโมะแต่นี่ก็ผ่านมาเกือบจะ3เดือนแล้วคนที่จะสมหวังนะมันแกมากกว่า!"พอยัยนั่นพูดจบฉันก็แทบจะทรุดเข่ากับพื้นกับที่ฉันปกป้องยัยนี่มาตลอดพี่โทโมะมาขอเป็นแฟนฉันก็ปฏิเสธเพียงเพราะกลัวมันเจ็บกลับไม่มีผลอะไรต่อความไว้วางใจของมันที่มีต่อฉันสักนิดนี่เหลอะคือสิ่งตอบแทนที่ฉันได้กลับมาถ้าทำเพื่อมันขนาดนี้แล้วยังมาด่าว่าหน้าด้านฉันก็คงจะเลิกทำอะไรบ้าๆคิดถึงแต่คนอื่นแบบนี้แล้วต่อไปฉันจะนึกถึงแต่ตัวเองแม้แต่แกยัยป๊อปฉันก็จะไม่สน!!

"ฉัน...ผิดหวังในตัวแกป๊อป"นั่นเป็นคำสุดท้ายที่ฉันพูดกับป๊อปก่อนที่อาจารย์จะเข้าสอนต่อไปนี้เราคงจัดขาดความเป็นเพื่อนกนแล้วจริงๆสินะผู้หญิงคนนั้นมีอิทธิพลต่อคนรอบตัวฉันจริงๆให้ตายเถอะ!

 

บ่าย3

"ไปร้านเค้กกัน"พอเห็นว่าเลิกเรียนแล้วฉันก็จัดการเก็บของทุกอย่างใส่กระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องมาเพราะขี้เกียจทนเห็นหน้ากับคนบางคนแถวนี้ต่อแค่5ชั่วโมงที่ผ่านมาก็จะตายแล้ว-*-

"เฮ้!เควินทางนี้"พอเห็นว่าเควินเดินมาฉันก็จัดการเรียกและดูเหมือนเคเาก็เห็นฉันแล้ว

"ไปกันเถอะ"แต่ในระหว่างที่เราเดินกันมาได้ไม่ไกลจากห้องนักอีตาเควินนี่ก็เดินไม่ระวังอะไรเล๊ยไปชนกับใครก็ไม่รู้เข้า

"เอ่อ...ขอโทษครับ"

"มะ...ไม่เป็นไรค่ะ"แต่พอผู้หญิงคนนั้นเงยหย้าขึ้นมาฉันถึงได้รู้ว่าเค้าคือยัยป๊อปนั่นเองเหอะ!

"เดี๋ยวฉันช่วยเก็บ"แล้วเควินก็ช่วยป๊อปเก็บสมุดที่ตกอยู่ให้ป๊อปก็แค่เหล่ๆฉันก่อนจะก้มหน้าเดินไปก็ดีในเมื่อเย็นชาใส่ฉันก็จะไม่สนใจเหมือนกันถือว่าเราไม่เคยเป็นเพื่อนกันเถอะ!

1ชั่วโมงผ่านไป

"พี่โทโมะทางนี้"พอเห็นว่าพี่โทโมะกำลังจะเดินผ่านร้านไปฉันก็จัดการตะโกนเรียกเค้าแต่ดูเหมือนเค้าจะเขินนิดๆเพราะมีผู้หญิงในร้านมองเค้าเป็นตาเดียวแถมแต่ละคนยังสวยๆทั้งนั้นมีเหลอะที่เค้าจะไม่เขินหรือเก้อๆนะ

"เอ่อ...ไปกันยัง"

"ไปก็ได้ๆเควินไปก่อนนะแล้วเจอกันอาทิตย์หน้า^^ส่วนฟางพี่ป๊อปรออยู่อ่ะ"ฉันแอบเห็นฟางหน้าแดงด้วย

"เฟย์บ้า-////-"

 

บ้านไทยานนท์

3ทุ่ม

ก็อก ก็อก ก็อก~

ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพชุดนอนหมอนข้างผ้าห่มคลุมหัวและมีตุ๊กตากอดอยู่เหมือนจะเตรียมอพยพยังไงยังงั้นแต่ไม่ใช่หรอกแค่จะมาขอคนแถวนี้นอนหน่อยเพราะกลัวผีภาพเมื่อเช้ายังติดอยู่ในหัวฉันอยู่เลยโอ๊ยน่ากลัวชะมัด!

"เห้ย!"แต่พอพี่โทโมะเปิดประตูและเห็นสภาพฉันก็ถึงกับร้องออกมามันน่ากลัวมากนักรึไง=_=

"เฟย์ขอนอนด้วยนะเฟย์กลัวผีอ่ะ"ฉันเปล่าแสแสร้งนะแต่มันกลัวจริงๆอ่ะ

"เอาจริงดิ"

"อื้อนอนโซฟาก็ได้เฟย์ไม่กวนพี่หรอก"

"เฮ้อ....ก็ได้"ฉันแทบอยากจะกระโดดกอดเค้าทันทีตอนที่เค้าอนุญาติแต่ก็ทำไม่ได้:(

"ขอบคุณค่ะ"

"แล้วนั่นจะไปไหน"

"ก็นอนตรงโซฟาไง"ฉันทำอะไรผิดตรงไหนก็แค่เดินมาที่โซฟา

"ไม่ต้องเธอเป็นผู้หญิงมานอนเตียงนี่มา"

"แล้วพี่จะนอนไหนอ่า"

"ก็โซฟาไง"

"เห้ย!ไม่ได้นะนั่นแปลว่าเฟย์มาแย่งเตียงพี่พี่นอนเตียงนั่นแหละเดี๋ยวเฟย์นอนโซฟาเอง"

"บอกว่าไม่เป็นไรไง"

"แต่เฟย์ไม่ให้พี่นอนโซฟา"นี่ฉันจะเป็นภาระเค้าไปถึงไหนเนี้ย!

"งั้นเอางี้นอนเตียงด้วยกันทั้งคู่นี่แหละ"แต่ขอเสนอพี่โทโมะก็แปลกๆแฮะฉันเป็นผู้หญิงนอนเตียงเดียวกับผู้ชายมันเอ่อ...ไม่ค่อยเหมาะสม

"แต่..."

"นอนไปเถอะฉันไม่ทำไรเธอหรอกน่าเอาหมอนข้างกั้นก็ได้"

"อ...เอ่องั้นก็ได้"แล้วฉันก็เดินไปนอนบนเตียงก่อนจะตะแคงข้างแล้วก็ห่มผ้าห่มไว้ก่อนจะหลับตาลงอยากเล่าให้พี่โทโมะฟังจังว่าวันนี้ฉันทะเลาะกับป๊อปมานะเค้าจะว่ายังไงนะ?แต่พอฉันลืมตาขึ้นมาก็ทำให้เกือบตกเตียงเพราะพี่โทโมะยื่นหน้ามาใกล้มากก

"เอ่อ..."

"แค่จะดูว่าหลับรึยัง"

"กะ...กำลังจะหลับ"พูดจบฉันก็เอาผ้าห่มคลุมหัวแล้วก็นอนหันหน้าหนีไปอีกทางแต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงร้องหึในลำคอจากคนที่ดูก็รู้ว่ายังไม่ขยับเขยื้อนไปไหนฮือ...หนีผีมาเจอคนที่ทำให้หัวใจอ่อนไหวง่ายทำไมเนี้ยยัยเฟย์เอ๊ย

"น่ารักชะมัด"