หล่อ ร้ายให้นายสิบคะแนนเต็ม!

วันรุ่งขึ้น...
ฉันกำลังจะเดินไปสอนอย่างปกติและสิ่งที่ฉันเห็นคือ...
(-(-(-_(-_-)-)_-)-)
เหล่าราชาแห่ง Kamikaze กำลังยืนกอดอกคาประตูห้องเรียนอยู่ และนั่นทำให้ฉันไม่สามารถเข้าไปในห้องได้ ขณะที่ฉันกำลังแยกเขี้ยวขู่ เตรียมปล่อยคำด่าออกจากปาก คนที่กำลังเดินมาก็ขัดจังหวะซะก่อน
รอง ผอ. : พร้อมสอนมั้ยครับอาจารย์
โอ๊ะ รอง ผอ. มา!  O_O
พรึ่บ!
   ฉันหันไปทางประตูอีกทีก็พบเพียงแต่ความว่างเปล่า  ไอ้พวกปีศาจอันตรธานหายไปจากหน้าประตูภายในชั่วพริบตาอย่างกับหายตัวได้ =_=* ไม่รู้จะด่าหรือชมดี แต่พวกเขามีพรสวรรค์ด้านตบตาชาวบ้านจริงๆ :(
ฟาง : กำลังจะเข้าไปสอนแล้วค่ะ ^^
รอง ผอ. : เข้าไปพร้อมกันเลยมั้ยครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับนักเรียนด้วย
แล้วฉันก็เดินตามหลังรอง ผอ. เข้าไปในห้องเรียน
รอง ผอ. : อรุณสวัสดิ์ครับนักเรียนทุกคน เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาการสอนของอาจารย์ธนัตธรญ์ ผมขออนุญาตเข้าประเด็นเลยนะ
ทุกคนนั่งฟังคนที่ยืนอยู่หน้ากระดานอย่างตั้งใจ
รอง ผอ. : เพื่อความพอใจของพวกคุณ ขอให้ตอบตามความจริงนะครับ มีใครในที่นี้ไม่เห็นด้วยกับการมีอาจารย์ที่ปรึกษาในห้องนี้บ้างครับ
โอ้โห ที่รอง ผอ. สัญญาว่าจะพูดเรื่องนี้ให้นี่เล่นพูดต่อหน้าฉันเลยเหรอ –O-; เออนะ ดีเหมือนกัน จะได้รู้กันไปซะที ทีนี้ฉันก้จะอยู่ในโรงเรียนนี้ได้โดยไม่ต้องเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของนักเรียนปีศาจนี่!
แต่...
...
    บรรยากาศในห้องเงียบกริบ -_-^ พวกราชาแห่ง Kamikaze เสแสร้งแกล้งตีหน้าเอ๋อ ทำเป็นใสซื่อไม่รู้เรื่องราว และใบหน้านั่นมันก็น่าเชื่อมากๆ ฉันแทบจะคุกเข่ามอบไหทองคำการแสดงยอดเยี่ยมแห่งปีให้พวกมันไปเลย!
รอง ผอ. : เป็นอันว่าพวกเราเข้าใจตรงกันนะครับว่าพวกคุณโอเคกับการมีอาจารย์ที่ปรึกษาเหมือนนักเรียนชั้นอื่นๆ
รอง ผอ. สรุปและมันทำให้ฉันเริ่มเป็นกังวล TOT แงๆไม่เอาสิ ยืนรอในความเงียบอีกนิด ปีศาจในตัวของพวกมันก็จะออกมาแล้วค่า โปรดรออีกนิ้ดดด!
เขื่อน : แน่นอนครับ :)
โทโมะ : พวกเราเห็นด้วยกับการมีอาจารย์ที่ปรึกษาครับ มันเป็นเรื่องที่ดี
เคนตะ : เพื่อความเท่าเทียมกับนักเรียนชั้นอื่นๆ
จงเบ : และไม่ว่าจะมีอาจารย์ที่ปรึกษาหรือไม่ พวกเรายังคงปฏิบัติตัวเหมือนเดิมครับ
เขื่อน : ยังไงก็ขอบคุณที่ดูแลพวกเราอย่างดีมาตลอดครับ ^^
อ๊ากกกกกก พวกแกนี่มันมารมาเกิดจริงๆ :( แน่จริงก็แสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาสิยะ!  ฉันยืนฟังเรื่องโกหกซุงแหลของพวกเขาไม่ได้อีกต่อไปจึงโพล่งขึ้นเสียงดัง
ฟาง : ถ้าโอเคกับการมีอาจารย์ที่ปรึกษาจริงๆ ต่อไปนี้ห้ามกีดกันไม่ให้ฉันเข้าสอน ห้ามประพฤติตัวแย่ๆในห้องเรียน และที่สำคัญห้ามไล่ฉันไปทำเรื่องลาออกอีก เข้าใจมั้ย!
เขื่อน โทโมะ เคนตะ จงเบ : ลาออก? (' ' )
ตีหน้าเอ๋อสุดฤทธิ์
โทโมะ : อาจารย์พูดเรื่องอะไรอ๋อออครับ ( ' ')
แกล้งทำปัญญาอ่อน!!!
เคนตะ : ทำไมพวกเราต้องไล่คนน่ารักอย่างอาจารย์ให้ไปทำเรื่องลาออกด้วยล่ะคร้าบ~
ฟาง : ก็เมื่อวาน...!!!
ฉันเริ่มปริปากพูด เขื่อนก็สวนละครบทใหม่ตัดหน้าฉันทันที
เขื่อน : ระ...หรือว่าเผลอไปทำอะไรให้อาจารย์ไม่พอใจหรือเปล่าครับ T^T
กระซิกๆ ทำเป็นน้ำตาคลอเบ้า...
เขื่อน : พวกผมขอโทษ ถ้าทำอะไรให้อาจารย์ไม่พอใจ แต่เรื่องแบบนี้ไม่น่ามาใส่ร้ายกันเลยนะครับ...ผมเสียใจนะเนี่ย~
โทโมะ : อาจารย์เค้าไม่ได้ใส่ร้ายพวกเราหรอกน่า
ตัวละครประกอบผู้มองโลกในแง่ดีตบบ่าเขื่อนเป็นการให้กำลังใจ
กร๊าซซซซซซ พะ...พวกแกมัน! TTOTT/
ลาออกไปแสดงละครเลยไป๊!!!
รอง ผอ. : อ่ะแฮ่ม อาจารย์ธนัตธรญ์ เชิญข้างนอกห้องหน่อยครับ -_-+
รอง ผอ. รียกฉันไปคุยเป็นการส่วนตัว
ฉันหันไปจิกตาใส่ไอ้พวกนั้น ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าพวกมันแลบลิ้นให้ฉันด้วยอ๊า!!! TTOTT เปรตอะไรอย่างนี้ กรี๊ดดด~โมโหๆๆๆโมโหแต่ทำอะไรมันไม่ได้ กร๊าซซซซซซ!!!
ปึง
ประตูห้องถูกปิดลง รองผอ. หันหน้ามาสบตาฉันทันที
รอง ผอ. : อาจารย์ครับ นี่มันเป็นไปไม่ได้เลยนะครับที่พวกเขาจะทำเรื่องร้ายกาจอย่างที่คุณบอกผมเมื่อวาน =_=^
   ตอนนี้ในส่ายตาเขา ฉันกลายเป็นนางมารร้ายที่ชอบปรักปรำนักเรียนสุดที่รักของเขาไปแล้ว TT^TT
ฟาง : มะ...มันเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้นจริงๆนะค่ะรอง ผอ. TTOTT~
รอง ผอ. : คุณเข้าใจอะไรผิดหรือไม่พอใจอะไรนักเรียนของผมหรือเปล่าครับ เพราะเป็นไปไม่ได้แน่ๆที่พวกเขาจะทำแบบนั้น
ฟาง : TTOTT
รอง ผอ. : ผมขอให้ประธานนักเรียนคอยดูแลคุณแล้ว หวังว่าจากนี้ไปคงจะไม่มีปัญหาอีกนะครับ
ฟาง : ( _ _  )...
ฉันได้แต่ยืนก้มหน้าราวกับเป็นคนผิด
รอง ผอ. : ขอให้สอนอย่างเต็มที่ด้วยครับ อ้อ วันนี้มีประชุมอาจารย์ที่ปรึกษาตอนบ่ายนะครับ
ฟาง : ค่ะ T_T
รอง ผอ. : ขอให้เป็นวันที่ดีครับ
  ฉันทำได้แต่ถอนหายใจยืนมองแผ่นหลังของรอง ผอ. ที่เดินจากไปก่อนจะหันหน้าไปรับกรรมกับพวกนักเรียนในห้องต่อ มือหนึ่งยื่นไปเปิดประตูห้องเรียนออกอย่างหน่ายใจ
กึก!
แต่ดูเหมือนว่ามันจะถูกล็อคไปเรียบร้อยแล้ว -_-+++
กึกๆๆ!
และไม่ว่าจะพยายามเปิดแค่ไหนก็เปิดไม่ได้!
ฟาง : นี่! ไอ้พวกบ้า เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ TOT ฉันเหนื่อยแล้วนะโว้ย!
เงียบ...
ฟาง : ถ้าเปิด เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปทำเรื่องลาออกให้ก็ได้!
แอ๊ด!
(-(-(-_(-_-)_-)-)-)
  ฉันผงะทันทีที่ประตูเปิดออก พวกเขามายืนรวมตัวกันที่หน้าประตูตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมใบหน้าเรียบเฉยนั่นช่างแตกต่างกับการเสแสร้งเมื่อห้านาทีที่แล้วสุดๆ
ฟาง : เข้ามาในห้องก่อน
ฉันทำใจแข็งเดินฝ่าพวกราชาแห่ง Kamikaze เข้ามาในห้อง กลิ่นกายหอมๆของพวกเขาทำเอาฉันสะดุดเล็กน้อย ถ้าพวกเขาไม่เป็นปีศาจ สถานะของฉันในตอนนี้จะถือเป็นเรื่องหน้าตื่นเต้นสำหรับนักเรียนหญิงโรงเรียนอื่น
โดยเฉพาะโรงเรียนฉัน...การถูกรายล้อมด้วยนักเรียนมัธยม Kamikaze คือเรื่องที่น่าอิจฉาที่สุด
    แต่สำหรับฉันมันไม่เป็นอย่างนั้นอีกต่อไปแล้ว! -_-^
ปึง!
ฉันตบโต๊ะหน้าห้องเสียงดังเพื่อเรียกความสนใจจากบรรดานักเรียนในห้อง แต่พวกเขาไม่สะดุ้งสะเทือนเลยแม้แต่น้อย ยังคงยืนกอดอกเป็นหุ่นอยู่หน้าประตู ฉันกลายเป็นยัยแบคทีเรียที่ลอยไปลอยมาแต่ไม่มีใครเห็น -_-^ ยกเว้นนายป๊อปปี่ที่กำลังให้ความสนใจกับสิ่งที่อยู่นอกหน้าต่าง ถ้าฉันมองไม่ผิดเขากำลังเล่นกับนก! -O-^
ขวับ!
ฉันเดินไปดึงบุหรี่ออกจากปากของนายเขื่อน เห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดจริงๆ
ฟาง : ทุกคนไปนั่งที่ -_- ฉันมีข้อเสนอพิเศษสำหรับพวกนาย
เขื่อน : เอาคืนมา -_-/
แล้วหมอนั่นก็แย่งมันไปจากมือฉันอย่างรวดเร็วเหมือนเคย
ฟาง : ย่ะ ขอให้เป็นมะเร็งปอดตาย
ว่าจบฉันก็สะบัดหน้าเดินไปที่หน้ากระดาน -^- ไม่สงไม่สนมันแล้ว ฉันทำตามจรรยาบรรณของอาจารย์ที่ควรจะมี จริงๆแล้วอยากจะยื่นบุหรี่ให้หมอนั่นสักแปดซอง สูบให้ปอดหลุดไปเลย -_-*
  ทุกคนกลับมานั่งที่ของตนเอง 'ข้อเสนอพิเศษ' ที่ฉันพูดออกไปมันคงทำให้พวกเขารู้สึกสนใจขึ้นมา
โทโมะ : เร็วสิฟาง เธอมีอะไรจะพูด
ฟาง : ใครอนุญาตให้นายเรียกฉันว่า 'ฟาง' เฉยๆ -_-*
โทโมะ : เธอชื่อฟางไม่ใช่เหรอ
ฟาง : ฉันเป็นอาจารย์นะ ไม่ใช่เพื่อนเล่น ไอ้ที่มาเรียกว่า'เธอ' นี่หมายความว่าไง แล้วก็ให้เรียกฉันว่าอาจารย์ธนัตธรญ์  'อาจารย์' ธนัตธรญ์!
โทโมะ : ฟาง -_-
ฟาง :  :(
โว้ย เหมือนกำลังเถียงกับลิงอยู่เลยอ่ะ! ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ ฉันไม่ควรจะใส่ใจกับมันตั้งแต่ทีแรก -_-*
ฟาง : พวกนายไม่ชอบฉัน ไม่อยากให้ฉันเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา โอเค้~ฉันเข้าใจ เพราะฉันก็เกลียดขี้หน้าพวกนายและไม่อยากข้องแวะกับพวกนายเหมือนกัน
(-(-(-_(-_-)_-)-)-)
ฟาง : เพื่อความพอใจของทั้งสองฝ่าย ฉันจะให้พวกนายเขียนรายงานเกี่ยวกับประวัตศาสตร์อังกฤษ ถ้าพวกนายสามารถเขียนสรุปทั้งหมดได้โดยไม่ตกหล่น ฉันจะไม่โผล่มาที่ห้องนี้อีก แต่มีข้อแม้ว่าต้องทำให้ได้ A ทุกคนเท่านั้น
 สีหน้าของพวกเขาดูสนใจขึ้นมาบ้างแล้ว
เขื่อน : โอเค แต่ถ้าเธอตุกติกล่ะก็...รู้ใช่มั้ยว่าพวกเราจะทำอะไรกับเธอได้บ้าง
ฟาง : กำหนดส่งรายงานในอีกสามวัน
จงเบ : อะไรนะ ให้สรุปทั้งหมดภายในสามวันเนี่ยนะ?
ฟาง : แน่จริงก็ทำให้ได้สิ :)
เหล่าราชาแห่ง Kamikaze เงียบไป มันทำให้ฉันยิ้มออกทันที แหงล่ะ...ข้อกำหนดที่กดดันขนาดนั้นมันคงทำให้พวกเขารู้สึกสะเทือนไปบ้าง
เคนตะ : ก็ได้ พวกเราจะเอามาส่งเธอในอีกสามวัน
เฮ้ยๆๆๆ! ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะเฟ้ย พวกนายก็อย่ามารับปากส่งๆ >O< อ๊ากกก ตกลงว่าพวกเขาเอาจริงเรอะ! ไม่มีการต่อรองเป็นหนึ่งอาทิตย์หรือหนึ่งเดือนตามที่ฉันคาดการณ์ไว้เลย TOT ถ้าพวกเขาได้ A ทุกคนจริงๆ ชีวิตฉันก็จบเห่น่ะสิ!!!
  ฉัรกัดริมฝีปากล่างอย่างรู้สึกเจ็บใจ ในเมื่อข้อเสนอถูกตอบรับแล้ว ถ้ายกเลิกเองเดี๋ยวจะหาว่าไม่แน่จริง เอาวะ...มาลองกันสักตั้ง
ฟาง : โอเค ตามนี้ มาดูว่าใครจะยอมยกธงขาวก่อนกัน!
สงครามของยัยฟาง vsเหล่าราชาแห่ง Kamikaze เริ่มขึ้น ณ บัดนี้!!!