หล่อ ร้ายให้นายสิบคะแนนเต็ม!

ปิ๊บ
ว่าจบก็วางหูใส่ฉัน ไม่รอให้พูดอะไรเลยแม้แต่คำราตรีสวัสดิ์ ช่างเป็นพี่สาวที่โหดร้ายทารุณจริงๆ T_T จะให้ฉันไปตบนักเรียนชายจนตกหน้าต่างตายได้ยังไง นั่นมันฆาตกรรมชัดๆ ไอ้วิธีการป่าเถื่อนแบบนั่นพี่พูดออกมาได้ยังไงนะ ไม่ได้ช่วยให้ฉันรู้สึกดีหรือช่วยแก้ปัญหาได้เลยอ่ะ :(
เฮ้อออออออออ!
ฉันถอนหายใจยาวแล้วเอนหลังลงบนเตียงนุ่ม คิดอะไรคนเดียวไปสักพักก็ลุกขึ้นมาเปิดแล็ปท็อปที่อยู่ในกระเป๋าก่อนจะเสียบธัมบ์ไดรฟ์ที่พี่ให้มาเพื่อเปิดดูข้อมูลประวัติของนักเรียนในห้อง
'ป๊อปปี่ ภาณุ จิระคุณ'
ชื่อนี้สะดุดตาฉันจากจำนวนสมาชิกในห้องทั้งหมด  แหงล่ะ...  ก็ฉันมีเรื่องกับหมอนั่นไว้เยอะนี่นา
'ประธานนักเรียน'
หืออออออ O_O เขาเป็นถึงประธานนักเรียนเชียวเรอะ!
โอ้โหแฮะ มาจากตระกูลดังที่มีฐานะร่ำรวย ครอบครัวมีพี่น้องหนึ่งคน พี่สาวหนึ่งคน การเรียนอยู่ในระดับดีมาก...
     ข้อมูลนี่พวกมันเขียนขึ้นเองด้วยหรือเปล่าฟะเนี่ย =_=!
'เขื่อน  ภัทรดนัย เสตสุวรรณ'
ฉันหันไปมองภาพของนักเรียนอีกคน โอ๊ะ ไอ้คนที่ติดบุหรี่คนนั้นนี่นา...ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นลูกชายคนสุดท้องของนักธุรกิจที่มีฐานะ
'หัวหน้าสารวัตรนักเรียน'
เฮ้ยไอ้บ้าสูบบุหรี่นั่นทำไมเป็นหัวหน้าสารวัตรนักเรียนได้ล่ะ!!!
'โทโมะ วิศว ไทยานนท์'
'รองประธานนักเรียน'
นี่มันนายหน้าหวานหนิ ดูเหมือนว่าเขาจะเพิ่งย้ายมาจากญี่ปุ่น ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นถึงรองประธานนักเรียน
'จงเบ จงเบ พาร์ค'
'คณะกรรมการนักเรียน'
'เคนตะ เคนตะ ซึทจิยะ'
'รองสารวัตรนักเรียน'
พอไล่เปิดประวัติของนักเรียนทุกคน แล้วก็พบว่าห้องนี้มันเป็นห้องรวมอำนาจชัดๆ นอกจากจะมีประธานนักเรียนกับหัวหน้าสารวัตรนักเรียนแล้ว ยังมีรองประธานนักเรียน ,คณะกรรมการนักเรียน,รองสารวัตรนักเรียน ฯลฯ
มิน่า!พวกเขาถึงได้ทำตัวเหนือกฎกันนัก
กึกๆ
เสียงหมุนลูกบิดประตูห้องทำให้ฉันหันขวับไปมองทันที มีความเคลื่อนไหวบางอย่างอยู่หน้าประตู หัวใจฉันเต้นตุบตับดังเป็นจังหวะรัว รีบปิดแล็ปท็อปแล้วเอาเก็บเข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็ว
ก๊อกๆ
  คนที่ยืนหน้าห้องเปลี่ยนมาเคาะประตูแทนเมื่อเห็นว่าประตูไม่สามารถเปิดได้ ฉันหันรีหันขวางพยายามคิดหทางออก ถ้าเดินไปเปิดประตูความแตกแน่ๆคนที่มาเคาะประตูจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหนึ่งในสมาชิกราชาแห่ง Kamikaze และพวกเขาไม่มีวันปล่อยฉันให้หลุดมือไปแน่ นั่นหมายความว่า...เสร็จ! โดนพวกนั่นเก็บสถานเดียว! TOT
เขื่อน : เฮ้ย เอากุยแจมา ฉันว่ามีคนอยู่ในว่ะ
เสียงตะโกนจากด้านนอกเพิ่มความกดดันให้ฉันเพิ่มขึ้นไปอีก ฉันหลับตาปี๋ ได้ยินเสียงไขกุญแจในเสียววินาทีถัดมา
ป๊อปปี่  : เฮ้ย มาทำอะไรกันตรงนี้วะ
เสียงคุ้นหูดังขึ้นขัดจังหวะไขกุญแจ
เคนตะ  : ห้องนี้ไฟเปิดอยู่อ่ะ ปกติไม่มีคนอยู่ ไม่ใช่เหรอ
ป๊อปปี่  : เออ ฉันเปิดเองแหละ
เขื่อน  : โธ่เอ๊ย ตกใจหมด นี่กะจะอยู่มันทั้งสองห้องเลยเหรอไงวะ
ป๊อปปี่  : เออ ก็ห้องมันว่างนี่หว่า พวกนายกลับห้องไปได้แล้วไป
โทโมะ  : เค เจอกันว่ะ
แล้วเงาเท้าหลายๆคู่ก็พากันทยอยเดินออกไปจนไม่เหลือใครยืนอยู่หน้าห้องอีก...
ฮู่วววววว อายุหดสั้นลงไปอีกหกปี เกือบแย่แล้ว! TTOTT
ว่าแต่คนที่เขาขัดจังหวะเมื่อกี้มัน...
โครมมม!