Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!

“หืม?” ป๊อปปี้มองฟางด้วยแววตาสงสัย จริงๆแล้วเธอจะต้องทำเป็นงอนเขาแล้วเขาก็จะแกล้งปั่นหัวเธอเล่นๆแต่นี่ทำไม?

“จะกลับมั้ยบ้านน่ะ!” ฟางพูดเสียงดังก่อนเดินไปที่ลานจอดรถทันที

 

 

 

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ๆ ฟางเดี๋ยว ฟาง” ป๊อปปี้รีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปจับมือฟางไว้ก่อนถามด้วยเสียงอ่อนโยน

 

“เป็นอะไร?” ป๊อปปี้พูดด้วยแววตาและน้ำเสียงที่อ่อนโยนจนฟางนึกตกใจไม่น้อย

 

“ปะเปล่า…”

 

“แล้วทำไมอยู่ดีๆจะไปไหนก็ไปฮะ”

 

“…เมื่อกี้คุณภาณุเรียกฟางว่า ฟางหรอคะ??” ฟางถามตาโต

 

“อะ อืมใช่ ทีเธอยังเรียกฉันว่าป๊อปปี้ได้เลยนี่”

 

“กลับบ้านเถอะค่ะ ฟางอยู่ที่คนเยอะๆฟางเริ่มเวียนหัวแล้ว” ฟางพูดเสียงอ้อน

 

“อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำนี่ ไปเดินเล่นกันไหมที่เงียบๆ”

 

“อืม…ก็ได้ค่ะ” ฟางพยักหน้ารับก่อนเดินตามป๊อปปี้กลับไปที่รถ และตรงไปยังสถานที่นั้นทันที

 

 

 

 

.

.

.

 

“ที่ตรงนี้ก็ของบ้านเราหรอคะ ฟางไม่รู้มาก่อนเลย” ฟางพูดพรางมองไปรอบๆบ้านที่ตกแต่งแนวอังกฤษพร้อมสวน

หย่อมเล็กๆหน้าบ้านขนาดกำลังน่ารัก

 

“ไว้เป็นบ้านลูกด้วยดีไหม?” ป๊อปปี้พูดพรางเดินมาโอบเอวฟาง

 

“ก็ดีนะคะ อ๊ะ มีอ่างอแช่น้ำด้วย” ฟางพูดอย่างตื่นเต้นยิ้มร่าเหมือนเด็กๆ

 

“ชอบแช่น้ำใช่ไหมล่ะ”

 

“ใช่ค่ะ พาฟางไปเอาเสื้อผ้าหน่อยนะ ฟางอยากแช่น้ำ” ฟางพูดเสียงอ้อนตื่นเต้นดีใจเหมือนเด็กๆ

 

“หืม? ก็ไม่ต้องใส่อะไรลงก็ได้นี่” ป๊อปปี้พูดพร้อมเล่นผมปรอยผมฟาง

 

“จะบ้าหรอคุณภาณุ ถ้าฟางลงทั้งอย่างนั้นคุณภาณุต้องไปอยู่ห้องอื่นนะ”

 

“อายหรือไง อายอะไร” ป๊อปปี้ถามพรางเริ่มรูดซิบเดรสสีหวานยี่ห้อแพงของฟางลงทันที

 

“คุณภาณุ อ๊ะ” ฟางจะร้องท้วงแต่ก็โดนริมฝีปากร้อนแรงทำโทษซะก่อน

 

“ฉันไม่เคยอิ่มในตัวเธอง่ายๆเลยนะ” ป๊อปปี้พูดก่อนปลดกระดุมเสื้อตนอย่างรีบร้อน แต่เมื่อพูดจบประโยคก็ยังคง

จูบลงโทษฟางอย่างไม่ลดละ

 

“อะอืม… ไปห้องนอนเถอะค่ะ” ฟางพูดเมื่อเธอรู้ดีแล้วว่าครั้งนี้คงไม่หยุดลงแค่จูบอีกตามเคย

 

“ก็ทำมันตรงนี้แหละ” ป๊อปปี้พูดก่อนเปิดน้ำในอ่างและดึงฟางและตนเองลงไปทันที

 

“อือห์ อย่า แกล้ง ฟางสิ คะ..” ฟางพูดเสียงกระเส่าเมื่อป๊อปปี้ยังคงกอบกุมหน้าอกของเธอไว้อย่างหวงแหน

 

“ฉันถามเธออีกครั้งนะ รัก ฉัน หรือ เปล่า ?”

 

“รัก”

 

“…” ป๊อปปี้พยักหน้ารับก่อนจัดท่าเตรียมสอดแทรกเข้าไปในกายสาว

 

“อ๊ะ คุณภาณุเดี๋ยวก่อน” ฟางรีบเบรกทันที

 

“อะไร?” ป๊อปปี้พูดอย่างหงุดหงิด

 

“แล้วคุณภาณุรักฟางบ้างไหม?”

 

“ขนาดนี้ยังไม่รู้อีกหรอ…” ป๊อปปี้พูดพรางหลบหน้า

 

“ฟางอยากได้ยินคุณภาณุพูด”

 

“รัก…” ป๊อปปี้พูดพรางยิ้มเขินๆ ในที่สุดเขาก็ยอมกลับมาเปิดใจให้เธออีกครั้ง

 

“…” ฟางก้มหน้าพรางยิ้มมุบมิบ

 

“แล้วทีนี้ฉันต่อได้หรือยัง?”

 

“ค่ะ อาห์” ฟางตอบกลับพร้อมเสียงครางเมื่ออยู่ดีๆคนข้างใต้ก็สอดกายเข้ามาเติมเต็มทันที

 

“…ลืมตามามองกันบ้างสิ” ป๊อปปี้พูดพรางลูบไล้เอวบางอย่างหยอกเย้า

 

“อือ ฟางอายนี่” ฟางลืมตามามองก็จริงแต่เธอก็ยังเลี่ยงๆหลบๆสายตาอยู่ดี

 

“อายอะไร หืม?” ป๊อปปี้พูดก่อนกดจูบหนักๆลงไปอีกที กลายเป็นว่าเขาเอาเปรียบเธอทั้งตัวเลยจริงๆ ทั้งริมฝีปาก

ร้อนที่ไม่ยอมลดละ มือหนาที่ยังคงลูบไล้ไปทั่ว และจุดอ่อนไหวที่เป็นของกันและกันไปเป็นที่เรียบร้อย

 

“อือห์ คะคุณภาณุ” ฟางครางด้วยความเสียวซ่านเผลอเรียกชื่อป๊อปปี้ออกมา

 

“ฟาง…” ป๊อปปี้หยุดกิจกรรมอย่างว่าขึ้นทันที แต่ก็ยังไม่ได้ถอยทัพออกไปแต่อย่างใด

 

“คะ?”

 

“กลับมาเรียกป๊อปว่าป๊อปเถอะนะ” ป๊อปปี้พูดขอร้องแกมบังคับก่อนจะกระแทกตัวเข้าไปเต็มที่จนเขาส่งฟางไปถึง

ปลายทางได้ในทันที

 

“อ๊า…อือห์ ค่ะ ป๊อปปี้” ฟางเรียกยิ้มๆ

 

“ทำไมรีบจัง? เสร็จแล้วหรอ” ป๊อปปี้พูดแกล้งก่อนจัดแจงตัวเองให้ถึงปลายทางไปตามๆกัน

 

 

 

 

 

ทั้งคู่ได้แต่นั่งหอบอยู่ในอ่างแช่น้ำกว้าง คนที่ดูจะหมดแรงก็คงจะเป็นฟางอีกตามเคย

 

 

“ป๊อปรักฟางนะ” ป๊อปปี้พูดก่อนจูบหนักๆไปอีกทีข้อหาทำให้เขาหลงรักเธอจนโงหัวไม่ขึ้น มือทั้งสองประสานกันราวกับว่าเป็นเครื่องหมายหรือคำสัญญาว่าเค้าและเธอจะแยกกันอีก… ตลอดไป…

 

 

 

 

 

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายมาตั้งแต่ต้นจนจบนะคะ :)

อาจจะมีตอนพิเศษหรือไม่มีก็ไม่มี5555 แต่ขอบคุณทุกคนจริงๆนะ

มันคือความสุขเล็กๆของไรท์เตอร์ที่แต่งนิยายออกมาแล้วมีคนชอบคนอ่านคนเม้นคนโหวต

" เจอกันเรื่องหน้านะคะ "

พรอตเรื่องยังไม่ได้คิดเลย - 3- แต่พระนางจะเป็น PF เหมือนเดิมแน่นอนค่ะ :)

 

 

WNF

{ fyflmnj :D