Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
8.5
fafilmfim
แชร์นิยายฟิคชั่น
28)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“หึ ไว้เจอกัน” กวินพูดก่อนเดินหัวเสียออกไปในที่สุด จากนั้นแก้วเฟย์ก็วิ่งตามมาติดๆ
-------------------------------------------
“เธอปล่อยเขาเข้ามาได้ยังไงหืม? เธอนี่ไม่จำจริงๆนะ” เฟย์ที่มาถึงรัวชุดใหญ่ใส่เลขาสาวสวยทันที
“ขะขอโทษค่ะ ดาห้ามแล้วเขาไม่ฟัง” ดาโกหกหน้าตาเลิ่กลั่กทันที
“นี่เป็นครั้งที่สองนะคะคุณดา เฟย์ไม่อยากให้มีครั้งที่สาม” เฟย์พูดขู่อย่างเหลืออดก่อนเดินเข้าห้องทำงานป๊อปปี้ไป
“ทีหลังดาก็ระวังๆหน่อยละกัน เห็นเขาหน้าตาดีแล้วปล่อยเข้ามาไม่ได้นะ” แก้วพูดอย่างใจเย็นก่อนเดินตามๆกันไป
.
.
.
“พี่ป๊อปเป็นไงมั่งคะ?” เฟย์ถามพี่เขยตัวเองอย่างอดห่วงไม่ได้
“พี่ไม่เป็นไร แล้วพวกแกมากันยังไง?” ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัยพรางมองไปที่ผู้มาเยือนทั้งสี่ที่เพิ่งช่วยเขาไว้
“พวกกูจะมาเซอร์ไพร์สมึงเล่นๆเว่ย เห็นกลับมาแล้วก็เข้าทำงานเลย ตอนแรกเฟย์กับแก้วก็จะไปหาฟางที่บ้าน
แหละ แล้วเห็นป้านิดเขาบอกว่ามึงกับฟางเข้าบริษัท กูก็เลยมานี่เลย กะพาไปเลี้ยงข้าวเนี่ย” เขื่อนอธิบาย
“เอาไง เสร็จงานแล้วมึงไปป่าวไอ่ป๊อป” โทโมะถามแทรกทันที
“ไปๆ งั้นไปเลยละกัน กูไม่อยากให้มึงรอ ไปกินข้าวกันเนอะฟาง” ป๊อปปี้พูดพรางพยุงฟางขึ้น
“ทำไมต้องพยุงวะ ฟางไม่สบายหรอ” โทโมะถามขึ้น
“เอ่อ นิดหน่อยน่ะ สงสัยเมื่อกี้ฟางตื่นเต้นไปหน่อย” ฟางพูดพร้อมยิ้มก่อนทุกคนจะขึ้นรถและไปกินข้าวกันในที่สุด
.
.
“เฮ้ย ชนเว่ยยย” เสียงเมาเฮฮาของชายหนุ่มทั้ง 3 ดังขึ้นในที่นั่งคุ้นเคย
“คิดถึงที่นี่เหมือนกันเนอะไม่ได้มานานเลย” แก้วพูดขึ้นพรางจิบน้ำส้ม
“จริงสินะ ตอนนี้เราก็แดนซ์กันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว”
“หืม? ทำไมล่ะพี่ฟาง” เฟย์ถามตาโต
“ฟางมีอะไรหรือเปล่า?” แก้วถามตามทันที
“ก็…พี่ท้อง”
“ฮะ!!!! เย่เฟย์จะได้มีหลานแล้ว” เฟย์กรี๊ดกร๊าดกระโดดกอดฟางทันที
“ตามกันมาติดๆแล้วนะฟาง ยัยเฟย์เมื่อไหร่แกจะมีฮะ?” แก้วถามขึ้น
“บ้าน่า เฟย์ยังอยากชิวๆอยู่เลยนะ ><” จากนั้นทั้งสามก็กินดื่มเล่นกันจนเพลิน งานเลี้ยงต้องมีเลิกรา
“เจอกันเพื่อนๆ” ป๊อปปี้พูดบอกลาทุกคนก่อนขับรถนำออกมาคนแรก
“เป็นไงวันนี้สนุกไหม?” ป๊อปปี้ถามฟางที่นั่งมองไฟข้างทางเหมือนเด็กๆ
“สนุกสิ พรุ่งนี้ให้ฟางไปอีกนะ”
“ไม่”
“อ้าว ทำไมล่ะ ฟางไปช่วยงานนะ”
“ฟางไปก็ไปเจอไอ่พวกนั้นอีก ป๊อปไม่ให้มันมาแย่งฟางไปหรอกนะ”
“อ๋อ หวงนี่เอง” ฟางพูดอย่างอารมณ์ดี
“ใช่ หวง กลับบ้านไปอาบน้ำนอนเลยนะ” ป๊อปปี้ยอมรับอย่างง่ายดาย สุดท้ายเสือก็ต้องสิ้นลายอยู่ดี
“อื้อ โอเค…”
.
.
“ป๊อป… ยังไม่เสร็จงานอีกหรอ” ฟางเดินย่องเบาๆมาห้องทำงานป๊อปปี้
“หืม? ยังไม่นอนอีกหรือไง?” ป๊อปปี้หันมาถามพร้อมหน้าตางัวเงีย
“ลุยงานมาทั้งวันแล้ว ไปนอนเถอะนะ”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ทำไมยังไม่นอนฮะ?” ป๊อปปี้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนดึงฟางเข้ามากอดไว้
“ฟางนอนไม่หลับนี่นา” ฟางบอกหน้ามุ่ย
“แล้วทำยังไงล่ะ?”
“ป๊อปมานอนกับฟางเถอะนะ ตอนนั้นก็ทิ้งฟางนอนคนเดียวตั้งนาน” ฟางอ้อนป๊อปปี้อยู่พักใหญ่จนสุดท้ายเขาก็ไป
นอนกับเธอจนได้ เขานอนกอดเธอบนเตียงกว้างอยู่ไม่นานฟางก็หลับไป…
‘เกือบเสียฟางไปแล้ว ถ้าฟางไม่อยู่ป๊อปจะอยู่ยังไง?’ ป๊อปปี้คิดก่อนหอมแก้มคนตัวเล็กที่นอนขดอยู่ในอ้อมกอดเขาเหมือนเด็กๆ ก่อนกระชับกอดอบอุ่น ราวกับเป็นเกราะกำบังไม่ให้ใครมาช่วงชิงเธอไปได้
“ป๊อป… ชะ ช่วยฟางด้วย” ร่างเล็กคุ้นตากับสภาพทรมานใจ มีเลือดท่วมตัว สีผิวซีดเซียวสั่นระริกเพราะความกลัว
“ฟาง! ฟางอย่าเป็นอะไรนะ ป๊อปขอร้องล่ะ ปะป๊อปขอโทษฟาง ฟาง!” ป๊อปปี้ตะโกนทุกข์ทนทุรนทุราย
“…ป๊อป” ฟางเรียกชื่อคนรักของตนก่อนหลับไป…ตลอดกาล
เฮือก! ป๊อปปี้สะดุ้งตื่นจากฝันร้าย ที่ปกติเขาจะไม่ฝันอะไรแบบนี้ หรือเป็นที่โหมงานหนักบวกกับเรื่องคนที่คอยรังควาน?
ทันทีที่ตื่นป๊อปปี้รีบหันไปมองคนข้างๆทันที และปรากฏว่า ฟางยังหลับอยู่…
“ฝันบ้าอะไรเนี่ย?” ป๊อปปี้สบถเบาๆก่อนลุกออกจากเตียงไปล้างหน้าและเดินกลับมาที่ห้องพบว่านี่มันเวลาตื่นของเขาพอดี
“ฟาง…ป๊อปจะไปทำงานแล้วนะ” ป๊อปปี้สะกิดปลุกคนรักก่อนก้มลงจูบปากรักษาอาการเสียขวัญของตน
“เช้าแล้วหรอ? เดี๋ยวฟางไปส่งนะ” ฟางหลี่ตาหลบแสงที่ส่องโดนเธอเต็มๆ
“ไม่ต้องหรอก นอนไปเถอะนะ แล้วเย็นนี้ไปกินข้าวกันนะ ไปทุกคนเลย” ป๊อปปี้พูดก่อนดันฟางให้นอนต่อและเขาก็ออกจากบ้านไปในที่สุด
“เฮ้ย เป็นไรป่าววะ? กูเห็นมึงหน้าตาไม่ค่อยสดชื่นเลย” โทโมะที่สังเกตได้ถึงความผิดปกติทักขึ้น
“ฮะ? ไม่เป็นไร” ป๊อปปี้ตอบอย่างเหม่อลอย ภาพความฝันที่ไม่อยากนึกถึงยังคงฉายวนซ้ำๆในหัวของเขา
“เชี่ย เป็นไรก็บอกดิวะ ทะเลาะกับฟางไง?” เขื่อนเสริมขึ้น
“ป่าว กูฝันร้ายนิดหน่อยว่ะ”
“หืม? คนอย่างมึงอะนะจะเชื่อเรื่องฝัน? หูกูไม่ดีหรือเปล่าวะ” เขื่อนพูดขึ้นงงๆ
“มันเหมือนจริงมากนี่หว่า ให้กูทำไงวะ…” ป๊อปปี้พูดเสียงแผ่ว
“มึงก็ไปทำบุญดิ ชวนฟางกับพวกครอบครัวมึงไปด้วย ไปให้หมดเลย” โทโมะแนะนำ
“ดีเหมือนกัน…”
เจอกันนะ :)
WNF
{ fyflmnj :D
-------------------------------------------
“เธอปล่อยเขาเข้ามาได้ยังไงหืม? เธอนี่ไม่จำจริงๆนะ” เฟย์ที่มาถึงรัวชุดใหญ่ใส่เลขาสาวสวยทันที
“ขะขอโทษค่ะ ดาห้ามแล้วเขาไม่ฟัง” ดาโกหกหน้าตาเลิ่กลั่กทันที
“นี่เป็นครั้งที่สองนะคะคุณดา เฟย์ไม่อยากให้มีครั้งที่สาม” เฟย์พูดขู่อย่างเหลืออดก่อนเดินเข้าห้องทำงานป๊อปปี้ไป
“ทีหลังดาก็ระวังๆหน่อยละกัน เห็นเขาหน้าตาดีแล้วปล่อยเข้ามาไม่ได้นะ” แก้วพูดอย่างใจเย็นก่อนเดินตามๆกันไป
.
.
.
“พี่ป๊อปเป็นไงมั่งคะ?” เฟย์ถามพี่เขยตัวเองอย่างอดห่วงไม่ได้
“พี่ไม่เป็นไร แล้วพวกแกมากันยังไง?” ป๊อปปี้ถามอย่างสงสัยพรางมองไปที่ผู้มาเยือนทั้งสี่ที่เพิ่งช่วยเขาไว้
“พวกกูจะมาเซอร์ไพร์สมึงเล่นๆเว่ย เห็นกลับมาแล้วก็เข้าทำงานเลย ตอนแรกเฟย์กับแก้วก็จะไปหาฟางที่บ้าน
แหละ แล้วเห็นป้านิดเขาบอกว่ามึงกับฟางเข้าบริษัท กูก็เลยมานี่เลย กะพาไปเลี้ยงข้าวเนี่ย” เขื่อนอธิบาย
“เอาไง เสร็จงานแล้วมึงไปป่าวไอ่ป๊อป” โทโมะถามแทรกทันที
“ไปๆ งั้นไปเลยละกัน กูไม่อยากให้มึงรอ ไปกินข้าวกันเนอะฟาง” ป๊อปปี้พูดพรางพยุงฟางขึ้น
“ทำไมต้องพยุงวะ ฟางไม่สบายหรอ” โทโมะถามขึ้น
“เอ่อ นิดหน่อยน่ะ สงสัยเมื่อกี้ฟางตื่นเต้นไปหน่อย” ฟางพูดพร้อมยิ้มก่อนทุกคนจะขึ้นรถและไปกินข้าวกันในที่สุด
.
.
“เฮ้ย ชนเว่ยยย” เสียงเมาเฮฮาของชายหนุ่มทั้ง 3 ดังขึ้นในที่นั่งคุ้นเคย
“คิดถึงที่นี่เหมือนกันเนอะไม่ได้มานานเลย” แก้วพูดขึ้นพรางจิบน้ำส้ม
“จริงสินะ ตอนนี้เราก็แดนซ์กันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว”
“หืม? ทำไมล่ะพี่ฟาง” เฟย์ถามตาโต
“ฟางมีอะไรหรือเปล่า?” แก้วถามตามทันที
“ก็…พี่ท้อง”
“ฮะ!!!! เย่เฟย์จะได้มีหลานแล้ว” เฟย์กรี๊ดกร๊าดกระโดดกอดฟางทันที
“ตามกันมาติดๆแล้วนะฟาง ยัยเฟย์เมื่อไหร่แกจะมีฮะ?” แก้วถามขึ้น
“บ้าน่า เฟย์ยังอยากชิวๆอยู่เลยนะ ><” จากนั้นทั้งสามก็กินดื่มเล่นกันจนเพลิน งานเลี้ยงต้องมีเลิกรา
“เจอกันเพื่อนๆ” ป๊อปปี้พูดบอกลาทุกคนก่อนขับรถนำออกมาคนแรก
“เป็นไงวันนี้สนุกไหม?” ป๊อปปี้ถามฟางที่นั่งมองไฟข้างทางเหมือนเด็กๆ
“สนุกสิ พรุ่งนี้ให้ฟางไปอีกนะ”
“ไม่”
“อ้าว ทำไมล่ะ ฟางไปช่วยงานนะ”
“ฟางไปก็ไปเจอไอ่พวกนั้นอีก ป๊อปไม่ให้มันมาแย่งฟางไปหรอกนะ”
“อ๋อ หวงนี่เอง” ฟางพูดอย่างอารมณ์ดี
“ใช่ หวง กลับบ้านไปอาบน้ำนอนเลยนะ” ป๊อปปี้ยอมรับอย่างง่ายดาย สุดท้ายเสือก็ต้องสิ้นลายอยู่ดี
“อื้อ โอเค…”
.
.
“ป๊อป… ยังไม่เสร็จงานอีกหรอ” ฟางเดินย่องเบาๆมาห้องทำงานป๊อปปี้
“หืม? ยังไม่นอนอีกหรือไง?” ป๊อปปี้หันมาถามพร้อมหน้าตางัวเงีย
“ลุยงานมาทั้งวันแล้ว ไปนอนเถอะนะ”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ทำไมยังไม่นอนฮะ?” ป๊อปปี้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนดึงฟางเข้ามากอดไว้
“ฟางนอนไม่หลับนี่นา” ฟางบอกหน้ามุ่ย
“แล้วทำยังไงล่ะ?”
“ป๊อปมานอนกับฟางเถอะนะ ตอนนั้นก็ทิ้งฟางนอนคนเดียวตั้งนาน” ฟางอ้อนป๊อปปี้อยู่พักใหญ่จนสุดท้ายเขาก็ไป
นอนกับเธอจนได้ เขานอนกอดเธอบนเตียงกว้างอยู่ไม่นานฟางก็หลับไป…
‘เกือบเสียฟางไปแล้ว ถ้าฟางไม่อยู่ป๊อปจะอยู่ยังไง?’ ป๊อปปี้คิดก่อนหอมแก้มคนตัวเล็กที่นอนขดอยู่ในอ้อมกอดเขาเหมือนเด็กๆ ก่อนกระชับกอดอบอุ่น ราวกับเป็นเกราะกำบังไม่ให้ใครมาช่วงชิงเธอไปได้
“ป๊อป… ชะ ช่วยฟางด้วย” ร่างเล็กคุ้นตากับสภาพทรมานใจ มีเลือดท่วมตัว สีผิวซีดเซียวสั่นระริกเพราะความกลัว
“ฟาง! ฟางอย่าเป็นอะไรนะ ป๊อปขอร้องล่ะ ปะป๊อปขอโทษฟาง ฟาง!” ป๊อปปี้ตะโกนทุกข์ทนทุรนทุราย
“…ป๊อป” ฟางเรียกชื่อคนรักของตนก่อนหลับไป…ตลอดกาล
เฮือก! ป๊อปปี้สะดุ้งตื่นจากฝันร้าย ที่ปกติเขาจะไม่ฝันอะไรแบบนี้ หรือเป็นที่โหมงานหนักบวกกับเรื่องคนที่คอยรังควาน?
ทันทีที่ตื่นป๊อปปี้รีบหันไปมองคนข้างๆทันที และปรากฏว่า ฟางยังหลับอยู่…
“ฝันบ้าอะไรเนี่ย?” ป๊อปปี้สบถเบาๆก่อนลุกออกจากเตียงไปล้างหน้าและเดินกลับมาที่ห้องพบว่านี่มันเวลาตื่นของเขาพอดี
“ฟาง…ป๊อปจะไปทำงานแล้วนะ” ป๊อปปี้สะกิดปลุกคนรักก่อนก้มลงจูบปากรักษาอาการเสียขวัญของตน
“เช้าแล้วหรอ? เดี๋ยวฟางไปส่งนะ” ฟางหลี่ตาหลบแสงที่ส่องโดนเธอเต็มๆ
“ไม่ต้องหรอก นอนไปเถอะนะ แล้วเย็นนี้ไปกินข้าวกันนะ ไปทุกคนเลย” ป๊อปปี้พูดก่อนดันฟางให้นอนต่อและเขาก็ออกจากบ้านไปในที่สุด
“เฮ้ย เป็นไรป่าววะ? กูเห็นมึงหน้าตาไม่ค่อยสดชื่นเลย” โทโมะที่สังเกตได้ถึงความผิดปกติทักขึ้น
“ฮะ? ไม่เป็นไร” ป๊อปปี้ตอบอย่างเหม่อลอย ภาพความฝันที่ไม่อยากนึกถึงยังคงฉายวนซ้ำๆในหัวของเขา
“เชี่ย เป็นไรก็บอกดิวะ ทะเลาะกับฟางไง?” เขื่อนเสริมขึ้น
“ป่าว กูฝันร้ายนิดหน่อยว่ะ”
“หืม? คนอย่างมึงอะนะจะเชื่อเรื่องฝัน? หูกูไม่ดีหรือเปล่าวะ” เขื่อนพูดขึ้นงงๆ
“มันเหมือนจริงมากนี่หว่า ให้กูทำไงวะ…” ป๊อปปี้พูดเสียงแผ่ว
“มึงก็ไปทำบุญดิ ชวนฟางกับพวกครอบครัวมึงไปด้วย ไปให้หมดเลย” โทโมะแนะนำ
“ดีเหมือนกัน…”
เจอกันนะ :)
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
