Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
fafilmfim
14) NC
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ทำไมฟางไม่บอกป๊อปว่าพิมจะมา”
----------------------------------------------
“…ฟางกลัวทนไม่ได้ ฟางไม่อยากเห็นภาพที่ป๊อปดีใจจนออกหน้าออกตา”
“ทำไมงี่เง่าแบบนี้ล่ะฟาง เราเป็นแฟนกันนะ”
“แต่พิมเขาเป็นแฟนเก่าป๊อปนะ”
“แล้วแฟนเก่ากับอนาคตภรรยาล่ะ ฟางคิดว่าอะไรสำคัญ”
“ป๊อปหวั่นไหวเรื่องพิม ฟางรู้ ฟางเห็นที่ป๊อป…กอดกับเขา จูบกับเขา ทั้งๆที่คนๆนั้นน่าจะเป็นฟาง ไม่ใช่พิม”
“อยากมั่งว่างั้น?”
“ไม่ล่ะ ป๊อปไปเคลียร์เรื่องเขาให้จบเถอะ” หญิงสาวลุกขึ้นจากโซฟาตัวใหญ่ไปทันทีเมื่อพูดจบ
‘รีบทำให้มันจบเร็วๆนะป๊อป…’
.
.
.
“เฮ้ย ไอ่โมะ”
“อะไรวะ? กูมาเที่ยวกับแก้วอยู่นะเว่ย มึงมีไรด่วนเลย”
“พิมกลับมาหากูว่ะ”
“อ้าว เฮ้ย? เออ ก็ดีแล้วหนิ มึงก็ไม่ได้มีใคร จะได้ไม่เหงาไงเพื่อน”
“แล้วถ้ากูมีล่ะ…”
“ใครวะ?”
“ฟาง…มึงจำฟางได้ป่ะ”
“ฟาง? พี่เฟย์?”
“อืม คนนั้นแหละ กูยอมรับว่ากูหวั่นไหวนะเว่ยที่พิมกลับมา แต่กูพูดตรงๆตอนนนี้กูรักฟางนะเว่ย”
“มึงมันพวกปากแข็ง กว่าจะยอมบอกเรื่องแฟนกับกู”
“เออ…”
“แล้วมึงบอกฟางไปหรือยังว่ามึงชอบเขา”
“เออ เขาก็ชอบกูแหละ แต่…กูไม่รู้จะจบเรื่องพิมยังไง”
“มึงต้องพูดเลยเว่ย ว่าอะไรยังไง พูดตรงๆเข้าประเด็นดีที่สุด เจ็บหน่อยแต่จบแน่นอน”
“เออ..แต๊งกิ้วเว่ย”
“เวลคัมพ์ โชคดีนะมึง”
2 วันต่อมา
ก๊อกก ก๊อก
“ฟางไปเปิดประตูให้หน่อย เดี๋ยวป๊อปไปปิดน้ำก่อน”
“ใช้จริงๆเล๊ยคนนี้ ใครมาเนี่ย -__-?”
“อ๊ะ…ป๊อปปี้อยู่ไหม?” พิมที่ตกใจกับคนที่มาเปิดประตูน่าจะเป็นป๊อปปี้ไม่ใช่ฟาง
“อยู่ข้างในค่ะ”
“อืม แล้วเธอเป็นใครเนี่ย? เดี๋ยวนี้เขาจ้างแม่บ้านหน้าตาดีขนาดนี้แล้วหรอ?”
“เธอไม่ใช่แม่บ้านพิม นี่ฟาง” ชายหนุ่มที่เดินตามมาทีหลังมาแนะนำตัวหญิงสาวให้รู้จัก
“อ๋อค่ะ ฟาง แล้วสรุปเรื่องเราสองคนเอาไงดีคะ”
“ขอตัวนะคะ…” ฟางที่ทำท่าจะเดินเลี่ยงออกมา แต่โดนชายหนุ่มจับมือไว้ก่อน
“อยู่ฟังก่อน”
“ไม่ดีกว่าค่ะ” ฟางแกะมือชายหนุ่มออกก่อนรีบเดินหายไปในบ้านในที่สุด
“ป๊อปกับนัง..เอ่อฟาง ทำไมต้องจับมือถือแขนอะไรกันด้วยล่ะ”
“เพราะเขาเป็นแฟนฉัน”
“…”
“เธอกลับไปเถอะ ยังไงๆตอนนี้ฉันก็มีแค่นี้”
“…”
“หวังว่าเราจะคุยกันรู้เรื่องนะ”
“…แล้วป๊อปจะเสียใจ”
“บ๊ายบาย” ชายหนุ่มโบกมือลาก่อนเดินเข้าไปในบ้านตามหญิงสาวเข้าไป
“ร้องไห้ทำไม?” ชายหนุ่มนั่งลงข้างๆพร้อมเช็ดน้ำตาให้
“ฟางกลัว…กลัวป๊อปจะทิ้งฟาง”
“ไม่ต้องกลัวนะ ฟางคือคนๆเดียวที่ป๊อปเลือกรู้ไหม?”
“…”
“และฟางจะเป็นแม่ของลูกป๊อปนะ”
“จะ..จริงหรอ?”
“อื้ม จริงสิ เลิกร้องได้แล้ว” ชายหนุ่มเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวเบาๆก่อนยิ้มให้
“ฟางรักป๊อปมากนะ” หญิงสาวกระโดดกอดชายหนุ่มทันที
“ป๊อปก็เหมือนกัน ยัยบ้า” เขากระชับกอดอย่างอบอุ่น
“ถ้าป๊อปไม่ชวนฟางมาอยู่ด้วย ป่านนี้ฟางคงจะเสียตัวให้ใครต่อใครไปแล้ว”
“งั้นหรอ? งั้นมาเสียตัวให้ป๊อปซะวันนี้เลยดีกว่า” ชายหนุ่มพูดก่อนพาหญิงสาวขึ้นไปบนห้องนอนของเขาทันที
“อือออ ป๊อปไม่เอานะฟางอาย” หญิงสาวพูดอายๆเมื่อชายหนุ่มได้ถอดเสื้อผ้าเธอออกทั้งหมด
“ไม่ต้องอายหรอก ยังไงเราก็อยู่ด้วยกันอยู่แล้วนี่” ชายหนุ่มก้มลงซุกไซร้กับคอขาวที่รอยต่างๆนั้นหายไปหมดแล้ว
แต่เขาก็กลับมาสร้างรอยใหม่แทน
“ปะป๊อป…” เสียงครางเรียกชื่อของเขาทำให้ชายหนุ่มเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่ อยากปลดปล่อยให้เร็วๆ
“ฟางสวยไปทั้งตัวเลยนะรู้ไหม” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวก่อนก้มลงเม้มยอดอกที่เธอหวงแหนเบาๆ
“อืออห์ คุณภาณุคะ” เพราะสติที่กระเจิดกระเจิงทำให้หญิงสาวเผลอกลับมาเรียกคุณภาณุอีกครั้งหนึ่ง
“ห้ามเรียกว่าคุณภาณุ” ชายหนุ่มที่ละออกจากอกสวยหันมาพูดกับหญิงสาวแทน
“ทำไมล่ะ?”
“เพราะจะโดนแบบนี้ไง” ชายหนุ่มไม่รอช้าจัดการแยกขาหญิงสาวออกกว้างและสอดใส่แกนกายเข้าไป ผ่าน
ช่องแคบที่ไม่เคยผ่านชายใดมาก่อนอย่างรวดเร็วและสอดใส่เข้าไปมิดทีเดียว
“โอ๊ย ป๊อป…ฮืออ ฟางเจ็บ” หญิงสาวร้องขึ้นเมื่อเธอได้รับสัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่คุ้นเคย ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอย่าง
มาก
“ฟางไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวจริงๆด้วย” ชายหนุ่มพูดก่อนเริ่มขยับแกนกายทีละนิด ช้าๆ
“อ๊ะ..” หญิงสาวร้องออกมาเบาๆเมื่อสัมผัสที่เขามอบให้นั้นเร็วขึ้นและหนักหน่วง ความเจ็บยังคงทวีคูณมากขึ้น
เรื่อยๆ แต่ถ้าเธอจะบอกให้เขาถอยไปตอนนี้ ทั้งเธอและเขาจะทรมานไม่แพ้กัน…
“อือห์” ชายหนุ่มเผลอร้องออกมา เมื่อรับรู้ได้ว่าร่างกายหญิงสาวเริ่มตอบสนองต่อจังหวะรักของเขา
“ป๊อป…ใกล้หรือยัง?” หญิงสาวยังคงถามทั้งๆที่หลับตาพริ้ม
“ยัง…” ชายหนุ่มเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นๆ จนเกิดเสียงดังจากบทรักร้อนแรงนี้ตามมา
“อ๊ะ อืม…” หญิงสาวกระตุกเกร็งขึ้นจนช่องทางที่โดนชายตรงหน้าเปิดทางเกร็งตัวตอดรัดแกนกายของชายหนุ่มไว้
แน่นจนเขาทรมานไม่แพ้กัน
“…” เขาค่อยๆเริ่มจังหวะรักรุนแรงตามอารมณ์และสุดท้ายเขาก็กระแทกแกนกายของเขาเข้าไปลึกกว่าเดิมจนเธอ
ถึงกับสะดุ้งอีกรอบหนึ่ง
“อย่าแกล้งฟางสิ..” หญิงสาวเอ่ยขอร้องชายหนุ่มที่ดูจะเอาแต่ใจเกินไป
“…” และแล้วไม่นานเขาและเธอก็ถึงสวรรค์ไปพร้อมๆกัน มีแต่เสียงเหนื่อยหอบของคนทั้งสองคนที่นอนกอดกัน
ทั้งๆที่ทั้งคู่ต่างยังไม่ถอนอาวุธออกจากกัน
“ป๊อปเอาออกไปได้แล้ว ฟางเจ็บ”
“อืออออ ไว้งี้แหละ นอนเถอะ”
“ไม่เอานะ เอาออกไป…”
“ถ้าฟางจะให้ป๊อปเอาออก ฟางต้องเป็นคนทำนะ”
“ไม่เอานะ ฟางเจ็บไปหมดแล้ว”
“งั้นก็ไว้งี้แหละ” ชายหนุ่มยังยืนยันคำเดิมกับหญิงสาว จนเธอต้องยอมให้เขาทิ้งไว้อย่างนั้นถึงเช้า
“เมื่อคืนเป็นไง?” ชายหนุ่มถามทั้งๆที่ยังคงคาแกนกายไว้ข้างในและคร่อมบนตัวหญิงสาวอยู่
“เจ็บ”
6เม้นอัพ เจอกันจ้ะ :)
ปล. พรุ่งนี้วันเกิดไรท์เตอร์~ เลยจัด nc เป็นของตอบแทนสำหรับรีดเดอร์ทุกคนนะคะ^^
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
