Buddy Boo! บัดดี้ดริ้งค์ บัดดี้เลิฟ!
fafilmfim
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“หืม? ใครเนี่ย?”
‘Pim calling in…’
-------------------------------------------------
“พิม? คนที่คุณภาณุละเมอหาวันนี้นี่…” หญิงสาวคิดอย่างสงสัยก่อนกดรับสายในที่สุด
“ฮัลโหล ป๊อปปี้ยังจำพิมได้ป่าว” เสียงใสปลายสายพูดขึ้นอย่างร่าเริง
“เอ่อ ตอนนี้ป๊อปปี้ไปทำธุระน่ะค่ะ มีอะไรให้ฝากไว้มั้ยคะ?”
“อ้าว ทำไมไปทำธุระแล้วไม่เอาโทรศัพท์ไปล่ะ”
“…มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ฝากบอกป๊อปเขาด้วยนะว่าเดี๋ยววันนี้จะแวะไปหา คิดถึง” พิมพูดและตัดสายไป
‘ถึงกับมาหากันด้วย -__- คุณภาณุ! เอ๊ย ป๊อปปี้! นายแต่แน่’ หญิงสาวคิดอย่างหงุดหงิดก่อนโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้
บนเตียง
ปังๆๆๆ!
“คุณ เอ่อ ป๊อปปี้! เปิดประตูออกมาคุยกันก่อน” หญิงสาวเคาะประตูห้องน้ำอย่างหัวเสีย
“อะไรล่ะฟาง จะมาดูป๊อปอาบน้ำหรือไง -__-”
“บ้าน่ะ วันนี้จะมีคนมาหา รีบๆอาบน้ำแต่งตัวให้หล่อๆเลยนะ หึ” หญิงสาวพูดก่อนสะบัดผมเดินหนีไป
“อ้าวใครล่ะ? พ่อแม่ฟางหรอ?” ชายหนุ่มตะโกนไล่หลังตามมา
“ไม่ใช่! แต่เป็นคนที่นายรักที่สุดต่างหาก…” หญิงสาวพูดเสียงแผ่วกับประโยคหลังอย่างเหนื่อยใจ
“แล้วสรุปใครจะมาหาเนี่ย” ชายหนุ่มที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเดินลงมาถามหญิงสาวที่นั่งดูโทรทัศน์ทั้งๆที่อยู่ในชุด
นอน
“สักคน ฟางไม่อยากพูด มันกระดากปาก!”
“เดี๋ยวนี้หัดพูดไม่เพราะแล้วหรอเรา?”
“เชอะ ฟางไปอาบน้ำดีกว่า”
“-__- ยัยบ้า” ชายหนุ่มพูดเบาๆกับตัวเอง แม้กริยาที่หญิงสาวแสดงออกอาจจะทำให้บางคนหงุดหงิด แต่มันก็
ทำให้ชายหนุ่มนั้นยิ้มออกได้ไม่ยากกับความน่ารักในมุมที่คนอื่นคงจะไม่ค่อยได้เห็นแบบนี้
ก๊อก ก๊อก
“ใครเนี่ย มาแต่เช้าเลย” ชายหนุ่มบ่นนิดๆ
“อ้าวพิม?” เมื่อชายหนุ่มเดินไปถึงประตูก็ตกใจอยู่นิดๆ ที่ ‘แฟนเก่า’ เขาโผล่มาแบบที่เขาไม่รู้
“ป๊อปเป็นไงบ้าง คิดถึงป๊อปจัง” พิมเดินเข้ามาหาพร้อมกอดป๊อปปี้ทันที ทำให้หญิงสาวที่อยู่บนห้องนอนตนและ
แอบมองดูอยู่ผ่านกระจกและผ้าม่านลายน่ารักถึงกับสะอึก
‘ตกลงฉันเป็นแฟนนาย หรือนายเป็นแฟนใคร?’ หญิงสาวพูดออกมาก่อนเดินไปอาบน้ำ
“ทำไมอยู่ดีๆมาล่ะเนี่ย มีธุระอะไรหรือเปล่า?” ป๊อปปี้ถามอย่างงงๆ
“อ้าว พิมก็โทรมาบอกแล้วนะ ว่าจะมา”
“หืม?”
“ก็ผู้หญิงรับไง เอ้อ แล้วเค้าคือใครหรอ? พี่กี้หรอ?”
“เอ่อ เปล่าๆ”
‘นี่สินะ เหตุผลที่ยัยนั่นหงุดหงิดและประชดให้แต่งตัวหล่อๆ’
“พิมคิดถึงป๊อปมากๆนะ”
“อ๋อ..อื้อ”
“แดดร้อนอ่ะ เข้าไปคุยกันในบ้านก่อนได้ไหม?”
“วันนี้บ้านยังไม่ได้เก็บเลย” ชายหนุ่มปฏิเสธเก้ๆกังๆ เกรงใจคนสำคัญของเขาที่อยู่ในบ้าน
“ไม่เป็นไรหรอกป๊อป พิมเก็บให้ก็ได้นะ”
“โอ๊ย ไม่เป็นไรๆ”
“ฮ่าๆ ป๊อปขี้เกรงใจจัง”
“พิม…มีอะไรพูดมาตรงๆเลยดีกว่า” ชายหนุ่มมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย
“กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ”
“เหมือนเดิม?”
“ใช่ เหมือนเดิม”
“…ไม่ได้หรอกพิม เหมือนเดิมคือพิมทิ้งป๊อปไป ทิ้งให้ตายทั้งเป็น”
“พิมให้เวลาป๊อปคิดดีๆนะ แล้วเดี๋ยวอีก 2-3 วันพิมจะแวะมาหาใหม่” พิมพูดพร้อมเขย่งขาขึ้นจูบปากชายหนุ่ม
เบาๆ
“พิม…”
“ไว้เจอกันนะ” พิมบอกลาก่อนเดินออกไป
‘ยังไงก็เป็นเหมือนเดิมไม่ได้ จริงๆก็ยังหวั่นไหวเรื่องพิมอยู่แต่…ตอนนี้ยอมรับเลยเต็มๆว่ารักยัยเตี้ยทั้งใจ…’
“เป็นใครก็ร้อน เป็นใครก็ร้าย
ที่เขาวุ่นวาย ฉันน่ะพอเข้าใจ
เป็นใครก็ช้ำ ถ้าของๆ เรา
ต้องถูกใครมาแย่งไป
ยิ่งคนที่รัก ยิ่งคนที่หวง
แค่เขามาทวง ฉันไม่แคร์ไม่ใช่เรื่องใหญ่
ติดปัญหาแค่เธออาจต้องช่วยเคลียร์
ฉันมาก่อนเขา หรือเปล่า
เขามาก่อนฉัน ไม่แน่ใจ
เธอนั้นที่รู้ดี
บอกกับฉันได้ไหม สิ่งที่ฉันไม่รู้
ของใคร เป็นของใคร
จะให้หวงก็ผิด คิดจะคืน แต่มันก็ค้างคา
บอกกับฉันได้ไหม แค่ช่วยย้ำชัดๆ
เธอนั้นเป็นแฟนของใคร คงไม่หนักหนา
ถ้ามันจะแค่เสียใครสักคน ”
เสียงเพลงๆหนึ่งดังลั่นและมีหญิงสาวคนหนึ่งนอนฟังพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา
“ทำไมฟางไม่บอกป๊อปว่าพิมจะมา?” ชายหนุ่มที่เดินเข้ามาอย่างเหนื่อยหน่ายนั่งลงถามคนข้างๆ
6เม้นอัพ เจอกันนะ :)
WNF
{ fyflmnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
