ธิดามัจจุราช

~ ลาวาไฟ ~

 โทโมะ // : มานอนตรงนี้สิ

ลาวา // : อุ้ย ๆ อย่ามาทำอะไรในนี้น่ะ ลาวาไฟเดือดปุ้ด ๆ จะยุ่ง

แก้ว // : ลาวาไฟเจ้านี่มันน่าเอาน้ำอุดปาก

ลาวา // : อุ้ย ๆ นายหญิงใจร้าย

แก้ว // : มีอะไรก็ว่ามา

โทโมะ // : ขอกอดแก้วหน่อยได้ไหม

แก้ว // : ไม่ได้ แต่ถ้าอยากดูอะไรดี ๆ แก้วทำให้ได้น่ะ 

   แก้วใจค่อยลุกขึ้นเต้นเซ็กซี่ตามแบบฉบับของธิดามัจจุราช โทโมะมองตามอย่างไม่วางตาก่อนจะดึงแก้วใจมากอดไว้ที่อกแน่น ก่อนจะค่อย ๆ หอมแก้มหญิงสาวเบา ๆ พร้อมกระซิบที่ข้างหูว่า

โทโมะ // : ยัยมัจจุราชตัวเล็ก เธอนี่มัน

ลาวา // : อุ้ย ๆ หวานกันใหญ่แล้วลาวาไม่รู้ไม่ชี้น่ะ 

แก้ว // : ฮึ้ย พี่ลาวา ออกไปได้แล้วค่ะโทโมะ  แก้วง่วงแล้ว

โทโมะ // : ขอนอนกอดนาน ๆ น่ะ 

   โทโมะอุ้มแก้วใจไปที่เตียงนอนสีแดงเพลิงแล้วนอนกอดหญิงสาวจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นก็มีเสียงพี่ลาวาตะโกนปลุกหญิงสาวและชายหนุ่มลั่น

ลาวา // : ตื่นได้แล้วนายหญิง คุณโทโมะ 

แก้ว // : มีอะไรหรือเปล่าพี่ลาวา

ลาวา // : มีคนกำลังจะท้านายหญิงประลอง

แก้ว // : ใครหรอ 

ลาวา // : เจ้าแห่งน้ำฟาง 

แก้ว // : โทโมะอยุ่ในนี้ไปก่อนน่ะ 

โทโมะ // : เดี๋ยวยัยตัวเล็ก

แก้ว // : มีอะไรค่ะ 

โทโมะ // : โมะขอให้แก้วอย่าบุ่มบามน่ะ จะใช้คาถาอะไรค่อย ๆ คิด โมะห่วง

แก้ว // : ค่ะ 

~ อะนีคา ~

ฟาง // : ออกมาแล้วหรอค่ะพี่สาว

ลาวา // : ระวังด้วยนายหญิงเธอมีคาถาเพลิงพิโรศ

   คาถาเพลิศพิโรศ คือคาถาที่ใช้กำจัดแก้วใจ แก้วใจค่อย ๆ กุมมือขึ้นก่อนที่จะร่ายคาถาเธอก้คิดถึงคำพูดโทโมะ 

แก้ว // : เวอร์คิวลาวา ซิมเบอะ ไลท์

   เพลินลาวาพุ่งใส่ตัวฟางนับร้อยลูก ๆ ฟางยิ้มอย่าภาคภูมิเพราะแก้วคงจะไม่รู้ว่าเธอเอาชนะและจับพี่น้องทั้งสามไปขังไว้ในน้ำฤทัยที่พักได้แล้ว

ลาวา  // : ผู้หญิงคนนี้ก้าวข้ามขั้นเร็วมาก เธอขั้น 4 แล้ว ระวังด้วยเจ้านาย

แก้ว // : โอ๊ย 

ลาวา // : นายหญิง นายหญิง 

แก้ว // : ท่านพ่อ ลูกควรทำเช่นไรดีกับน้องฟาง แล้วสามารถช่วยพี่ ๆ น้อง ๆ ที่เหลือได้

มัจจุราช // : ทำให้น้องของเจ้าพบรักแท้อย่างไรล่ะ 

แก้ว // : เวอร์โอม ป๊อปปี้ 

   แก้วเสกให้ฟางกับป๊อปไปอยู่ในน้ำฤทัยเพื่อรอปรับความเข้าใจกันก่อนจะล้มลงหมดสติจนลาวาไฟต้องเอาตัวหญิงสาวกลับเข้ามาในที่พัก

โทโมะ // : ลาวาไฟ แก้วเป็นอะไร

ลาวา // : ฮึ นายหญิงอ่อนแอมากต้องพักสักสามวัน ท่านดูแลนายหญิงดี ๆ ล่ะ 

โทโมะ // : ได้ข้าจะดูแลนายหญิงของเจ้าให้ดีที่สุด ว่าแต่

ลาวา // : แต่อะไรล่ะท่าน 

โทโมะ // : นายหญิงของเจ้าต้องทานยาอะไรหล่ะ

ลาวา /็/ : ยาหรอ ไม่ต้อง ท่านแค่ดูแลไม่ให้มีคนมากวนและห้ามนายหญิงออกจากตัวข้าก็พอ

โทโมะ // : ได้ข้าจะดูแลยายี๋เอง

   ชายหนุ่มพูดจบก็อุ้มหญิงสาวไปวางบนเตียงสีแดงเพลิงก่อนจะปัดปอยผมของหญิงสาวให้เรียบร้อย เขาอยากให้เอเสียสละที่จะชวงชิงตำแหน่งธิดามัจจุราชแต่นั้นคงเป็นไปได้ยากชายหนุ่มหอมแก้มแก้วก่อนจะนอนกอดเธอทั้งคืนจนถึงเช้า