SHORT FICTION PF

6.7

เขียนโดย PFเลิฟเว่อร์

วันที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.31 น.

  2 เรื่องที่
  8 วิจารณ์
  15.83K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 14.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ในผับดัง เสียงเพลงดังสนั่น ยังมีหญิงสาวคงหนึ่ง ซึ่งเธอฮอตมาก นักท่องราตรีทั้งหลายต่างหมายปองเธอทั้งสิ้น
 
 
วันนี้เธอมาด้วยชุดเกาะอกมินิคอกเทลสีแดงเพลิงตัวสั้นสุดเซ็กซี่ อวดเรียวขางามให้สาวๆทั้งหลายอิจฉา เธอคน
 
 
นั้นก็คือฟาง ทุกอิริยาบถของร่างบาง ถูกสายตาคมกริบดุจเหยี่ยวของบางคนจับจ้องอยู่เสมอ
 
 
"ฟางครับ เราไปแดนซ์กันเถอะครับ"กวิน หนุ่มหล่อลูกครึ่ง ที่หมายจะแอ้มร่างเล็ก เรื่องปกติ เธอน่ะฮอตจะตาย
 
 
ชายหนุ่มที่จ้องมองเธออยู่นานรอดูการตอบสนองของร่างบางต่อไป ชายหนุ่มที่ว่า คือ ป๊อปปี้ แฟน(เก่า)ของฟาง
 
 
ที่เพิ่งจะสลัดฟางทิ้งไปเมื่อไม่กี่วันก่อน แล้ววันนี้ก็ต้องตกใจเมื่อบังเอิญมาพบสาวหวานอย่างฟาง ที่พลิกบทบาท
 
 
มาเป็นSassy Girl
 
 
"ค่ะ"และก็ต้องตกใจเมื่อร่างบางที่จับจ้องเซย์ เยส เอ๊ะ แต่ลืมไปหรือเปล่า ลุคใหม่ของฟางน่ะ แซ่บเว่อร์
 
 
ป๊อปปี้รีบตรงดิ่งไปหาทั้งสองที่ยืนคุยกันอย่างสนิทสนมตรงบาร์
 
 
"ฟาง!"
 
 
"ค..คะ"ฟางตอบโดยที่ยังไม่ได้หันไปมอง มันทำให้อารมณ์โกรธของอีกฝ่ายพุ่งสูงยิ่งขึ้นและกระชากแขนกลม
 
 
กลึงให้หันมา
 
 
"นะ..นาย"
 
 
"หึ!"แค่นหัวเราะน้อยๆออกมา อุ้มร่างเล็กพาดบ่า ยัดใส่รถ ขับมาที่คอนโดของเขาที่ไม่ไกลจากผับนัก
 
 
"ปล่อยนะ ปล่อยสิ!! กรี๊ดดดดด"กรีดร้องออกมาทันทีที่โดนเหวี่ยงลงบนเตียง
 
 
"เธอไปอ่อยอะไรนายนั่นฮะ!!!"
 
 
เพี๊ยะ!!
 
 
ฝ่ามือเล็กตวัดเข้าที่ใบหน้าหล่อเต็มแรง ซึ่งมากพอที่จะทำให้อีกฝ่ายหน้าหันได้ ป๊อปปี้ตวัดใบหน้ากลับมามองผู้ตบ
 
 
อย่างโกรธจัด
 
 
กดร่างแน่งน้อยลงกับเตียง ตรึงแขนทั้งสองไว้ แล้วทาบทับตัวลงมา ขยี้จูบที่ปากบางอย่างป่าเถื่อน เปรียบเหมือน
 
 
พระเอกที่ใช้กำลังข่มขืนนางเอกก็ไม่ปาน
 
 
"ฮึก อื้อออ"ร่างเล็กครางออกมา น้ำตาคงไหลไม่หยุดหย่อน
 
 
"คงได้กันมาแล้วล่ะสิ ถึงได้ครางออกมาเนี่ย ลองดูซิว่าฉันกับมันใครจะเด็ดกว่ากัน"พูดจบก็กระชากเดรสออกมา
 
 
รวดเดียว เนื้อผ้าบาดเนื้อนวลจนเลือดออกซิบๆ หากแต่เขาไม่ได้สนใจ สายตามองไปที่ร่างเปลือยเปล่า ที่มี
 
 
อาภรณ์ติดกายอยู่เพียงสองชิ้น
 
 
"อย่านะ ฉะ ฉันยัง มะ ไม่เคย ฮึก ฮืออ"เว้าวอนร่างสูงอย่างหวาดกลัว
 
 
"คงเชื่อ!!"มองคนใต้ร่างอย่างเหยียดๆ สลัดเสื้อผ้าของตัวเองทิ้ง แล้วปลดบราเซีย และแพนตี้ตัวน้อยออกมา 
 
 
สอดใส่เข้ามาโดยที่ไม่มีการปรนเปรอใดๆทั้งสิ้น ทำให้ช่องทางหวานขยายออกจนรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูก
 
 
"อ๊าา เจ็บ!! ฮึก อื้ออ"ร่างบางร้องออกมาตามความรู้สึก ทำให้ป๊อปปี้ตกใจไม่น้อย เธอไม่เคยจริงๆด้วย
 
 
"ฟะ ฟาง ป๊อปขอโทษ เจ็บมากมั้ย"ป๊อปปี้กระวนกระวายถามฟางที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่ม ตัวสั่นระริกเพราะความกลัว
 
 
"ฮึก ฮือๆ ฮือออ"ร่างสูงรีบคว้าร่างของฟางมากอดปลอบทันที ร่างแน่งน้อยที่ซบอยู่ตรงอกของเขานั้นกำลังขวัญ
 
 
เสียอย่างหนัก
 
 
"ป๊อปน่าจะฟังฟางตั้งแต่แรก ฟางยังบริสุทธิ์จริงๆ"
 
 
"ฮึก..ออกไปนะ ออก ปะ..ไป..."เพราะความหวาดกลังที่เข้าจู่โจมจับจิต จึงทำให้บนลมไป ร่างสูงรีบสำรวจ
 
 
ร่างกายที่บอบช้ำของฟางทันที มีทั้งคราบเลือดที่มุมปาก จากการกัดของเขาเอง รอยตีตราสีแดงระเรื่อที่ประปราย
 
 
อยู่ตามต้นคอขาว และเนินอกอิ่ม รอยแดงรอบข้อมือจากการบีบอย่างแรง เขาคงเลวมากสินะ ที่ทำร้ายหัวใจและ
 
 
ร่างกายเธอถึงเพียงนี้ จริงๆแล้วเขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะหวงด้วยซ้ำ เพราะสถานะระหว่างเขาและเธอก็แค่คนเคยรู้จัก
 
 
สถานะที่เขาเป็นคนบอกกับเธอเอง...
 
 
"ขอโทษนะฟาง ป๊อปคงเลวมากจริงๆ"พูดกับตัวเองแล้วคว้าร่างที่หลับไปแล้วมากอดแนบอกไปจนเช้า
 
 
เช้าต่อมา
 
 
"กรี๊ดดดดด ฮึก ฮืออ"
 
 
"ฟะ ฟาง ป๊อปขอโทษนะ ที่ทำกับฟางแบบนั้น ป๊อปจะรับผิดชอบฟางเอง"ป๊อปปี้ที่ได้ยินเสียงฟางรีบผลุ่นผลันเข้า
 
 
มาในห้องทันที
 
 
"ออกไปจากชีวิตฉันได้มั้ย"
 
 
"ฟะ ฟาง"
 
 
"ทำเหมือนเราไม่รู้จักกัน เหมือนอย่างที่นาย....เคยบอกได้รึเปล่า"พูดออกมาอย่างยากเย็น น้ำตาที่รื้นอยู่ตรงขอบ
 
 
ตาก็พาลจะไหลลงมาอีกรอบ
 
 
"ไม่"
 
 
"ทำไมล่ะ นายเคยบอกฉันเองไม่ใช่หรอ ว่าให้เราทำเหมือนไม่เคยรู้จักกัน ฮึก"น้ำตาไหลออกมาแล้ว จนได้...
 
 
"ป๊อปรักฟางนะ"ยิ่งประโยคนี้ ยิ่งทำให้น้ำตาพรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตก
 
 
"นายจะเอาอะไรจากฉันอีก จะหลอกฉันอีกทำไม แค่นี้มันยังไม่สาสมแก่ใจอีกรึไง"
 
 
"ป๊อปรักฟางจริงๆ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย"
 
 
"เพื่ออะไร เพื่อหลอกฟันฉันงั้นหรอ"เขาตกใจ!! ตกใจมากทำไมเธอถึงได้เป็นแบบนี้ 
 
 
"ไม่เชื่อหรอ ป๊อปพิสูจน์ก็ได้ครับ"พูดจบก็ก้มลงประกบปากบาง จูบที่สื่อความหมายลึกซึ้ง จูบแห่งความคิดถึงและ
 
 
คนึงหา จูบนี้ที่ทำให้ฟางกลับมามั่นใจได้ว่าเขารักเธอจริงๆ
 
 
"เชื่อป๊อปรึยังครับ"เมื่อถอนจูบ ก็ถามทันที
 
 
"ค่ะ.."แค่คำสั้นๆก็สามารถทำให้หัวใจที่โรยราของทั้งสองกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
 
 
"ป๊อปรักฟางนะครับ"
 
 
"ฟางก็รักป๊อปค่ะ..."
 
 
 
 
 
 
 
วันแต่งงาน ป๊อปปี้♥ฟาง
 
 
ณ ริมหาด
 
 
"ฟางครับ ป๊อปรักฟางนะ"
 
 
"ค่ะ ฮึก ฟางดีใจนะ ที่ได้มีวันนี้ วันที่ป๊อปบอกรักฟางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน วันที่ฟางกับป๊อปรักกัน วันที่เรายังมีกัน
 
 
และกัน"ฟางพูดอย่างมีความสุข และส่งยิ้มไปให้สามีหมาดๆ
 
 
"ไม่ใช่วันนี้วันเดียวครับ แต่จะเป็นแบบนี้ตลอดไป"ป๊อปปี้ส่งคำพูดหวานเชื่อมไปให้ภรรยาสาวแสนสวย ก่อนที่จะ
 
 
โอบเอวบางนั่งดูดาวที่เรียงรายอยู่บนท้องฟ้าเหมือนกับมันเป็นพยานรักระหว่างเขาและเธอ
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา