ยิ่งใกล้ยิ่งไกล

หวัดดีผู้มีอุปการะคุณทุกท่าน ชั้นชื่อแก้วนะ ตอนนี้ชั้นเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายแล้ว และตอนนี้ฉันกำลังเรียนวิชาพละอยู่ ชั้นเล่นบาสกับเพื่อนๆในห้อง
พลั่ก!!
แก้ว//โอ้ย
เฟย์//แก้วเป็นไรอะ
เขื่อน//ขอโทษนะ พอดีว่าเราไม่ทันสังเกตน่ะ
ฟาง//แก้วแย่แล้ว ละ เลือด เลือดออกใหญ่เลย
ป็อปปี้//พาแก้วไปห้องพยาบาลก่อน
โทโมะ//เดี๋ยวชั้นพาไปเอง
 
TOMO Say
ตอนนี้ผมพายัยแก้วมาที่ห้องพยาบาลเพื่อนทุกคนเป็นห่วงยัยแก้วกันทุกคน แต่ต้องรออยุ่ที่สนามบาสตามมาไม่ได้ ปกติยัยแก้วจะเป็นคนขี้โรคอะ โดนอะไรนิดหน่อยก้เจ็บมากกว่าคนอื่น นั่นยิ่งทำให้ผมเป็นห่วงยัยแก้วมากขึ้น
ณ ห้องพยาบาล
โทโมะ//ครูครับ แก้วเลือดออก
ครูพยาบาล//ไปโดนอะไรมา
โทโมะ//โดนลูกบาสกระแทกหัวครับ
ครูพยาบาล//งั้นเะอกลับไปที่ห้องเรียนได้แล้ว เดี่ยวครูจะพาจริญญาไปโรงพยาบาลก่อน เลือดออกทางจมูกไม่หยุดเลย
โทโมะ//ผมขอไปด้วยนะครับ
ครูพยาบาล//เธอกับเพื่อนๆค่อยไปตอนเลิกเรียนกันดีมั้ย เดี่ยวจะเสียการเรียนเอา
โทโมะ//ครับ
ตอนนี้ผมกลับมาที่ห้องเรียน ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่มีสมาธิเอาซะเลย ปกติเลือกจะไม่ออกเยอะขนาดนี้นิเป็นเพราัะไอ้เขื่อนมันแท้ๆเลย
โทโมะ//ไอ้เขื่อนแกรู้มั้ยว่าแกทำอะไรลงไป
เขื่อน//แต่ชั้นไม่าได้ตั้งใจจะให้บาสโดยยัยแก้วนิ
โทโมะ//พลั่ก!! พูดไม่คิด แกรุ้มั้ยตอนนี้ยังแก้วอยุ่ที่โรงพยาบาลเพราะเลือกไหลไม่หยุด
เฟย์//ละ แล้ว แก้วจะเป็นอะไรมากมั้ยหล่ะ
โทโมะ//รู้ไว้นะไอ้เขื่อนถ้าแก้วเป็นอะไรไป แกโดนหนักกว่านี้แน่
 
เม้นๆ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้มาอัพพอดีว่าช่วงนั้นสอบแต่ตอนนี้สอบเสร็จแล้ว