ยัยแสบซ่าส์กวนใจตาบ้าสุดป่วน(ตอนเดียวจบ)

บอร์ดหน้าโรงเรียน
หัวหน้าทีม kamikaze คนใหม่ โทโมะ(ทีมประกวดร้องเพลง)
แก้วเดินไปมองบอร์ดหน้าโรงเรียนอย่างสนใจ(มากกกกกกกก)พร้อมกับอึ้งๆนิดๆในความหล่อและรอยยิ้มของโทโมะแล้วก็เดินออกมา

พลั้ก<< นั้นเสียงชนกันหรือไร แรงไปป้ะๆๆ555
แก้ว:โอ้ยยยยยยย เจ็บบบบบ เดินยางงายเนี่ยยยยย
โทโมะ:ขอโทษครับๆๆๆๆๆๆ ผมรีบไปหน่อยเจ็บมากหรอ
แก้ว:เฮ้ย!!นายๆๆนายคือหัวหน้าทีมคนใหม่ใช่ป้ะ
โทโมะ:อะห้ะ ฉันเองแหละ หล่อใช่ป่ะล่ะ
แก้ว:ถ้ารู้ว่าจะหลงตัวเองขนาดนี้ --
โทโมะ:5555 ล้อเล่นๆๆ อยู่ทีมไรอะ
แก้ว:อยู่กามิดิ
โทโมะ:อ๋ออออออ เราคงได้เจอกันอีกอะไปก่อนนะ รีบๆๆๆ
แก้ว:เออ ไปเหอะ

เฮ้ยๆๆๆรู้สึกเหมือนไม่ค่อยจะสบายดีสักเท่าไหร่ไปห้องพยาบาลหน่อยไป อืมไป ไปดีกว่า(waewwii:ม๊าพูดคนเดียวววววว)

-ห้องพยาบาล-
แก้ว:เออก็ไม่มีไข้นี้หว่า สบายดีนิแล้วทำไมรู้สึกแปลกๆเหมือนจะเป็นไข้เลย
แก้วพูดเมื่อเอาปรอทวัดไข้ออกจากปาก
แก้ว:ถ้าฉันจะบ้าขนาดนี้

-ห้องซ้อมร้อง+เต้น(kamikaze)-
แก้ว:ก็เพราะฉันหลงทางหลงอยู่กลางใจของเธอ
แก้วร้องพร้อมกับจดเนื้อเพลงลงในกระดาษ
โทโมะ:แหมๆๆๆแม่คุณ เพราะเชียวนะ
แก้ว:เจ๋อ!! ไปๆๆๆคนจะใช้สมาธิ
โทโมะ:โห้ คนอยากจะช่วย
แก้ว:คือแบบว่า เราไม่ได้ขอ!!
โทโมะ:ก็ฉันอยากช่วย ห้ามขัดถ้าขัดฉันจูบ
แก้ว:ถ้าจูบฉันต่อย
โทโมะ:ถ้าต่อยฉันพาเธอเค้าห้องเลยอะ
แก้ว:เฮ้ย!!!!
โทโมะ:อะไร คิดอะไรอยู่เนี่ยยยย พาเข้าห้องฝ่าบปกครอง
แก้ว:แล้วนายรู้หรอว่าฉันคิดอะไร
โทโมะ:เออ จริง เอาเหอะฉันช่วยๆๆๆ
แก้ว:เออๆๆๆๆ
หลายวัน(เดือนต่อมา)
โทโมะกับแก้วก็สนิทกันเรื่อยๆจนแก้วหายไป--แต่ทิ้งกราดาษไว่ว่า
"ก็ใจมันหวิวอยากจะพริ้วลอยไปใกล้ๆเธอเป็นอย่างเนี่ยสักวันคงรักเธอไม่อยากเจอกับเธอสักพักคงดี"

โทโมะ:คิดเหมือนกันก็ไม่บอก ยัยบ้า
โป้ก
โทโมะ:เฮ้ย ผีผลัก
แก้ว:บ้านป้านายดิผี แก้วเว่ยๆๆๆ
โทโมะ:อ๋ออออ หายไปไหนมา
แก้ว:ซ้อมร้องเพลงอยู่ หนักมากอะ
โทโมะ:อ่ะ นี่จดหมายของเธอป่ะ
แก้ว:หึหึ เปล่าอะ ไม่ใช่ของฉัน
โทโมะ:แต่นี่ลายมือเธอนะ
แก้ว:เออ ฉันเขียนแต่ว่าคนนั้นอะเค้าฝากมาให้นายยยย
โทโมะ:คนไหน
แก้ว:คนที่อยู่ในกระจกอะ
แก้วกำลังยืนส่องกระจกอยู่--

จุ๊บ!!
โทโมะ:ขอบคุณครับ
แก้ว:เฮ้ยยย หอมฉันทำไม
โทโมะ:ใครหอมเธอฉันหอมคนในกระจก
แก้ว:โทโมะเคยมั้ยยืนๆอยู่แล้วแบบหงายหลังอะ--
โทโมะ:โอ๋ๆๆๆ เค้าขอโทษครับบบบบ
แก้ว:อืม
โทโมะ:เป็นแฟนกันป้ะล่ะ
แก้ว:เอาป้ะล่ะ
โทโมะ:เอาดิ
แก้ว:งั้นก็โอเคๆๆๆ
โทโมะ:เย้

คือถ้านายจะดีใจเวอร์ขนาดนี้--ฉันนี่โคตรอายอะ ><

-วันต่อมา-
โทโมะกำลังเดินอ่านเนื้อเพลงลงบันไดอยู่ในตอนนั้นเองเค้าได้เดินตกบันไดและแขนได้หักลงในเวลาต่อมา

แก้ว:คือถ้านายจะโง่ขนาดนี้
แก้วพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง
โทโมะ:โห้ แก้ว เค้าก็อ่านเนื้อเพลงของตัวเองอะแหละ
แก้ว:อะจ่ะ เค้าขอโทษษษ
โทโมะ:ขอจูบทีดิ
แก้ว:หักอีกสักข้างมั้ยแขนอะ
โทโมะ:นะๆๆๆๆๆๆๆๆ
แก้วหันหน้าหนีโทโมะโทดมะหันหน้ามาหาแก้วพอแก้วจะหับกลับมาพูดปากของเค้าก็ชนกันพอดี
โทโมะ:แก้ว จูบเค้าทำไมอ่าาา
แก้ว:นี่ๆๆๆ นายอะแหละแกล้งฉัน นิสัยอะ
โทโมะ:เธอแหละ
แก้ว:งอลๆๆๆ มาง้อด้วยนะ
โทโมะ:ไม่ๆๆ เค้าก็งอลเหมือนกัน
แก้ว:เชอะ
โทโมะ:เชอะ

ผ่านไปหลายๆๆๆๆๆ ชั่วโมงทั้งคู่ก็ยังไม่คุยกัน งอลจริงป้ะเนี่ยยยย

โทโมะ:แก้วครับโทโมะขอโทษษษษษษษษษษ

แล้วนายก็ต้องมาง้อฉัน(แก้วคิด)
แก้ว:มาได้แล้วหรอ
โทดมะ:ได้ครับๆๆ
แก้ว:รักฉันมั้ย
โทโมะ:โคตรรักอะ
แก้ว:อืม ฉันก็โคตรรักนายอะ
โทโมะ:เขิลลลลลลลลล ><
แก้ว:55555555

แก้วจับที่แขนของโทโมะมาแล้วเขียนที่เฝือกว่า "รักมากมายยยยยยยยย แก้วรักโมะนะ"

จากนั้นแก้วก็วิ่งหนีไป

โทโมะ:เฮ้ยยยย รอก่อนนนนนยัยตัวแสบบบบบบ

-The End-

ขอบคุณทุกคนนนะลองไปอ่านิยายเราก็ได้นะถ้าสนใจ :)))

http://www.keedkean.com/novel/KK0002310.html มีอีกหลายเรื่องนะจ๊ะ

โชคดีนะทุกคน