เราเป็นอะไรกันหรอ

10.0

เขียนโดย coolzagang

วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 19.07 น.

  11 ตอน
  22 วิจารณ์
  24.54K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) อย่าได้เจอกันอีกเลย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ประเทศสวิทสแลนด์
ไร่องุ่น ศิรมงคลสกุล
แก้ว: ม๊าป๊า เจ๊กิ่งแก้วกลับมาแล้ว
แม่มล : แก้วแล้วโทโมะ หละลูก
แก้ว : เค้าทิ้งแก้วไปแล้วค่ะ ม๊า
พ่อรังษี : ชั่งมันลูกปล่อยมันไป 
แก้ว : ป๊า แก้วขอโทษที่ทำให้ป๊าต้องเสียใจ
พ่อรังษี : มันผ่านไปแล้วก้อปล่อยให้มันผ่านไป
กิ่ง : แกกลับมาพี่กับป๊าม๊าก้อดีใจแล้วละแก้ว
แก้ว : พี่กิ่ง แก้วผิดเองที่ไม่ฟังพี่ตั้งแต่แรก
กิ่ง : เอาเถอะแก้ว
2เดือนผ่านไป
ประเทศไทย 
บ้านป๊อปปี้
โทโมะ : ไอ้ป๊อปมึงรู้หรือป่าวแก้วอยู่ไหน
ป๊อปปี้ : ไม่รู้เว้ย แก้วไม่ได้มาหากรู
ฟาง : ใครมาคะป๊อป มาทำไมกลับไปหาพิมซะ ไม่ต้องมายุ่งกับแก้วพื่อนชั้น
โทโมะ : ทำไมฟาง ทำไมโมะจะยุ่งกับแก้วไม่ได้ในเมื่อโมะเป็นผัวแก้วอ่าส์เมียไปไหนโมะต้องรู้สิ
เฟย์ : กล้าพูดเนอะว่าเมีย นายกับแก้วไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป ตั้งแต่วันที่นายขอแก้วเลิกแล้วละโทโมะ
เขื่อน : กรูเห็นด้วยกับเฟย์ วะไอ้โมะ มึงจำไว้มึงได้เสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปแล้วจริงๆ แก้วไปแล้วไปลับไม่มีวันหวนกับมาอีกแล้ว
" เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ "
ฟาง : ฮัลโหล ฟางพูดค่ะ 
(แก้ว : ฟางนี่แก้วนร๊ ฟางตอนนี้ฟางอยู่กับใครมั้ง )
ฟาง : ฟางอยู่กับป๊อปเฟย์เขื่อน และก็โทโมะ มีอะไรหรือป่าว 
(แก้ว : ฟางเปิดลำโพงที่สิแก้วมีเรื่องจะพูดกับทุกคน)
ฟาง : เปิดแล้วแก้ว 
(แก้ว : โมะ แก้วรู้ว่าโมะได้ยินเสียงแก้วนร๊ )
โทโมะ : ได้ยินสิแก้ว โมะได้ยินแล้ว
(แก้ว : แก้วขอให้เรื่องของเราจบลงแค่นี้นร๊ ใช่สิเรื่องของเราจบไปตั้งแต่โมะขอเลิกกับแก้วแล้วละอย่าติดต่อกับแก้วอีกเลยนร๊ ต่อจากนี้เราอย่าได้เจอกันอีกเลยดีกว่า)
โทโมะ: ไม่แก้ว โมะไม่ให้มันจบหลอก แก้วอยู่ไหนเด๋วโมะไปหานร๊
(แก้ว : อย่าเลยโทโมะ แก้วไม่ได้อยู่ในไทยแล้วอย่ายื้อแก้วอีกเลยถ้าไม่รักกันก้อปล่อยแก้วไปเถอะถ้าไม่รักกันจะยื้อกันไว้ทำไม ปล่อยให้ทุกอย่างมันจบไปซะเถอะ)
ตื๊ด~ตื๊ดวางสายไปแล้ว
พิม: โมะคะเราไปกันได้ยังคะ
โทโมะ : คับเราไปกันเถอะพิม 
ด้านแก้ว
แก้ว : ขอให้เราจากกันด้วยดีเถอะนร๊
.....: แก้วไปกันเถอะ 
แก้ว : จร๊ธาม ไปเรียนกันเถอะ
ธาม : ธามรู้ว่าแก้วร้องไห้เพราะอะไรนร๊ เล่าเถอะ ท่ามันทำให้แก้วสบายใจ
แก้ว : ขอบใจนร๊ธาม แต่แก้วลืมเค้าไม่ได้จิงๆ
ธาม: ธามเข้าใจนร๊แก้ว แต่ยังไงเราก็เพื่อนนร๊ 
แก้ว : ขอบใจธามอีกครั้งนร๊ที่อยู่เครียงข้างแก้วมาโดยตลอด
ธาม : อืม อย่าลืมสิเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กนร๊ พ่อแม่ก้อรู้จักกันแถมธามยังชอบน้องสาวของแก้วอีก
แก้ว : จร๊ รู้ 555+ เออ แกรนด์จะกลับมาสวิทเดือนหน้าแล้วนร๊
ธาม : จิงดิ 
แก้ว : เออ อ่าส์ดิอย่าลืมละ ไปดีกว่า
ธาม : ไปไหนอ่าส์แก้ว
แก้ว : กลับบ้านดิจะอยู่ำไมอ่าส์
ธาม : ก็เรียนไงยัยบ้า
แก้ว : เค้าประกาศเมื่อกี๊เนี่ยว่าอาจารย์ประชุมทั้งวันให้นักศึกษากลับบ้านได้5555+
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา