เราเป็นอะไรกันหรอ
10.0
2) อย่าได้เจอกันอีกเลย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความประเทศสวิทสแลนด์
ไร่องุ่น ศิรมงคลสกุล
แก้ว: ม๊าป๊า เจ๊กิ่งแก้วกลับมาแล้ว
แม่มล : แก้วแล้วโทโมะ หละลูก
แก้ว : เค้าทิ้งแก้วไปแล้วค่ะ ม๊า
พ่อรังษี : ชั่งมันลูกปล่อยมันไป
แก้ว : ป๊า แก้วขอโทษที่ทำให้ป๊าต้องเสียใจ
พ่อรังษี : มันผ่านไปแล้วก้อปล่อยให้มันผ่านไป
กิ่ง : แกกลับมาพี่กับป๊าม๊าก้อดีใจแล้วละแก้ว
แก้ว : พี่กิ่ง แก้วผิดเองที่ไม่ฟังพี่ตั้งแต่แรก
กิ่ง : เอาเถอะแก้ว
2เดือนผ่านไป
ประเทศไทย
บ้านป๊อปปี้
โทโมะ : ไอ้ป๊อปมึงรู้หรือป่าวแก้วอยู่ไหน
ป๊อปปี้ : ไม่รู้เว้ย แก้วไม่ได้มาหากรู
ฟาง : ใครมาคะป๊อป มาทำไมกลับไปหาพิมซะ ไม่ต้องมายุ่งกับแก้วพื่อนชั้น
โทโมะ : ทำไมฟาง ทำไมโมะจะยุ่งกับแก้วไม่ได้ในเมื่อโมะเป็นผัวแก้วอ่าส์เมียไปไหนโมะต้องรู้สิ
เฟย์ : กล้าพูดเนอะว่าเมีย นายกับแก้วไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป ตั้งแต่วันที่นายขอแก้วเลิกแล้วละโทโมะ
เขื่อน : กรูเห็นด้วยกับเฟย์ วะไอ้โมะ มึงจำไว้มึงได้เสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปแล้วจริงๆ แก้วไปแล้วไปลับไม่มีวันหวนกับมาอีกแล้ว
" เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ "
ฟาง : ฮัลโหล ฟางพูดค่ะ
(แก้ว : ฟางนี่แก้วนร๊ ฟางตอนนี้ฟางอยู่กับใครมั้ง )
ฟาง : ฟางอยู่กับป๊อปเฟย์เขื่อน และก็โทโมะ มีอะไรหรือป่าว
(แก้ว : ฟางเปิดลำโพงที่สิแก้วมีเรื่องจะพูดกับทุกคน)
ฟาง : เปิดแล้วแก้ว
(แก้ว : โมะ แก้วรู้ว่าโมะได้ยินเสียงแก้วนร๊ )
โทโมะ : ได้ยินสิแก้ว โมะได้ยินแล้ว
(แก้ว : แก้วขอให้เรื่องของเราจบลงแค่นี้นร๊ ใช่สิเรื่องของเราจบไปตั้งแต่โมะขอเลิกกับแก้วแล้วละอย่าติดต่อกับแก้วอีกเลยนร๊ ต่อจากนี้เราอย่าได้เจอกันอีกเลยดีกว่า)
โทโมะ: ไม่แก้ว โมะไม่ให้มันจบหลอก แก้วอยู่ไหนเด๋วโมะไปหานร๊
(แก้ว : อย่าเลยโทโมะ แก้วไม่ได้อยู่ในไทยแล้วอย่ายื้อแก้วอีกเลยถ้าไม่รักกันก้อปล่อยแก้วไปเถอะถ้าไม่รักกันจะยื้อกันไว้ทำไม ปล่อยให้ทุกอย่างมันจบไปซะเถอะ)
ตื๊ด~ตื๊ดวางสายไปแล้ว
พิม: โมะคะเราไปกันได้ยังคะ
โทโมะ : คับเราไปกันเถอะพิม
ด้านแก้ว
แก้ว : ขอให้เราจากกันด้วยดีเถอะนร๊
.....: แก้วไปกันเถอะ
แก้ว : จร๊ธาม ไปเรียนกันเถอะ
ธาม : ธามรู้ว่าแก้วร้องไห้เพราะอะไรนร๊ เล่าเถอะ ท่ามันทำให้แก้วสบายใจ
แก้ว : ขอบใจนร๊ธาม แต่แก้วลืมเค้าไม่ได้จิงๆ
ธาม: ธามเข้าใจนร๊แก้ว แต่ยังไงเราก็เพื่อนนร๊
แก้ว : ขอบใจธามอีกครั้งนร๊ที่อยู่เครียงข้างแก้วมาโดยตลอด
ธาม : อืม อย่าลืมสิเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กนร๊ พ่อแม่ก้อรู้จักกันแถมธามยังชอบน้องสาวของแก้วอีก
แก้ว : จร๊ รู้ 555+ เออ แกรนด์จะกลับมาสวิทเดือนหน้าแล้วนร๊
ธาม : จิงดิ
แก้ว : เออ อ่าส์ดิอย่าลืมละ ไปดีกว่า
ธาม : ไปไหนอ่าส์แก้ว
แก้ว : กลับบ้านดิจะอยู่ำไมอ่าส์
ธาม : ก็เรียนไงยัยบ้า
แก้ว : เค้าประกาศเมื่อกี๊เนี่ยว่าอาจารย์ประชุมทั้งวันให้นักศึกษากลับบ้านได้5555+
ไร่องุ่น ศิรมงคลสกุล
แก้ว: ม๊าป๊า เจ๊กิ่งแก้วกลับมาแล้ว
แม่มล : แก้วแล้วโทโมะ หละลูก
แก้ว : เค้าทิ้งแก้วไปแล้วค่ะ ม๊า
พ่อรังษี : ชั่งมันลูกปล่อยมันไป
แก้ว : ป๊า แก้วขอโทษที่ทำให้ป๊าต้องเสียใจ
พ่อรังษี : มันผ่านไปแล้วก้อปล่อยให้มันผ่านไป
กิ่ง : แกกลับมาพี่กับป๊าม๊าก้อดีใจแล้วละแก้ว
แก้ว : พี่กิ่ง แก้วผิดเองที่ไม่ฟังพี่ตั้งแต่แรก
กิ่ง : เอาเถอะแก้ว
2เดือนผ่านไป
ประเทศไทย
บ้านป๊อปปี้
โทโมะ : ไอ้ป๊อปมึงรู้หรือป่าวแก้วอยู่ไหน
ป๊อปปี้ : ไม่รู้เว้ย แก้วไม่ได้มาหากรู
ฟาง : ใครมาคะป๊อป มาทำไมกลับไปหาพิมซะ ไม่ต้องมายุ่งกับแก้วพื่อนชั้น
โทโมะ : ทำไมฟาง ทำไมโมะจะยุ่งกับแก้วไม่ได้ในเมื่อโมะเป็นผัวแก้วอ่าส์เมียไปไหนโมะต้องรู้สิ
เฟย์ : กล้าพูดเนอะว่าเมีย นายกับแก้วไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป ตั้งแต่วันที่นายขอแก้วเลิกแล้วละโทโมะ
เขื่อน : กรูเห็นด้วยกับเฟย์ วะไอ้โมะ มึงจำไว้มึงได้เสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปแล้วจริงๆ แก้วไปแล้วไปลับไม่มีวันหวนกับมาอีกแล้ว
" เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ "
ฟาง : ฮัลโหล ฟางพูดค่ะ
(แก้ว : ฟางนี่แก้วนร๊ ฟางตอนนี้ฟางอยู่กับใครมั้ง )
ฟาง : ฟางอยู่กับป๊อปเฟย์เขื่อน และก็โทโมะ มีอะไรหรือป่าว
(แก้ว : ฟางเปิดลำโพงที่สิแก้วมีเรื่องจะพูดกับทุกคน)
ฟาง : เปิดแล้วแก้ว
(แก้ว : โมะ แก้วรู้ว่าโมะได้ยินเสียงแก้วนร๊ )
โทโมะ : ได้ยินสิแก้ว โมะได้ยินแล้ว
(แก้ว : แก้วขอให้เรื่องของเราจบลงแค่นี้นร๊ ใช่สิเรื่องของเราจบไปตั้งแต่โมะขอเลิกกับแก้วแล้วละอย่าติดต่อกับแก้วอีกเลยนร๊ ต่อจากนี้เราอย่าได้เจอกันอีกเลยดีกว่า)
โทโมะ: ไม่แก้ว โมะไม่ให้มันจบหลอก แก้วอยู่ไหนเด๋วโมะไปหานร๊
(แก้ว : อย่าเลยโทโมะ แก้วไม่ได้อยู่ในไทยแล้วอย่ายื้อแก้วอีกเลยถ้าไม่รักกันก้อปล่อยแก้วไปเถอะถ้าไม่รักกันจะยื้อกันไว้ทำไม ปล่อยให้ทุกอย่างมันจบไปซะเถอะ)
ตื๊ด~ตื๊ดวางสายไปแล้ว
พิม: โมะคะเราไปกันได้ยังคะ
โทโมะ : คับเราไปกันเถอะพิม
ด้านแก้ว
แก้ว : ขอให้เราจากกันด้วยดีเถอะนร๊
.....: แก้วไปกันเถอะ
แก้ว : จร๊ธาม ไปเรียนกันเถอะ
ธาม : ธามรู้ว่าแก้วร้องไห้เพราะอะไรนร๊ เล่าเถอะ ท่ามันทำให้แก้วสบายใจ
แก้ว : ขอบใจนร๊ธาม แต่แก้วลืมเค้าไม่ได้จิงๆ
ธาม: ธามเข้าใจนร๊แก้ว แต่ยังไงเราก็เพื่อนนร๊
แก้ว : ขอบใจธามอีกครั้งนร๊ที่อยู่เครียงข้างแก้วมาโดยตลอด
ธาม : อืม อย่าลืมสิเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กนร๊ พ่อแม่ก้อรู้จักกันแถมธามยังชอบน้องสาวของแก้วอีก
แก้ว : จร๊ รู้ 555+ เออ แกรนด์จะกลับมาสวิทเดือนหน้าแล้วนร๊
ธาม : จิงดิ
แก้ว : เออ อ่าส์ดิอย่าลืมละ ไปดีกว่า
ธาม : ไปไหนอ่าส์แก้ว
แก้ว : กลับบ้านดิจะอยู่ำไมอ่าส์
ธาม : ก็เรียนไงยัยบ้า
แก้ว : เค้าประกาศเมื่อกี๊เนี่ยว่าอาจารย์ประชุมทั้งวันให้นักศึกษากลับบ้านได้5555+
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ