เราเป็นอะไรกันหรอ

10.0

เขียนโดย coolzagang

วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 19.07 น.

  11 ตอน
  22 วิจารณ์
  24.86K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) อย่าได้เจอกันอีกเลย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ประเทศสวิทสแลนด์

ไร่องุ่น ศิรมงคลสกุล

แก้ว: ม๊าป๊า เจ๊กิ่งแก้วกลับมาแล้ว

แม่มล : แก้วแล้วโทโมะ หละลูก

แก้ว : เค้าทิ้งแก้วไปแล้วค่ะ ม๊า

พ่อรังษี : ชั่งมันลูกปล่อยมันไป 

แก้ว : ป๊า แก้วขอโทษที่ทำให้ป๊าต้องเสียใจ

พ่อรังษี : มันผ่านไปแล้วก้อปล่อยให้มันผ่านไป

กิ่ง : แกกลับมาพี่กับป๊าม๊าก้อดีใจแล้วละแก้ว

แก้ว : พี่กิ่ง แก้วผิดเองที่ไม่ฟังพี่ตั้งแต่แรก

กิ่ง : เอาเถอะแก้ว

2เดือนผ่านไป

ประเทศไทย 

บ้านป๊อปปี้

โทโมะ : ไอ้ป๊อปมึงรู้หรือป่าวแก้วอยู่ไหน

ป๊อปปี้ : ไม่รู้เว้ย แก้วไม่ได้มาหากรู

ฟาง : ใครมาคะป๊อป มาทำไมกลับไปหาพิมซะ ไม่ต้องมายุ่งกับแก้วพื่อนชั้น

โทโมะ : ทำไมฟาง ทำไมโมะจะยุ่งกับแก้วไม่ได้ในเมื่อโมะเป็นผัวแก้วอ่าส์เมียไปไหนโมะต้องรู้สิ

เฟย์ : กล้าพูดเนอะว่าเมีย นายกับแก้วไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป ตั้งแต่วันที่นายขอแก้วเลิกแล้วละโทโมะ

เขื่อน : กรูเห็นด้วยกับเฟย์ วะไอ้โมะ มึงจำไว้มึงได้เสียสิ่งที่มีค่าที่สุดไปแล้วจริงๆ แก้วไปแล้วไปลับไม่มีวันหวนกับมาอีกแล้ว

" เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ "

ฟาง : ฮัลโหล ฟางพูดค่ะ 

(แก้ว : ฟางนี่แก้วนร๊ ฟางตอนนี้ฟางอยู่กับใครมั้ง )

ฟาง : ฟางอยู่กับป๊อปเฟย์เขื่อน และก็โทโมะ มีอะไรหรือป่าว 

(แก้ว : ฟางเปิดลำโพงที่สิแก้วมีเรื่องจะพูดกับทุกคน)

ฟาง : เปิดแล้วแก้ว 

(แก้ว : โมะ แก้วรู้ว่าโมะได้ยินเสียงแก้วนร๊ )

โทโมะ : ได้ยินสิแก้ว โมะได้ยินแล้ว

(แก้ว : แก้วขอให้เรื่องของเราจบลงแค่นี้นร๊ ใช่สิเรื่องของเราจบไปตั้งแต่โมะขอเลิกกับแก้วแล้วละอย่าติดต่อกับแก้วอีกเลยนร๊ ต่อจากนี้เราอย่าได้เจอกันอีกเลยดีกว่า)

โทโมะ: ไม่แก้ว โมะไม่ให้มันจบหลอก แก้วอยู่ไหนเด๋วโมะไปหานร๊

(แก้ว : อย่าเลยโทโมะ แก้วไม่ได้อยู่ในไทยแล้วอย่ายื้อแก้วอีกเลยถ้าไม่รักกันก้อปล่อยแก้วไปเถอะถ้าไม่รักกันจะยื้อกันไว้ทำไม ปล่อยให้ทุกอย่างมันจบไปซะเถอะ)

ตื๊ด~ตื๊ดวางสายไปแล้ว

พิม: โมะคะเราไปกันได้ยังคะ

โทโมะ : คับเราไปกันเถอะพิม 

ด้านแก้ว

แก้ว : ขอให้เราจากกันด้วยดีเถอะนร๊

.....: แก้วไปกันเถอะ 

แก้ว : จร๊ธาม ไปเรียนกันเถอะ

ธาม : ธามรู้ว่าแก้วร้องไห้เพราะอะไรนร๊ เล่าเถอะ ท่ามันทำให้แก้วสบายใจ

แก้ว : ขอบใจนร๊ธาม แต่แก้วลืมเค้าไม่ได้จิงๆ

ธาม: ธามเข้าใจนร๊แก้ว แต่ยังไงเราก็เพื่อนนร๊ 

แก้ว : ขอบใจธามอีกครั้งนร๊ที่อยู่เครียงข้างแก้วมาโดยตลอด

ธาม : อืม อย่าลืมสิเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กนร๊ พ่อแม่ก้อรู้จักกันแถมธามยังชอบน้องสาวของแก้วอีก

แก้ว : จร๊ รู้ 555+ เออ แกรนด์จะกลับมาสวิทเดือนหน้าแล้วนร๊

ธาม : จิงดิ 

แก้ว : เออ อ่าส์ดิอย่าลืมละ ไปดีกว่า

ธาม : ไปไหนอ่าส์แก้ว

แก้ว : กลับบ้านดิจะอยู่ำไมอ่าส์

ธาม : ก็เรียนไงยัยบ้า

แก้ว : เค้าประกาศเมื่อกี๊เนี่ยว่าอาจารย์ประชุมทั้งวันให้นักศึกษากลับบ้านได้5555+

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา