Change for her. เปลี่ยนตัวเองได้เพื่อเธอที่รักของฉัน

6.5

วันที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 16.13 น.

  1 chapter
  10 วิจารณ์
  6,989 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) เริ่มต้นถึงจุดจบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

เวลา  23.15 น.
ณ บ้านจิระคุณ {เรือนหอ}
ในบ้านหลังหนึ่งมีสองสามีภรรยาอาศัยอยู่ อยู่ได้มาเกือบหนึ่งปีแล้ว  และในตอนนั้นเค้าทั้งสองคนกำลังนอนกันอยู่ แต่หารู้ไม่มีใครอีกคนกำลังลุกออกจากเตียงช้า ๆ และเบาที่สุด  แต่ภรรยาของเขาก็ดันรู้ตัวซะก่อน และตื่นขึ้นมา
“ป๊อปปี้จะไปไหน!” ฟางถาม ทำเอาป๊อปปี้ตกใจเลยทีเดียว -3- ฟางเปิดโคมไฟจากหัวเตียงและลุกขึ้นมาถามป๊อปปี้ซึ่งกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่ด้วยความงัว
เงีย {ก็คนเพิ่งตื่นนี่คะ ::ฟาง)
“เอ่อ…ป๊อปจะออกไปดูงานนน่ะครับ ”ป๊อปปี้ตอบอย่างอึกอัก
“แน่ใจนะ”
“แน่ใจครับ” แล้วป๊อปปี้ก็มาจูบฟาง
“ป๊อปไปก่อนนะครับ ฟางไม่ต้องรอป๊อปนะ เพราะป๊อปอาจกลับดึก นอนได้เลยตามสบายไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”
แล้วก็เดินออกจากห้องไปและอีกไม่นานก็ได้ยิน
เสียงรถคันโปรดของเขาแล่นออกไป  ฟางไม่ได้สนใจอะไรพอเห็นรถของสามีเธออออไป ก็ปิดไฟและนอนต่อ จนกระทั่ง…..
เวลา 23.45 น.
Fang Mode::
-ฉันเจ็บ…เธอก็คงไม่เจ็บด้วยใช่มั๊ย ฉันเจ็บ…เธอไม่เคยจะแคร์มันด้วยซ้ำ-
“ฮัลโหลเฟย์ว่างายยยยยยยยยยยยยย!”(วิบัติเพื่อเสียงค่า) ฉันพูดด้วยความงัวเงียสุด ๆ
“พี่ฟางตื่นเดี๋ยวนี้นะ! ตอนนี้พี่ป๊อปอยู่ที่ผับกับเขื่อน!!!!!!!”ฉันถึงกับสะดุ้งตื่นเด้งขึ้นมาจากที่นอนทันที
“อะไรนะเฟย์! ที่ไหนบอกมาเดี๋ยวพี่ตามไป -3-”ฉันพูด
“ที่ ผับดิสซี่(คิดชื่อได้ไงอ่า?) เร็วๆนะพี่”
“โอเค เดี๋ยวฉันตามไปน่ะ -3-”
“โอเค เฟย์รออยู่หน้าผับนะ”
“จ้า”
End Fang Mode
Faye Mode ::
ไม่นานสักพักพี่ฟางก็มาถึงผับ แหม…เร็วเหมือนกันนะเนี่ย 
“เฟย์พี่มาแล้ว”พี่ฟางตะโกนบอกฉันมาแต่ไกล แหมหึงพี่ป๊อปละเส่ : ) 
“ไหนมันมากับใคร อยู่กับใคร ใครชวนมันมาหรือมันมาเอง มันทำอะไรกันไปบ้างยัง  มันนั่งโต๊ะไหน!”พี่ฟางถามฉันรัว
“โอ้ย พี่ฟางใจเย็น ๆ สิ ฉันตอบไม่ทัน”ฉันพูดออกไป!
“ใครจะไปใจเย็นเหมือนแกละ! ฉันจะไปดูป๊อป -3-”พี่ฟางถามฉันแล้วชะเง้อมอง ว่าพวกนั้นนั่งโต๊ะไหน
“โต๊ะนู้นพี่ฟางไปเร็ว”ฉันพูดแล้ววิ่งพี่ฟางก็วิ่งตามมา แล้วไปหยุดตรงหลังประตู เห็นพวกนั้นกำลังนั่งดริ๊งมีสาว ๆ ลุมล้อมและยั้วเยี้ย หอมแก้มหอมคอจูบมากมั่งอะไรมั่ง เห้นแล้วมันจับฆ่าจริงเชียว
“พี่ฟางลุยเลยไหม?”ฉันหันไปถามพี่ฟาง 
“จะดีเหรอเฟย์ ?”แหม เป็นห่วงพี่ป๊อปตั้งนาน แต่ไม่คิดจะอะไรเลยยยยยย
“ถ้าพี่ไม่ลุยฉันลุยแล้วนะ ”ฉันไม่ทันให้พี่ฟางได้พูดตอบ ฉันก็เดินปรี่เข้าไปโต๊ะของพวกนั้นทันที!! แล้วไปหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะสองงคนนั้น ทำเอาสองคนนั้นหน้าเหวอทีเดียว! แต่พวกเด็กดริ๊งยังไม่รู้อะไรมันก็หน้าปูนซีเมนต์อยู่นั่งอยู่ต่อไป ส่วนพี่ฟางน่ะเหรอ -3- ยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ออกมา แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร -3- ฉันจึงดึงหูนายเขื่อนขึ้นมาอย่างแรงแล้วบิดดดด มันน่าจริง ๆ -3-
“โอ้ย เฟย์คร้าบบบ -3- เขื่อนขอโทษนะคร้าบบบ จะไม่ทำอย่างนี้แล้วนะคร้าบบบบบ”
“หึหึ..นายขอชีวิตนายจากฉัน หึหึอย่าหวัง!” แล้วฉันก็บิดอย่างแรงไปอีกทีแล้วปล่อย
“พี่ฟางพี่จะไม่มาดูสามีพี่หน่อยเหรอ”เมื่อพี่ป๊อปได้ยินคำนี้ ถึงกลับก้มหน้า
และหน้าเหวอทีเดียว -3- แล้วพี่ฟางก็เดินออกมา หยุดอยู่ข้าง ๆ ฉัน พี่ฟางไม่ได้พูดอะไร แต่ตบหน้าพี่ป๊อปดังมาก!
End Faye Mode
Fang Mode
เพี๊ยะ !!!!!!!!!! 
ฉันตบไปเข้าหน้าป๊อปปี้จัง ๆ และแรงมากด้วย ทำให้หน้าของเขาหันไปอีกทาง -3- ที่จริงฉันไม่อยากทำอย่างนี้หรอกนะ แต่เค้าหลอกฉัน หลอกว่าจะไปดูงาน ฉันเสียใจจริง ๆ 
“นี่เหรอ…งานของนาย งานที่นายบอกฉันว่าจะออกมาดู ฉันผิดหวังในตัวนายจริง ๆ”ฉันพูดออกมาพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาเป็นทาง  ยัยพวกเด็กดริ๊งก็งงไม่สนใจอะไร
“คือฟาง…ป๊อปไม่……..”ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว -3- ฉันไม่รู้ว่าเค้าจะพูดอะไรออกมา แต่ฉันไม่อยากได้ยิน ฉันจึงเดินออกมาตรงนั้น และขับรถออกจากที่นั่นอย่างเร็วที่สุด
ณ บ้านจิระคุณ 
ตอนนี้ฉันกำลังเก็บเสื้อผ้ากลับไปนอนบ้านแม่ของฉัน  และฉันก็ได้ยินรถของใครบางคนซึ่งรู้ได้เลยว่าเค้าต้องกลับมาง้อฉัน แต่ฉันก็เก็บเสื้อผ้าออกไป และเขาก็เปิดประตูเข้ามา
“ฟาง…………”เขาพูดชื่อฉันเบา ๆ  ฉันหันมามองหน้าเขาอย่างเย็นชา และหันกลับไปจัดกระเป๋าต่อ
“ฟางอย่าไปเลยนะ ป๊อปขอโทษ”เขามากอดฉันจากด้านหลัง แล้วน้ำตาของฉันก็เริ่มไหลออกมาเรื่อย ๆ 
“คือป๊อปที่นายทำมันมาแล้วนะ  ฉันทนกับนายตลอดไปอย่างนี้ไม่ได้ ฉันต้องเป็นคนยอมนายคนเดียวเลยเหรอ นายโกหกฉัน ไหนละที่บอกว่ารักฉันมากมาย?”ฉันพูดแล้วปล่อยโฮออกมา
“ฟาง…คือป๊อปขอโทษจริง ๆ ป๊อปสัญญาว่าจะไม่ทำอีกแล้ว ขอโอกาสอีกสักครั้งนะ ให้ป๊อปได้ปรับเปลี่ยนตัวเอง”เขาพูดแล้วน้ำตาของเขาเริ่มไหลออกมาช้า ๆ  ฉันพูดตรง ๆ ตั้งแต่ฉันรู้จักป๊อปมาเขาไม่เคยร้องไห้เลยสักนิด
“แต่…”
“นะฟาง……สัญญาจริง ๆ ถ้าป๊อปทำอีก ป๊อปยอมหย่ากับฟางเลยก็ได้”
“อืม งั้นสัญญานะ” เราสองคนพูดแล้วเกี่ยวก้อยกัน
“แล้วป๊อปตอบฟางได้มั้ย ? ทำไมป๊อปต้องออกไป ? หรือป๊อปต้องการปลดปล่อย ? เพราะฟางไม่เคยให้ป๊อปให้ปลดปล่อยกับฟางเลย ป๊อปเบื่อใช่มั้ย? 
เพราะตั้งแต่เราแต่งงานกันมาเรายังไม่เคยมีอะไรกันเลยใช่มั้ย?”ฉันถามเขาเป็นชุด ๆ
“ใช่ครับ งั้นฟางก็ให้ป๊อปปลดปล่อยสิ”ฉันยังไม่ได้ตอบอะไร เขาก็ก้มลงมาจูบฉันช้า ๆ 
แล้วดันฉันให้นอนลงไปบนเตียง แล้วใช้มือของเขาลูบไล้ไปทุกส่วนของฉัน ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนแต่ใด ๆ -3- ให้ความร่วมมืออย่างดี ก็แหงสิฉันอยากให้เขาปลดปล่อยบ้าง เขาเริ่มถอดกางเกงฉันออก  และใช้มือของเขาจับเค้าโครงรูปหน้าของฉันไว้เพื่อไม่ให้จูบของเรานี้ขาดสาย  ไม่นานเค้าก็ใช้มือที่ใช้ถอดกางเกงฉันมาถอดบลาหรือชุดชั้นในสีหวานของฉัน  เขาเริ่มถอดไปเรื่อย ๆ จนมาถอดเสื้อของฉัน  และตามด้วยถอดของเขาทั้งหมด….ในที่สุดเราทั้งสองก็ไม่เหลืออะไร -3- 
เขาค่อย ๆ ปล่อยละจากการจูบที่ปากมาไล้ลูบที่ซอกคอขาว ๆ ของฉันและเม้มให้เกิดรอยแดง ไว้ทั่ว  เขาเริ่มไล้มาเรื่อย ๆ ทุกส่วนต่าง ๆ ของฉัน -3- และทำให้เกิดรอยแดง //-// ><
End Fang Mode
[b]ต่อไปแอบ nc เล็ก ๆ แต่อย่าคิดว่าไรท์เตอร์หื่นนะค่า[/b]
ไม่นาน….เขาก็ใช้ความเป็นชายของเขา (ไรท์เตอร์ไม่รู้จะเรียกอะไรดีให้มันไม่น่าเกลียด -3-) สอดเข้ามาหาฉัน  เค้าเริ่มเพิ่มจังหวะขึ้น……เรื่อยๆ เขาทำอย่างนี้อยู่นาน…และเปลี่ยนจากจังหวะช้า ๆ มาเป็นจังหวะเร็ว ๆ และเริ่มถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ฟางร้องครวญครางออกมาด้วยความเจ็บและเสียวซ่าน และนี่เพิ่งเป็นครั้งแรกของฟาง มันจึงรู้สึกเจ็บมาก ๆ -3- 
แต่ฟางก็ยอม……และเค้าก็ทำอย่างนี้ไปตลอด และจูบฟางไปด้วย เค้าทำอย่างนี้อยู่นานนน….. จนกระทั่ง
“โอ้ยยยยยย…..ป๊อปฟางเจ็บ ฟางไม่ไหวแล้ว : (”ฟางร้องออกมาเพราะเจ็บ
“เอ้าเหรอฟาง…งั้นป๊อปขอโทษนะ”ป๊อปทำหน้ารู้สึกผิด ๆ ฟางจึงพูดไปว่า
“นายไม่ผิดนะป๊อป ….ฉันเข้าใจว่าบางครั้งผู้ชายก็ต้องการสิ่ง ๆ นี้ที่นายกำลังทำอยู่กับฉันกันบ้าง แต่นายสัญญาได้มั้ย? ว่านายจะไม่ไปทำอย่างนี้เหมือนวันนี้อีก ”
“ได้ครับ ป๊อปสัญญา”
แล้วป๊อปปี้ก็ทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ ฟาง แล้วก็ร้องเพลงขึ้นมาว่า
[i]จริงอยู่ว่าเราใกล้กันแค่นี้ แต่ในสายทุกวินาทีช่างห่างไกล
ไม่มีคำบอกกันว่ารัก เหมือนทนอยู่โดยไร้หัวใจ
แค่ประคับประคองกันไปแค่เพียงเท่านั้น
คำตอบในใจเปลี่ยนไปช้าๆ เมื่อได้รู้ตัวว่าคนไม่ดีก็คือฉันนี้
ที่เคยบอกเกลียดเธอแค่ใหน ก็ยิ่งเกลียดตัวเองทุกวัน
เพิ่งได้ทบทวนความผูกผันที่มีให้กันมานาน
เหนื่อยไหมที่ต้องทนอยู่กับฉันแบบนี้ 
ผู้ชายนิสัยไม่ดีเธอรับได้ไหม
ที่ยังทำตัวร้ายๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ยังคงไม่กล้าแสดงความจริงออกไป
ทั้งหมดในใจแค่รักเธอ
อยากอยู่ดูแลแค่เธอผู้นี้ จะมีแค่เราที่เคียงข้างกันอยู่เสมอ
ขอเพียงเธออภัยให้ฉัน ลบคนเดิมที่เคยพบเจอ
คนรักนิสัยไม่ดีจะยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เหนื่อยไหมที่ต้องทนอยู่กับฉันแบบนี้
ผู้ชายนิสัยไม่ดีเธอรับได้ไหม
ที่ยังทำตัวร้ายๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ยังคงไม่กล้าแสดงความจริงออกไป
ทั้งหมดในใจแค่รักเธอ
จากวันนี้ ผู้ชายคนนี้จะมีเพียงเธอ
เหนื่อยไหมที่ต้องทนอยู่กับฉันแบบนี้
ผู้ชายนิสัยไม่ดีเธอรับได้ไหม
ที่ยังทำตัวร้ายๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ยังคงไม่กล้าแสดงความจริงออกไป
ทั้งหมดในใจแค่รักเธอ ได้โปรดอภัยได้ไหมเธอ[/i]
เมื่อเขาร้องจบ ฟางถึงกับน้ำตาตกเลยทีเดียว
“ป๊อปขอโทษนะครับ ที่เคยเป็นผู้ชายนิสัยไม่ดี ทำให้ฟางต้องเจ็บอยู่ตลอด”
“ฟางให้อภัยป๊อปปี้นะ : ) ไม่ว่าป๊อปปี้จะเคยเป็นยังไงฟางจะรักอยู่เหมือนเดิม”
“ป๊อปก็รักฟางนะครับ”
[SPECIAL]
2 เดือนผ่านไป…
“แหวะ แหวะ แหวะ (โปรดฟังให้เหมือนคนอ้วก,คลื่นไส้)”ฟางวิ่งออกมาอ้วกจากห้องครัวที่เมื่อสักครู่ตนเอ
งได้ทำอาหารให้สามีอยู่ประจำ แต่วันนี้ฟางรู้สึกแปลก ๆ 
“ฟางเป็นอะไร”ป๊อปปี้รีบวิ่งมาดูฟางทันที
“ฟางแค่รู้สึกไม่สบาย เวียนหัวหน่อยน่ะ คลื่นไส้อาเจียนด้วย ไม่รู้เป็นอะไร”ฟางพูดหน้าซีด ๆ 
“ปวดท้องอะไรท้องผู้หญิงรึเปล่า?”
“ฟางไม่ได้มา 3 เดือนแล้วนะป๊อป”ป๊อปปี้เมื่อได้ยินคำพูดของฟาง ถึงกับเฮทีเดียว
“เย้! ป๊อปจะได้เป็นพ่อคนแล้วว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ป๊อปเป็นอะไร -3-”ฟางถามงง ๆ
“นี่ฟาง…ฟางไม่รู้จริง ๆ เหรอ ว่าฟางน่ะท้อง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มออกมา
“ฮะ! จริงเหรอ เย้!”ฟางก็ยิ้มเหมือนป๊อปปี้เช่นกันน…
6 เดือนผ่านไป…..
Poppy Mode
ณ โรงพยาบาล
“ญาติรอข้างนอกนะครับ หมอขอเชิญคุณพ่อเข้าไปให้กำลังใจภรรยาในการคลอดลูกด้วยครับ”
“งั้นเฟย์กับเขื่อนรอข้างนอกนะ”ผมหันไปบอกเขื่อนและเฟย์
“ค่ะพี่ป๊อปให้กำลังใจพี่ฟางดี ๆ นะคะ”เฟย์ยิ้มมาให้ผม
ผมจึงเดินเข้าห้องคลอดไป
ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องคลอดแล้วล่ะครับ ผมไม่คิดเลยว่าผมจะได้มาห้องนี้ มาให้กำลังใจภรรยาของผม  ในที่สุดครอบครัวของเราก็มีครบ สามคนพ่อแม่ลูก : )
ผมมีความสุขจริง ๆ 
ตอนนี้ผมก็ให้กำลังใจฟางอยู่ครับ  ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากจับมือฟาง  ผมเห็นหน้าฟางแล้วสงสารจริง ๆ ฟางจิกมือผมแน่น ก็แหงสิฟางคงจะเจ็บ
“อื้ออืออื้อออออออ…(ฟังให้เหมือนคนเบ่งลูก)”ฟางร้องออกมาแล้วร้องไห้
“ใจเย็น ๆ นะคะคุณแม่ สูดหายใจเข้าไปลึก ๆ จะออกแล้วค่ะ ”พยาบาลหันมาบอกฟาง
“สู้ ๆ นะฟาง”ฟางไม่ตอบได้แต่ยิ้มพยักหน้าทั้งน้ำตา
-15 นาทีผ่านไป…….
“ยินดีด้วยนะคะได้ลูกชายค่ะ ลูกคุณนี่ช่างน่าเกลียดน่าชังเหมือนคุณพ่อคุณแม่เลยนะคะ”ฟางรับลูกจากพยาบาล….
“ป๊อปดูสิ…นี่ลูกเรา…”ฟางพูดออกมาแล้วน้ำตาค่อย ๆ ไหล
“ป๊อปเห็นแล้วครับ ลูกเรา….”ผมก็จะร้องไห้อีกคน ผมรู้สึกดีใจจริง ๆ ที่ในชีวิตจะมีหนูน้อยตัวเล็ก ๆ มาเรียกผมว่า ‘พ่อ’
จากนั้นผมก็ออกมาจากห้องครับ  แล้วคุณหมอก็เย็บแผลให้ฟางและเข็นฟางไปที่ห้องพิเศษ
-ที่ห้องฟาง (โรงพยาบาล)
“พี่ฟางเฟย์ดีใจด้วยนะคะ”เฟย์พูดแล้วยิ้ม
“ผมด้วยนะพี่สะใภ้ : ) ลูกน่าเกลียดน่าชังจริงเลย  เหมือนพ่อแม่มันไม่ผิด ”เขื่อนพูด
“ขอบใจจ้ะ”
-4 ปีผ่านไป
ตั้งแต่ที่ผมและฟางกลับมาอยู่ที่นี่ เราสองคนก็ไม่เคยทะเลาะกัน ผมก็เลิกเจ้าชู้ มาช่วยฟางดูแลลูกจนตอนนี้ลูกเราอายุ 4 ปีแล้วละครับ
ตอนนี้เวลา 5.30 น. (ห้าโมงเย็นครึ่ง)แล้ว ตอนนี้เราสามคนอยู่ที่สวนหน้าบ้านครับ -3-
ฟางพาลูกมาเล่นชิงช้า ผมก็มาดูด้วย
ตอนนี้ลูกผมก็พูดได้แล้วละครับ
ลูกของเราชื่อ “น้องไปร์ท”
“พ่อครับ แม่ครับหอมผมหน่อยนะ คนละข้างนะ”ไปร์ทพูดมาขอผมและฟาง
“ก็ได้ครับ”ผมตอบตกลง
แล้วผมกับฟางก็จะหอมแก้มลุกเราสองคน แต่ลูกเราสองคนนี่สิ!  มันเอาแก้มมันออกไปข้างหลังทำให้ผมและฟางปากเราแตะกันหรือ ‘จูบ’นั่นเองครับ
แล้วลูกตัวดีก็วิ่งหนีไปอยู่กับป้า แม่บ้านที่นี่ละครับ ทิ้งให้ผมกับฟางอยู่กันสองคน
“ป๊อป…ฟางขอบคุณนะที่ป๊อปเปลี่ยนตัวเองเพื่อฟาง…มาได้ขนาดนี้”ฟางพูดแล้วเอาหัวมาซบไ
หล่ผม
“ป๊อปเปลี่ยนตัวเองได้เพื่อฟางนะ ขอโทษนะครับที่ป๊อปเคยเป็นผู้ชายนิสัยไม่ดี”
“ค่ะ แต่ที่หลังอย่าทำอีกนะ ฟางไม่ชอบ สัญญาได้มั้ย? ต่อไปนี้ป๊อปจะรักครอบครัวของเรา รักลูก รักฟาง ดูแลครอบครัวของเราให้ดีที่สุด ได้ไหม?”ฟางพูดขอผม  
“ได้ครับ ป๊อปสัญญา”จากนั้นผมก็ก้มลงจูบฟางช้า ๆ จูบนี้นานแสนนาน ….
ผมไม่คิดเลยว่า จะมีผู้หญิงอย่างนี้บนโลกจริง คนที่ทนผมได้ทุกอย่าง ผมทำเธอเจ็บช้ำหลายครั้งแต่เธอก็ทน ผมคิดว่าผมขอโทษเธอคงไม่พอ  แต่ผมก็สัญญากับเธอไปแล้วว่าจะดูแลครอบครัวของเราให้ดีที่สุด แค่นี้ละครับที่ผมอยากจะบอกทุกคน
End Poppy Mode
Fang Mode  
เมื่อก่อนบางครั้งฉันก็คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงโง่...ที่ยอมเค้าทุกเรื่อง
End Fang Mode
จากนั้นครอบครัวของเค้าทั้งหมดก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข………..

เวลา  23.15 น.

ณ บ้านจิระคุณ {เรือนหอ}

 

ในบ้านหลังหนึ่งมีสองสามีภรรยาอาศัยอยู่ อยู่ได้มาเกือบหนึ่งปีแล้ว  และในตอนนั้นเค้าทั้งสองคนกำลังนอนกันอยู่ แต่หารู้ไม่มีใครอีกคนกำลังลุกออกจากเตียงช้า ๆ และเบาที่สุด  แต่ภรรยาของเขาก็ดันรู้ตัวซะก่อน และตื่นขึ้นมา

 

“ป๊อปปี้จะไปไหน!” ฟางถาม ทำเอาป๊อปปี้ตกใจเลยทีเดียว -3- ฟางเปิดโคมไฟจากหัวเตียงและลุกขึ้นมาถามป๊อปปี้ซึ่งกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่ด้วยความงัว

เงีย {ก็คนเพิ่งตื่นนี่คะ ::ฟาง)

 

“เอ่อ…ป๊อปจะออกไปดูงานนน่ะครับ ”ป๊อปปี้ตอบอย่างอึกอัก

 

“แน่ใจนะ”

 

“แน่ใจครับ” แล้วป๊อปปี้ก็มาจูบฟาง

 

“ป๊อปไปก่อนนะครับ ฟางไม่ต้องรอป๊อปนะ เพราะป๊อปอาจกลับดึก นอนได้เลยตามสบายไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”

 

แล้วก็เดินออกจากห้องไปและอีกไม่นานก็ได้ยิน

เสียงรถคันโปรดของเขาแล่นออกไป  ฟางไม่ได้สนใจอะไรพอเห็นรถของสามีเธออออไป ก็ปิดไฟและนอนต่อ จนกระทั่ง…..

 

เวลา 23.45 น.

Fang Mode::

 

-ฉันเจ็บ…เธอก็คงไม่เจ็บด้วยใช่มั๊ย ฉันเจ็บ…เธอไม่เคยจะแคร์มันด้วยซ้ำ-

“ฮัลโหลเฟย์ว่างายยยยยยยยยยยยยย!”(วิบัติเพื่อเสียงค่า) ฉันพูดด้วยความงัวเงียสุด ๆ

 

“พี่ฟางตื่นเดี๋ยวนี้นะ! ตอนนี้พี่ป๊อปอยู่ที่ผับกับเขื่อน!!!!!!!”ฉันถึงกับสะดุ้งตื่นเด้งขึ้นมาจากที่นอนทันที

 

“อะไรนะเฟย์! ที่ไหนบอกมาเดี๋ยวพี่ตามไป -3-”ฉันพูด

 

“ที่ ผับดิสซี่(คิดชื่อได้ไงอ่า?) เร็วๆนะพี่”

 

“โอเค เดี๋ยวฉันตามไปน่ะ -3-”

 

“โอเค เฟย์รออยู่หน้าผับนะ”

 

“จ้า”

End Fang Mode

 

Faye Mode ::

ไม่นานสักพักพี่ฟางก็มาถึงผับ แหม…เร็วเหมือนกันนะเนี่ย 

 

“เฟย์พี่มาแล้ว”พี่ฟางตะโกนบอกฉันมาแต่ไกล แหมหึงพี่ป๊อปละเส่ : ) 

 

“ไหนมันมากับใคร อยู่กับใคร ใครชวนมันมาหรือมันมาเอง มันทำอะไรกันไปบ้างยัง  มันนั่งโต๊ะไหน!”พี่ฟางถามฉันรัว

 

“โอ้ย พี่ฟางใจเย็น ๆ สิ ฉันตอบไม่ทัน”ฉันพูดออกไป!

 

“ใครจะไปใจเย็นเหมือนแกละ! ฉันจะไปดูป๊อป -3-”พี่ฟางถามฉันแล้วชะเง้อมอง ว่าพวกนั้นนั่งโต๊ะไหน

 

“โต๊ะนู้นพี่ฟางไปเร็ว”ฉันพูดแล้ววิ่งพี่ฟางก็วิ่งตามมา แล้วไปหยุดตรงหลังประตู เห็นพวกนั้นกำลังนั่งดริ๊งมีสาว ๆ ลุมล้อมและยั้วเยี้ย หอมแก้มหอมคอจูบมากมั่งอะไรมั่ง เห้นแล้วมันจับฆ่าจริงเชียว

 

“พี่ฟางลุยเลยไหม?”ฉันหันไปถามพี่ฟาง 

 

“จะดีเหรอเฟย์ ?”แหม เป็นห่วงพี่ป๊อปตั้งนาน แต่ไม่คิดจะอะไรเลยยยยยย

 

“ถ้าพี่ไม่ลุยฉันลุยแล้วนะ ”ฉันไม่ทันให้พี่ฟางได้พูดตอบ ฉันก็เดินปรี่เข้าไปโต๊ะของพวกนั้นทันที!! แล้วไปหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะสองงคนนั้น ทำเอาสองคนนั้นหน้าเหวอทีเดียว! แต่พวกเด็กดริ๊งยังไม่รู้อะไรมันก็หน้าปูนซีเมนต์อยู่นั่งอยู่ต่อไป ส่วนพี่ฟางน่ะเหรอ -3- ยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ออกมา แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร -3- ฉันจึงดึงหูนายเขื่อนขึ้นมาอย่างแรงแล้วบิดดดด มันน่าจริง ๆ -3-

 

“โอ้ย เฟย์คร้าบบบ -3- เขื่อนขอโทษนะคร้าบบบ จะไม่ทำอย่างนี้แล้วนะคร้าบบบบบ”

 

“หึหึ..นายขอชีวิตนายจากฉัน หึหึอย่าหวัง!” แล้วฉันก็บิดอย่างแรงไปอีกทีแล้วปล่อย

 

“พี่ฟางพี่จะไม่มาดูสามีพี่หน่อยเหรอ”เมื่อพี่ป๊อปได้ยินคำนี้ ถึงกลับก้มหน้า

และหน้าเหวอทีเดียว -3- แล้วพี่ฟางก็เดินออกมา หยุดอยู่ข้าง ๆ ฉัน พี่ฟางไม่ได้พูดอะไร แต่ตบหน้าพี่ป๊อปดังมาก!

End Faye Mode

 

Fang Mode

เพี๊ยะ !!!!!!!!!! 

 

ฉันตบไปเข้าหน้าป๊อปปี้จัง ๆ และแรงมากด้วย ทำให้หน้าของเขาหันไปอีกทาง -3- ที่จริงฉันไม่อยากทำอย่างนี้หรอกนะ แต่เค้าหลอกฉัน หลอกว่าจะไปดูงาน ฉันเสียใจจริง ๆ 

 

“นี่เหรอ…งานของนาย งานที่นายบอกฉันว่าจะออกมาดู ฉันผิดหวังในตัวนายจริง ๆ”ฉันพูดออกมาพร้อมน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาเป็นทาง  ยัยพวกเด็กดริ๊งก็งงไม่สนใจอะไร

 

“คือฟาง…ป๊อปไม่……..”ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรแล้ว -3- ฉันไม่รู้ว่าเค้าจะพูดอะไรออกมา แต่ฉันไม่อยากได้ยิน ฉันจึงเดินออกมาตรงนั้น และขับรถออกจากที่นั่นอย่างเร็วที่สุด

 

 

ณ บ้านจิระคุณ 

ตอนนี้ฉันกำลังเก็บเสื้อผ้ากลับไปนอนบ้านแม่ของฉัน  และฉันก็ได้ยินรถของใครบางคนซึ่งรู้ได้เลยว่าเค้าต้องกลับมาง้อฉัน แต่ฉันก็เก็บเสื้อผ้าออกไป และเขาก็เปิดประตูเข้ามา

 

“ฟาง…………”เขาพูดชื่อฉันเบา ๆ  ฉันหันมามองหน้าเขาอย่างเย็นชา และหันกลับไปจัดกระเป๋าต่อ

 

“ฟางอย่าไปเลยนะ ป๊อปขอโทษ”เขามากอดฉันจากด้านหลัง แล้วน้ำตาของฉันก็เริ่มไหลออกมาเรื่อย ๆ 

 

“คือป๊อปที่นายทำมันมาแล้วนะ  ฉันทนกับนายตลอดไปอย่างนี้ไม่ได้ ฉันต้องเป็นคนยอมนายคนเดียวเลยเหรอ นายโกหกฉัน ไหนละที่บอกว่ารักฉันมากมาย?”ฉันพูดแล้วปล่อยโฮออกมา

 

“ฟาง…คือป๊อปขอโทษจริง ๆ ป๊อปสัญญาว่าจะไม่ทำอีกแล้ว ขอโอกาสอีกสักครั้งนะ ให้ป๊อปได้ปรับเปลี่ยนตัวเอง”เขาพูดแล้วน้ำตาของเขาเริ่มไหลออกมาช้า ๆ  ฉันพูดตรง ๆ ตั้งแต่ฉันรู้จักป๊อปมาเขาไม่เคยร้องไห้เลยสักนิด

 

“แต่…”

 

“นะฟาง……สัญญาจริง ๆ ถ้าป๊อปทำอีก ป๊อปยอมหย่ากับฟางเลยก็ได้”

 

“อืม งั้นสัญญานะ” เราสองคนพูดแล้วเกี่ยวก้อยกัน

 

“แล้วป๊อปตอบฟางได้มั้ย ? ทำไมป๊อปต้องออกไป ? หรือป๊อปต้องการปลดปล่อย ? เพราะฟางไม่เคยให้ป๊อปให้ปลดปล่อยกับฟางเลย ป๊อปเบื่อใช่มั้ย? 

เพราะตั้งแต่เราแต่งงานกันมาเรายังไม่เคยมีอะไรกันเลยใช่มั้ย?”ฉันถามเขาเป็นชุด ๆ

 

“ใช่ครับ งั้นฟางก็ให้ป๊อปปลดปล่อยสิ”ฉันยังไม่ได้ตอบอะไร เขาก็ก้มลงมาจูบฉันช้า ๆ 

แล้วดันฉันให้นอนลงไปบนเตียง แล้วใช้มือของเขาลูบไล้ไปทุกส่วนของฉัน ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนแต่ใด ๆ -3- ให้ความร่วมมืออย่างดี ก็แหงสิฉันอยากให้เขาปลดปล่อยบ้าง เขาเริ่มถอดกางเกงฉันออก  และใช้มือของเขาจับเค้าโครงรูปหน้าของฉันไว้เพื่อไม่ให้จูบของเรานี้ขาดสาย  ไม่นานเค้าก็ใช้มือที่ใช้ถอดกางเกงฉันมาถอดบลาหรือชุดชั้นในสีหวานของฉัน  เขาเริ่มถอดไปเรื่อย ๆ จนมาถอดเสื้อของฉัน  และตามด้วยถอดของเขาทั้งหมด….ในที่สุดเราทั้งสองก็ไม่เหลืออะไร -3- 

เขาค่อย ๆ ปล่อยละจากการจูบที่ปากมาไล้ลูบที่ซอกคอขาว ๆ ของฉันและเม้มให้เกิดรอยแดง ไว้ทั่ว  เขาเริ่มไล้มาเรื่อย ๆ ทุกส่วนต่าง ๆ ของฉัน -3- และทำให้เกิดรอยแดง //-// ><

End Fang Mode

ต่อไปแอบ nc เล็ก ๆ แต่อย่าคิดว่าไรท์เตอร์หื่นนะค่า

 

ไม่นาน….เขาก็ใช้ความเป็นชายของเขา (ไรท์เตอร์ไม่รู้จะเรียกอะไรดีให้มันไม่น่าเกลียด -3-) สอดเข้ามาหาฉัน  เค้าเริ่มเพิ่มจังหวะขึ้น……เรื่อยๆ เขาทำอย่างนี้อยู่นาน…และเปลี่ยนจากจังหวะช้า ๆ มาเป็นจังหวะเร็ว ๆ และเริ่มถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้ฟางร้องครวญครางออกมาด้วยความเจ็บและเสียวซ่าน และนี่เพิ่งเป็นครั้งแรกของฟาง มันจึงรู้สึกเจ็บมาก ๆ -3- 

แต่ฟางก็ยอม……และเค้าก็ทำอย่างนี้ไปตลอด และจูบฟางไปด้วย เค้าทำอย่างนี้อยู่นานนน….. จนกระทั่ง

 

“โอ้ยยยยยย…..ป๊อปฟางเจ็บ ฟางไม่ไหวแล้ว : (”ฟางร้องออกมาเพราะเจ็บ

 

“เอ้าเหรอฟาง…งั้นป๊อปขอโทษนะ”ป๊อปทำหน้ารู้สึกผิด ๆ ฟางจึงพูดไปว่า

 

“นายไม่ผิดนะป๊อป ….ฉันเข้าใจว่าบางครั้งผู้ชายก็ต้องการสิ่ง ๆ นี้ที่นายกำลังทำอยู่กับฉันกันบ้าง แต่นายสัญญาได้มั้ย? ว่านายจะไม่ไปทำอย่างนี้เหมือนวันนี้อีก ”

 

“ได้ครับ ป๊อปสัญญา”

 

แล้วป๊อปปี้ก็ทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ ฟาง แล้วก็ร้องเพลงขึ้นมาว่า

 

จริงอยู่ว่าเราใกล้กันแค่นี้ แต่ในสายทุกวินาทีช่างห่างไกล

ไม่มีคำบอกกันว่ารัก เหมือนทนอยู่โดยไร้หัวใจ

แค่ประคับประคองกันไปแค่เพียงเท่านั้น

คำตอบในใจเปลี่ยนไปช้าๆ เมื่อได้รู้ตัวว่าคนไม่ดีก็คือฉันนี้

ที่เคยบอกเกลียดเธอแค่ใหน ก็ยิ่งเกลียดตัวเองทุกวัน

เพิ่งได้ทบทวนความผูกผันที่มีให้กันมานาน

เหนื่อยไหมที่ต้องทนอยู่กับฉันแบบนี้ 

ผู้ชายนิสัยไม่ดีเธอรับได้ไหม

ที่ยังทำตัวร้ายๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

ยังคงไม่กล้าแสดงความจริงออกไป

ทั้งหมดในใจแค่รักเธอ

อยากอยู่ดูแลแค่เธอผู้นี้ จะมีแค่เราที่เคียงข้างกันอยู่เสมอ

ขอเพียงเธออภัยให้ฉัน ลบคนเดิมที่เคยพบเจอ

คนรักนิสัยไม่ดีจะยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง

เหนื่อยไหมที่ต้องทนอยู่กับฉันแบบนี้

ผู้ชายนิสัยไม่ดีเธอรับได้ไหม

ที่ยังทำตัวร้ายๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

ยังคงไม่กล้าแสดงความจริงออกไป

ทั้งหมดในใจแค่รักเธอ

จากวันนี้ ผู้ชายคนนี้จะมีเพียงเธอ

เหนื่อยไหมที่ต้องทนอยู่กับฉันแบบนี้

ผู้ชายนิสัยไม่ดีเธอรับได้ไหม

ที่ยังทำตัวร้ายๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

ยังคงไม่กล้าแสดงความจริงออกไป

ทั้งหมดในใจแค่รักเธอ ได้โปรดอภัยได้ไหมเธอ

เมื่อเขาร้องจบ ฟางถึงกับน้ำตาตกเลยทีเดียว

 

 

“ป๊อปขอโทษนะครับ ที่เคยเป็นผู้ชายนิสัยไม่ดี ทำให้ฟางต้องเจ็บอยู่ตลอด”

 

 

“ฟางให้อภัยป๊อปปี้นะ : ) ไม่ว่าป๊อปปี้จะเคยเป็นยังไงฟางจะรักอยู่เหมือนเดิม”

“ป๊อปก็รักฟางนะครับ”

[SPECIAL]

2 เดือนผ่านไป…

“แหวะ แหวะ แหวะ (โปรดฟังให้เหมือนคนอ้วก,คลื่นไส้)”ฟางวิ่งออกมาอ้วกจากห้องครัวที่เมื่อสักครู่ตนเอ

งได้ทำอาหารให้สามีอยู่ประจำ แต่วันนี้ฟางรู้สึกแปลก ๆ 

“ฟางเป็นอะไร”ป๊อปปี้รีบวิ่งมาดูฟางทันที

“ฟางแค่รู้สึกไม่สบาย เวียนหัวหน่อยน่ะ คลื่นไส้อาเจียนด้วย ไม่รู้เป็นอะไร”ฟางพูดหน้าซีด ๆ 

“ปวดท้องอะไรท้องผู้หญิงรึเปล่า?”

“ฟางไม่ได้มา 3 เดือนแล้วนะป๊อป”ป๊อปปี้เมื่อได้ยินคำพูดของฟาง ถึงกับเฮทีเดียว

“เย้! ป๊อปจะได้เป็นพ่อคนแล้วว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”

“ป๊อปเป็นอะไร -3-”ฟางถามงง ๆ

“นี่ฟาง…ฟางไม่รู้จริง ๆ เหรอ ว่าฟางน่ะท้อง”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มออกมา

“ฮะ! จริงเหรอ เย้!”ฟางก็ยิ้มเหมือนป๊อปปี้เช่นกันน…

6 เดือนผ่านไป…..

Poppy Mode

ณ โรงพยาบาล

“ญาติรอข้างนอกนะครับ หมอขอเชิญคุณพ่อเข้าไปให้กำลังใจภรรยาในการคลอดลูกด้วยครับ”

“งั้นเฟย์กับเขื่อนรอข้างนอกนะ”ผมหันไปบอกเขื่อนและเฟย์

“ค่ะพี่ป๊อปให้กำลังใจพี่ฟางดี ๆ นะคะ”เฟย์ยิ้มมาให้ผม

ผมจึงเดินเข้าห้องคลอดไป

ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องคลอดแล้วล่ะครับ ผมไม่คิดเลยว่าผมจะได้มาห้องนี้ มาให้กำลังใจภรรยาของผม  ในที่สุดครอบครัวของเราก็มีครบ สามคนพ่อแม่ลูก : )

ผมมีความสุขจริง ๆ 

ตอนนี้ผมก็ให้กำลังใจฟางอยู่ครับ  ผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากจับมือฟาง  ผมเห็นหน้าฟางแล้วสงสารจริง ๆ ฟางจิกมือผมแน่น ก็แหงสิฟางคงจะเจ็บ

“อื้ออืออื้อออออออ…(ฟังให้เหมือนคนเบ่งลูก)”ฟางร้องออกมาแล้วร้องไห้

“ใจเย็น ๆ นะคะคุณแม่ สูดหายใจเข้าไปลึก ๆ จะออกแล้วค่ะ ”พยาบาลหันมาบอกฟาง

“สู้ ๆ นะฟาง”ฟางไม่ตอบได้แต่ยิ้มพยักหน้าทั้งน้ำตา

-15 นาทีผ่านไป…….

“ยินดีด้วยนะคะได้ลูกชายค่ะ ลูกคุณนี่ช่างน่าเกลียดน่าชังเหมือนคุณพ่อคุณแม่เลยนะคะ”ฟางรับลูกจากพยาบาล….

“ป๊อปดูสิ…นี่ลูกเรา…”ฟางพูดออกมาแล้วน้ำตาค่อย ๆ ไหล

“ป๊อปเห็นแล้วครับ ลูกเรา….”ผมก็จะร้องไห้อีกคน ผมรู้สึกดีใจจริง ๆ ที่ในชีวิตจะมีหนูน้อยตัวเล็ก ๆ มาเรียกผมว่า ‘พ่อ’

จากนั้นผมก็ออกมาจากห้องครับ  แล้วคุณหมอก็เย็บแผลให้ฟางและเข็นฟางไปที่ห้องพิเศษ

-ที่ห้องฟาง (โรงพยาบาล)

“พี่ฟางเฟย์ดีใจด้วยนะคะ”เฟย์พูดแล้วยิ้ม

“ผมด้วยนะพี่สะใภ้ : ) ลูกน่าเกลียดน่าชังจริงเลย  เหมือนพ่อแม่มันไม่ผิด ”เขื่อนพูด

“ขอบใจจ้ะ”

-4 ปีผ่านไป

ตั้งแต่ที่ผมและฟางกลับมาอยู่ที่นี่ เราสองคนก็ไม่เคยทะเลาะกัน ผมก็เลิกเจ้าชู้ มาช่วยฟางดูแลลูกจนตอนนี้ลูกเราอายุ 4 ปีแล้วละครับ

ตอนนี้เวลา 5.30 น. (ห้าโมงเย็นครึ่ง)แล้ว ตอนนี้เราสามคนอยู่ที่สวนหน้าบ้านครับ -3-

ฟางพาลูกมาเล่นชิงช้า ผมก็มาดูด้วย

ตอนนี้ลูกผมก็พูดได้แล้วละครับ

ลูกของเราชื่อ “น้องไปร์ท”

“พ่อครับ แม่ครับหอมผมหน่อยนะ คนละข้างนะ”ไปร์ทพูดมาขอผมและฟาง

“ก็ได้ครับ”ผมตอบตกลง

แล้วผมกับฟางก็จะหอมแก้มลุกเราสองคน แต่ลูกเราสองคนนี่สิ!  มันเอาแก้มมันออกไปข้างหลังทำให้ผมและฟางปากเราแตะกันหรือ ‘จูบ’นั่นเองครับ

แล้วลูกตัวดีก็วิ่งหนีไปอยู่กับป้า แม่บ้านที่นี่ละครับ ทิ้งให้ผมกับฟางอยู่กันสองคน

“ป๊อป…ฟางขอบคุณนะที่ป๊อปเปลี่ยนตัวเองเพื่อฟาง…มาได้ขนาดนี้”ฟางพูดแล้วเอาหัวมาซบไ

หล่ผม

“ป๊อปเปลี่ยนตัวเองได้เพื่อฟางนะ ขอโทษนะครับที่ป๊อปเคยเป็นผู้ชายนิสัยไม่ดี”

“ค่ะ แต่ที่หลังอย่าทำอีกนะ ฟางไม่ชอบ สัญญาได้มั้ย? ต่อไปนี้ป๊อปจะรักครอบครัวของเรา รักลูก รักฟาง ดูแลครอบครัวของเราให้ดีที่สุด ได้ไหม?”ฟางพูดขอผม  

“ได้ครับ ป๊อปสัญญา”จากนั้นผมก็ก้มลงจูบฟางช้า ๆ จูบนี้นานแสนนาน ….

ผมไม่คิดเลยว่า จะมีผู้หญิงอย่างนี้บนโลกจริง คนที่ทนผมได้ทุกอย่าง ผมทำเธอเจ็บช้ำหลายครั้งแต่เธอก็ทน ผมคิดว่าผมขอโทษเธอคงไม่พอ  แต่ผมก็สัญญากับเธอไปแล้วว่าจะดูแลครอบครัวของเราให้ดีที่สุด แค่นี้ละครับที่ผมอยากจะบอกทุกคน

End Poppy Mode

Fang Mode  

เมื่อก่อนบางครั้งฉันก็คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงโง่...ที่ยอมเค้าทุกเรื่อง

End Fang Mode

จากนั้นครอบครัวของเค้าทั้งหมดก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข………..

 

-------

ตอนเดียวจบนะค้าาา

มันเน่ามากเรื่องนี้ T^T ฝากติดตามเรื่องอื่นของมีนด้วยนะค่ะ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา