กลั้นหายใจ.. TK

เฮ้อ!!!  เฮ้อ!!! ………………. เฮ้อ!!!
ถ้าบริเวณที่หญิงสาวนั่งอยู่ตรงนี้เป็นห้องเล็กๆที่ปิดตายละก็  ป่านนี้เธอคงตายในห้องนี้ไปแล้วเพราะวันนี้เธอเอาแต่ถอนหายใจ  พาเอาก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ออกมาไว้เต็มห้อง  แทบไม่เหลือออกซิเจนให้ได้หายใจเลย
เฮ้อ..........วันนี้เธอถอนหายใจแบบนี้มากี่ครั้งแล้วนะ  หญิงสาวคิด  แต่ก็ยังไม่หยุดถอนหายใจซะที  ภายในใจของหญิงสาวตอนนี้ มีแต่ความกังวลเต็มไปหมด  เธอหายทางที่จะคลายความกังวลที่มีทางอื่นไม่ได้เลย เธอเลยทำได้แค่นั่งถอนหายใจอยู่อย่างนี้
หญิงสาว นั่งมองตัวเองในกระจก  ใช่วันนี้เธอดูสวยมาก  สวยราวเทพธิดา  สวยแบบที่ใครเห็นจะต้องมองดูเธอราวกับต้องมนต์  และด้วยชุดที่เหมือนตัดมาเพื่อเธอยิ่งทำให้เธอสวยเด่นที่สุดเมื่อเทียบกับบรรดานางแบบที่มาเดินแฟชั่นโชว์ร่วมกันในวันนี้  คนรอบข้างที่เดินมาผ่านไปมาต่างมองดูและชื่นชมในความสวยงามของเธออย่างไม่ขาดปาก  ยิ่งมองดูตัวเองในหระจกหญิงสาวก็ยิ่งถอนหายใจ
ก็จะไม่ให้เธอถอนหายใจได้อย่างไรกัน  เธอ...  นางสาวจริญญา  ศิริมงคลสกุล  ดีไซเนอร์ฝีมือดีที่เพิ่งจบมาจากอิตาลี  แต่ด้วยฝีมือที่เป็นที่ประจักษ์ทำให้เธอถูกจองตัวมาเป็นดีไซเนอร์ของห้องเสื้อนี้ตั้งแต่เธอยังเรียนไม่จบ  แต่ใครจะรู้ว่าเธอนั้นเป็นคนที่ขี้อายแค่ไหน  เธอชอบที่จะสร้างสรรค์งานผ่านชุดที่เธอออกแบบนี้  แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเอง จะต้องมาเดินแบบชุดที่ตนเป็นคนสร้างสรรค์ขึ้นมานี้เอง  ยิ่งเธอคิดก็ยิ่งโกรธตัวเอง  ถ้าเธอใจแข็งมากกว่านี้  ไม่ยอมทำตามคำขอร้องของพี่มากิเจ้าของห้องเสื้อที่เธอทำงานด้วย  เธอคงไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจอย่างนี้  แต่ก็นั่นแหละพี่มากิไม่ใช่แค่เจ้านายเธอแต่เธอนับถือพี่มากิเหมือนเป็นพี่สาวแท้ๆของเธอ  มีหรือที่พี่สาวขอร้อง  เธอจะปฏิเสธได้
มากิ เดินตรวจความเรียบร้อยมาเรื่อยๆ ตลอดทาง และที่สุดเธอก็เดินมาถึงที่ๆน้องสาวของเธอนั่งอยู่ซะที  มากิรีบเดินตรงไปหาหญิงสาวที่นั่งน่ามุ่ยอยู่หน้ากระจกทันที
มากิ >  น้องแก้ว  เป็นอะไรไปคะ ใครทำอะไรให้น้องสาวของพี่ไม่สบายใจรึเปล่า  ทำไมทำหน้าตาอย่างนั้นล่ะคะ  ดีไซเนอร์คนสวยของพี่ เป็นนางแบบกิตติมศักดิ์ทั้งทีต้องยิ้มสวยๆสิคะ 
แก้ว >  พี่มากิก็  แก้วแค่...  กลัว  กลัวทำงานของพี่ล่ม  กลัวเดินไปแล้วล้ม หรือเดินสะดุด  แก้วกลัว กังวลใจไปหมดทุกอย่างเลยค่ะ
 มากิ >  น้องแก้วไม่ต้องกังวลอะไรนะคะ  วันนี้น้องแก้วสวยมากนะ  สวยจนพี่รู้สึกว่าใครเห็นคงต้องมองตาไม่กระพริบแน่ รวมถึงน้องชายพี่ด้วย
แก้ว >  พี่มากิว่าอะไรนะคะ
มากิ >  เปล่า..เปล่าจ๊ะ  อืม..น้องแก้ว พี่ได้คุยกับพี่นิดแล้ว  พี่เค้าชมเราใหญ่เลยนะ  แก้วไม่ต้องกังวลอะไรนะจ๊ะ  แค่เราทำให้เหมือนตอนที่เราซ้อมก็พอ  แค่นี้นางแบบกิตติมศักดิ์ของพี่ก็สวยที่สุดแล้ว  พี่จะคอยดูน้องแก้วข้างนอกนะจ๊ะ  พี่ต้องออกไปดูแลงานข้างนอกก่อน  ยิ้มสวยๆ เดินสวยๆ มั่งใจแค่นี้ก็พอนะน้องแก้ว ไม่ต้องกลัวอะไรนะจ๊ะน้องสาว  แล้วเจอกันข้างนอกนะจ๊ะ
แก้ว  >  ค่ะ แก้วจะพยายาม   (แต่ก็ยังงมีสีหน้าที่กังวลอยู่ดี)
            เอาล่ะค่ะงานใกล้เริ่มแล้วนะคะ  เชิญนางแบบทุกท่านทางนี้เลยนะคะ  เราจะมาซักซ้อมคิว กันอีกครั้งนึงนะคะ  เสียงสตาฟ เรียกเพื่อบลีฟงานอีกครั้ง  หญิงสาวลุกขึ้นแล้วตั้งสติ..  จริญญาเธอต้องทำได้ สู้ สู้ หญิงสาวพูดกับตนเอง  แล้วเดินตรงไปยังจุดที่สตาฟเรียก  มากิเองก็เดินออกมาจากหลังเวที  แล้วเดินตรงไปนั่งที่โต๊ะของป๊าและม๊าของเธอ  เมื่อถึงที่โต๊ะยังไม่ทันที่จะได้นั่งดี  น้องชายหน้าตายของเธอก็พูดทักขึ้นมาก่อน
โทโมะ  >  พี่มากิ  ที่พี่บอกว่าของขวัญที่พี่จะให้น่ะ  พี่ไม่ให้แล้ว  ผมจะบอกพี่ว่าผมไม่เห็นอยากจะได้เลยพี่ไม่ต้องให้ก็ได้นะ ผมไม่แคร์
มากิ  >  เธอยิ้ม  แล้วตอบน้องชายเธอไปว่า  แน่ใจหรอ....  ถ้าเห็นของขวัญพี่แล้ว  จะมาขอคืนเนี้ย  พี่ไม่ให้แล้วนะ  ตัดสินใจดีๆนะ  ถ้าพลาดแล้วมาเสียใจทีหลังไม่ได้นะ
        เมื่อมากิพูดออกมาอย่างนั้น  โทโมะก็ยิ่งนั่งนิ่งและพยายามคลุ่นคิดถึงสิ่งที่พี่มากิพูด ทำไมพี่มากิถึงได้ดูมั่นใจขนาดนั้นนะ  ทำไมถึงมั่นใจว่าเขาต้องอยากได้ของขวัญนั้น  ทำไมนะ  ทำไม  ยิ่งคิดโทโมะก็ยิ่งคิดไม่ออกว่าทำไม... 
มากิ  เมื่อเห็นสีหน้าของน้องชายที่ นิ่งและแลดูกังวลสงสัยในสิ่งที่เธอพูด  ยิ่งเธอได้เห็นอย่างนี้ก็ยิ่งนึกขัน  และขำในใจนัก 
พ่อคุณชายหน้าตาย...เอ้ย  !!    วันนี้นะ  เมื่อเราได้เจอกับน้องแก้ว  ที่ทั้งสวย  ทั้งน่ารักขนาดนั้น และยิ่งวันนี้น้องแก้วนั้นสวยราวกับนางฟ้า   สวย เหมือนต้องมนต์  และต้องมองตลอดไม่ให้คลาดสายตา     พี่อยากจะรู้นักว่าเราจะหน้าตายด้านอยู่อย่างนี้ได้มั้ยนะ  คุณชายหน้าตายจะมีสีหน้าอย่างไรนะเมื่อได้เจอกัน  ทนรออีกหน่อยนะน้องชาย  อีกไม่กี่นาทีเราก็ไม่ต้องสงสัยอะไรอีกแล้ว.............
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่รู้ว่าสนุกมั้ยน๊า...  และก็ไม่รู้ว่ายาวพอมั้ยด้วยอ่ะ  เพิ่งจะแต่งครั้งแรก  เม้นมาติชมได้นะจ๊ะรีดเดอร์ทุกคน  ไรเตอร์จะได้นำไปแก้ไขจร้า จะพยายามแต่งให้สนุกนะจ๊ะเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วนะคะ รักทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ  ขอบคุณล่วงหน้าด้วยนะคะสำหรับโหวตและเม้น....  แล้วเจอกันตอนหน้านะจ๊ะ