พลิกล็อกที่หัวใจ (Unexpected)

เช้าวันเสาร์
 
 
 
6.30 A.M.
 
 
 
เวลานี้มันอาจจะเป็นเวลาตื่นที่เร็วเกินไปสำหรับเช้าวันหยุดแบบนี้ แต่ยกเว้นเขา ... ชายหนุ่มผู้มีนัดกับเพื่อนของเพื่อน!!
 
 
 
 
 
แหงล่ะ! เดทแรกของเรา (?) มันอาจจะเป็นวันแรกเพราะฉะนั้นผมจะผิดพลาดไม่ได้!! ใช่...เป็นเดทแรก...วันแรก และครั้งแรก แต่มันจะมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ครั้งที่สี่ไปเรื่อยๆ แน่นอน เพราะผมมั่นใจว่าวันนี้ผมต้องพิชิตใจนางฟ้าแสนสวยมาให้ได้! เชื่อผมสิรักมากอ่ะคนนี้ ;p
 
 
 
ผมใช้ทุกวินาทีให้มีค่า โดยเริ่มจากการปลุกนาฬิกาปลุกตั้งแต่เมื่อคืนให้ปลุกตอนตีห้าครึ่ง! แต่ผมก็สามารถเลทมาได้ถึงหนึ่งชั่วโมง -*- นาฬิกาปลุกเสียหรือไงโว้ยยยยยยยยย =[]=!!! ( แกขี้เซาเองโว้ยยยยยยยยย =[]=!!! )
 
 
 
พอละเลิกพล่าม - - ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัว อาบน้ำถูตั้งแต่ซอกหูยันรูไข่ = . = โอ๊ะ ผมคงไม่ได้ทำให้นิยายเรื่องนี้ติดเรทหรือถูกเซนเซอร์ใช่มั้ย? อา... เปล่านะผมแค่กำลังจะสื่อว่าผมอาบน้ำสะอาดแค่ไหน แค่นั้นเอ๊งงง =O= อย่าแบนนะ ใครแบนอดอ่านเอ็นซี T^T ( มีเรอะ!! )
 
 
 
วันนี้เป็นครั้งแรก มันสำคัญมาก ดังนั้นผมเลยรื้อเสื้อผ้าทั้งหมดที่มีอยู่ออกมาก่อนจะเลือกใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีฟ้าอ่อน กางเกงขาเต่อสีน้ำตาล รองเท้าผ้าใบสีโทนเดียวกันกับกางเกง...
 
 
 
 
 
มันก็ชุดเก่งผมนี่หว่า จะรื้อตู้ออกมาหมดทำไมวะ -*-
 
 
 
 
 
ผมหันไปมองรอบๆ ห้อง พบว่าสภาพห้องไม่ต่างอะไรกับสมรภูมิรบโดยมีเสื้อผ้าเป็นอาวุธ ฟาดกันด้วยแขนเสื้อ ยิงกันด้วยเม็ดกระดุม =_= โอ๊ยผมเสียเวลาไปกับการรื้อเสื้อผ้าไปมากแล้วนะ T^T ให้เก็บตอนนี้คงไม่ไหวอ่ะผมรีบ เจ็ดโมงสิบห้าแล้ว =_=
 
 
 
 
ด้วยความขี้เกียจ -.,- ผมเลยเดินรวบกองเสื้อผ้าทั้งหมดไปกองรวมกันไว้บนเตียง เดี๋ยวกลับมาค่อยจัดการละกัน =.,=
 
 
 
ระหว่างทางที่จะเดินลงมาจากบันไดแบบชิลๆ ผมก็จัดผมเซ็ทผมไปด้วย ผมสวนทางกับแก้วที่อยู่ในเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีเทา
 
 
 
 
 
ขาแก้วสวยดีนะ -.,-
 
 
 
 
 
เอ๊ยไม่ใช่! =[]= นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ผมต้องการจะสื่อ ผมแค่จะบรรยายว่า ตอนที่ผมเดินแบบชิลๆ แก้วที่เดินสวนกับผมกลับมีหน้าตาแบบคนเพิ่งตื่น =_= แต่พอแก้วเห็นผม แก้วก็ตกใจเล็กน้อย ก่อนที่แก้วจะเดินก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรกับผมแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป ผมก็หันไปมองนิดหน่อย
 
 
 
 
 
 
 
 
...อวยพรผมหน่อยก็ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
รู้สึกแปลกๆ แฮะ เวลาที่แก้วทำกับผมแบบนี้ ทำเหมือนผมไม่มีตัวตนอะไร ไม่สนใจผม ผมก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ -_-; ตั้งแต่เมื่อคืนละ ตอนที่ผมบอกยัยนั่นว่าจะไปเที่ยวกับฟาง ตอนแรกก็เถียงผมดีอยู่หรอก แต่ไหงไปๆ มาๆ กลับหยุดเถียงผมซะล่ะ ผมคนนะไม่ใช่เทวดาถึงจะไปตรัสรู้ได้ว่าแก้วคิดอะไรอยู่
 
 
 
 
 
 
พอรู้สึกตงิดๆ ที่ใจ ผมเลยเดินย้อนขึ้นไปที่ห้องของแก้ว เคาะประตูพอเป็นมารยาทสองสามครั้งก่อนจะเปิดเข้าไป... ยัยนี่ไม่ได้ล็อกห้องแฮะ อันตรายนะแบบนี้ -_-;
 
 
 
 
 
ผมถือวิสาสะเดินดุ่มๆ เข้าไปในห้อง ตรงไปที่เบาะเตี้ยๆ ที่เป็นที่นอนของแก้ว พบว่าแก้วนอนคลุมโปงอยู่ ผมเลยจิ้มตัวผ่านผ้าห่ม
 
 
 
“แก้ว..”
 
 
“...”
 
 
“แก้ว..” คราวนี้ผมเรียกพร้อมเขย่าตัว
 
 
“หืม? อะรายยยย” มีเสียงงัวเงียเล็ดลอดออกมา
 
 
 
 
 
“ฉันจะไปแล้วนะ”
 
 
 
 
 
“หือ!? =_+” แก้วรีบสะบัดตัวออกจากผ้าห่มแล้วมองหน้าผม “นาย...จะไปจริงๆ น่ะเหรอ?” แก้วถามผมเสียงเบา
 
 
 
“ใช่สิจะไปแล้วนี่ไง นัดฟางไว้แล้วนะ”
 
 
“อ๋อ...โอเค” แก้วหลบตาผม
 
 
 
 
 
“ไม่คิดจะอวยพรกันหน่อยหรอ”
 
 
 
 
 
แวบหนึ่งที่แก้วเงยหน้าสบตากับผม ถึงมันจะแค่แวบเดียว แต่ผมก็เห็นนะว่าดวงตาคู่สวยนั่นมีแววเศร้ายังไงไม่รู้แฮะ
 
 
 
 
 
 
“โชคดี...”
 
 
 
 
 
 
-------------------------------------
 
 
เห้ยแกร เรากลับมาแล้วนะผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน *0*
หนึ่งตอน ตอนนี้มันก็สั้นไปใช่ป่ะล่ะ -.,-
มันไม่คุ้มที่คนอ่านรอนาน (?) แล้วเราแอบไปแต่งไว้ซะเยอะ
สามเม้นเดี๋ยวอัพตอนใหม่ให้นะ U.U
ติดตามด้วยน้า <3