พลิกล็อกที่หัวใจ (Unexpected)

แกร๊ก
 
 
 
เสียงบิดกลอนประตูทำให้ฉันละจากการอ่านการ์ตูนพักสมองในห้องของโทโมะ ก่อนจะมองไปทางประตู แล้วก็พบว่าคนที่ทำให้ฉันใจเต้นแรงได้เข้ามาอีกครั้ง -///////-
 
 
“เป็นอะไร ผิวปากอารมณ์ดีเชียว -*-” ฉันเอ่ยถามโทโมะที่ผิวปากเป็นเพลงรักอย่างอารมณ์ดีตั้งแต่เข้าห้องมา ก่อนที่ตัวเขาจะมานั่งลงบนเตียงข้างๆ ฉันพร้อมเฉลยคำตอบ
 
 
“ก็...ฟางยอมไปเที่ยวกับฉันเสาร์นี้แล้วไง~ ^^” โทโมะยิ้มกว้าง
 
 
“เหรอ อืมดีใจด้วย” ฉันกล่าวเสียงราบ
 
 
“นี่ดีใจด้วยจริงเหรอ -_-;”
 
 
“ความจริงนายก็จีบเองได้ทำไมต้องให้ฉันช่วยด้วย”
 
 
“ฉันมีเธอไว้เอาข้อมูลลับๆ อย่างเบอร์โทรศัพท์ นิสัยส่วนตัว ความชอบ บลาๆๆ อีกแสนแปดไงยัยบ๊อง -..-”
 
 
 
 
เฮอะ... ฉันก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากคนโง่ที่ยอมให้เขาเอาข้อมูลไปหรอก
 
 
 
 
ทำไมนะทำไม ? ฉันถึงรู้สึกตะขิดตะขวงใจทุกครั้งเวลาที่โทโมะพูดถึงฟาง ยิ่งโทโมะจูบฉันเมื่อกี้แล้วทำไมฉันยิ่งรู้สึกหวงเขาเหมือนว่าเขาเป็นของฉัน
 
 
 
 
ไม่ได้นะ! นี่เป็นความสุขของเพื่อนเรานะ โทโมะชอบฟาง ฟางก็ยังไม่มีใคร โทโมะก็เป็นผู้ชายที่น่าจะดูแลฟางได้อยู่...
 
 
ฉันน่าจะดีใจมากกว่าจะมานั่งหวงเขาอย่างนี้เซ่! T_______T
 
 
“แต่เราจะสอบกันวันจันทร์นี้แล้วนะ” ฉันเอ่ยแย้ง
 
 
“แล้วไง? -*- ฉันอยู่อ่านหนังสือฟังเธออ่านให้ฟังมาทั้งอาทิตย์แล้ว -0- ขอให้ฉันได้พักผ่อนสมองบ้างเถิดแม่แก้วตาดวงจายยยยย *-*” โทโมะมาเกาะแขนฉันก่อนจะส่งสายตาปิ๊งๆ -_-;
 
 
“ที่ฉันอ่านให้นายฟังก็ทำอย่างกับมันเข้าหัวแหละย่ะ - -+”
 
 
“อย่างน้อยก็ผ่านหูไง = =;”
 
 
บางทีฉันก็สงสัยนะ... โทโมะเป็นแบบนี้แต่ทำไมเขาไม่เคยตกเลยสักวิชานะ -*-
 
 
“ตกลงเสาร์นี้ฉันไปนะ -..-”
 
 
“แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่ให้ล่ะ” =[]=!! อยู่ดีๆ ฉันก็เผลอพูดไปอย่างลืมตัว อ๊ากกกกกกกกกกก ฉํนพูดอะไรออกไป๊ T////T
 
 
“หืม -*- นี่ความสุขฉันนะ”
 
 
“ก็...ฉันเป็นห่วงนายเรื่อง...”
 
 
“ฉันมีวิธีของฉันไม่ให้เกรดตกน่า -0-”
 
 
“แต่ว่าฟางก็ต้องอ่านหนังสือนะ”
 
 
“ให้ฟางพักสมองบ้างสิ -*- บางทีการอ่านหนังสือมากมันก็ทำให้เราเครียด ถ้าเราลองทำให้สมองโล่ง ใจสบาย บางทีเราอาจจะไม่ต้องอ่านหนังสือให้เครียดมากก็ได้นะ”
 
 
 
นั่นมันนายนะไม่ใช่ฟาง -_-;
 
 
 
“นายรบกวนเวลาอ่านหนังสือของยัยฟาง ยัยนั่นอ่านประจำอยู่แล้ว -0-”
 
 
“แต่เขาตกลงนะ -*-”
 
 
“ก็อีกตั้งสามวันกว่าจะถึงวันนั้น ยกเลิกก็ได้นี่ T_T”
 
 
“มันทำให้ฉันดูเป็นคนโลเล -0-”
 
 
“โอกาสหน้ายังมีน่าเชื่อฉัน -*-”
 
 
“สรุปว่ายังไงเธอก็ไม่ให้ฉันไป? - -*”
 
 
“คงงั้นมั้ง TT”
 
 
 
“แต่ฉันจะไปนี่สิทธิของฉันเว้ยเธอไม่ใช่แม่ฉันนะ -0-!!”
 
 
 
จึก!
 
 
ใช่สิ.. นี่สิทธิของเขา สิทธิที่จะรักใครชอบใครรู้สึกยังไงกับใครจะไปไหนทำอะไรที่ไหนกับใครเมื่อไหร่ยังไงก็ได้ ฉันไม่ใช่แม่เขาไม่ใช่คนสำคัญ เป็นได้แค่เพื่อนนี่นา จะขัดอะไรได้ล่ะ
 
 
 
“นั่นสิ... ฉันไม่เถียงนายละ ฉันนอนดีกว่า” ฉันตัดบท ก่อนจะล้มตัวลงนอน
 
 
“เฮ้ยอะไรของเธอเนี่ย” ดูท่าโทโมะก็คงสับสนและงงกับท่าทีอารมณ์ของฉันมิใช่น้อย แต่เขาก็ปิดไฟและมานอนข้างๆ ฉัน
 
 
 
ให้ตาย... ใจฉันเต้นแรงเป็นบ้า! นี่ฉันคงไม่ได้หวั่นไหวกับเขาหรอกนะ -////-
 
 
 
ใจเอ๋ยใจเต้นเบาๆ สิ อยู่ใกล้กันแค่นี้เองเดี๋ยวเขาได้ยินนะ
 
 
.......................................
 
 
เมื่อแน่ใจว่าหญิงสาวข้างกายของเขาหลับไปแล้ว เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
 
 
 
เฮ้อ... ยัยบ้านะยัยบ้า ทำไมทำเขาใจเต้นแรงได้ขนาดนี้
 
 
 
คนตัวสูงมองหน้าคนตัวเล็กที่ขยับมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา เขาไล่เลี่ยพิจารณามองตั้งแต่เส้นผมสีดำขลับ ขนตาเป็นแพได้รูป จมูกเชิดรั้นที่บอกถึงความดื้อได้เป็นอย่างดี ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่...ริมผีปากสีแดงอวบอิ่มที่เขาเพิ่งได้ลิ้มลองความหอมหวานของมันไปเมื่อหัวค่ำนี้เอง...
 
 
 
ทำไมนะทำไม... เขาถึงอยากจะชิมรสหวานนั้นจากโพรงปากหวานนี้อีก เขารับรู้ได้ว่าสิ่งที่เขาทำลงไปเมื่อตอนหัวค่ำ ดูท่าทางหญิงสาวตรงหน้าจะรู้สึกเคลิบเคลิ้มราวกับไม่เคยจูบกับใครมาก่อน
 
 
 
 
...ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจ ไม่รู้ว่าทำไม
 
 
 
 
 
-------------------------------
อัพสั้นอ่ะขอโทษนะแต่อัพให้ได้แค่นี้จริงๆ (?) 
ไม่โกรธเค้านะตัวเอง T____________T
สปอยนิดหน่อยอ่ะๆ :P
ตอนหน้าโมะกับฟางจะไปหวานกันแล้วนะเอ้อ~!
ส่วนแก้วจะเป็นยังไงจะบอกความรู้สึกไปหรือเปล่าต้องติดตามนะ :P
 
เม้นเป็นกำลังใจให้เค้าหน่อยน้า <3