นิยายเพลง หลงทาง

นิยายเพลงหลงทาง  นิยายเพลง.... หลงทางงงงงงงงงง ตามคำขอก็คือ โทโมะ แก้ว นั้นเองงงงงงงงงงง ~จะมองใครๆจะคุยกับใคร ทำไมทำไมต้องกลายเป็นหน้าเธอ เธอมายังไงเธอไปยังไง ทำไมทำไมที่ไหนก็ต้องเจอ~ หวัดดีจ้า แก้วใจเองนะ ตอนนี้กำลังจะไปเที่ยวกับป๊อปปี้แล้วก็ฟาง (poss : ไปเป็น กขค เค้าว่างั้น) ป๊อปปี้ : นี่ ยัยแก้ว แก้ว : หืม ป๊อปปี้ : มาเป็น กขค ทำไมเนี่ย แก้ว : ก็จะมาอ่ะ มีปัญหาๆง ป๊อปปี้ : เออออออออออ แล้วจู่ๆฉันก็เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นหน้าของโทโมะ ป๊อปปี้ : ยัยแก้วเป็นไร ฟาง : นั้นดิ ยัยแก้วมองหน้าป๊อปอยู่นั้นแหละ ปิ๊งป๊อปหรอ ฉันไม่ให้นะ ของฉันย่ะ ป๊อปปี้ : น่ารักกจัง แฟนใครเนี่ย แก้ว : เปล่าๆ ไม่ได้ปิ๊งแค่เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นโทโมะ โทโมะ : เห็นเป็นหน้าฉันหรอ แก้ว / ฟาง / ป๊อปปี้ : มายังไงเนี่ย โทโมะ : ก็กะว่าจะมาซื้อของขวัญวันเกิดให้คนแถวนี้ แก้ว / ป๊อปปี้ : ยัยแก้วใช่ไหม 555 โทโมะ : เออออออ แก้ว : แล้วซื้อยัง โทโมะ : ไม่บอก แก้ว : -0- โทโมะ : ^^ ~คิดถึงเธอ ได้รึเปล่า ให้รึเปล่า เนี่ยเหงามากๆเลย~ ณ บ้านของแก้ว ~ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอเขารักเธอก่อนนะ~ โทโมะ >>> CALL แก้ว : 5 โหล มาอะไรให้รับใช่หรอเจ้าค่ะ โทโมะ : นี่ๆ ไม่ต้องเลย เหงาอ่ะ มาหาที่บ้านหน่อย แค่นนี้นะ แก้ว : ดะ... ตู๊ดๆๆๆ แก้ว : อะไรของนายเนี่ย...ไปก็ไป ณ บ้านของโทโมะ เคาะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แก้ว : นี่นายโทโมะ นายจะมาเปิดประตูไหมห๊ะ ตาบ้า โทโมะ : แป๊ปนึงงงงงงงงงงงงงง ผ่านไป 4.59 นาที โทโมะ : มาแล้วววววววววววว แก้ว : ไม่ให้รอ 5 นาทีเลยล่ะ โทโมะ : โทษๆ เข้ามาก่อน ข้างใน โทโมะ : นี่ๆ ฉันเหงาอ่ะ แก้ว : ..... โทโมะ : นอนค้างบ้านฉันนะ แก้ว : มะ... โทโมะ : OK แก้ว : อะไรของนายเนี่ย โทโมะ : นี่รู้ไหมฉันคิดถึงเธอคนแรกเลยนะ แก้ว : เรื่องของนายดิ ~ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่ ตกหลุมอ่ะเธอแล้วอะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะ ออกจากเธอไม่ไหว… ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ  ปล่อยไปรักกับเธอ~ ตอนกลางคืน โทโมะ : เดี๋ยวเธอไปนอนห้องฉันนะ เดี๋ยวฉันนอนกับพื้น เธอนอนเตียง OK แก้ว : อื้มๆ งั้นฉันขึ้นไปเลยนะ โทโมะ : เออ รู้ใช่ป่ะ ว่าห้องฉันอยู่ไหน แก้ว : รู้ดิ มาตั้งหลายครั้ง ที่มาหลายครั้งเพระนายนี่เธอชวนฉันให้มานอนค้างนับครั้งไม่ถ้วนเลย แต่พอขึ้นมาที่ชั้น 2 แก้ว : นี่นาย โทโมะ : มีอะไร แก้ว : ห้องนายอยู่ทางไหนนะ โทโมะ : นี่เมื่อวานเธอก็มานะ แก้ว : ก็ฉันจำไม่ได้อ่ะ โทโมะ : มัวแต่ไปหลงทางในใจฉันหรอ ถึงจำไม่ได้อ่ะ แก้ว : บอกมาเร็วๆสิ หลังจากที่ตะโกนคุยกันอยู่นาน นายนี่ก็ขึ้นมาที่ชั้น 2 โทโมะ : ห้องฉันอยู่นี่ แล้วเค้าก็ชี้ที่หัวใจของตัวเอง โทโมะ : เธอถึงหลงทางไงเพราะใจฉันมันกว้างงงงงงงงงงงงงงงง แก้ว : พูดอะไรของนาย เอาสั้นๆง่ายในความได้ป่ะ โทโมะ : เอาง่ายๆใช่ป่ะ แล้วนายนั้นก็โน้มใบหน้าของเค้าเข้ามาใกล้ๆฉันจนปากเราประกบกัน (poss : อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย >///////<) ผ่านไป 1 นาที หมอนั้นก็ถอนจูบฉัน โทโมะ : เป็นแฟนกันไหม แก้ว : อะไรนะ ไม่ได้ยิน แกล้งๆๆๆๆๆๆ โทโมะ : เป็นแฟนกับฉันไหมมมมมมมม ยัยทอมมมมมมมมมม แก้ว : ก็ ไหนๆฉันก็....หลงทางในหัวใจของนายแล้วก็ เป็นก็ได้ โทโมะ : อะไรนะ นี้นายจะแกล้งฉันหรอ ไม่มีทางย่ะ แก้ว : ของดีมีรอบเดียว โทโมะ : นะๆ ขออีกรอบนะ แก้ว : เป็นก็เป็น โทโมะ : เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักแก้วจังเลย เค้าพูดพร้อมมากอดฉัน แน่นมากกกกกกกก แก้ว : นี่นาย ฉันหายใจไม่ออก โทโมะ : ขอบโทษคร้าบบบก็คนมันดีใจอ่ะ จบแล้วววววววววววววววว