นิยายเพลง หลงทาง

นิยายเพลงหลงทาง 

นิยายเพลง.... หลงทางงงงงงงงงง ตามคำขอก็คือ โทโมะ แก้ว นั้นเองงงงงงงงงงง



~จะมองใครๆจะคุยกับใคร ทำไมทำไมต้องกลายเป็นหน้าเธอ
เธอมายังไงเธอไปยังไง ทำไมทำไมที่ไหนก็ต้องเจอ~



หวัดดีจ้า แก้วใจเองนะ ตอนนี้กำลังจะไปเที่ยวกับป๊อปปี้แล้วก็ฟาง (poss : ไปเป็น กขค เค้าว่างั้น)



ป๊อปปี้ : นี่ ยัยแก้ว



แก้ว : หืม



ป๊อปปี้ : มาเป็น กขค ทำไมเนี่ย



แก้ว : ก็จะมาอ่ะ มีปัญหาๆง



ป๊อปปี้ : เออออออออออ



แล้วจู่ๆฉันก็เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นหน้าของโทโมะ



ป๊อปปี้ : ยัยแก้วเป็นไร



ฟาง : นั้นดิ ยัยแก้วมองหน้าป๊อปอยู่นั้นแหละ ปิ๊งป๊อปหรอ ฉันไม่ให้นะ ของฉันย่ะ



ป๊อปปี้ : น่ารักกจัง แฟนใครเนี่ย



แก้ว : เปล่าๆ ไม่ได้ปิ๊งแค่เห็นหน้าป๊อปปี้เป็นโทโมะ



โทโมะ : เห็นเป็นหน้าฉันหรอ



แก้ว / ฟาง / ป๊อปปี้ : มายังไงเนี่ย



โทโมะ : ก็กะว่าจะมาซื้อของขวัญวันเกิดให้คนแถวนี้



แก้ว / ป๊อปปี้ : ยัยแก้วใช่ไหม 555



โทโมะ : เออออออ



แก้ว : แล้วซื้อยัง



โทโมะ : ไม่บอก



แก้ว : -0-



โทโมะ : ^^



~คิดถึงเธอ ได้รึเปล่า
ให้รึเปล่า เนี่ยเหงามากๆเลย~



ณ บ้านของแก้ว



~ผิดก็ตรงที่เผลอใจไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอเขารักเธอก่อนนะ~



โทโมะ >>> CALL



แก้ว : 5 โหล มาอะไรให้รับใช่หรอเจ้าค่ะ



โทโมะ : นี่ๆ ไม่ต้องเลย เหงาอ่ะ มาหาที่บ้านหน่อย แค่นนี้นะ



แก้ว : ดะ...



ตู๊ดๆๆๆ



แก้ว : อะไรของนายเนี่ย...ไปก็ไป



ณ บ้านของโทโมะ



เคาะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



แก้ว : นี่นายโทโมะ นายจะมาเปิดประตูไหมห๊ะ ตาบ้า



โทโมะ : แป๊ปนึงงงงงงงงงงงงงง



ผ่านไป 4.59 นาที



โทโมะ : มาแล้วววววววววววว



แก้ว : ไม่ให้รอ 5 นาทีเลยล่ะ



โทโมะ : โทษๆ เข้ามาก่อน



ข้างใน



โทโมะ : นี่ๆ ฉันเหงาอ่ะ



แก้ว : .....



โทโมะ : นอนค้างบ้านฉันนะ



แก้ว : มะ...



โทโมะ : OK



แก้ว : อะไรของนายเนี่ย



โทโมะ : นี่รู้ไหมฉันคิดถึงเธอคนแรกเลยนะ



แก้ว : เรื่องของนายดิ



~ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ
อยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่
ตกหลุมอ่ะเธอแล้วอะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะ
ออกจากเธอไม่ไหว…
ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ 
ปล่อยไปรักกับเธอ~



ตอนกลางคืน



โทโมะ : เดี๋ยวเธอไปนอนห้องฉันนะ เดี๋ยวฉันนอนกับพื้น เธอนอนเตียง OK



แก้ว : อื้มๆ งั้นฉันขึ้นไปเลยนะ



โทโมะ : เออ รู้ใช่ป่ะ ว่าห้องฉันอยู่ไหน



แก้ว : รู้ดิ มาตั้งหลายครั้ง



ที่มาหลายครั้งเพระนายนี่เธอชวนฉันให้มานอนค้างนับครั้งไม่ถ้วนเลย



แต่พอขึ้นมาที่ชั้น 2



แก้ว : นี่นาย



โทโมะ : มีอะไร



แก้ว : ห้องนายอยู่ทางไหนนะ



โทโมะ : นี่เมื่อวานเธอก็มานะ



แก้ว : ก็ฉันจำไม่ได้อ่ะ



โทโมะ : มัวแต่ไปหลงทางในใจฉันหรอ ถึงจำไม่ได้อ่ะ



แก้ว : บอกมาเร็วๆสิ



หลังจากที่ตะโกนคุยกันอยู่นาน นายนี่ก็ขึ้นมาที่ชั้น 2



โทโมะ : ห้องฉันอยู่นี่



แล้วเค้าก็ชี้ที่หัวใจของตัวเอง



โทโมะ : เธอถึงหลงทางไงเพราะใจฉันมันกว้างงงงงงงงงงงงงงงง



แก้ว : พูดอะไรของนาย เอาสั้นๆง่ายในความได้ป่ะ



โทโมะ : เอาง่ายๆใช่ป่ะ



แล้วนายนั้นก็โน้มใบหน้าของเค้าเข้ามาใกล้ๆฉันจนปากเราประกบกัน (poss : อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย >///////<)



ผ่านไป 1 นาที



หมอนั้นก็ถอนจูบฉัน



โทโมะ : เป็นแฟนกันไหม



แก้ว : อะไรนะ ไม่ได้ยิน



แกล้งๆๆๆๆๆๆ



โทโมะ : เป็นแฟนกับฉันไหมมมมมมมม ยัยทอมมมมมมมมมม



แก้ว : ก็ ไหนๆฉันก็....หลงทางในหัวใจของนายแล้วก็ เป็นก็ได้



โทโมะ : อะไรนะ



นี้นายจะแกล้งฉันหรอ ไม่มีทางย่ะ



แก้ว : ของดีมีรอบเดียว



โทโมะ : นะๆ ขออีกรอบนะ



แก้ว : เป็นก็เป็น



โทโมะ : เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักแก้วจังเลย



เค้าพูดพร้อมมากอดฉัน แน่นมากกกกกกกก



แก้ว : นี่นาย ฉันหายใจไม่ออก



โทโมะ : ขอบโทษคร้าบบบก็คนมันดีใจอ่ะ







จบแล้วววววววววววววววว