[SF] คนในความลับ

เก็บไว้ ถึงพูดมันไปก็ไม่ดี ที่มาวันนี้ แค่ทักแค่ทายเท่านั้น
"แก้ววววว หวัดดี" "หวัดดี ว่าไงโทโมะมาทำไมเนี้ย ?"แก้วถามชายหนุ่ม "มาหาแกไง โอเคยัง ?"โทโมะตอบ "อืมม ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ อกหักดีกว่ารักไม่เป็นเนอะ"แก้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง "ใช้ๆ ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกเนอะ"โทโมะพูด
อยากเห็นแค่ยิ้มจากเธอ ไม่รู้ดีขึ้นหรือยัง จากวันที่เขาไม่มาสนใจ
นานวันเข้าๆ ทั้ง 2 คนที่ต่างไม่มีใครก็ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นจนกระทั่งทำให้ฝ่ายชายหนุ่มเริ่มหวั่นไหว นานๆไป จากคำว่าอ่อนไหวก็กลายมาเป็น 'ความผูกพัน'  นานวันเข้าความผูกผัน ก็แปรเปลี่ยน ความรู้สึกของชายหนุ่มให้กลายมาเป็นคำว่า 'รัก' ความรู้สึกที่เป็นมากกว่า'เพือน' ก็เกิดขึ้น
ความเหงา ที่ทำให้เราเข้าใจกัน อารมณ์แบบนั้น มันพัดพาเราไปไกล
1 เดือนผ่านไป "แก้ว"ชายหนุ่มหน้าตาดีเรียก "นัท"เธอเอ่ยชื่อเขาเบาๆ "โทโมะนัทขอตัวแก้วแปปนึงนะ"ชายที่ชื่อนัทเอ่ย "อืม"เขาได้แต่พยักหน้า จากนั้นทั้ง 2 คนก็กลับมา พร้อมกับรอยยิ้มของหญิงสาวที่หายไปนาน บัดนี้ได้เกิดขึ้นบนใบหน้าหญิงสาวอีกครั้ง "เป็นอะไร ยิ้มหน้าบานมาเชียว"โทโมะถาม "ไม่ทำไมหรอก นัทแค่มาขอคืนดีน่ะ โทโมะรู้มั้ย ? แก้วดีใจมากเลยนะ"แก้วพูดด้วยสีหน้าร่าเริง 'ในที่สุดวันที่ฉันกลัวมันก็กลับมา ในที่สุดเธอก็ต้องเลือกเขา ไม่ใช่ฉันคนนี้ ที่มันรักเธอมาตลอด' << ความคิดของโทโมะ
จนวันที่เขากลับมา ให้รู้ว่าฉันเข้าใจ เธอต้องเลือกเขา มันใช่อยู่แล้ว
 
ที่มาหา เพราะว่ามันอยากเห็น ในวันนี้ เธอเป็นยังไง ถ้ามันทำให้เขา ต้องหวั่นไหว เดี๋ยวฉันก็จะไป ไม่ให้เขากังวล
หลังจากที่แก้วคืนดีกับแฟนหนุ่ม โทโมะก็ยังมาหาแก้วทุกวันจนกระทั่ง... "แก้ว นัทไม่ชอบเลยเวลาที่เพื่อนผู้ชายของแก้วมาหาแก้วทุกวัน"นัทเอ่ย "นัท คิดมาก แค่เพือนน่ะ ในเมื่อแก้วรักนัท นัทคือคนที่แก้วเลือก นัทจะกลัวทำไม จริงมั้ย ?"แก้วพูดเพื่อให้นัทสบายใจ แต่การที่ทั้ง 2 คนคุยกัน เขาจะรู้มั้ย ? ว่ามีใครอีกคนแอบได้ยิน ในเมื่อการมาเจอกัน ทำให้คนรักของเธอไม่สบายใจ เขาก็เลือกที่จะตัดสินใจไม่มาเจอเธออีก...
ให้ตัวฉันเป็นเพียงแค่คนในความลับ ถ้าเขาถามว่าใคร ก็บอกเขาไปแค่เพื่อนเท่านั้น ให้เรื่องราวดีๆ มันตายไปกับฉัน เก็บมันไว้ที่ที่เป็นแค่ความลับ เป็นที่ๆ มีแต่เรารู้ ถึงแม้เธอไม่จำ แค่ฉันไม่ลืม ก็พอ
ในเมื่อเขาตัดสินใจได้ดังนั้น...ก่อนที่จะจากไปเขาขอแค่เพียงมองหน้าเธอเป็นครั้งสุด ท้าย ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีกต่อไป...เขามองรอยยิ้มของเธอพร้อมกับน้ำใสๆที่มันเอ่อล้นที ่ขอบตา พร้อมจะรินไหลมาทุกเมื่อ...พร้อมกับความเจ็บปวดที่ต้องเห็นคนที่ตนรักกำลังยิ้มให้กั บคนอื่นที่ไม่ใช่ตน พร้อมกับความเสียใจที่เขามัวแต่ปากแข็ง ไม่ยอมเอ่ยคำว่ารักออกมาจากปากสักที...
ความรัก แท้จริงมันคืออะไรกัน หรือเป็นแค่ฝัน ตื่นเช้าก็ไม่มีใคร กลับไปเหงาๆ อย่างเดิม ก็คงไม่มีอะไร มันชินซะแล้ว ที่เป็นแบบนี้
เช้าวันต่อมา ชายหนุ่มมาโรงเรียนคนเดียว เจอหน้าหญิงสาวก็พยายามหลบหน้า ไม่ต้องการเจอ "เหงาจัง ทำไมมันเหงาอย่างนี้"โทโมะพูดพร้อมกับมองไปยังรอบๆตัว รอบๆกายของตนเต็มไปด้วยความทรงจำดีดีของตนกับแก้ว หญิงสาวอันเป็นที่รัก ทางด้านแก้ว "ฟาง เห็นโทโมะมั้ย ? เดี๋ยวนี้แก้วไม่ค่อยได้เจอเลยอ่ะ"แก้วถามเพื่อนสาวของตน "ไม่อ่ะ ลองไปสนามบาสดิ เผื่ออยู่ที่นั้น"ฟางบอก จากนั้นแก้วก็ไปที่สนามบาสเพื่อไปหาโทโมะ ปรากฏว่า โทโมะอยู่ที่นั้นจริงๆ
ที่มาหา เพราะว่ามันอยากเห็น ในวันนี้ เธอเป็นยังไง ถ้ามันทำให้เขา ต้องหวั่นไหว เดี๋ยวฉันก็จะไป ไม่ให้เขากังวล
"โทโมะ หลบหน้าแก้วทำไม ?"แก้วถาม "........................"แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย "ฉันถามนายไม่ได้ยินหรือไง ?"แก้วถามต่อ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ตอบอะไร  "นายเกลียดฉันแล้วหรอ ?"แกวถามพร้อมน้ำตาที่เอ่อล้นมาที่ขอบตา "ฉันไม่ได้เกลียดเธอนะ"โทโมะตอบเพราะทนเห็นน้ำตาของแก้วไม่ได้ "แล้วนายหลบหน้าฉันทำไม ?"แก้วถามต่อ "ฉันแค่ยังไม่พร้อม"โทโมะพูด "ฉันแค่เจ็บเวลาที่เธออยู่กับแฟนของเธอ"โทโมะพูด "หมายความว่า ?"แก้วถามด้วยความสงสัย "ใช่ ฉันชอบเธอ ไม่สิๆ ฉันรักเธอนะแก้ว"โทโมะพูด "เธอไม่รักฉันไม่เป็นไร ถ้านัทถามบอกเขาไปว่าฉันแค่เป็นเพื่อนเธอ แล้วฉันจะไม่ไปให้เธอเห็นหน้าอีก"โทโมะพูดทั้งน้ำตาพร้อมกับเดินหนีไป 
ให้ตัวฉันเป็นเพียงแค่คนในความลับ ถ้าเขาถามว่าใคร ก็บอกเขาไปแค่เพื่อนเท่านั้น ให้เรื่องราวดีๆ มันตายไปกับฉัน เก็บมันไว้ที่ที่เป็นแค่ความลับ เป็นที่ๆ มีแต่เรารู้ ถึงแม้เธอไม่จำ แค่ฉันไม่ลืม ก็พอ
แก้วตอนนี้ได้แต่ยืนอึ้งกับคำสารภาพรักพร้อมน้ำตาของเพื่อนชาย เธอจะดีใจ...หรือเสียใจกันดี ? ความจริงแล้วเธอเองก็ชอบเพื่อนของเธอเหมือนกัน แต่เธอคิดว่าเขาคงไม่ชอบเธอ เธอเลยไปตกลงเป็นแฟนกับคนอื่นที่บุคลิกเหมือนกันแทน ทางด้านโทโมะ ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ด้านหน้าของสนามบาส "เราทำบ้าอะไรลงไป น้ำจะไหลมาทำไม ?"โทโมะพูด ระหว่างที่กำลังเสียใจอยู่นั้นโทโมะก็เห็นแฟนของแก้วเดินมาทางสนามบาสเช่นกัน "มาทำไม ต้องการให้ฉันเสียใจมากกว่านี้หรือไง ?"โทโมะพูด ผ่านไปสักพัก "โทโมะ"แก้วเรียก "ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีดีที่มีให้กันนะโทโมะ"แก้วพูดต่อ "ไม่เป็นไรหรอก แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย ?"โทโมะถาม 'อะไรว่ะ เป็นเพือนมันก็ต้องเจอหน้ากัน แต่เมื่อกี้ยังบอกว่าจะไม่ไปให้เห็นหน้าอีกอยู่เลย อารมณ์ไหนเนี้ย ??' << แก้วคิดในใจ "แต่ ฉัน...ไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับนาย"แก้วพูด คำพูดนั้นทำให้หัวใจโทโมะดับวูบ "แต่...ฉันต้องการเป็นมากกว่าเพื่อนกับนาย"แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม โทโมะจากที่เมื่อกี้หัวใจของเขาเป็นสีดำ บัดนี้ได้กลายเป็นสีชมพูไปแล้ว "แล้ว นัทล่ะ ?"โทโมะถาม "ฉันกับเขาเลิกกันแล้ว จริงๆแล้วฉันชอบนาย แต่ฉันคิดว่านายไม่ชอบฉัน ฉันเลย...OxO..."แก้วยังพูดไม่ทันจบก็ถูกปิดปากด้วยปากของโทโมะทันที จูบครั้งนี้ถทอว่าเป็นจูบแรกของทั้ง 2 คน จูบแรกที่แสนอบอุ่น จูบแรกที่แสนสำคัญ จูบแรกที่แสดงให้เห็นว่าทั้ง 2 รักกันมากแค่ไหน ???....
ขอแค่ฉันไม่ลืมเลือน ก็พอ
"ฉันรักนายนะโทโมะ...!!" "ฉันก็รักเธอเหมือนกัน จากนี้มีแค่เธอฉันก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว"โทโมะพูด จากนั้นทั้ง 2 คนก็กอดกันท่ามกลางสายฝน(ที่เพิ่งตก ฮ่าๆๆๆ)ที่โปรยปรายลงมา...
-- THE END --