[SF] คนในความลับ

เก็บไว้ ถึงพูดมันไปก็ไม่ดี
ที่มาวันนี้ แค่ทักแค่ทายเท่านั้น

"แก้ววววว หวัดดี"
"หวัดดี ว่าไงโทโมะมาทำไมเนี้ย ?"แก้วถามชายหนุ่ม
"มาหาแกไง โอเคยัง ?"โทโมะตอบ
"อืมม ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ อกหักดีกว่ารักไม่เป็นเนอะ"แก้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง
"ใช้ๆ ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกเนอะ"โทโมะพูด

อยากเห็นแค่ยิ้มจากเธอ
ไม่รู้ดีขึ้นหรือยัง จากวันที่เขาไม่มาสนใจ

นานวันเข้าๆ ทั้ง 2 คนที่ต่างไม่มีใครก็ได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นจนกระทั่งทำให้ฝ่ายชายหนุ่มเริ่มหวั่นไหว
นานๆไป จากคำว่าอ่อนไหวก็กลายมาเป็น 'ความผูกพัน' 
นานวันเข้าความผูกผัน ก็แปรเปลี่ยน ความรู้สึกของชายหนุ่มให้กลายมาเป็นคำว่า 'รัก'
ความรู้สึกที่เป็นมากกว่า'เพือน' ก็เกิดขึ้น

ความเหงา ที่ทำให้เราเข้าใจกัน
อารมณ์แบบนั้น มันพัดพาเราไปไกล

1 เดือนผ่านไป
"แก้ว"ชายหนุ่มหน้าตาดีเรียก
"นัท"เธอเอ่ยชื่อเขาเบาๆ
"โทโมะนัทขอตัวแก้วแปปนึงนะ"ชายที่ชื่อนัทเอ่ย
"อืม"เขาได้แต่พยักหน้า
จากนั้นทั้ง 2 คนก็กลับมา
พร้อมกับรอยยิ้มของหญิงสาวที่หายไปนาน บัดนี้ได้เกิดขึ้นบนใบหน้าหญิงสาวอีกครั้ง
"เป็นอะไร ยิ้มหน้าบานมาเชียว"โทโมะถาม
"ไม่ทำไมหรอก นัทแค่มาขอคืนดีน่ะ โทโมะรู้มั้ย ? แก้วดีใจมากเลยนะ"แก้วพูดด้วยสีหน้าร่าเริง

'ในที่สุดวันที่ฉันกลัวมันก็กลับมา ในที่สุดเธอก็ต้องเลือกเขา ไม่ใช่ฉันคนนี้ ที่มันรักเธอมาตลอด' << ความคิดของโทโมะ

จนวันที่เขากลับมา ให้รู้ว่าฉันเข้าใจ
เธอต้องเลือกเขา มันใช่อยู่แล้ว

ที่มาหา เพราะว่ามันอยากเห็น
ในวันนี้ เธอเป็นยังไง
ถ้ามันทำให้เขา ต้องหวั่นไหว
เดี๋ยวฉันก็จะไป ไม่ให้เขากังวล

หลังจากที่แก้วคืนดีกับแฟนหนุ่ม โทโมะก็ยังมาหาแก้วทุกวันจนกระทั่ง...
"แก้ว นัทไม่ชอบเลยเวลาที่เพื่อนผู้ชายของแก้วมาหาแก้วทุกวัน"นัทเอ่ย
"นัท คิดมาก แค่เพือนน่ะ ในเมื่อแก้วรักนัท นัทคือคนที่แก้วเลือก นัทจะกลัวทำไม จริงมั้ย ?"แก้วพูดเพื่อให้นัทสบายใจ
แต่การที่ทั้ง 2 คนคุยกัน เขาจะรู้มั้ย ? ว่ามีใครอีกคนแอบได้ยิน
ในเมื่อการมาเจอกัน ทำให้คนรักของเธอไม่สบายใจ
เขาก็เลือกที่จะตัดสินใจไม่มาเจอเธออีก...

ให้ตัวฉันเป็นเพียงแค่คนในความลับ
ถ้าเขาถามว่าใคร ก็บอกเขาไปแค่เพื่อนเท่านั้น
ให้เรื่องราวดีๆ มันตายไปกับฉัน
เก็บมันไว้ที่ที่เป็นแค่ความลับ เป็นที่ๆ มีแต่เรารู้
ถึงแม้เธอไม่จำ แค่ฉันไม่ลืม ก็พอ

ในเมื่อเขาตัดสินใจได้ดังนั้น...ก่อนที่จะจากไปเขาขอแค่เพียงมองหน้าเธอเป็นครั้งสุด
ท้าย
ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีกต่อไป...เขามองรอยยิ้มของเธอพร้อมกับน้ำใสๆที่มันเอ่อล้นที
่ขอบตา
พร้อมจะรินไหลมาทุกเมื่อ...พร้อมกับความเจ็บปวดที่ต้องเห็นคนที่ตนรักกำลังยิ้มให้กั
บคนอื่นที่ไม่ใช่ตน
พร้อมกับความเสียใจที่เขามัวแต่ปากแข็ง ไม่ยอมเอ่ยคำว่ารักออกมาจากปากสักที...

ความรัก แท้จริงมันคืออะไรกัน
หรือเป็นแค่ฝัน ตื่นเช้าก็ไม่มีใคร
กลับไปเหงาๆ อย่างเดิม ก็คงไม่มีอะไร
มันชินซะแล้ว ที่เป็นแบบนี้

เช้าวันต่อมา ชายหนุ่มมาโรงเรียนคนเดียว
เจอหน้าหญิงสาวก็พยายามหลบหน้า ไม่ต้องการเจอ
"เหงาจัง ทำไมมันเหงาอย่างนี้"โทโมะพูดพร้อมกับมองไปยังรอบๆตัว
รอบๆกายของตนเต็มไปด้วยความทรงจำดีดีของตนกับแก้ว หญิงสาวอันเป็นที่รัก

ทางด้านแก้ว
"ฟาง เห็นโทโมะมั้ย ? เดี๋ยวนี้แก้วไม่ค่อยได้เจอเลยอ่ะ"แก้วถามเพื่อนสาวของตน
"ไม่อ่ะ ลองไปสนามบาสดิ เผื่ออยู่ที่นั้น"ฟางบอก
จากนั้นแก้วก็ไปที่สนามบาสเพื่อไปหาโทโมะ
ปรากฏว่า โทโมะอยู่ที่นั้นจริงๆ

ที่มาหา เพราะว่ามันอยากเห็น
ในวันนี้ เธอเป็นยังไง
ถ้ามันทำให้เขา ต้องหวั่นไหว
เดี๋ยวฉันก็จะไป ไม่ให้เขากังวล

"โทโมะ หลบหน้าแก้วทำไม ?"แก้วถาม
"........................"แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย
"ฉันถามนายไม่ได้ยินหรือไง ?"แก้วถามต่อ
แต่อีกฝ่ายกลับไม่ตอบอะไร 
"นายเกลียดฉันแล้วหรอ ?"แกวถามพร้อมน้ำตาที่เอ่อล้นมาที่ขอบตา
"ฉันไม่ได้เกลียดเธอนะ"โทโมะตอบเพราะทนเห็นน้ำตาของแก้วไม่ได้
"แล้วนายหลบหน้าฉันทำไม ?"แก้วถามต่อ
"ฉันแค่ยังไม่พร้อม"โทโมะพูด
"ฉันแค่เจ็บเวลาที่เธออยู่กับแฟนของเธอ"โทโมะพูด
"หมายความว่า ?"แก้วถามด้วยความสงสัย
"ใช่ ฉันชอบเธอ ไม่สิๆ ฉันรักเธอนะแก้ว"โทโมะพูด
"เธอไม่รักฉันไม่เป็นไร ถ้านัทถามบอกเขาไปว่าฉันแค่เป็นเพื่อนเธอ แล้วฉันจะไม่ไปให้เธอเห็นหน้าอีก"โทโมะพูดทั้งน้ำตาพร้อมกับเดินหนีไป 

ให้ตัวฉันเป็นเพียงแค่คนในความลับ
ถ้าเขาถามว่าใคร ก็บอกเขาไปแค่เพื่อนเท่านั้น
ให้เรื่องราวดีๆ มันตายไปกับฉัน
เก็บมันไว้ที่ที่เป็นแค่ความลับ เป็นที่ๆ มีแต่เรารู้
ถึงแม้เธอไม่จำ แค่ฉันไม่ลืม ก็พอ

แก้วตอนนี้ได้แต่ยืนอึ้งกับคำสารภาพรักพร้อมน้ำตาของเพื่อนชาย
เธอจะดีใจ...หรือเสียใจกันดี ?
ความจริงแล้วเธอเองก็ชอบเพื่อนของเธอเหมือนกัน แต่เธอคิดว่าเขาคงไม่ชอบเธอ
เธอเลยไปตกลงเป็นแฟนกับคนอื่นที่บุคลิกเหมือนกันแทน

ทางด้านโทโมะ
ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ด้านหน้าของสนามบาส
"เราทำบ้าอะไรลงไป น้ำจะไหลมาทำไม ?"โทโมะพูด
ระหว่างที่กำลังเสียใจอยู่นั้นโทโมะก็เห็นแฟนของแก้วเดินมาทางสนามบาสเช่นกัน
"มาทำไม ต้องการให้ฉันเสียใจมากกว่านี้หรือไง ?"โทโมะพูด

ผ่านไปสักพัก
"โทโมะ"แก้วเรียก
"ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีดีที่มีให้กันนะโทโมะ"แก้วพูดต่อ
"ไม่เป็นไรหรอก แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย ?"โทโมะถาม
'อะไรว่ะ เป็นเพือนมันก็ต้องเจอหน้ากัน แต่เมื่อกี้ยังบอกว่าจะไม่ไปให้เห็นหน้าอีกอยู่เลย อารมณ์ไหนเนี้ย ??' << แก้วคิดในใจ
"แต่ ฉัน...ไม่ต้องการเป็นเพื่อนกับนาย"แก้วพูด
คำพูดนั้นทำให้หัวใจโทโมะดับวูบ
"แต่...ฉันต้องการเป็นมากกว่าเพื่อนกับนาย"แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม
โทโมะจากที่เมื่อกี้หัวใจของเขาเป็นสีดำ บัดนี้ได้กลายเป็นสีชมพูไปแล้ว
"แล้ว นัทล่ะ ?"โทโมะถาม
"ฉันกับเขาเลิกกันแล้ว จริงๆแล้วฉันชอบนาย แต่ฉันคิดว่านายไม่ชอบฉัน ฉันเลย...OxO..."แก้วยังพูดไม่ทันจบก็ถูกปิดปากด้วยปากของโทโมะทันที
จูบครั้งนี้ถทอว่าเป็นจูบแรกของทั้ง 2 คน
จูบแรกที่แสนอบอุ่น จูบแรกที่แสนสำคัญ จูบแรกที่แสดงให้เห็นว่าทั้ง 2 รักกันมากแค่ไหน ???....

ขอแค่ฉันไม่ลืมเลือน ก็พอ

"ฉันรักนายนะโทโมะ...!!"
"ฉันก็รักเธอเหมือนกัน จากนี้มีแค่เธอฉันก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว"โทโมะพูด
จากนั้นทั้ง 2 คนก็กอดกันท่ามกลางสายฝน(ที่เพิ่งตก ฮ่าๆๆๆ)ที่โปรยปรายลงมา...

-- THE END --