City Hunter [กองปราบจิตป่วน] ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

" เรื่องสั้นเรื่อง กองปราบจิตป่วน City Hunter" 

 

ตอน อัญมณีแห่งหัวใจ ตอนที่ 6

 

 

“สินค้าชิ้นสุดท้ายของค่ำคืนนี้........อัญมณีแห่งหัวใจ เริ่มต้นที่ 1.5 หมื่นล้านบาท เชิญครับ”

“2 หมื่นล้าน...//KING//”

“คิงของเราเสนอที่ 2 หมื่นล้านบาทครับ ใครจะสู้อีกครับ”

“2 หมื่น 5 พันล้าน...//PP//”

“2 หมื่น 5 พันล้าน คุณPP นายหน้าค้าที่ดินจอมเขมือบ ใครจะสู้อีกครับ”

“ใครกัน PP? คิดจะแย่งฉันเรอะ!!! เดี๋ยวฉันมา”

 

 

เมื่อเริ่มการประมูลสินค้าชิ้นสุดท้ายที่ทุกคนต่างรอคอยมาถึง ทุกสายตาก็มองไปยังทับทิมสีเลือดนั่นอย่างไม่วางตา สวย...สวยมาก เมื่อเธอเหลือบไปเห็นป๊อบปี้ปลอมตัวเดินออกมาข้างหน้าเพื่อร่วมประมูลแข่งกับคิง เธอก็เข้าใจได้ทันทีว่าอีกไม่เกิน 2 นาที ทุกอย่างต้องจบ เธอต้องได้มันมา....อัญมณีแห่งหัวใจ

และคนรักที่ห้อยตัวอยู่ด้านบนจะต้องปลอดภัย  

 

 

“ที่รักไม่เอาน่า...คิวตี้.....ตามควีนไปดูแลอย่าให้ตกอยู่ในอันตรายและ....อย่าให้หนีไปได้” 

“ครับ!!”

 

คิงส่งคนตามประกบเธอ แน่นอนว่าต้องมากกว่า 3 เขาไม่หลงเหลือความไว้ใจให้กับเธออีกต่อไปแล้ว ไม่สิ เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น แม้แต่เธอคนที่เขาพร่ำว่ารักนักหนา โจ๊กเกอร์ที่อ่อนโยนคนนั้นไม่มีอีกแล้ว

 

 

แก้วขอโทษนะ.... 

 

ไม่ใช่เวลามาเสียใจ เธอจะมัวห่วงหน้าพะวงหลังไม่ได้ งานรอเธออยู่ตรงหน้า เวลานี้งานเท่านั้นเหนือสิ่งอื่นใดก่อนอื่นต้องสลัดเจ้าพวกนี้ออกไปให้ได้ รอจังหวะ รอเวลาที่เหมาะสมจากความสามารถของพี่เฟย์ อีกไม่กี่อึดใจเท่านั้น 

5 …4….3….2….1….

 

 

“พรึ่บ // ว้าย// เฮ่ย!!!” 

 

 

“มาแล้วเรอะ มิยูกิแห่งบาคัส มาเลยฉันรอแกอยู่ ยิงสาดขึ้นไปด้านบนตรงที่วางสินค้า!!!!!!!!!!!! อย่าให้มันหนีไปได้ ใครจับมันมาได้ฉันมีรางวัลอย่างงาม ฮ่าๆๆๆๆๆ”

 

 

“ปัง!! ปัง!! ปัง!!”

 

 

เสียงปืนนับร้อยนัดถูกยิงสาดขึ้นไปด้านบนเหนือกล่องสินค้าที่ราคาแพงที่สุดของค่ำคืนนี้จากคำสั่งของผู้เป็นนาย คิงรอการมาของมิยูกิอย่างใจจดใจจ่อ เขาต้องการฆ่าหัวใจของควีน หญิงสาวที่เขาให้ความรักจนหมดหัวใจ เมื่อไม่มีมิยูกิควีนก็ไร้หัวใจและเธอต้องอยู่กับเขาที่นี่ตลอดไปนี่คือสิ่งที่เขาต้องการ 

ไม่จำเป็นต้องรัก แต่ต้องอยู่....เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว 

 

{{{{{{{

 

 

 

 

“ไฟมาแล้วครับท่าน!!”

“ของยังอยู่? ..ไปเช็คดูว่าใครอยู่ ใครหาย?....ควีนล่ะ? ควีนอยู่ไหน!!!”

“ไฮ....โจ๊กเกอร์  ไอขอนะดาร์ลิง จุ๊บๆๆ ฮิๆๆๆๆๆ” 

“ซีสต้าร์!! ไปจับมันมาให้ได้ ฮึ่ย!! ลืมยายตัวแสบนี่ไปได้ยังไงวะ? ภายในมรกตนั่นมีทับทิมอยู่ ไปเอามา!!!!!!!”

 

 

หลังจากไฟฟ้าทำงานได้ตามปรกติ เหตุการณ์ทุกอย่างก็สงบลง เสียงปืนเงียบ เสียงคนนิ่ง สินค้ายังถูกวางอยู่เหมือนเดิม กระจกใสยังคงรูปร่างอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผู้คนก้มหัวลงกับพื้นเพราะได้ยินคำสั่งสาดกระสุนของผู้มีอิทธิพลสูงสุดของที่นี่ เขาทำจริงแน่ๆ 

เบนสายตาไปยังที่มาของเสียงทรงเสน่ห์ แจ๊คเก็ตสีน้ำตาล รองเท้าบู๊ตสีแดงและหน้ากากรูปตัวตลก...ซีสต้าร์ เขาพลาดไปได้อย่างไร? หัวขโมยอันดับ 1 ที่เคียงคู่มาตลอดกับมิยูกิ บาคัส แม่นั่นชอบอะไรทำนองนี้อยู่แล้ว เครื่องประดับสุดหรู แม่นั่นไม่ยอมปล่อยให้มิยูกิได้มันไปแน่ๆ

 

 

ซีสต้าร์อุ้มตุ๊กตาแมวอ้วนฉุแล้วโหนเชือกปริศนาออกไป ทิ้งไว้แค่เสียงหัวเราะที่โหยหวนอย่างผู้ชนะฝากไว้เป็นของที่ระลึกให้กับที่นี่อีกครั้งหนึ่งแล้ว

 

กว่าจะรู้ตัวว่าควีนได้หายไปจากอ้อมกอด ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากสั่งให้ลูกน้องออกตามหาให้ทั่ว ตั้งแต่ใต้ดินยันบนดิน ถ้าไม่เจอวันนี้เขาอาจจะไม่ได้พบกับเธออีก ยอมไม่ได้.... 

 

แล้วก็หันมาสะสางปัญหาที่เกิดขึ้นในเวลานี้ คิงกำลังโกรธสุดขีด ขออะไรมาเดี๋ยวจัดให้…

 

 

@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

“อ้าวคิง? แบบนี้หมายความว่ายังไง คุณจัดงานนี้ขึ้นมาบังหน้าเพราะแค่จะจัดการเรื่องส่วนตัวงั้น เรอะ!! จ่ายค่าเสียเวลาพวกเรามาเดี๋ยวนี้”

“จ่ายให้พวกมันไป” 

“ปัง!! ปัง!! ปัง!”

 

 

“ควีน....คราวหน้าผมไม่พลาดแน่ๆ ทั้งคุณ ทั้งมัน ทั้งยายตัวแสบนั่นด้วย!!!”

 

 

 

{{{{{{{ 

 

 

 

 

“แฮ่กๆๆ แล้วฉันจะแต่งตัวสวยทำไมวะ นั่งอยู่ในช่องแอร์แคบๆตลอด บอสนะบอสทำกันได้จะตายเพราะไอชุดสวยนี่แล้ว เกือบหนีออกมาไม่ทันแน่ะ” 

“ขึ้นรถ!!”

 

เมื่อปฏิบัติภารกิจเสร็จก็รีบรุดออกจากจุดเกิดเหตุทันที โดยหนีออกมาทางช่องแอร์ทั้งแคบทั้งเล็ก ช่างไม่เข้ากับชุดกระโปรงทรงบอลลูนที่เธอสวมเอาเสียเลย สงสัยเจ้านายกลัวว่าถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาแล้วศพจะไม่สวยล่ะมั้ง!!

เปิดฝาท่อระบายน้ำที่เมื่อคืนก่อนป๊อบปี้กับโทโมะมาเชื่อมต่อทางเอาไว้ก่อนหน้าแล้วออกมา เก็บอุปกรณ์ทุกอย่างไม่ให้ขาดตกบกพร่อง แล้วก็เจอะลีมูซีนหรูสีดำเปิดประตูรถให้เธอพร้อมกับเร่งเร้าให้เข้ามาหา  

หมีมาช่วยแล้ว...ขอบคุณพระพุทธเจ้า

 

 

“สรุปว่าไงของอยู่ไหน?....ฉันไม่คิดว่านายจะพลาดหรอกนะโทโมะ” 

“ของนั่นมันเก๊ แค่ฉันโรยตัวลงไปตัดฉับแรกมันก็ขาดเฉยเลยอ่ะ เลยรีบขึ้นมาแล้วหาทางออก” 

“ฉันเห็นยายแก้วปึงปังลุกออกไปตอนที่ฉันประมูลแข่งกับคิงอะไรนั่น พอไฟดับฉันก็ใส่เกียร์หมาเลย แม่นั่นน่าจะส่งโค้ดบอกฉันว่า...ออกไปซะ!! ใช่ป่ะ?”

“ไม่รู้ ไม่ได้มอง” 

“อ้าว!...ไอบ้านี่”

 

 

 

@@@@@@@@@@@@@

 

 

 

ขับรถไปรับในจุดที่คาดว่าเพื่อนแก้มบุ๋มจะโผล่ขึ้นมาแล้วก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าถอดหน้ากากเก็บของทุกอย่างไว้ในที่ปลอดภัย ก่อนเพื่อนคนสวยจะถามถึงสิ่งของที่พวกเขาเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงเพื่อให้ได้มันมา จึงรีบอธิบายขยายความให้เพื่อนทั้งสองคนเข้าใจว่า อัญมณีที่ว่าไม่ได้อยู่ที่นั่น สิ่งที่ถูกประมูลเป็นชิ้นสุดท้ายนั้นไม่ใช่ของจริง เขายอมรับเลยว่าตาไม่ถึง มียายเฟย์กับเด็กแสบเท่านั้นที่สามารถดูออกอย่างง่ายๆ

 

 

คนเรามันก็ต้องมีบ้างอะไรที่ถนัดมากๆ และอะไรที่ถนัดน้อย....ถึงน้อยที่สุด 

 

 

 

 

......“ซีสต้าร์? เจมส์ซีสต้าร์หรือเปล่าตรงนั้น?”......

 

 

 

 

พรุ่งนี้....ตอนจบนะคะ ของตอนนี้ ^^~ ขีดเขียนสู้ๆๆๆ