นิยายเพลง: ถ้าหากไม่รักTK

"อ้าวหวัดดีนายขี้เก๊ก"
".........."
"เอ๋ หรือว่านายมีกลิ่นปากเลยไม่กล้าพูด"
".........."
"หรือว่านาย...."
"เลิกพูดสักทีได้มั้ย เลิกมายุ่งกับฉันสักทีได้มั้ย ฉันรำคาญ"
"..........."
เสียงตะคอกของเขาทำให้ฉันตกใจจนเกือบทำนมช็อคโกแล้ตที่ซื้อมาให้เขาหก ทุกคนในห้องหันมามองฉันกับเขา
ไม่ว่าจะเป็นป๊อปปี้ที่กำลังสอนการบ้านฟาง เขื่อนที่กำลังอ่านการ์ตูนหรือแม้แต่จงเบที่กำลังคุยโทรศัพท์ แต่ฉันกับทำได้เพียงแค่ก้มหน้าเพื่อว่อนบางสิ่งบางอย่าง เพื่อกลั้นไม่ให้มันไหลออกมา
"นายพูดแรงเกินไปมั้ย" ฟาง
"ไม่แรงเกินไปหรอกสำหรับคนอย่างยัยนี่ คนที่ชอบสร้างความเกลียดให้กับคนอื่น คนที่ชอบให้คนอื่นรำคาญ มันไม่แรงเกินไปหรอก มันน้อยไปด้วยซ้ำ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก"
"........."
"นั่นนายจะไปไหน"
"ฉันจะไหนก็ได้ ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่มียัยนี่ ฉันจะไปหาพิมไม่ก็หวาย"
เขาเดินออกไปจากห้อง ห้องทั้งห้องยังตกอยู่ในความเงียบ ฉันพยายามเงยหน้าเพื่อซ่อนน้ำตา ต่อให้ภายนอกฉันจะไม่มีน้ำตาซักหยดไหลลงมา แต่หัวใจของฉันกำลังร้องไห้ เหมือนคำพูดของเขากรีดตัวฉัน
"เอ่อ แก้วเป็นไรมั้ย"
"มะ ไม่เป็นไรฟาง แก้วไม่เป็นไร"
ฉันรีบเดินออกมาโดยไม่สนใจใครเลย เพราะฉันไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ต่อไปได้