นิยายเพลง: ถ้าหากไม่รักTK

"อ้าวหวัดดีนายขี้เก๊ก"

".........."

"เอ๋ หรือว่านายมีกลิ่นปากเลยไม่กล้าพูด"

".........."

"หรือว่านาย...."

"เลิกพูดสักทีได้มั้ย เลิกมายุ่งกับฉันสักทีได้มั้ย ฉันรำคาญ"

"..........."

เสียงตะคอกของเขาทำให้ฉันตกใจจนเกือบทำนมช็อคโกแล้ตที่ซื้อมาให้เขาหก ทุกคนในห้องหันมามองฉันกับเขา

ไม่ว่าจะเป็นป๊อปปี้ที่กำลังสอนการบ้านฟาง เขื่อนที่กำลังอ่านการ์ตูนหรือแม้แต่จงเบที่กำลังคุยโทรศัพท์ แต่ฉันกับทำได้เพียงแค่ก้มหน้าเพื่อว่อนบางสิ่งบางอย่าง เพื่อกลั้นไม่ให้มันไหลออกมา

"นายพูดแรงเกินไปมั้ย" ฟาง

"ไม่แรงเกินไปหรอกสำหรับคนอย่างยัยนี่ คนที่ชอบสร้างความเกลียดให้กับคนอื่น คนที่ชอบให้คนอื่นรำคาญ มันไม่แรงเกินไปหรอก มันน้อยไปด้วยซ้ำ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก"

"........."

"นั่นนายจะไปไหน"

"ฉันจะไหนก็ได้ ไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่มียัยนี่ ฉันจะไปหาพิมไม่ก็หวาย"

เขาเดินออกไปจากห้อง ห้องทั้งห้องยังตกอยู่ในความเงียบ ฉันพยายามเงยหน้าเพื่อซ่อนน้ำตา ต่อให้ภายนอกฉันจะไม่มีน้ำตาซักหยดไหลลงมา แต่หัวใจของฉันกำลังร้องไห้ เหมือนคำพูดของเขากรีดตัวฉัน

"เอ่อ แก้วเป็นไรมั้ย"

"มะ ไม่เป็นไรฟาง แก้วไม่เป็นไร"

ฉันรีบเดินออกมาโดยไม่สนใจใครเลย เพราะฉันไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ต่อไปได้