THE YEAR OF LOVE "365 วันแห่งรัก"
9.8
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ อะไรกันเนี่ย -////////////- แอบดูทำไม ?”
ฟางถามขึ้นด้วยท่าทีเขินอายอย่างเห็นได้ชัด
“ก็คนมันอยากรู้นิว่าพี่ฟางจะตอบตกลงหรือไม่ตกลงเหมือนครั้งที่แล้ว . . จริงมั๊ยพวกเรา?”
“จริงงงงงงงงงง”
เขื่อน แก้ว และโทโมะ ตอบขึ้นพร้อมกัน นั่นยิ่งทำให้ฟางเขินขึ้นไปอีก
“เขินหรือไงเนี่ยฟาง ฮ่าฮ่า”
ป๊อปปี้ถามขึ้นพร้อมกับหยิกแก้มฟางไปมา
“ไม่เขินก็บ้าแล่ว -/- แต่ว่า....”
“แต่?”
“ป๊อปจะไม่ทำให้ฟางเสียใจใช่มั๊ยคะ?”
ฟางถามด้วยสีหน้าจริงจังอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่มีทาง ป๊อปสัญญา” ป๊อปปี้ยกยิ้มอย่างมีความสุข
ที่ฟางต้องถามคำถามอย่างนี้ขึ้นก็เพราะว่า . . . .
ปีที่แล้ว
“ป๊อปปี้ ! นั่นคุณใช่มั๊ย?“
เสียงหวานของหญิงสาวหน้าตาดีที่ชื่อ ‘มิ้น’ เอ่ยขึ้น ขณะที่ป๊อปปี้กำลังขอฟางแต่งงานเฉกเช่นวันนี้
“มิ้น .. คุณมาที่นี่ ตั้งแต่เมื่อไหร่”
ป๊อปปี้ถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะตั้งแต่มิ้นทิ้งเขาไป เขาก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย
“มิ้นกลับมาหาคุณไงคะ ที่รัก”
มื้นเดินเข้ามากอดกับป๊อปปี้ทั้งๆที่เธอก็เห็นว่า ‘ฟาง’ ก็ยืนอยู่ด้วย
“มิ้นปล่อยผม”
“ไม่มีทางค่ะ แล้วยัยผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะ?”
มิ้นถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่เธอมองฟางด้วยสายเหยียดหยาม
“เอ่อ เพื่อนหน่ะค่ะ”
“ป๊อปปี้ งั้นฟางกลับก่อนนะ แล้วเรื่องนั้นฟางว่าอย่าเพิ่งถามฟางเลยดีกว่านะ : )”
จบประโยค หญิงสาวผู้บอบบางก็รีบเดินออกมาจากสถานที่นั้นอย่างรวดเร็ว กลัว..กลัวเหลือเกินที่เขาจะทิ้งเธอไป กลัว..
กลัวจะต้องเสียคนรักไป กลัว..กลัวว่าจะต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง
เม้นอีกแล้วจะกลับมาอัพให้ค่า ><~
---------------------------------------------
ครั้งนี้มาอัพให้ช้ามากๆขอโทษด้วยนะคะ
พอดีแม่ชอบแกล้งปิดคอม - - ก็เลยไม่ได้มาอัพให้
ฟางถามขึ้นด้วยท่าทีเขินอายอย่างเห็นได้ชัด
“ก็คนมันอยากรู้นิว่าพี่ฟางจะตอบตกลงหรือไม่ตกลงเหมือนครั้งที่แล้ว . . จริงมั๊ยพวกเรา?”
“จริงงงงงงงงงง”
เขื่อน แก้ว และโทโมะ ตอบขึ้นพร้อมกัน นั่นยิ่งทำให้ฟางเขินขึ้นไปอีก
“เขินหรือไงเนี่ยฟาง ฮ่าฮ่า”
ป๊อปปี้ถามขึ้นพร้อมกับหยิกแก้มฟางไปมา
“ไม่เขินก็บ้าแล่ว -/- แต่ว่า....”
“แต่?”
“ป๊อปจะไม่ทำให้ฟางเสียใจใช่มั๊ยคะ?”
ฟางถามด้วยสีหน้าจริงจังอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่มีทาง ป๊อปสัญญา” ป๊อปปี้ยกยิ้มอย่างมีความสุข
ที่ฟางต้องถามคำถามอย่างนี้ขึ้นก็เพราะว่า . . . .
ปีที่แล้ว
“ป๊อปปี้ ! นั่นคุณใช่มั๊ย?“
เสียงหวานของหญิงสาวหน้าตาดีที่ชื่อ ‘มิ้น’ เอ่ยขึ้น ขณะที่ป๊อปปี้กำลังขอฟางแต่งงานเฉกเช่นวันนี้
“มิ้น .. คุณมาที่นี่ ตั้งแต่เมื่อไหร่”
ป๊อปปี้ถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะตั้งแต่มิ้นทิ้งเขาไป เขาก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย
“มิ้นกลับมาหาคุณไงคะ ที่รัก”
มื้นเดินเข้ามากอดกับป๊อปปี้ทั้งๆที่เธอก็เห็นว่า ‘ฟาง’ ก็ยืนอยู่ด้วย
“มิ้นปล่อยผม”
“ไม่มีทางค่ะ แล้วยัยผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะ?”
มิ้นถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่เธอมองฟางด้วยสายเหยียดหยาม
“เอ่อ เพื่อนหน่ะค่ะ”
“ป๊อปปี้ งั้นฟางกลับก่อนนะ แล้วเรื่องนั้นฟางว่าอย่าเพิ่งถามฟางเลยดีกว่านะ : )”
จบประโยค หญิงสาวผู้บอบบางก็รีบเดินออกมาจากสถานที่นั้นอย่างรวดเร็ว กลัว..กลัวเหลือเกินที่เขาจะทิ้งเธอไป กลัว..
กลัวจะต้องเสียคนรักไป กลัว..กลัวว่าจะต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง
เม้นอีกแล้วจะกลับมาอัพให้ค่า ><~
---------------------------------------------
ครั้งนี้มาอัพให้ช้ามากๆขอโทษด้วยนะคะ
พอดีแม่ชอบแกล้งปิดคอม - - ก็เลยไม่ได้มาอัพให้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ