ภารกิจหัวใจ

หลังจากจินนี่เดิน ออกไปวาดลวดลายเพียงคนเดียว ทั้งโต๊ะก็มีแต่ความเงียบ
 
มือบางยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ แต่โดนมือของป็อปปี้ยื้อไว้ซะก่อน  เธอจึงได้แต่ส่งสายตาที่มีแต่คำถามไปให้
 
"กินเป็นหรือไง"
 
"ก็ฉันจะกิน" ตอบอย่างดื้อดึง ก่อนจะดึงแก้วกลับมายกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด
 
'อ๊าย ร้อนคอชะมัด กินเข้าไปได้ไงเนี้ย'
 
"กินไม่เป็นแล้วยังทำเป็นอวดเก่ง"  ยื่นแก้วน้ำอัดลมให้คนที่อวกเก่ง ไม่ยอมฟังที่เขาเตื่อน แต่ก็โดนปัดมือทิ้ง
 
"ไม่ต้องยุ่ง"  เผลอขึ้นเสียงใส่ จนป็อปปี้ได้แต่นิ่งไป
 
'อยากกลับบ้าน'  คิดจบ ก็ลุกขึ้นยืน แต่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอที่ดื่มเข้าไป ส่งผลให้ร่างบางเซทันที
 
ที่ลุกขึ้นยืน ป็อปปี้เอื้อมมือมา ดึงข้อมือเธอไว้ก่อนจะเอ่ยถาม
 
"จะไปไหน"
 
"ปล่อย"
 
พยายามสะบัดมือตัวเองให้หลุดออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่ม แต่ก็ไม่มีผล
 
'ทำไมโลกมันหมุนแบบนี้เนี้ย แมยังรู้สึกร้อนๆอีก'
 
"เธอจะกลับยังไง"
 
ถามคนที่เขาดูก็รู้ว่ากลับเองไม่ไหวแน่ๆ จะให้อีก2 สาวไปส่งก็คงยาก เพราะคงจะมีเรื่องเคลียร์กันยาวกับ เพื่อนซื้
 
ทั้ง 2ของเขา ที่ไม่รู้ว่า ไปรู้จักกันตอนไหน
 
"เรื่องของฉัน"  ฟางยังคงพยายามสะบัดมือให้หลุดจากมือใหญ่ 
 
"เลิกยุ่งกับฉันซะที ..ฮึก  ปล่อยฟางไปเถอะนะ"
 
ป็อปปี้ได้แต่มองเพื่อนสาว ที่กลับมาใช้สรรพนามแทนตัวเองแบบเดิมอีกครั้ง  ดึงร่างบางให้นั่งลงบนตัวของตัว
 
เอง กอดเอวบางไว้หลวม พลางใช้มือข้างที่ว่างเช็ดน้ำตาให้
 
"ฟาง อย่าร้องนะครับ"   จากที่ตอนแรกพูดห้วนๆก็เลือกที่จะพูดดีๆกับคนที่ดูจะอ่อนไหวง่าย
 
"ฮึกๆ ขอร้องล่ะ เลิกให้ความหวังฟางซะที"  ฟางพูดออกมาเบาๆ
 
"ไอ้ป็อป กูว่าเมิงไปเคลียร์ที่ห้องให้รู้เรื่องเหอะว่ะ"
 
ป็อปปี้มองเพื่อนสนิทที่พูดกับเขาทั้งๆที่มันก็ยังวุ่นวายกับการยื้อยุดกับสาวข้างกายอยู่
 
"แล้วน้องจินนี่ล่ะว่ะ"
 
'เพราะใจเขาก็อยากจะเคลียร์กับคนบนตักให้รู้เรื่อง จะติดก็แต่รุ่นน้องที่อ้อนขอตามมาด้วย จนเขาใจอ่อน'
 
"น้องเขามาเองได้ก็กลับเองได้"   เพื่อนหนุ่มอีกคนพูดอย่างไม่ใส่ใจกับหญิงสาวที่หายไปเต้น
 
"เออๆ เฟย์ฉันพาพี่สาวเธอไปห้องฉันก่อนนะ"  เอ่ยปากบอกน้องสาวของร่างบางที่เอาแต่ร้องไห้
 
"เคลียร์ให้จบแล้วกัน ฉันว่านายน่าจะรู้ความรู้สึกของพี่สาวฉันดี"
 
พูดอย่ามีความหมาย ก่อนจะหันไปทะเลาะกันเพื่อนเขาต่อ
 
"ฉันจะพยายาม"
 
ถอดเสื้อคลุมที่สวมอยู่  คลุมทับชุดของฟางอย่างหวงจากบรรดาสายตาหนุ่มๆที่มองมา  ช้อนอุ้มคนตัวเล็กที่
 
เอาแต่ร้องไห้ แถมยังพูดจาตัดรอนเขาไม่หยุด 
 
'ความจริงเขาพอจะรับรู้วามรู้สึกที่เธอมีต่อเขาได้ตั้งแต่วันที่เผลอตัวทำเกินเลยกับเธอไป แต่เพราะความสับสน

ของเขาเอง ที่ปล่อยให้ทุกอย่างมันคาราคาซังมาจนทุกวันนี้ แต่พอไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้พูดคุยและยิ่มมีตัวเปรีบย

เทียบมาอยู่ใกล้ ถึงทำให้เขาเริ่มที่จะชัดเจนกับตัวเอง เลิกสับสนว่าใครกันแน่ที่เขามีใจให้'
 
วางร่างบางลงบนเบาะรถ รัดเข็มขัดให้เรียบร้อย ก่อนจะรีบอ้อมกลับมานั่งที่คนขับ เหยียบคันเร่งออกรถ เพื่อขับ
 
ไปที่คอนโดของเขาให้เร็วที่สุด เพราะอยากจะเคลียร์กับเธอให้รู้เรื่องซะที
 
"ปล่อยนะ ฟางจะกลับบ้าน ร้อนๆๆๆ"
 
คนเมาพยยายามปลดสายเข็มขัดออกจากตัว แต่เพราะความเมาทำให้หาที่ปลดล็อดไม่เจอ จนสุดท้ายก็ต้องล้ม
 
เลิกความคิดที่จะปลดมันไป เปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นปลดเสื้อผ้าที่อยู่บนตัวเองแทน เพราะอุณหภูมิของร่างกาย
 
ที่สูงขึ้นเพราะแอลกอฮอที่ดื่มเข้าไป
 
"ฟางอย่าเพิ่งถอดยังไม่ถึงเตียง เอ๊ย ห้องเลย" พูดอย่างร้อนรนพลางดึงมือเธอไวว้ไม่ยอมให้ถอดเสื้อตัวเองออก
 
เหยียบเบรกอย่างแรง ก่อนจะรีบอ้อมมาอุ้มคนที่พยายามจะแก้ผ้าให้ตัวเอง เข้าไปด้านในคอนโด
 
"อย่าถอดนะฟาง"  
 
พูดกับคนที่ยังมึนๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮออยู่  ฟางได้แต่ยกมือคลองคอป็อปปี้เพราะกลัวตกลงไปกองกับพื้น
 
"ป็อป ฟาง...ฟางร้อนอ่ะ" เอียงคอถามคนที่อุ้มเธออยู่
 
ป็อปปี้แทบเข่าอ้อนไปกับประโยคและสายตาของเธอที่มันทำเอาเขาเกิดอารมณ์อยากเคลียร์อย่างอื่น
 
ก่อนจะขอเคลียร์เรื่องหัวใจซะแล้ว  
 
'ไอ้ลิฟต์เวร วันนี้เสือกมาช้าอีก'  รีบแทรกตัวเข้าไปในลิฟต์ทันที
 
ปล่อยร่างบางให้ยืนด้วยตัวเองเมื่อเข้ามาในห้องเขาได้ 
 
"พาฟางมาทำไม ฟางจะกลับบ้าน"  เอามือยันฝาผนังไว้ พลางถามเมื่อรู้ตัวว่าเขาไม่ได้พาเธอกลับบ้าน
 
"เดี๋ยวซิ ฟางคุยกับป็อปก่อน"  โดนป็อปปี้ดึงมือไว้เพราะเห้นเธอจะเปิดประตูออกไป
 
"ฮึก เราไม่มีอะไรต้องคุย ปล่อยนะ"
 
สะบัดมือเขาออกแต่ก็ไม่ยอมหันหน้ามาคุยกับเขาอยู่ดี
 
"หันมาคุยกันก่อนนะ ฟาง"
 
ฟางยอมหันมาตามแรงดึง นั้นแหละเขาถึงได้เห้นว่าเธอร้องไห้อยู่
 
"อย่าร้องนะครับ"
 
เช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็กที่ดูจะร้องออกมาหนักกว่าเดิม เมื่อเห้นหน้าเขา คงเหลือวิธีสุดท้ายที่จะทำให้เธอยอมหยุด
 
ร้อง เพื่อที่จะได้คุยกันให้เข้าใจซะที
 
ป็อปปี้ผลักร่างบางให้ติดกำแพงเบาๆก่อนจะประกบปากตัวเองลงไปบนปากของร่างบางที่ดูจะนิ่งไปกับการจู่โจม
 
ของเขา สอดลิ้มร้อนเเข้าไปชิมความหวานในโพลงปากนุ่ม หยอกล้อกับลิ้นเล็กที่ไม่ประสีประสา
 
"อืม.."
 
ฟางถูกทำให้เคลิบเคลิมด้วยรสจูบที่หอมหวาน มือหนายกขึ้นแตะเอวบางอย่างถือสิทธิ์ ส่วนอีกข้างก็ลูบไล้
 
ขาอ่อนของเธอเล่นอย่างเพลิดเพลิน สัมผัสของชายหนุ่มยิ่งสร้างความหวั่นไหวให้เธอมากยิ่งขึ้น
 
"อ๊ะ...อือ" ส่งเสียงประท้วงออกมาเพราะเธอเริ่มที่จะหายใจไม่ทัน
 
ป็อปปี้ละมือจากเอวบางและขาอ่อน ขึ้นมากุมใบหน้าหวานไว้ทั้ง สองข้างก่อนจะถอนจูบออกมา
 
"คุยกับป็อปก่อนนะครับ"
 
ฟางได้แต่พยักหน้าอย่างยอมจำนน ชายหนุ่มจูงมือบางให้ตามไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ หน้าจอทีวี
 
"มะ..มีอะไร ก็พูดมาซิ" เปิดปากถามออกมา หลังจากที่เขาเอาแต่เงียบมานาน
 
""ฟาง คิดยังไงกับป็อป"
 
แค่คำถามแรกก็ทำเอา สาวเจ้าถึงกับไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว
 
"คะ..คิดอะไร"
 
"ชอบป็อปรึเปล่า" ตรงทุกประเด็นเน้นทุกคำถามกันไปสำหรับป็อปปี้ ที่ถามออกมา
 
  เธอได้แต่อึ้งไปกับคำถามของเขา   'หรือว่าเขาจะรู้ว่าเธอแอบ คิดอะไร'
 
"ป็อปถามทำไม" เลี่ยงคำถามด้วยการถามอีกฝ่ายกลับ
 
"ก็เพราะอยากรู้ไง" 
 
"ไม่รู้ ฟางจะกลับแล้ว"
 
"ว๊าย.."
 
รีบลุกขึ้น แต่กลับโดนชายหนุ่มดึงให้ล้มลงไปนั่งบนตักเขา ก่อนจะกอดเอวเธอไว้แน่น อย่างไม่ยอมปล่อยให้เธอ
 
หนีจากคำถามเขาไปได้
 
"ว่าไงครับ"  
 
ฟางได้แต่นิ่งไปกับอ้อมกอดที่ทำเอาเธอคิดอะไรไม่ออก ไหนจะคำถามที่ตอบได้ยากยิ่งนั้นอีก เพราะเธอกลัวว่า
 
หาก ตอบออกไปอย่างที่ใจคิดงานนี้คงจบไม่สวยแน่ ฟางยังไม่พร้อมที่จะรับมัน
 
"ป็อป ชอบฟางนะครับ"  
 
ตัดสินใจสารภาพออกมาก่อนเพราะถ้าจะรอให้เะอพูดก่อนคงจะอีกนานกว่าจะยอมพูดออกมา
 
"ป็อป พูดจริงรึเปล่า" หันมาถามคนที่กอดเธอไว้อย่างไม่แน่ใจ
 
"จริงๆก็......." ใบหน้าสวยหมองลงทันที จนเขาต้อวรีบต่อประโยคต่อมาก่อนที่จะไม่ได้พูด
 
"ไม่ได้ชอบ แต่รักเลยแหละ"
 
ฟาฃคลี่ยิ้มหวานทันที ก่อนจะโผตัวเขากอดคนที่เธอนั่งตักไว้
 
"ฟางไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย"
 
ดันตัวเองออกมาจ้องหน้าป็อปปี้อย่างต้องการยืนยันว่าเขาพูดจริงๆ ไม่เธอฝันหรือว่าหูฝาดไปเอง
 
"ครับ ป็อปรักฟาง   แล้วฟางล่ะคิดยังไง"  ก้มลงจูบปากหนาเป็นคำตอบ
 
"หมายความว่าไงครับ"
 
"ฟางรักป็อปมากค่ะ"
 
ป็อปปี้ดึงฟางให้นอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่ ก่อนที่เขาจะตามมาทาบทับไว้  บดเบียดริมฝีปากเข้าหา
 
ตวัดลิ้นหยอกล้ออย่างเร้าร้อน มือหน้าก็ไม่อยู่สุขลงมือปลดชุดออกจากร่างบาง ส่วนคนที่อยู่ด้านล่างก็ไม่ยอม
 
น้อยหน้า รั้งให้ป็อปปี้ถอดเสื้อยืดที่เขาสวมอยู่ออก
 
"อือ.."
 
ป็อปปี้ผละจากปากบางมาซุกไซ้ซอกคอขาว ขบเม้มจนเกิดรอยแดงอย่างแสดงความเป้นเจ้าของ ส่วนมือหนา
 
ก็หยอกล้อกับอกอวบของเธออย่างสนุกสนาน
 
"อ๊ะ...ป็อป" เธอได้แต่ครางออกมาเสียงสั่นจากความเสียวซ่าน ที่โดนคนตัวใหญ่กว่าแกล้ง 
 
 สติเหมือนจะหลุดลอยไปกับสัมผัสหวาบหวามและคำพูดหวานหูที่เขากระซิบบอกรักเธอตลอด
 
'ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เกลียดเข้าไป...........'
 
^____________________________________________________________________^
ใก้ลจบแล้วๆๆ
เจอกันตอนหน้าน้า ^^