ภารกิจหัวใจ
9.5
4) ความเสียใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นาย นี่ช้าตลอด" ฟางเท้าเอวมองหน้าเพื่อนชาย ที่กำลังวิ่งกระหืดกระหอบมา
"โทษที อาจรย์ปล่อย แฮ่กๆ เลทอ่ะ"
ป็อปปี้ตอบพลางหอบไปด้วย
"ว่าแต่ เธอเรียกฉันมามีไรอ่ะ"
"อ่ะ"
"เบอร์น้องจินนี่คนสวยของนายไง" ตอบขยายความให้เพื่อนหายงง
"เฮ้ย เอามาได้แล้วเหรอ" ป็อปปี้ถามพลางดึงกระดาษใบนน้อยที่จดหมายเลข สิบหลักที่เขาอยากได้
มาดูอย่างดีใจ
ฟางแค่พยัก หน้ารับเบา ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่ตึกเรียน แต่โดนป็อปปี้ ดึงไว้ก่อน
"เดี๋ยวซิ"
"อะไรอีกอ่ะ"
"ฉันจะคุยอะไร กับน้องเขาดีอ่ะ"
"ไม่รู้เว้ย!!" เวี่ยงใส่ ก่อนจะเดินไปอย่างอารมณ์เสีย ไม่หันกลับไปหาป็อปปี้ที่พยายามเรียกเธอไว้
'ชิ แค่นายโทรไป น้องเขาก็พร้อมรอรับสายนายอยู่แล้วแหละ'
คิดอย่างหงุดหงิด พลางนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอทำใจ กล้าเข้าไปขอเบอร์นน้องจินนี่ ท่ามกลางกลุ่มเพื่อน
ของคุณน้องเธอที่นั่งจับกลุ่มเม้าท์อยู่นับ 10 คน
"เอ่อ น้องจินนี่พี่ขอเบิร์น้องหน่อยได้มั้ยค่ะ"
จินนี่ปลายตามองรุ่นพี่คนสวย ก่อนจะถามอย่างไม่ใส่ใจนัก
"พี่จะเอาไปทำไมค่ะ จินนี่ไม่ชอบผู้หญิงด้วยกันนะ"
ฟางมองจินนี่ รุ่นน้องที่ใครต่างบอกว่านิสัยดี จนเพื่อนเธอถึงกลับเพ้อหา แล้วนี่! พูดจาไม่เป็นสัปะรสเอาซะเลย
"พี่มาขอให้เพื่อนนะค่ะ"
เพื่อเพื่อร (ที่แอบ)รัก เธอยังกัดฟันทนตื้อขอเบอร์น้องจินนี่ ต่อไปท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆจินนี่
"เพื่อนพี่คงจะหน้าตาแย่เนอะ ถึงต้องให้คนอื่นมาขอ"
ฟางถึงกับปรี๊ดแตก เมื่อได้ยินน้องจินนี่สบประมาทเรื่องหน้าตาของเพื่อนหนุ่ง จึงกระแทกเสียงตอบไปว่า
"เพื่อนพี่ชื่อ ป็อปปี้ ถ้าน้องไม่สนใจ...ก็ช่างเถอะ"
"ไอ้จินนี่ จะใช่พี่ป็อปปี้ ที่เป็นหนุ่มhotของคณะเราเปล่าว่ะ"
"ฉันว่าน่าจะใช่นะ เพราะฉันเห็นพี่คนนี้ เดินกับพี่ป็อปบ่อยๆ"
"เอ่อ พี่ค่ะเดี๋ยวค่ะ"
จินนี่เรียกฟางที่กำลังจะเดินออกไปไว้
"งั้น จินนี่ให้ก็ได้ค่ะ" รีบจดใส่กระดาษใบน้อยยื่นให้ทันที
"ทำไมมันถึง รู้สึกเจ็บขนาดนี้นะ"
ฟางยกมือกุมที่อกข้างซ้าย ที่มีอาการเจ็บจนจุก
วันต่อมา
ที่โต๊ะ ม้าหินอ่อนหน้าคณะ ที่นั่งประจำของ สามสาว
"ฟาง...ฟาง" เสียงป็อปปี้ตะโกนเรียกชื่อเธอดังมาแต่ไกล ก่อนจะกระโดดกอดคนตัวเล็กที่นั่งอยู่
"เฮ้ย นายมากอดฉันทำไม"
ดันป็อปปี้ให้ออกห่าง อย่างเขินๆ
"น้องเขา ชวนฉันไปดูหนังเสาร์นี้ด้วยว่ะ"
"ห๊ะ"
'อะไรมันจะไวปานนั้น เมื่อวานเพิ่งได้เบอร์ วันนี้ชวนไปดูหนัง พรุ่งนี้ไม่....'
"เออ ก็ดีแล้วนี่" ฝืนตอบป็อปปี้ออกไป
"ฟาง เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ"
"จะบ้าเหรอ ไปเดทใครเขา เอาเพื่อนไปกัน"
"น้าๆๆ" ออดอ้อนให้ฟางยอมตกลงไปเป้นเพื่อนเขา
"ไม่เอา"
"น้าาา" ฟางส่ายหน้าปฎิเสธิลูกเดียวจน ป็อปปี้ ต้องเอาไม้ตายขึ้มาใช่
"ถ้าเธอยอมไปนะ ฉันจะซื้อไอ้ต่ายยักษ์ที่เธออยากได้ให้ เอาป่ะ"
"น้องต่าย"
ฟางหันมาทำตาโตทันที ที่ได้ยินข้อเสนอของป็อปปี้ ก็เพราะอะไรที่เป็นกระต่าย เธอชอบทุกอย่างเลยนี่หน่า
โดนเฉพาะไอ้ตัวที่เขา ออกปากจะซื้อให้เธอ ก็ไอ้ตัวนั้นมันแพงไปนิดส์(นิดตรงไหนเนี้ย ตังล่ะเกื่อน สองหมื่น"
เธอเลยควักกระเป๋าจ่ายเองไม่ไหว
"สนเปล่า ไปกับฉันน้า"
"เออ ก็ได้ แต่นายแน่ใจนะว่น้องเขาจะไม่ว่าเอา"
ถามป็อปปี้อย่างไม่มั่นใจ เพราะเธอรู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นสวยแต่เปลือก ที่เอามาเครือบให้คนอื่นหลงไหล
"อืม ไม่หรอกน้องเขาเข้าใจว่าเราเป็นเพื่อนรักกัน"
'ถ้านายตัดคำว่าเพื่อนออกจะดีมาก เพื่อเราจะได้รักกันบ้างนะป็อปปี้'
"ไปเรียนได้แล้ว"
"นี่แล้วห้ามลืมน้องต่ายฉันนะ" ไม่ลืมย้ำ ป็อปปี้ว่าห้ามลืมของสำคัญของเธอ
"อืมๆ ไม่ลืมๆ"
ดันให้เพื่อนหนุ่มกลับไปเรียนก่อนที่เธอจะ เดินไปเข้าคลาสเรียนบ้าง
เช้า วันเสาร์
"พี่ฟางนั่งลงเหอะ เฟย์เวียนหัว"
"ก็พี่ตื่นเต้นนี่"
"พี่จะตื่นเต้าไปทำไม ไอ้ป็อปมันไม่ได้ตังใจชวนพี่ไปเดทซะหน่อย"
ใบหน้าสวยสลดลงทันที กับประโยคที่ช่วยตอกย้ำความจริง ว่าเข้าไม่ได้จะไปเที่ยวกับเธอ แต่เขาเอาเธอไป
เป็นตัวแถมเฉยๆ ส่วนเฟย์ ก็รีบเอ่ยขอโทษพี่สาว ที่พูดอะไรออกไปโดยไม่ทันคิด
"เฟย์ขอโทษนะ พี่ฟาง"
"อืม พี่ไม่ได้คิดมากซะหน่อย"
ส่งยิ้มให้น้องสาวสบายใจ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งข้างๆน้องสาวที่แต่ตัว เตรียมออกไปข้างนอกเหมือนกัน
"พี่ฟาง เฟย์ไปก่อนนะ"
เฟย์ลุกขึ้นเตรียมตัวหลังจากที่ได้ยินเสียงรถของคนที่เธอรอให้มารับ ขับเข้ามาในบ้าน
"อืม ระวังตัวด้วยนะ"
"ต่ะ เฟย์ไปนะบาย"
โบกมือให้พี่สาว ก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ หน้าบ้าน ตอนนี้ก็เหลือแต่ฟางที่รอป็อปปี้
จนเวลาล่วงเลยไป ป็อปปี้ก็ยังไม่โผล่มาซักที ร่างบางได้แต่นั่งชะเง้อมองหา ด้วยความเป็นหว่งมากกว่าจะโกรธที่
เขายังไม่มารับเธอเสียที
"นายเป็นอะไร รึเปล่านะ ป่านนี้ถึงยังไม่มา" บ่นออกมาด้วนความหว่ง
'เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่ใจกลาง ....'
ฟางรีบหยิบโทรศัพย์ขึ้นดูก่อนจะกดรับทันที ที่เห็นว่าปลายสายเป็นใคร
"ป็อปปี้..."
"ฟางฉัน ขอโทษที่ดทรมาบอกช้าไป พอดีฉันไปรับน้องเขาที่บ้านแล้ว .."
ป็อปปี้ยังพูดไม่ทันจบเธอก็แทรกขึ้นมาทันที
"อืม ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ แค่นี้นะ"
กดวางสายก่อนที่เสียงสะอื้นที่เธอกลั้นไว้ จะเล็ดลอดออกไปให้คนปลายสายได้รับรู้
"ฮึกๆๆ นายไม่สนใจฉันเลยซนะ"
มือบางพยายามปาดน้ำตา ออกแต่ก็ดูจะเป้นไปได้ยาก เธอจึงปล่อยให้ตัวเองร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว
"ฮือๆๆๆ ทำไมนายต้องให้ความหวังฉันด้วย"
"พี่ฟาง"
เฟย์วิ่งเข้ามากอดพี่สาว ที่ร้องไห้จัตัวโยน ส่วนฟางก็เงยหน้ามองน้องสาวทั้งน้ำตา ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมด
ให้เฟย์ฟังอย่างลำบาก
"นี่แปลว่าพี่รอ มันตั้งแต่เช้างั้นเหรอ"
คำเรียกขานเพื่อนชายเปลี่ยนไปทันที ที่รู้ว่าเขาเป็นต้นเหตุการเสียใจของพี่สาว
"ฮึก ใช่"
ฟางตอบ ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ
...
"เฮ้อ หลับซะที"
เฟย์ขยับตัว ออกห่างพี่สาวที่ร้องไห้จนเพลียและหลับไปในที่สุด ร่างบางย่องออกไปทางหน้าบ้าน
พร้อมด้วยโทรศัพท์ของพี่สาวในมือ ไล่กดหารายชื่อที่ต้องการ ก่อนจะกดโทรหาต้นเหตุทันที
"..."
"ไอ้ป็อป ทำไมแกต้องทำแบบนี้ว่ะ ปล่อยให้พี่ฟางรอ แล้วโทรมาขอโทษง่ายๆเนี้ยนะ ไอ้ไม่มีความรับผิดชอบ
ถ้านายจะทำแบบนี้นะ เลิดยุ่งกับพี่สาวฉันไปเลย!!"
เฟย์โวยใส่ปลายสายไปม่ยั้งทันที ที่เขากดรับ
"เฟย์" ป็อปปี้เลยอย่าง งง
"เออ ฉันเอง"
"ฟางโกรธฉันเหรอ"
"ไม่หรอก แต่พี่ฟางเสียใจ!!" ย้ำเสียงดัง จนป็อปปี้ได้แต่อึ้งที่เขาทำให้เธอต้องร้องไห้
"ถ้านายจะ เห็นหญิงดีกว่าเพื่อนอย่างพี่ฟาง ทีหลังนายอย่ามาขอความช่วยเหลือจากพี่สาวฉันอีก
เพราะฉันไม่อนุญาติ!!"
"ฟางอยู่ไหน ขอฉันคุยกับฟางหน่อย"
"พี่ฟางหลับไปแล้ว"
"เฟย์"
เจ้าของชื่อรีบกดตัดสาย ก่อนจะหันกลับมา ทำหน้าใส่ซื่อใส่พี่สาว
"คุยกับใครนะ เสียงดังจัง"
"เอ่อ เพื่อนนะ พี่ฟางไปนอนต่อเถอะ"
ดันร่างพี่สาวให้เดินกลับเข้าบ้านไป ก่อนที่เธอจะแอบ วางโทรศัพท์ของฟางคืนที่เดิม
^_____________________PF_________________________________________^
T^T เมื่อพิมเสด็จไปแล้วรอบนึง แต่คอมค้าง รีเซ็ตเครื่อง เปิดมาอีกที เหลืออยู่หน่อยเดียว
เศร้า แต่เพื่อคนอ่าน เรยพิมใหม่อีกรอบ
สัวสดีปีใหม่จ้รา ช้าไปบ้างไรบ้าง
ยังไงก็ขอให้ทุกคนที่อ่านมีความสุขมากๆน้า
เป็นไงกกันบ้างหลังจากที่หายไปนาน
ลืมกันไปแล้วหรือยัง
พออ่านได้มั้ย ใครที่งง ถามได้นะ เราจะตอบให้
เจอกันตอนกน้าจร้า ^^
"โทษที อาจรย์ปล่อย แฮ่กๆ เลทอ่ะ"
ป็อปปี้ตอบพลางหอบไปด้วย
"ว่าแต่ เธอเรียกฉันมามีไรอ่ะ"
"อ่ะ"
"เบอร์น้องจินนี่คนสวยของนายไง" ตอบขยายความให้เพื่อนหายงง
"เฮ้ย เอามาได้แล้วเหรอ" ป็อปปี้ถามพลางดึงกระดาษใบนน้อยที่จดหมายเลข สิบหลักที่เขาอยากได้
มาดูอย่างดีใจ
ฟางแค่พยัก หน้ารับเบา ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่ตึกเรียน แต่โดนป็อปปี้ ดึงไว้ก่อน
"เดี๋ยวซิ"
"อะไรอีกอ่ะ"
"ฉันจะคุยอะไร กับน้องเขาดีอ่ะ"
"ไม่รู้เว้ย!!" เวี่ยงใส่ ก่อนจะเดินไปอย่างอารมณ์เสีย ไม่หันกลับไปหาป็อปปี้ที่พยายามเรียกเธอไว้
'ชิ แค่นายโทรไป น้องเขาก็พร้อมรอรับสายนายอยู่แล้วแหละ'
คิดอย่างหงุดหงิด พลางนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอทำใจ กล้าเข้าไปขอเบอร์นน้องจินนี่ ท่ามกลางกลุ่มเพื่อน
ของคุณน้องเธอที่นั่งจับกลุ่มเม้าท์อยู่นับ 10 คน
"เอ่อ น้องจินนี่พี่ขอเบิร์น้องหน่อยได้มั้ยค่ะ"
จินนี่ปลายตามองรุ่นพี่คนสวย ก่อนจะถามอย่างไม่ใส่ใจนัก
"พี่จะเอาไปทำไมค่ะ จินนี่ไม่ชอบผู้หญิงด้วยกันนะ"
ฟางมองจินนี่ รุ่นน้องที่ใครต่างบอกว่านิสัยดี จนเพื่อนเธอถึงกลับเพ้อหา แล้วนี่! พูดจาไม่เป็นสัปะรสเอาซะเลย
"พี่มาขอให้เพื่อนนะค่ะ"
เพื่อเพื่อร (ที่แอบ)รัก เธอยังกัดฟันทนตื้อขอเบอร์น้องจินนี่ ต่อไปท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนๆจินนี่
"เพื่อนพี่คงจะหน้าตาแย่เนอะ ถึงต้องให้คนอื่นมาขอ"
ฟางถึงกับปรี๊ดแตก เมื่อได้ยินน้องจินนี่สบประมาทเรื่องหน้าตาของเพื่อนหนุ่ง จึงกระแทกเสียงตอบไปว่า
"เพื่อนพี่ชื่อ ป็อปปี้ ถ้าน้องไม่สนใจ...ก็ช่างเถอะ"
"ไอ้จินนี่ จะใช่พี่ป็อปปี้ ที่เป็นหนุ่มhotของคณะเราเปล่าว่ะ"
"ฉันว่าน่าจะใช่นะ เพราะฉันเห็นพี่คนนี้ เดินกับพี่ป็อปบ่อยๆ"
"เอ่อ พี่ค่ะเดี๋ยวค่ะ"
จินนี่เรียกฟางที่กำลังจะเดินออกไปไว้
"งั้น จินนี่ให้ก็ได้ค่ะ" รีบจดใส่กระดาษใบน้อยยื่นให้ทันที
"ทำไมมันถึง รู้สึกเจ็บขนาดนี้นะ"
ฟางยกมือกุมที่อกข้างซ้าย ที่มีอาการเจ็บจนจุก
วันต่อมา
ที่โต๊ะ ม้าหินอ่อนหน้าคณะ ที่นั่งประจำของ สามสาว
"ฟาง...ฟาง" เสียงป็อปปี้ตะโกนเรียกชื่อเธอดังมาแต่ไกล ก่อนจะกระโดดกอดคนตัวเล็กที่นั่งอยู่
"เฮ้ย นายมากอดฉันทำไม"
ดันป็อปปี้ให้ออกห่าง อย่างเขินๆ
"น้องเขา ชวนฉันไปดูหนังเสาร์นี้ด้วยว่ะ"
"ห๊ะ"
'อะไรมันจะไวปานนั้น เมื่อวานเพิ่งได้เบอร์ วันนี้ชวนไปดูหนัง พรุ่งนี้ไม่....'
"เออ ก็ดีแล้วนี่" ฝืนตอบป็อปปี้ออกไป
"ฟาง เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยดิ"
"จะบ้าเหรอ ไปเดทใครเขา เอาเพื่อนไปกัน"
"น้าๆๆ" ออดอ้อนให้ฟางยอมตกลงไปเป้นเพื่อนเขา
"ไม่เอา"
"น้าาา" ฟางส่ายหน้าปฎิเสธิลูกเดียวจน ป็อปปี้ ต้องเอาไม้ตายขึ้มาใช่
"ถ้าเธอยอมไปนะ ฉันจะซื้อไอ้ต่ายยักษ์ที่เธออยากได้ให้ เอาป่ะ"
"น้องต่าย"
ฟางหันมาทำตาโตทันที ที่ได้ยินข้อเสนอของป็อปปี้ ก็เพราะอะไรที่เป็นกระต่าย เธอชอบทุกอย่างเลยนี่หน่า
โดนเฉพาะไอ้ตัวที่เขา ออกปากจะซื้อให้เธอ ก็ไอ้ตัวนั้นมันแพงไปนิดส์(นิดตรงไหนเนี้ย ตังล่ะเกื่อน สองหมื่น"
เธอเลยควักกระเป๋าจ่ายเองไม่ไหว
"สนเปล่า ไปกับฉันน้า"
"เออ ก็ได้ แต่นายแน่ใจนะว่น้องเขาจะไม่ว่าเอา"
ถามป็อปปี้อย่างไม่มั่นใจ เพราะเธอรู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นสวยแต่เปลือก ที่เอามาเครือบให้คนอื่นหลงไหล
"อืม ไม่หรอกน้องเขาเข้าใจว่าเราเป็นเพื่อนรักกัน"
'ถ้านายตัดคำว่าเพื่อนออกจะดีมาก เพื่อเราจะได้รักกันบ้างนะป็อปปี้'
"ไปเรียนได้แล้ว"
"นี่แล้วห้ามลืมน้องต่ายฉันนะ" ไม่ลืมย้ำ ป็อปปี้ว่าห้ามลืมของสำคัญของเธอ
"อืมๆ ไม่ลืมๆ"
ดันให้เพื่อนหนุ่มกลับไปเรียนก่อนที่เธอจะ เดินไปเข้าคลาสเรียนบ้าง
เช้า วันเสาร์
"พี่ฟางนั่งลงเหอะ เฟย์เวียนหัว"
"ก็พี่ตื่นเต้นนี่"
"พี่จะตื่นเต้าไปทำไม ไอ้ป็อปมันไม่ได้ตังใจชวนพี่ไปเดทซะหน่อย"
ใบหน้าสวยสลดลงทันที กับประโยคที่ช่วยตอกย้ำความจริง ว่าเข้าไม่ได้จะไปเที่ยวกับเธอ แต่เขาเอาเธอไป
เป็นตัวแถมเฉยๆ ส่วนเฟย์ ก็รีบเอ่ยขอโทษพี่สาว ที่พูดอะไรออกไปโดยไม่ทันคิด
"เฟย์ขอโทษนะ พี่ฟาง"
"อืม พี่ไม่ได้คิดมากซะหน่อย"
ส่งยิ้มให้น้องสาวสบายใจ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งข้างๆน้องสาวที่แต่ตัว เตรียมออกไปข้างนอกเหมือนกัน
"พี่ฟาง เฟย์ไปก่อนนะ"
เฟย์ลุกขึ้นเตรียมตัวหลังจากที่ได้ยินเสียงรถของคนที่เธอรอให้มารับ ขับเข้ามาในบ้าน
"อืม ระวังตัวด้วยนะ"
"ต่ะ เฟย์ไปนะบาย"
โบกมือให้พี่สาว ก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ หน้าบ้าน ตอนนี้ก็เหลือแต่ฟางที่รอป็อปปี้
จนเวลาล่วงเลยไป ป็อปปี้ก็ยังไม่โผล่มาซักที ร่างบางได้แต่นั่งชะเง้อมองหา ด้วยความเป็นหว่งมากกว่าจะโกรธที่
เขายังไม่มารับเธอเสียที
"นายเป็นอะไร รึเปล่านะ ป่านนี้ถึงยังไม่มา" บ่นออกมาด้วนความหว่ง
'เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่ใจกลาง ....'
ฟางรีบหยิบโทรศัพย์ขึ้นดูก่อนจะกดรับทันที ที่เห็นว่าปลายสายเป็นใคร
"ป็อปปี้..."
"ฟางฉัน ขอโทษที่ดทรมาบอกช้าไป พอดีฉันไปรับน้องเขาที่บ้านแล้ว .."
ป็อปปี้ยังพูดไม่ทันจบเธอก็แทรกขึ้นมาทันที
"อืม ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ แค่นี้นะ"
กดวางสายก่อนที่เสียงสะอื้นที่เธอกลั้นไว้ จะเล็ดลอดออกไปให้คนปลายสายได้รับรู้
"ฮึกๆๆ นายไม่สนใจฉันเลยซนะ"
มือบางพยายามปาดน้ำตา ออกแต่ก็ดูจะเป้นไปได้ยาก เธอจึงปล่อยให้ตัวเองร้องออกมาอย่างทนไม่ไหว
"ฮือๆๆๆ ทำไมนายต้องให้ความหวังฉันด้วย"
"พี่ฟาง"
เฟย์วิ่งเข้ามากอดพี่สาว ที่ร้องไห้จัตัวโยน ส่วนฟางก็เงยหน้ามองน้องสาวทั้งน้ำตา ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมด
ให้เฟย์ฟังอย่างลำบาก
"นี่แปลว่าพี่รอ มันตั้งแต่เช้างั้นเหรอ"
คำเรียกขานเพื่อนชายเปลี่ยนไปทันที ที่รู้ว่าเขาเป็นต้นเหตุการเสียใจของพี่สาว
"ฮึก ใช่"
ฟางตอบ ก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ
...
"เฮ้อ หลับซะที"
เฟย์ขยับตัว ออกห่างพี่สาวที่ร้องไห้จนเพลียและหลับไปในที่สุด ร่างบางย่องออกไปทางหน้าบ้าน
พร้อมด้วยโทรศัพท์ของพี่สาวในมือ ไล่กดหารายชื่อที่ต้องการ ก่อนจะกดโทรหาต้นเหตุทันที
"..."
"ไอ้ป็อป ทำไมแกต้องทำแบบนี้ว่ะ ปล่อยให้พี่ฟางรอ แล้วโทรมาขอโทษง่ายๆเนี้ยนะ ไอ้ไม่มีความรับผิดชอบ
ถ้านายจะทำแบบนี้นะ เลิดยุ่งกับพี่สาวฉันไปเลย!!"
เฟย์โวยใส่ปลายสายไปม่ยั้งทันที ที่เขากดรับ
"เฟย์" ป็อปปี้เลยอย่าง งง
"เออ ฉันเอง"
"ฟางโกรธฉันเหรอ"
"ไม่หรอก แต่พี่ฟางเสียใจ!!" ย้ำเสียงดัง จนป็อปปี้ได้แต่อึ้งที่เขาทำให้เธอต้องร้องไห้
"ถ้านายจะ เห็นหญิงดีกว่าเพื่อนอย่างพี่ฟาง ทีหลังนายอย่ามาขอความช่วยเหลือจากพี่สาวฉันอีก
เพราะฉันไม่อนุญาติ!!"
"ฟางอยู่ไหน ขอฉันคุยกับฟางหน่อย"
"พี่ฟางหลับไปแล้ว"
"เฟย์"
เจ้าของชื่อรีบกดตัดสาย ก่อนจะหันกลับมา ทำหน้าใส่ซื่อใส่พี่สาว
"คุยกับใครนะ เสียงดังจัง"
"เอ่อ เพื่อนนะ พี่ฟางไปนอนต่อเถอะ"
ดันร่างพี่สาวให้เดินกลับเข้าบ้านไป ก่อนที่เธอจะแอบ วางโทรศัพท์ของฟางคืนที่เดิม
^_____________________PF_________________________________________^
T^T เมื่อพิมเสด็จไปแล้วรอบนึง แต่คอมค้าง รีเซ็ตเครื่อง เปิดมาอีกที เหลืออยู่หน่อยเดียว
เศร้า แต่เพื่อคนอ่าน เรยพิมใหม่อีกรอบ
สัวสดีปีใหม่จ้รา ช้าไปบ้างไรบ้าง
ยังไงก็ขอให้ทุกคนที่อ่านมีความสุขมากๆน้า
เป็นไงกกันบ้างหลังจากที่หายไปนาน
ลืมกันไปแล้วหรือยัง
พออ่านได้มั้ย ใครที่งง ถามได้นะ เราจะตอบให้
เจอกันตอนกน้าจร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ