ยังไงก็ต้อง ใช่เธอ
เขียนโดย 
firstlovekamikaze
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.10 น.
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันถัดมา…..
ป็อปปี้ : ฟาง ฟาง!!! ฟางอยู่ไหนฟาง ฮ้ะอะไรเนี่ย?
ป็อปฉันขอโทษนะ ฉันต้องหางานทำจริงๆขอโทษที่ขัดใจเธอ ฉันจะรีบกลับมา
ฟาง..
“โถ่เว้ย!!! แล้วเธอไปไหนหล่ะเนี่ย” ชายหนุ่มวิ่งลงมาจากห้องนอน “ป้านวลๆ รู้รึเปล่าครับว่าฟางไปไหน”
“ได้ยินว่าจะไปร้านเค้กใกล้ๆบ้านเราอ่ะค่ะ”
“ขอบคุณครับ” เขาไม่รอช้า รีบขับรถออกจากบ้านไปตามหาเธอ
ร้านเค้กกก
“เห้ย! นี่มันร้านไอ้พิชชี่นี่หว่า” เขายืนดูชื่อร้านก่อนที่จะผลักประตูเข้าไป “ฟาง!!”
“อ่าว เออ หวัดดีป็อป!!” เธอยิ้มแห้งๆ เหมือนกับรู้ตัวดีว่าจะโดนลงโทษ
“ตีหน้าซื่ออีก กลับบ้านได้แล้ว!!”
“เดี่ยวป็อป ง่า ป็อปฟางเจ็บ” เขากระชากแขนเธอไปที่รถแบบไม่ใยดี เธอเริ่มหน้าบูด
“จ้างให้มาเป็นแฟนกันดีๆไม่ชอบใช่มั้ย ห๊ะ!!” เขาบีบแขนเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ
“โอ้ย ฟางเจ็บจริงๆนะ ฮึก.. ปล่อยแขนฟางก่อนได้มั้ย” เมื่อเขาเห็นน้ำตาของเธอเขาเริ่ม ‘ใจอ่อน’
ปล่อยแขนเธออย่างว่าง่าย
“ขึ้นรถ เอานี่เช็ดน้ำตาซะ ฉันไม่ชอบเห็นผู้หญิงร้องไห้” เขายืนผ้าเช็ดหน้าให้ พร้อมกับเปิดประตูรถให้
“อื้ม” ถึงเธอจะหยุดร้องไห้แล้ว แต่เธอก็ยังหน้าบึ้งอยู่ดี
“ยิ้มให้ดูก่อนสิ ฉันไม่ชอบเห็นผู้หญิงหน้าบึ้งด้วย”
“อื้ม” เธอยิ้มแห้งๆให้เขาก่อนจะเดินขึ้นรถไป
ระหว่างการเดินทาง มีแต่ความเงียบตลอดทาง แต่ดูเหมือนฟางจะอดทนกับความเงียบนี้ไม่ได้
“ป็อป ฟางขอโทษที่ไม่ได้บอกนะ”
“กลับไปเจอดีแน่!!”
“T____T ป็อปจะทะ…ทำอะไรฟางอ่ะ” ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย!!
“จ้างให้มาเป็นแฟนกันดีๆไม่ชอบ เดี๋ยวก็ทำให้เป็นเมียจริงๆซะเลย หึ!” เขาพูดจบก็ทำหน้าหื่นและเร่ง
รถแรงขึ้นเรื่อยๆ
“…. โห่ยยย” เธอกลับมาหน้าบูดอีกครั้ง
“อ่าวคุณหนูกลับมาแล้วหรอคะ เจอคุณฟางมั้ย”
“เจอครับ ไปอยู่ที่ร้าน ‘แฟนเก่า’ อ่ะครับ” คำว่า ‘แฟนเก่า’ ของเขามันทำให้หน้าของเขาบึ้งอย่างเห็นได้ชัด
“ป้านวลมีไรให้ฟางช่วยทำรึเปล่าคะ” หญิงสาวที่เพิ่งเดินเข้าบ้านมาก็เอ่ยถาม
“ก็ มีอ่ะจ่ะ”
“อะไรอ่ะคะ เห้ยยย!!!” ก่อนที่จะพูดจบเขาก็อุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด และเดินขึ้นที่ห้องทันที
พอเข้านอนได้แล้ว เขาก็โยนเธอลงที่เตียง และเดินล็อคประตู
“นะ.นี่มันไม่ใช ห้องฉันนี่”
“ทำไม อยากที่ห้องเธอรึไง” เขาขึ้นมาคร่อมเธอไว้
“ลงไปก่อน ขอร้อง!! T^T”
“ไม่ ตอบฉันมาก่อนสิว่าไปที่ร้านนั่นทำไม?”
“ก็….แค่อยากหางานทำ” เธอตอบเสียงสั่น
“ทำไมต้องเป็นร้านไอ้พิช”
“ก็ฟางเห็นร้านพิชใกล้บ้านป็อปนี่ ทำไมอ่ะหึงหรอ”
ความเงียบเกิดขึ้นทันที เมื่อคำถามเล่นๆของฟางได้ถามขึ้น
“อื้ม”
ความเงียบเกิดขึ้นอีกครั้ง ใครๆก็รู้ว่าฟางเป็นคนที่ทนกับความเงียบไม่ได้ เธอเลยเอ่ยปากถามต่อ
“ฟางถามไรหน่อย ป็อปคิดยังไงกับฟางกันแน่”
“ก็แค่ หึง มันไม่มีอะไรหรอกน่า”
“บอกมาอีกสิ ว่ารู้สึกอะไรกับฟางอีกมันไม่ใช่แค่หึงหรอก”
“…….” เขาเงียบ ร่างกายของเขาค่อมร่างของเธออยู่
“ทำไมต้องเป็นฟางด้วยหล่ะ ที่ต้องมาเป็นแฟนหลอกๆให้ป็อป ถ้าป็อปไม่ได้คิดอะไร เพื่อนผู้หญิงของ
ป็อปก็มีตั้งเยอะทำมะ…..”
“เพราะฉันชอบเธอ ชอบมาสี่ปีแล้ว ฉันรู้สึกว่าต้องใช่เธอ เธอแน่ๆที่ต้องคู่กับฉัน แต่ฉันก็เลยต้องหาทุก
วิถีทางได้อยู่กับเธอ ฉันได้ยินมาว่าพ่อเธอไม่สบายหนักไม่มีเงินค่ารักษา ส่วนพ่อฉันก็พยายามจะยัด
เยียดคู่หมั้นให้ฉัน ฉันก็เลย…”
“อื้มมม…. ไม่ต้องพูดแล้ว” เธอห้ามให้เขาพูดต่อ เพราะเธออาจจะหน้าแดงกว่านี้ก็เป็นไปได้ “ว่าแต่
สี่ปีเลยหรอ?”
“อื้ม”
“สี่ปีอ่ะ เค้าไม่ได้เรียกว่าชอบ เค้าเรียกว่ารักแล้ว…” เขาและเธอหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด
“แล้วฟางรักป็อปรึเปล่า”
“อือ……. รักสิ”
“เป็นแฟนกับป็อปนะ”
“อื้ม >< ”
“งั้นป็อปขอนะ เวอร์จิ้นของฟางอ่ะ”
“บ้า เป็นแฟนกันยังไม่ถึงชั่วโมงเลย ลงไปได้แล้วฟางหนัก”
“งั้นแสดงว่าครบชั่วโมงก็ได้อ่ะสิ ไม่เป็นไรป็อปรอได้ ลงไปกินข้าวดีกว่า ตอนเย็นนี้จะได้มากินของหวานต่อ 555”
"บ้าาาาาา ><"
########################################################################
เคยได้ยินกันบ้างรึเปล่า ว่าถ้าเรา "ชอบใครเกิน 6 เดือน" ไม่จะไม่ใช้คำว่า "ชอบ" อีกแล้ว แต่เขาจะใช้คำว่า "รัก" แทน :)
###################################################################################################
ยังๆ เรื่องสั้นเรื่องนี้ยังไม่จบน้าาา 555 หลายๆคนอาจจะนึกว่ามันจบแล้ว ความรักมันไม่มีอุปสรรค มันก็ไม่สนุกจริงมั้ย เม้น+โหวต เจอกันตอนหน้าจ้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
