เมื่อไหร่ "เธอ" จะรู้ใจตัวเอง

ตอนที่ 8
“แหมม ยัยแก้วปากบอกว่ารำคาญแจ่ใจอะมันยังไงกันแน่ กิ้วๆๆๆ” เฟย์ถามแก้วแล้วทำท่าทางล้อเลียนแก้ว
“ยัยเฟย์ปากเน่า เงียบไปเลยๆๆ” แก้วตอบกลับเฟย์
“อะโถ่ๆๆ เขินอะดิ๊”
“พอเลยๆๆ ไปนั่งกันเหอะแก้ว” โทโมะจับมือแก้วไปนั่งที่เบาะด้านหน้าของเฟย์กับเขื่อนแล้วรถก็ค่อยๆขับออกไปเรื่อยๆ
“ไหนๆเอาขนมมาตั้งเยอะแยะ เอามาแบ่งพี่บ้างสิ๊” โทโมะที่เห็นว่าคนข้างๆนั่งหงอยๆเงียบๆจึงพูดทำลายความเงียบนั้น
“เลือกเอาดิ๊....พี่โทโมะ...” แก้วหยิบถุงขนมยื่นให้โทโมะ
“หึ๊....มีไร”
“แก้วง่วงอะ ขอนอนตักได้ปะ นั่งหลับปวดคอ”
“เอาสิ๊ๆๆ” แล้วโทโมะก็เอาของที่วางบนตักของตัวเองออกแล้วแก้วก็ค่อยๆเอนตัวลงมานอนตักของโทโมะ
“ขอบคุณนะ” แก้วเอ่ยคำขอบคุณออกไปแต่โทโมะค่อยๆเอามือไปลูบผมของแก้วแล้วเห็นว่าแก้วค่อยๆหลับตาลงแล้วโทโมะก็ค่อยๆหลับลงบ้าง 
“โหหห…เนี่ยนะที่บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันนะ....เชื่อก็บ้าแล้วยัยแก้วเอ้ย” เฟย์จะเดอนไปด้านหน้าของรถบัสก็ต้องผ่านที่นั่งของแก้วกับโทโมะไปเลยเห็นทั้งภาพที่โทโมะนั่งหลับโดยมีแก้วนอนหนุนตักอยู่
“บ่นไรเฟย์” เขื่อนที่เดินตามหลังแฟนสาวมาก็หันไปมองที่ต้นเหตุซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก....
“โอ้โห....ไอ้โมะนี่มัน....”
“มันอะไรพี่เขื่อน”
“ก็ไอ้โมะมันชอบแก้วตั้งนานแล้วสิ๊แต่มันไม่ยอมเข้าไปหาแก้ว...นี่ถ้ามันเข้าไปคุยกับแก้วตั้งแต่ทีแรกมันคงได้แก้วเป็นแฟนตั้งนานแล้วแหละ” เขื่อนยืนเกาะเบาะที่นั่งของแก้วก็พูดขึ้น (โทโมะนั่งริมหน้าต่างแก้วนั่งด้านนอกๆ) ก่อนจะเดินไปนั่งที่เดิมตามด้วยเฟย์ แล้วรถก็ขับไปเรื่อยๆจนถึงที่หมายดทดมะรู้สึกตัวว่ารถหยุดอยู่กับที่แล้วจึงลุกขึ้นมาดูจึงรู้ว่าถึงที่หมายแล้วเลยปลุกแก้ว
“แก้วๆๆถึงแล้ว ตื่นได้แล้ว”
“....zzZZ”   (ไม่มีสัญญาณตอบรับ(รัก)จากหมายเลขที่โทโมะเรียก)
“แก้วถึงแล้ว” แก้วก็ยังคงนอนหลับหนุนตักโทโมะอย่างสบายต่อไปจนคนที่เดินผ่านอิจฉา
“โหยยยยย....หวานอะป็อป” ฟางที่เดินผ่านก็แซวแล้วก็เดินลงจากรถไปเหลือโทโมะกับแก้วอยู่บนรถกับเพื่อนอีกไม่อีกกี่คนที่กำลังจะลงจากรถไป
“แก้วตื่นได้แล้ว....ถ้าไม่ตื่นพี่จะ....ไม่ตื่นใช่มั้ยแก้ว”
“อื้ออออ.....ตื่นแล้วๆๆๆ จะอะไร” แก้วตาโตตื่นขึ้นมาทันทีแต่โทโมะยังไม่ได้ทำอะไรแก้ว
“จะอุ้มลงไปแบบนี้ไง” แล้วโทโมะก็ช้อนตัวแก้วขึ้นแก้วรีบเอามือขึ้นมาคล้องคอโทโมะทันทีเพราะกลัวตก
“เห้ยยย...พี่โทโมะปล่อย แก้วบอกให้ปล่อยไง คนอื่นมองหมดแล้ว พี่โทโมะ!!!” โทโมะอุ้มแก้วลงมาจากรถพร้อมกับเพื่อนๆของแก้วกับโทโมะที่อยู่นอกรถกำลังหากระเป๋ากันอยู่ก็หันมามองเสียงโวยวายของแก้วทันที
“อะๆๆๆ ปล่อยก็ได้” แล้วโทโมะก็ปล่อยแก้วลงกับพื้น
“แหมๆๆๆ ยัยแก้วร้ายกาจนักนะ” เพื่อนผู้หญิงของแก้วพูดขึ้น
“โหหห ไอ้โมะแกนี่ร้ายว่ะ” เพื่อนร่วมคณะของโทโมะพูดขึ้น
“เอ้า!! ทุกคนๆๆฟังทางนี้หน่อยๆๆ เดี๋ยวไปหยิบกระเป๋าของตัวเองแล้วไปกางเต้นที่สนามหญ้ากว้างๆนั่นทางนั้นนะ แล้วเที่ยงก็ไปที่โรงอาหารด้านโน้นนะ แล้วตอนประมาณบ่ายสองเราจะไปปลูกป่ากัน” ครูชี้ไปที่ลานสนามหญ้ากว้างๆ แล้วชี้ไปที่ดรงอาหารแล้วก็ชี้แนะเรื่องที่ต้องทำในวันนี้
“อ่อ ครูลืมบอกๆๆๆ ใครจะนอนกับใครก็ได้ เต้นละ 2 ถึง 3คนห้ามนอนคนเดียวแล้วก็ห้ามนอนเกิน3คน เข้าใจนะ!!!” แล้วครูก็เดินออกไป
“นอนด้วยกันนะแก้ว”
“อื้มๆๆ” แล้วโทโมะกับแก้วก็ช่วยกันกางเต้นจนเสร็จทั้งคู่ก็เอากระเป๋าของตัวเองไปเก็บในเต้น
“อะ...เสร็จแล้ว...พี่โทโมะไปเดินเล่นทางโน้นกัน”  ทั้งคู่จัดของเสร็จแก้วก็เป็นคนชวนโทโมะออกไปเดินเล่น
“อื้อไปสิ๊ๆ” แล้วทั้งคู่ก็มาหยุดอยู่ตรงธารน้ำตกที่มีชิงช้าแขวนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ แล้วจู่ๆโทโมะก็พูดขึ้นมาก่อนที่แก้วจะหันมายิ้มให้
“แก้ว...จำที่แก้วตกลงกับพี่ได้ปล่าววันนี้แก้วต้องบอกแล้วนะ”
“จำได้สิ๊^^ ”
“แล้วแก้วรักพี่ยังอะ”
“แก้ว.....ไม่บอก ฮ่าๆๆๆ” แล้วแก้วก็วิ่งหนีโทโมะอยู่รอบๆต้นไม้
“มานี่เลยยัยตัวแสบบอกมารักพี่ยัง” โทโมะวิ่งตามแก้วทันเลยตะปบเอวแก้วเข้วหาตัว
“ดูเองดิ๊” แล้วแก้วก็หันหน้ามาหอมแก้มโทโมะแล้ววิ่งไปที่เต้น
“> < แก้ววววววว ว”
@เที่ยง ที่โรงอาหาร
“อะแก้ว...อ้าปาก” โทโมะตักข้าวป้อนให้แก้วพอแก้วกลืนไปแล้วโทโมะก็ถามขึ้น
“อร่อยมั้ยยย”
“อร่อยสิ๊” แล้วทั้งคู่ก็กินข้าวกันจนหมดแล้วก็มาช่วยกันปลูกต้นไม้ พอปลูกเสร็จก็ปาไปหกโมงเย็นแล้วทั้งคู่จึงพากันไปทานข้าวเย็นแล้วกลับมาที่เต้นของตัวเองรอให้ถึงสองทุ่มก่อนจะออกไปทำกิจกรรมรอบกองไฟกับพวกเพื่อนๆพี่ๆที่มาค่ายกัน
“พี่โทโมะไปอาบน้ำกันๆๆ” แก้วเป็นคนเอ่ยชวนโทโมะที่นอนเท้าแขนอยู่ข้างๆ
“ไปสิ๊ๆๆ” แล้วทั้งโทโมะและแก้วก็หยิบชุดของตัวเองไปที่อาบน้ำก่อนที่ทั้งคู่จะอึ้งนิดๆเมื่อเห็นโอ่งใบใหญ่ๆเรียงกันเป็นแถวประมาณสิบกว่าใบได้และที่ต้องตกใจคือมันเป็นลานโลงๆไม่มีที่กั้นเลยด้านหลังเป็นห้องประมาณสี่ห้องให้เปลี่ยนชุด
“นี่....เราจะอาบยังไงเนี่ย” แก้วเป็นคนถาม
“อาบทั้งอย่างเงี้ยนี่แหละ..อาบเร็วๆเดี๋ยวคนอื่นมาเยอะ”
“คนอื่นมาเยอะ.....แล้วทำไมอะหวงหรอ” แก้วทำหน้าทะเล้นๆแล้วยื่นหน้าเข้าไปหาโทโมะ
“หวงสิ๊....มากด้วยอาบเร็วๆเลย” แล้วทั้งคู่ก็อาบน้ำกันโดยที่แก้วนุ่งผ้าถุงปิดตัวอยู่ส่วนโทโมะก็มีผ้าพันช่วงล่างอยู่ แล้วทั้งคู่ก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันจนเสร็จก็มานั่งคุยกับพวกเพื่อนๆของแก้วกับโทโมะที่หน้าเต้น
“แฟนแกสวยว่ะไอ้โมะ” เคนตะที่เดินผ่านก็แอบเห็นโทโมะโอบไหล่แก้ว
“ไปเลยไอ้เคน..ไปไกลๆเลย เร็วๆแล้วเดี๋ยวนี้เลย” โทโมะไล่เคนตะที่มองหน้าแก้วตาไม่กระพริบแก้วก็เอาแต่ยิ้มหน้าบานให้เคนตะอีก จนเคนตะเดินไปที่อื่น
“เดี๋ยวนี้มีแฟนแล้วลืมเพื่อนเลยนะแก้ว” บิวเพื่อนสาวร่วมคณะของแก้วเดินมาแซวแต่แก้วไม่ได้ตอบกลับอะไรแต่ยิ้มกลับไป จนเวลาล่วงเลยมาถึงสองทุ่มได้เวลากับกิจกรรมรอบกองไฟ
“น้องครับๆๆๆ เดี๋ยวเราจะมาร้องเพลงรอบกองไฟกันนะ” รุ่นพี่ปี4รุ่นเดียวกับโทโมะพูดขึ้น
“เอ่อ...น้องฟางกับป็อปปี้มาเลยครับๆๆ” แล้วฟางกับป็อปปี้ก็เดินออกไปร้องเพลงนิ้วก้อยกันจนจบจากนั้นก็เป็นคู่ของเขื่อนกับเฟย์ที่มาในเพลงแฟนคนนึงที่เขื่อนเป็นคนร้องส่วนเฟย์นั่งฟังแล้วเขินไปด้วยจน...
“เดี๋ยวพี่มานะแก้ว” แก้วที่นั่งอยู่ข้างๆโทโมะก็สงสัยที่อยู่ดีๆโทโมะก็ลุกขึ้น
“พี่จะไปไหนอะ”
“แก้วมีหน้าที่คือนั่งอยู่ตรงนี้แล้วก็ฟังทุกๆประโยคที่พี่จะร้องและพูดกับแก้ว^^”
“โอเคๆๆ” แล้วโทโมะก็เดินไปร้องเพลงต่อจากเขื่อนเพลงที่โทโมะร้องออกมาจากหัวใจ
“จะรักเธอไปจนตาย ทั้งหัวใจให้เธอไปหมดแล้วที่รัก เธอคือดวงใจของฉัน  จะรักเธอไปนานนานจนรัก....ใครไม่ได้ที่รัก ฉันรักเธอได้ยินไหม และฉันจะรักเธอตลอดไป   เธอเคยเป็นใครไม่อยากรู้ แต่เธอ(ชี้ไปที่แก้ว)คือนางฟ้าของฉัน (ชี้เข้าหาตัวเอง)”  จนแก้วเขินไปหมด เพื่อนได้แต่โห่กันใหญ่ยิ่งทำให้แก้วเขินขึ้นอีกจนหน้าขึ้นสี
“แก้ว....วันนี้แล้วนะบอกพี่เหอะแก้วรักพี่หรือยังพี่รอแก้วคนเดียวมาโดยตลอด....แต่ถ้าแก้วไม่รักพี่ พี่ก็จะไม่บังคับแก้วแต่พี่อยากจะให้แก้วรู้เอาไว้ว่าแก้วคือคนเดียวที่พี่จะรักและพี่จะไม่มีวันรักใครนอกจากแก้ว พี่ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนนอกจากแก้ว คนเดียวที่อยู่ในหัวใจพี่เสอมคือแก้ว คนแรกที่พี่รักก็คือแก้ว คนสุดท้ายที่พี่จะรักก็คือแก้ว จะเป็นไรมั้ยถ้าพี่จะขอให้แก้ว...อยู่กับพี่ไป...ตลอดชีวิต” โทโมะพูดจบก็เดินเข้าจับมือแก้วให้ลุกขึ้นแก้วได้แต่หน้าแดงพูดไม่ออกเพราะรอบๆตัวมีแต่เสียงที่ต้องทำให้แก้วเขิน แก้วได้แต่มองตาของโทโมะ
“ฮิ้ววววววววว ว”พวกเพื่อนๆปี3และปี4ต่างพากันเขินตามและเชียร์ทั้งคู่
“มองตากันนานๆระวังท้องนะเว่ย” พี่เขื่อนคนเดิม - -+ เสียบรรยากาศหมด
“เอ่อ...พี่โทโมะ...ไปคุยกันตรงโน้นแก้วเขิน> <” แล้วแก้วก็จับมือโทโมะวิ่งไปที่ธารน้ำตก
@ธารน้ำตก
“ว่าไงแก้ว^^”
“คือ....เอาว่ะ....คือพี่โทโมะ!! แก้ว...ขอบคุณนะที่ทำทุกอย่างให้แก้วเสมอขอบคุณที่รอแก้วถึงเวลาแล้วที่แก้วจะตอบแทนพี่...^^ แก้วจะอยู่กับพี่....ตลอดชีวิตเลย พี่เอาใจแก้วไปแล้วนะเอาไปหมดแล้วทั้งใจเลยย่าเอาใจที่แก้วให้พี่ไปพี่ห้ามเอาไปให้ใครนะไม่งั้นแก้วจะไม่รักพี่ แต่เดี๋ยวตกลงกันก่อน พี่ห้ามมีใครนอกจากแก้ว ห้ามมองใครนอกจากแก้วคนเดียว พี่ห้ามทำให้แก้วเสียใจ นี่เป็นรักครั้งแรกของแก้วนะแล้วแก้วก็อยากจะให้มันเป็นครั้งสุดท้ายพี่อย่าทำลายมันนะแก้วทำใจไม่ได้ถ้าพี่ไปมีคนใหม่พี่ไปทำอะไรแบบนั้นกับคนอื่นที่ไม่ใช่แก้ว แก้วยอมพี่ทุกอย่างขออย่างเดียวพี่อย่ามีคนอื่นนะ”
“^^ พูดอย่างงี้รักพี่แล้วใช่ป่ะ แล้วยอมให้พี่ทำอะไรแบบนั้นกับแก้วด้วยหรอO.O ว้าววว 555”
“ไอ้บ้า> < ยอมสิ๊ แล้วแก้วก็รักพี่....รักมากด้วยแต่พี่ตอบมาก่อนสิ๊ว่พี่จะไม่มีใครนอกจากแก้ว”
“ฮ่าๆเด็กน้อยจะบอกอะไรให้นะพี่รอแก้วมาตั้งแต่แก้วอยู่ปีหนึ่งนี่มันสามปีจะสี่ปีแล้วนะพี่รอแก้วคนเดียวรอมานานและพี่จะไม่มีคนอื่นพี่มีแต่แก้วคนเดียว พี่รักแก้วนะ แก้วเรียนจบพี่จะขอแก้วแต่งงานเลย”
“พูดแล้วห้ามคืนคำด้วย”
“งั้น....จองไว้ก่อนละกัน” แล้วโทโมะก็โน้มหน้าลงไปประกบกับปากแก้วจูบนี้เป็นจูบที่ลึกซึ้งเป็นจูบที่โทโมะรอคอยมานานส่วนแก้วหลับตาพริ้มรอรับสัมผัสนั้นจากโทโมะ
“อื้อ...พอก่อนๆๆ ไปนอนกันดึกแล้ว> < ” แก้วเดินจับมือโทโมะเดินตรงไปที่เต้นก่อนจะเข้าไปจัดหมอนกับผ้าห่มแก้วล้มตัวลงนอนแต่โทโมะลุกขึ้นมารูดซิบประตูและหน้าต่างเต้นขึ้นให้มิด
“พี่ปิดทำไมอะ” แก้วถามแบบงงๆ
“ก็....แก้วบอกเองนะว่า...จะยอมทุกอย่าง” โทโมะพูดแล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆแก้วขึ้นเรื่อยๆ
“อื้ม....แล้วจะให้แก้วทำไรอะจะให้แก้วจูบพี่หรอ” แก้วก็ยังคงงงต่อไปโทโมะเอาหน้าเข้ามาใกล้แก้วขึ้นเรื่อยๆจนปากของแก้วถูกปิดลงโทโมะลากปากลงไปเรื่อยๆจนถึงซอกคอดูดเม้มจนเกิดรอยแดงขึ้นโทโมะค่อยๆเอาตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกับแก้วแล้วมือค่อยๆถลกเสื้อแก้วขึ้นเรื่อยๆและทั้งคู่ก็ผลัดกันถอดจนทั้งคู่ไม่มีอะไรปกปิดร่างกายเลย ด้านนอกเต้นไฟถูกปิดมืดหมด ไม่มีผู้คนเดินผ่านทุกคนต่างเข้านอนกันหมดแล้ว
“อื้อออ....พะ...พี่โทโมะ” โทโมะค่อยๆนวดคลึงหน้าอกของแก้วจนแก้วเคลิ้มส่งเสียงครางออกมาเป็นระยะๆ
“เบาๆหน่อยสิ๊แก้วเดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหมดหรอก” ปากพูดแต่มือก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไปจนโทโมะผลักร่างของแก้วให้นอนราบกับพื้นในเต้นแล้วขึ้นคร่อมแล้วโทโมะก็เริ่มใส่อะไรบางอย่างลงไปในตัวแก้วจนแก้วถึงกับจุกเพราะมันเป็นครั้งแรกของเธอ
“อะ...อื้อ...เจ็บ...พี่โทโมะแก้ว..อื้อ...เจ็บ” แก้วใช้เล็บจิกเข้าไปที่หลังของโทโมะ
“ทนหน่อยนะที่รัก....”
“อื้อออ...” แก้วเริ่มครางเสียงดังขึ้นเรื่อยๆโทโมะเลยต้องประกบปากแก้วอีกครั้ง กิจกรรมของทั้งสองล่วงเลยไปนานจนทั้งคู่หมดแรงเลยหลับลงไป
“นอนซะคนดี....พี่รักแก้วมากนะ เจ็บมากมั้ย”
“เจ็บ....แต่แก้วยอมเจ็บเพื่อพี่นะ^^”
“น่ารักที่สุดเลย” โทโมะหอมแก้มแก้วฟอดใหญ่ก่อนจะหลับตานอนลงไปทั้งคู่
 
มาอัพแล้วตามสัญญานะ ทำไงให้คนมาเม้นดีอะ T T 
ไปละบ้ายบายยย โป้งคนไม่ยอมเม้น : (