เรื่องเข้าใจผิด TK!!

ตอนนี้แก้วเธอกำลังนอนอยุ่..........
#ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ#
"ฮโหล สวัสดีค่ะ " เธอได้รับโทรศัพท์
"ลูกแก้วหรอลูก นี่แม่เองนะ แม่ของโทโมะไงลูก"
"อ้อ คุณแม่ สบายดีรึเปล่าค่ะ" 
"สบายดี       คือแม่มีเรื่องรบกวนหน่อยจ๊ะ แม่ติดต่อโทโมะไม่ได้ 2 เดือนแล้วลูก หนูเจอโทโมะบ้างรึเปล่า"
"เออ   เมื่อกี้คุณแม่ บอกว่า2 เดือนหรอค๊ะ"
"จ๊ะ 2 เดือน   ก่อนนหน้านี้ โทโมะเขายังโทรหาแม่อยุ่เลย แล้วก็บอกว่าสบายดี ไม่ต้องห่วง"
-จากนั้นเธอก็ว่างสายไป แล้วก็นอน ZzZzz-
"ห๊ะ!!! จริงหรอ" เพื่อนของเธอพูดด้วยความตกใจ เพราะเธอได้เล่าเรื่องทั้งหมดที่คุยกะคุณแม่ให้เพื่อนฟัง
"แต่ เอ๊ะ  โทโมะเขาตายไปปีนึงแล้วนะ แล้วทำไมคุณแต่เขา บอกว่าเขาหายไปแค่ 2 เดือนเองอ่ะ" เพื่อนของเธอถามอย่างแปลกใจ
"ฉันก็ไม่รุ้เหมือนกันนะ แต่ว่า แม่เขาพูดเหมือนกับว่าเขาไม่รุ้ว่า โทโมะจมนํ้าหายไปตั้งปีนึงแล้วแน่" เธอพูดอย่างสงสัย
                  ___________________________________
ตอนนี้เธอกำลังนอนคิดอะไรเรื่อยๆอยุ่  เพื่อนของเธอก็ได้อ่านข้อความจากทวิตเตอร์ให้เธอฟัง
" มนุษย์โดยทั้วไปมักจะไม่กลับมา ในที่ ที่ตัวเองเคยมีความทรงจำที่เลวร้าย เพราะว่า กลัวเรื่องเลวร้ายแบบนั้นจะกลับมาอีกครั้ง" 
"หรือว่า............" เพื่อนของเธอพูด
 
วันต่อมา....
เธอและเพื่อนๆได้เก็บจัดของเพื่อที่จะไปเที่ยวต่างจังหวัด
จากนั้นเธอและเพื่อนของเธอก็ได้นั่งรถมาถึงที่XXXX
ณ. ที่ฟามXXXX
พวกเธอได้เดินชมสัตว์ต่างๆที่อยุ่ในฟาม
    และเธอก็ได้มาหยุดอยุ่ที่ๆนึง ที่มี ผช คน 1 กำลัง ให้อาหารสัตว์อยุ่ เธอมองผู้ชายคนนั้นอย่างแปลกใจ เพราะผู้ชายคนนั้นคือแฟนหนุ่มของเขาที่บอกว่าจมนํ้าหายไป ตั้งหนึ่งปีแล้ว และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เธอได้เจอกะแฟนหนุ่มของเธออีกครั้ง แฟนหนุ่มมองหน้าเธออย่างตกใจ ไม่คิดว่าว่าจะได้เจอกับเธออีก                              เธอและเขามองหน้ากันอยุ่นาน แล้วเธอก็คึงถึงเรื่องราวที่ผ่านมาอีกครั้ง เธอผิดหวังในตัวแฟนหนุ่มของเธอมาก เพราะเธอ ไม่คิดว่าเขาจะโกหกเธอและจากเธอมา
เธอและเขาได้เดินออกมาจะฟามตรงนั้นิและตอนนี้เธอกะเขาก็อยู่ด้วยกัน 2 คน 
"ผมขอโทษ" แฟนหนุ่มของเขาได้เอ๋ยคำว่าขอโทษ
"ทำไมต้องทำแบบนี้อ่ะ" เธอเอ๋ยถามอย่างผิดหวัง
 
" โทโมะ โทโมะ ไปกินข้าวกัน ชวนเพื่อนมาด้วยนะ " มีผู้หญิงคนนึงซึ่งนั้นก็คนแฟนใหม่ของโทโมะ ได้เรียกโทโมะให้ไปกินข้าว
"เข้าใจแล้ว ไปเหอะ" เธอพูดอย่างลำบาก และอยุ่ๆนํ้าตาของเธอก็ไหลออกมาเป็นสาย และแฟนหนุ่มของเธอก็เดินออกไป
เธอเจ็บใจและเสียใจมากที่คนที่เธอรักต้องมาทำกับเธอแบบนี้
"ที่ผ่านมาเราก็คิดว่าเขาจากไปโดยที่เขาอยุ่ แต่จริงๆแล้ว เขายังอยู่ โดยที่ไม่รักเราเลย"
" หื่อๆ" เธอยืนร้องไห้อยู่และเพื่อนของเธอก็วิ่งเข้ามากอดเธอ
หากว่าเธอไม่เคยจูงมือ เธอไม่เคยมองตา ฉันก็คงไม่คิดไกล
หากว่าเธอวางตัวดีดี เดินตามเป็นเงา ฉันก็คงไม่คิดมากไป
ว่าไม่ได้มีความหมาย ไม่ได้พิเศษกว่าใคร
ไม่ได้แปลว่าอย่างนั้น เธอพึ่งบอกฉันให้เข้าใจ
ว่าเธอไม่ได้คิดอย่างนั้น ไม่ได้รุ้สึกแบบนั้น
เธอเป็นเพียงงแค่เพื่อนกัน
ฉันเองที่..... มันเข้าใจผิด ฉันเข้าใจผิด คิดว่าเรารักกัน
แต่อาการของเธอที่มีให้กัน ให้ใจฉันเข้าใจมันว่าไง
ไม่ให้ฉันเข้าใจผิด ไม่เข้าใจผิด ก็คงไม่ไหว........
จบแล้วน๊า
มันอาจจะไม่ค่อยหนุกนะ เพราะมันเป็นเรื่องแรกของเรา แล้วจะพยามปรับปรุงนะ อย่าลืมเม้น+โหวตกันด้วนนะครับ